परमपूज्य सद्गु रु श्री बापट गुरुजींच्या प्रेरणेने नित्याप्रमाणे दर महिन्याच्या दुसर्याु रविवारी बदलापूर येथे ‘श्री’यज्ञाचे यशस्वी आयोजन करण्यात आले. सकाळी ठीक ९.३० वाजता श्रीगायत्री मंत्राच्या जयघोषात यजमानांनी यज्ञ प्रज्वलन केले. त्यानंतर वैश्विक शक्तीच्या विविध रूपांना यज्ञात उपस्थित राहण्य़ासाठी आमंत्रित करण्यात आले. सर्वप्रथम श्रद्धासूक्त, पुरुषसूक्त, विष्णू सूक्त, श्रीसूक्ताचे हवन आणि पठण झाले.
सकाळच्या सत्राची सुरुवात एका अत्यंत उत्साहवर्धक समारंभाने झाली. परमपूज्य सद्गु्रु श्री बापट गुरुजींनी सन २००९ मध्ये श्रीक्षेत्र पुष्कर येथे ’ध्यान’ ह्या विषयावर सलग १० विवेचने केली होती. ह्या विवेचनांना ग्रंथबद्ध करून प्रकाशित करण्यासाठी आजच्या यज्ञाचा शुभमुहूर्त लाभला आणि पूज्य आईंच्या शुभहस्ते ग्रंथाचे विमोचन यज्ञसाधकांसमोर घडले. ग्रंथाचे शीर्षक आहे ’ध्यानातून ध्येयाकडे” आणि हा ग्रंथ श्री केशव भिकाजी ढवळे प्रकाशनाने प्रसिद्ध केला आहे. ग्रंथ विमोचनाप्रसंगी केंद्राचे विश्वस्त श्री आदित्य वासुदेव बापट म्हणाले, “ध्यान हा श्री गुरुजींचा चिंतनाचा, ध्यासाचा आणि निदिध्यासाचा विषय होता. ध्यान ह्या विषयाला फार मोठी आध्यात्मिक बैठक आहे. सुमारे चार हजार वर्षांपूर्वी निर्माण झालेल्या ऋग्वेदात गृत्समद ऋषींनी रचलेल्या ऋचेमध्ये असं म्हटलं आहे की, माझ्या ध्यानाचा तंतु कधीही तुटू देऊ नकोस. उपनिषत्काळ तर ध्यानाभोवतीच गुंफलेला आहे. बाजारात आज अनेक ध्यानग्रंथ उपलब्ध आहेत. पण तरीही श्रीगुरुजींना हा ग्रंथ स्वतंत्रपणे का रचावासा वाटला? ह्याचं कारण ‘ध्यान’ हा विषय काहीसा किचकट आणि बराचसा गुंतागुंतीचा आहे. परंतु श्रीगुरुजींनी ह्यावर अतिशय सुबोध असे विवरण उदाहरणांसहित केले आहे, ज्यामुळे नवागतालाही बोध होऊ शकतो. ह्या ध्यानातून नेमके कुठे जायचे आहे? अंतिम गंतव्य स्थान काय आहे? त्याचाही उलगडा इथे केला आहे. गीताईत वर्णन केलेल्या ’पावता न चळे पुन्हा” ह्या ब्राह्मिस्थितीपर्यंत पोहोचण्यासाठी ध्यानाच्या अनेक पद्धती, फायदे, अडचणी आणि प्रार्थनांचा समावेश ह्यात आहे. हा संवादात्मक ग्रंथ आहे, जणू कोणीतरी समोर बसून आपल्याला समजावत आहे अशी अनुभूती ह्यातून मिळते. हा नुसत्या वाचनाचा नव्हे तर अनुभवण्याचा, अभ्यासण्याचा ग्रंथ आहे. असा अनुभव प्रत्येकाला येवो ह्यासाठी सर्वांना खूप शुभेच्छा!”
ह्यानंतर गायत्री स्वरूपातल्या शक्तीची मानसपूजा सर्वांनी श्रीगुरुजींच्या मार्गदर्शनाखाली (ध्वनिमुद्रिताच्या आधारे) केली. त्यानंतर दिनांक १० नोव्हेंबर २००४ रोजी श्री सद्गु्रुंनी घेतलेल्या ’सुखाचा शोध’ ह्या विवेचनाचे ध्वनीमुद्रण सर्वांनी ऐकले. ह्या विवेचनाचा सारांश असा,
“सुखाची कल्पना किंवा आसक्ती सतत बदलत असते आणि मनुष्य सतत सुखाचा पाठलाग करत असतो. आपली संस्कृती ह्या बाबतीत अत्यंत श्रीमंत आहे. इथे प्राचीन काळापासूनच भौतिक सुखाच्या साधनांबरोबरच चिरंतन, शाश्वत सुखाच्या साधनांचाही शोध घेतला गेला आहे. आधुनिक विज्ञानाचा आधार घेऊन आपल्याला मानवी जीवनातल्या सुख-दु:खाच्या सततच्या चक्राचे विश्लेषण करता येते. क्रियेला प्रतिक्रिया, ह्या नियमानुसार मनुष्य जेवढा सुखाचा पाठलाग करतो तेवढ्याच दु:खाच्या संधी निर्माण होत असतात. परंतु इथे सूक्ष्म असा मनाचा स्तर असल्याने क्रियेला प्रतिक्रिया येण्यापूर्वी कालांतर जाते. त्यामुळे सत्कर्माची आणि दुष्कर्माची अशी दोन्हीची प्रतिक्रिया लगेच येत नाही. सुखाच्या पाठलागासाठी आपण फार मोठा शक्तिव्यय करत असतो हे अनेक मेंदुशास्त्रज्ञांनी सिद्ध केलं आहे.वेदांनी अशी मागणी केली आहे की, आम्हाला सुख पाहिजे परंतु ते फक्त उपभोगण्यासाठी नको तर मोक्षावस्था गाठण्यासाठी पाहिजे. जीवनात ‘श्री’प्राप्तीसाठी श्रीसूक्ताद्वारे आपल्याला‘श्री’चं अधिष्ठान मिळवता येतं. हा मंत्र अतिशय प्रभावी आहे, तो तुम्ही अमूल्यतेने घेतलात तर त्याच पद्धतीची अमूल्यता तुम्हाला प्राप्त होईल. श्री सूक्तात अशी मागणी केली आहे की, तू आमच्याकडे कधीही न परतण्यासाठी अशी कायमची निवासाला ये, त्यासाठी मी दानाच्या आणि त्यागाच्या सर्व अटींचं पालन करेन”. ही श्रेष्ठ मागणी घेऊन आपणही श्री यज्ञामध्ये श्रीसूक्ताचं पठण केलं पाहिजे.”
भोजन प्रसादापूर्वी यजमानांनी अन्नपूर्णाष्टकम्‍ स्तोत्राने यज्ञात नैवेद्यार्पण केले. दुपारच्या सत्रात जन्मपूर्व संस्कार, जन्मोत्तर संस्कार आणि वैद्यकीय समुपदेशन ह्या उपक्रमांबरोबरच विविध स्तोत्रमंत्रांचे सामूहिक पठण तथा हवन सुरु राहिले. आशीर्वाद मंत्रांनी पूर्णाहुती संपन्न झाली. त्यानंतर उपस्थितांनी श्री सद्गुररुंचे दर्शन पादुका स्वरूपात घेतले. 

दिनांक १४ फेब्रुवारी २०१६ रोजी गायत्री गार्डन, बदलापूर(पूर्व) ह्या स्थळी दर महा यज्ञाच्या संकल्पानुसार यज्ञ संपन्न झाला. ह्याच दिवशी असणार्याश नर्मदा जयंतीचे औचित्य साधून नर्मदा लहरी स्वाहाकाराचे आयोजन करण्यात आले होते. नित्याप्रमाणे पूज्य आईंच्या उपस्थितीत आणि गायत्री मंत्राच्या जयघोषात यज्ञ प्रज्वलन संपन्न झाले. सर्वप्रथम श्रद्धासूक्ताचे पठण झाल्यानंतर श्रीनर्मदेवर आधारित विविध स्तोत्रांचे यज्ञसाक्षीने सामूहिक पठण तथा हवनाच्या सत्राला प्रारंभ झाला.
कुमारी पूजनानंतर तसेच श्रीनर्मदेच्या मानसपूजेनंतर सकाळच्या सत्रामध्ये परमहंस परिव्राजकाचार्य श्रीमत्‍ वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराजांच्या निवडक स्तोत्रांचे संकलन असलेल्या ’स्तोत्रसुधा’ ह्या ग्रंथाचे प्रकाशन पूज्य आईंच्या शुभहस्ते करण्यात आले. स्वामी महाराजांच्या स्तोत्रांतले ज्ञान-विज्ञान सामान्य साधकाला समजावे, ह्या हेतूने परमपूज्य सद्गुवरु श्री बापट गुरुजींनी काही निवडक स्तोत्रांची संथा भक्तांना देऊन त्यावर विवरणे केली होती. सर्वांना ही स्तोत्रे यज्ञसन्मुख पठण करण्याकरता उपलब्ध असावीत, ह्या हेतूने हे पुस्तक यज्ञेश्वर प्रकाशनातर्फे आजच्या शुभदिनी प्रकाशित करण्यात आले.
परमपूज्य सद्गुररु श्री बापट गुरुजी परब्रह्म तत्त्वात विलीन होऊन आजच्या दिवशी नव्वद दिवसांचा कालावधी पूर्ण झाला. ह्या नव्वद दिवसांच्या कालावधीमध्ये त्यांच्या असीम कृपेच्या आधारे आणि पूज्य आईंच्या मार्गदर्शनाखाली सर्व संकल्प यथोचितपणे आणि एकत्रितपणे पार पाडता आले. ह्यामध्ये सर्वात प्रमुख म्हणजे पंचवीस कोटी ’नमो गुरवे वासुदेवाय” च्या संकल्पाची पूर्ती झाली. दरमहा यज्ञाचा संकल्पही श्री सद्गुीरुंनी आखून दिलेल्या शिस्तीनुसार संपन्न होतो आहे. ह्याच काळात “ध्यानातून ध्येयाकडे” आणि आज प्रसिद्ध झालेला “स्तोत्रसुधा”असे दोन ग्रंथ प्रसिद्ध झाले. ह्या पार्श्वभूमीवर सर्व भक्तांनी एकत्रितरीत्या आणखी एक संकल्प यज्ञसाक्षीने केला. तो संकल्प म्हणजे, ““नमो गुरवे वासुदेवाय” ह्या सिद्ध मंत्राचा ११ कोटी नामजप, ११ लक्ष लिखित नामजप आणि ११ साधकांच्या घरी नामस्मरणाचा” संकल्प. हा संकल्प श्री सद्गुरुंच्या पहिल्या पुण्यतिथीअगोदर पूर्ण करण्याचा मानसही भक्तांनी जाहीर केला. हा संकल्प सद्गुदरुशक्तीच सर्व भक्तांकडून पूर्ण करवून घेईल ह्या विश्वासाने सर्व उपस्थित साधकांनी यज्ञेश्वर नारायणाच्या साक्षीने सद्गुभरु तत्त्वाला पुन्हा एकदा वंदन केले आणि त्यानंतर सद्गु रु- विवेचनाची ध्वनीफीत उपस्थितांच्या श्रवणार्थ लावण्यात आली. “ श्री स्वामी महाराज विरचित श्रीनर्मदा लहरी” ह्या शीर्षकाचे विवेचन परमपूज्य सद्गुकरुंनी दिनांक २९ नोव्हेंबर २०११ रोजी सामूहिक नर्मदा परिक्रमेदरम्यान भेडाघाट ह्या स्थळी संपन्न केले होते. ह्या विवेचनाचा सारांश असा,
“स्वामी महाराजांना भक्ताच्या रोगाचा परिहार करताना स्वतःलाच जेव्हा शरीर पीडा उद्भवली तेव्हा श्रीदेवांनी त्यांना आदेश दिला की श्रीनर्मदेच्या किनारी जाऊन तीन दिवस तपाचरण करा. त्या आज्ञेला अनुसरून जेव्हा स्वामी महाराजांनी नर्मदाकिनारी तपाचरण केलं तेव्हा नर्मदा मातेचं स्तवन करण्यासाठी त्यांनी जी रचना केली ती म्हणजे “ नर्मदालहरी” काव्य. ह्यात स्वामी महाराजांनी नर्मदा मय्येचं आधिभौतिक, आधिदैविक आणि आध्यात्मिक रूप रेखाटलेलं आहे. त्यात त्यांनी मय्येची स्तुती करण्यासाठी योजलेला प्रत्येक शब्द अत्यंत अर्थपूर्ण असा आहे. अत्यंत एकाग्र अवस्थेत रचलेल्या ह्या काव्यात प्रचंड सामर्थ्य भरलेलं आहे.” प्रस्तुत विवेचनात नर्मदा लहरीसारख्या दिव्य स्तोत्रातून निर्माण होणारी शक्तिकंपनं मनुष्याच्या देहावर आणि मनावर कसे कसे परिणाम घडवून आणू शकतात ह्याचा वैज्ञानिक दृष्टीने श्री सद्गुचरुंनी आढावा घेतला. परिक्रमा करत असताना नर्मदा मातेकडून जी शक्ती मिळणार आहे ते सामर्थ्य आपण फुकट घालवणार नाही हे आश्वासन तिला देऊन श्रीसद्गु रुंनी सर्व भक्तांकडून नर्मदा मातेला उद्देशून भावपूर्ण प्रार्थना करवून घेतली आणि विवेचनाचा समारोप केला. ( मूळ विवेचन श्रीनर्मदा परिक्रमा : एक अभ्यासपूर्ण आनंदयात्रा” ह्या ग्रंथामध्ये वाचनासाठी उपलब्ध आहे.)
 दुपारच्या सत्रात नित्याप्रमाणे जन्मपूर्व संस्कार, जन्मोत्तर संस्कार आणि वैद्यकीय समुपदेशन असे कार्यक्रम संपन्न झाले. सर्व साधकांनी स्तोत्र-मंत्राचे सामूहिक पठण-हवन यज्ञसाक्षीने सुरु ठेवले. पूर्णाहुती आणि आशीर्वाद मंत्रांनंतर श्रीसद्गुारुंच्या पादुका दर्शनाचा लाभ सर्व उपस्थितांनी घेतला.

दिनांक ७ मार्च २०१६ रोजी, गायत्री गार्डन बदलापूर येथे महाशिवरात्री निमित्त रुद्र स्वाहाकाराचे आयोजन करण्यात आले होते. नित्याप्रमाणे पूज्य सौ. आईसाहेबांच्या मार्गदर्शनाखाली यज्ञ सोहळ्याची सुरुवात झाली. सौरशक्ती आणि गायत्री मंत्रांच्या साहाय्याने प्रकाश शक्तीचे आगमन यज्ञवेदीवरती झाले. ३४८ व्या यज्ञाच्या प्रथम सत्रात श्रद्धासूक्त आणि रुद्राध्यायाने ब्रह्मतत्त्वरूपी महादेवाला मंत्रांनी अभिषेक करण्यात आला. त्यानंतर झालेल्या शिवमानसपूजेचा लाभ सर्व उपस्थित साधकांनी घेतला. सर्वव्यापक, सर्वशक्तिमय महादेवाशी एकरूप होण्याचा संकल्प सर्वांनी केला. मानसपूजेनंतर महत्त्वाच्या सूचना आणि आगामी कार्यक्रमांची माहिती सर्व साधकांना देऊन त्यानंतर एका भक्ताकडून परमपूज्य सद्‍गुरु श्री बापट गुरुजी ह्यांच्यावर अंतःस्फुर्तीने रचल्यागेलेल्याकाव्याचं वाचन करण्यात आलं. ते काव्य असं,
दिव्यत्त्वाची जेथे प्रचिती, तेथे कर माझे जुळती
श्रीमुखावर हास्य निर्व्याज विलसत होते तुमच्या
वाणीतून स्रवत होता घोष तो वेदमंत्रांचा
सुकर्माच्या वेदीवरती यज्ञ सोहळा तो विज्ञानाचा
देण्यासाठीच आलात तुम्ही परि इष्ट ते नच मागे कोणी
वर्तले ते आधी मग सांगितले इतरांस
वाणी आणि लेखणीतून केला जनोद्धार
मननातून त्राण द्याया मंत्रशक्तीचा आधार
नर्मदे हरऽहर घोष राहिला अजरामर
बाकी सारे विसरून ’नमो गुरवे वासुदेवाय’ चा चाले गजर
पट हा नियतीने का विणला हो अधुरा?
टकटक त्या कालपुरुषाची ऐकू येते का सर्वांना?
गुरुतत्त्वाशी जो लीन त्याचेच भाग्य थोर
रुतू नका माया मोहात, हा तुमचा संदेश
जिवंत चालते बोलते अध्यात्म, झाले चिरंतन, झाले चिरंतन, झाले चिरंतन.....
........ एक अनामिक भक्त
ह्या काव्याचं वैशिष्ट्य असं की ह्यातल्या प्रत्येक ओळीचे पहिले अक्षर जर घेतले, तर त्यातून नाम तयार होतं “ श्री वासुदेव वामन बापट गुरुजी”!
ह्यानंतर परमपूज्य सद्गु रु श्री बापट गुरुजींनी दिनांक २७ फेब २०१४ रोजी “ रुद्रातील मधुसंकल्प” ह्या विषयावर केलेल्यापूर्वध्वनिमुद्रितविवेचनाचे श्रवण सगळ्यांनी केले. त्याचा सारांश असा,
“ वेदातलं रुद्रसूक्त हे प्रामुख्याने यज्ञीय सूक्त म्हणून प्रसिद्ध आहे. वैश्विक शक्तीला उद्देशून त्याची रचना झाली आहे. रुद्र दोन विभागात विभागला गेला आहे; नमक आणि चमक. नमक किंवा नमन विभागात विश्वातल्या महानातल्या महान आणि क्षुल्लकातल्या क्षुल्लक गोष्टीला नमस्कार केला आहे. भांडण-मित्रत्त्व, आरोग्य-अनारोग्य, शांती-अशांती, सुख-दु:ख अशी सर्व द्वंद्व विश्वात आवश्यक आहेत कारण जीवन जर निर्द्वंद्व झालं तर त्यातला आनंद निघून जाईल. त्यामुळे रुद्रामध्ये जे जे मनुष्याला स्वीकारार्ह वाटतं, त्याला नमस्कार तर केला आहेच शिवाय जे जे त्याज्य वाटतं त्यालाही नमस्कार केला आहे. कारण आपल्याला जे त्याज्य वाटतं ते कदाचित प्रकृतीतल्या दुसर्याी कोणत्यातरी जिवासाठी आवश्यक असू शकेल. चमक विभागात विश्वकल्याण, समष्टीकल्याण आणि व्यक्तिकल्याणाच्या मागण्या त्या वैश्विक शक्तीकडे मागितल्या आहेत. ह्या मुख्यतः शब्दात्मक आणि संख्यात्मक मागण्या आहेत. ह्यातल्या संख्यात्मक मागण्यांनाविशिष्टगूढार्थ आहे, संकेतार्थ आहे. ह्या संख्या बहुतांशी विषम आहेत. चमकातल्या अकराव्या अनुवाकात आलेल्या संख्यांपैकी एक म्हणजे ब्रह्मतत्त्वाची मागणी, तीन म्हणजे त्रिगुणाची मागणी, पाच म्हणजे पंचतन्मात्रा,सात म्हणजे पंचमहाभूतं आणि मन-बुद्धि असं करत करत शेवटी आठ वसू, अकरा रुद्र, बारा आदित्य, अश्विनीकुमार आणि प्रजापती अशा एकूण तेहतीसदेवतांच्या मागणीने ह्या मागण्यांच्या शृंखलेचा शेवट केला आहे.
रुद्रातला शांतीमंत्र एकदा सुरुवातीला आणि एकदा शेवटी असा दोनदा येतो. ह्यात मुख्यत्त्वे पृथ्वी देवता, अंतरिक्ष देवता आणि दिवि देवता ह्या देवतांचे आशीर्वाद मागितले आहेत. ह्यातली प्रमुख प्रार्थना म्हणजे, “ देवांनी, पृथ्वीने आमची हिंसा होणार नाही, आमचा नाश होणार नाही हे पाहावे”, अशी मागणी आहे. ही प्रार्थना करण्याची पत निर्माण व्हावी म्हणून काही संकल्प करण्याचे अभिवचनही दिले आहे. ह्या संकल्पालाच ’मधुसंकल्प’ म्हटले आहे. मधू म्हणजे मंगलमय, कल्याणमय. ‘मधुमनिष्ये’ म्हणजे आमच्या मनात कोणत्याही प्रकारची कटूता शिल्लक राहणार नाही हा संकल्प. ‘मधुजनिष्ये’ म्हणजे उत्तमाची निर्मिती करण्याचा संकल्प. ‘मधुवक्ष्यामि’ म्हणजे उत्तम कार्याचा भारवाह होण्याचा संकल्प. तर ‘मधुवदिष्यामि’ म्हणजे उत्तम कल्याणकारी वाणीचा संकल्प आहे. थोडक्यात ‘मी स्वतः तर कल्याणकारी, मंगलमय बोलेनच, पण इतरांच्याही मुखातून ‘मधू’ वदवून घेईन, आणि मग अशी माझी मती उत्तम संस्कारयुक्त झाल्यानंतर ’मधुमतीं देवेभ्यो वाचमुद्यासं’, अर्थात ईश्वरालाही आवडणारी वाणीच माझ्या मुखातून बाहेर पडेल’, हा संकल्प आपोआप घडतो. मधुसंकल्पाच्या ह्या पाच अटी जर पाळता आल्या तर मनुष्यलोकामध्ये आपली कीर्ती नक्कीच वृद्धिंगत होईल शिवाय आपल्या पितरांनाही आपला अभिमान वाटेल.
सारांशाने, रुद्रातला हा मधुसंकल्प मधमाशीसारखे ‘मधुग्राही’ होण्याचा संदेश देतो. मधमाशी फुलातला मध इतक्या खुबीने गोळा करते की त्यामुळे फुलांच्या सौंदर्याला किंवा त्यातल्या सुगंधाला जराही धक्का पोहचत नाही. शिवाय ती स्वतःही त्या फुलातल्या बाह्य सौंदर्यात लिप्त होत नाही, ती त्यातलं फक्त सार स्वीकारते. तसंच रुद्रोपासकाने भौतिक सृष्टीत लिप्त न होता रुद्राचं उत्तमोत्तम मनन करून आपलं भविष्य ब्रह्मतत्त्वापर्यंत कसं नेता येईल ह्याचाच विचार केला पाहिजे. रुद्राला दुर्वास ऋषींसारख्या अनेक श्रेष्ठ ऋषींचे वरदान आहे, ते फोल जाणार नाही ह्याची शाश्वती बाळगावी.”
दुपारच्या सत्रात रुद्रपठण व हवन सुरु ठेवण्यात आले. शेवटी आशीर्वाद मंत्रांनी पूर्णाहुतीची सांगता झाली. श्रीसद्गुुरुंच्या पादुका दर्शनाचा लाभ सर्व उपस्थितांनी घेतला.  

दिनांक १३ मार्च २०१६ रोजी म्हणजेच महिन्याच्या दुसर्या. रविवारी संकल्पित यज्ञ अर्थात गायत्री यज्ञ, गायत्री गार्डन, बदलापूर(पूर्व) ह्या नियोजित स्थळी संपन्न झाला. गायत्री मंत्राच्या जयघोषामध्ये यज्ञ प्रज्वलन झाले आणि त्यानंतर प्रथमतः श्रद्धासूक्त आणि सौर सूक्ताचे पठण यज्ञसन्मुख घेतले गेले. त्यानंतर गायत्री मंत्राच्या सामूहिक पठणाला आणि हवनाला सुरुवात झाली.
“ सन्मान, संगतीकरण आणि दान” ह्या यज्ञाच्या त्रिसूत्रीला अनुसरून आजच्या यज्ञात प्रकाश ज्ञानशक्ती चॅरीटेबल ट्रस्ट, बदलापूर, जनसेवा समिती कल्याण आणि ........... रक्तपेढी ह्यांच्यातर्फे रक्तदान सोहळा आयोजित करण्यात आला होता. त्यागाचं प्रतीक असलेल्या यज्ञ साक्षीने एकुण .... बंधु आणि ...... भगिनींनी रक्तदानात सहभाग घेतला.
सकाळच्या सत्रात श्री गायत्री मानसपूजेनंतर श्री सद्गुारुंच्या विवेचनाची ध्वनीफीत सर्वांनी श्रवण केली. ह्यात परमपूज्य श्री सद्गु रुंनी गायत्री मंत्राबद्दल विवरण केले होते. त्याचा सारांश असा,
‘मूळ गायत्री मंत्र ऋग्वेजदात आढळतो, अथर्ववेदात त्याबद्दल विस्तृत विवरण आहे. गायत्री मंत्राचं जेव्हा विधिवत पठण केलं जातं तेव्हा प्रचंड शक्तीची निर्मिती होते. बृहदारण्यक उपनिषद, त्यानंतरच्या काळातलं रामायण, महाभारत ह्या सगळ्या प्राचीन वाङ्मययात गायत्री मंत्राचा उल्लेख आहे. रामायणातल्या प्रत्येक अध्यायाच्यापहिल्यामंत्राची सुरुवात गायत्री मंत्राच्या आद्याक्षराने होते. गीतेत “ छंदांमध्ये मी गायत्री छंद आहे” असे गौरवोद्गार कृष्णाने काढले आहेत. गायत्री मंत्रामध्ये जी चोवीस अक्षरं आहेत, ती प्रकृतीच्या चोवीस तत्त्वांना अनुसरून आहेत. त्यामुळे गायत्री पठणाने तुमच्यामध्ये ज्या तत्त्वाची कमतरता आहे त्याची पूर्ती व्हायला सुरुवात होते. गायत्री छंद म्हणजे म्हणणार्यातच्या वाणीचं संरक्षण करणारा छंद आहे. ह्या मंत्राचा अर्थ असा की, “अखिल चराचराला प्रेरणा देणारी सविता शक्ती, त्याच्या अवर्णनीय तेजाचं ध्यान करणं हे आमचं कर्तव्य आहे. तो आमच्या ज्ञान भक्तीला आणि ध्यान भक्तीला; बुद्धीला प्रेरणा देवो”. एवढा श्रेष्ठ अर्थ असणार्यार मंत्राचं ज्ञानपूर्वक पठण घडलं पाहिजे. साधनेला सुरुवात करताना अग्रक्रम गायत्री मंत्राला द्यावा लागतो. प्रत्येक चैतन्याला अधोगतीपासून दूर नेणारा असा हा मंत्र आहे. प्रचंड उष्णता, प्रचंड गती ह्यापासून प्राप्त होत असते. त्यासाठी एकत्रित पठण सर्वोत्तम आहे. एकत्रित पठणामुळे निर्माण झालेल्या ऊर्जेचं संनियंत्रण होऊन ती ऊर्जा बाधक होत नाही. “आमच्या बुद्धीला प्रेरणा मिळो”, ही मूळ प्रार्थना त्यात आहे आणि त्यामुळे गायत्री पठणाने ज्याच्या त्याच्या कुवतीप्रमाणे योग्य ती प्रेरणा ज्याला त्याला मिळत जाते. हे पठण जर यज्ञासमोर केलं तर तो दुग्ध-शर्करा योग ठरतो कारण यज्ञ म्हणजे सद्हेततूपूर्वक निर्माण केलेली गती. ह्या गतीसमोर केलेलं गायत्रीचं पठण आधिकाधिक उत्तम गती निर्माण करण्यासाठी उपयुक्त ठरतं. हे सगळं कधी शक्य होईल? जर पूर्ण शरणागती असेल तर! ढोलकं आहे, ते वाजवणारे हात आहेत पण ऐकणारे कान मात्र नाहीत असं होऊ नये. ज्या ज्या सत्पुरुषाने त्याचा अभ्यास केला आहे त्याच्याकडून ती शक्ती आपल्याला घेता येते, पण त्यासाठी संकल्प मात्र आपल्यालाच करावा लागतो. संकल्पामुळे मनुष्याच्या लिंगदेहात आणि त्याच्या वृत्तीमध्ये बदल घडू शकतो. असा उत्तम बदल आपल्या सगळ्यांमध्ये घडण्यासाठी मुळात तसा संकल्प आपल्याकडून व्हावा अशी प्रार्थना आपण यज्ञसमक्ष करुया”.
दुपारच्या सत्रात जन्मपूर्व संस्कार, वैद्यकीय समुपदेशन आणि बालसंस्कार वर्ग ह्याबरोबरच यज्ञामध्ये सामूहिक मंत्रपठण आणि हवन सर्व साधकांनी सुरु ठेवलं. अंतिमतः पूर्णाहुती नंतर श्री सद्गुमरु-पादुकांच्या दर्शनाचा लाभ सर्व उपस्थितांनी घेतला. 

दिनांक १० एप्रिल २०१६ रोजी महिन्याच्या दुसर्या रविवारी संकल्पित “गणेश यज्ञ” गायत्री गार्डन, बदलापूर पूर्व इथे संपन्न झाला. परमपूज्य सद्गु रु श्री बापट गुरुजी ह्यांच्या प्रेरणेने दर महिन्याच्या दुसर्याम रविवारी यज्ञाचे आयोजन होत असते.
परमपूज्य सद्गुसरुंच्या आशीर्वादाने समतारूपी सूर्याची ऊर्जा घेऊन गायत्री मंत्राच्या जयघोषात यज्ञाचे प्रज्वलन यजमानांनी केले. आवाहनीय मंत्रपठण झाल्यानंतर ॐकार रूपी नादमय मूळ शक्ती अर्थात श्री गणेश शक्तीला प्रथमतः श्रद्धासूक्त आणि त्यानंतर ब्रह्मणस्पती सूक्ताने हविर्भाग अर्पण करण्यात आला. त्यानंतर अथर्वशीर्षाच्या सामूहिक पठण आणि हवनाला सुरुवात झाली. श्री गणेश मानस पूजेनंतर परमपूज्य सद्गुारु श्री बापट गुरुजींच्या “ध्यानातून ध्येयाकडे” ह्या पुस्तकाचं डॉ. श्री भारवि खरे, संपादक संतकृपा ह्यांनी केलेलं परीक्षण सर्व उपस्थितांना वाचून दाखवण्यात आलं. त्यानंतर दिनांक ११ जानेवारी २००४ रोजी श्री सद्गु्रुंनी घेतलेल्या “गणेश विज्ञान” ह्या विवेचनाची ध्वनीफीत सर्वांनी श्रवण केली. ह्या विवेचनाचा सारांश असा,
ज्याला ’ॐ नमोजी आद्या” म्हटलं आहे किंवा “ मूलारंभ आरंभ तो निर्गुणांचा” असं म्हटलं आहे ती गणॆश शक्ती म्हणजे विश्वाच्या उत्पत्तीला कारणीभूत असलेली मूळ शक्ती. त्या शक्तीला आपण आज प्रचलित असलेलं साकार रूप दिलं म्हणजेच गणेश प्रतिमा निर्माण केली. आजही विविध गणेश प्रतिमा निरनिराळ्या देशांमध्ये आढळतात. योगशास्त्राप्रमाणे मूलाधार चक्रामध्ये ह्या शक्तीचा निवास आहे आणि त्याला रक्तवर्ण दिला आहे. ह्या मूलाधार चक्रावर विजय मिळवण्यासाठी कोणत्याही साधनेची सुरुवात ही गणेश उपासनेने केली जाते. अनेक प्राचीन सूक्तांमध्ये ह्या मूळ शक्तीचा उल्लेख आहे. ह्यामध्ये रुद्र सूक्त, ब्रह्मणस्पती सूक्त आदिचा समावेश आहे. गणेश प्रतिमेमागे निश्चित असे विज्ञान आहे. विज्ञानानुसार ज्या प्राण्यामध्ये मेंदुच्या वजनाचे शरीराच्या वजनाशी असलेले प्रमाण सगळ्यात मोठे असते तो प्राणी बुद्धिमान समजला जातो. त्यामुळे माणसाच्या खालोखाल हत्ती आणि डॉल्फिन मासा बुद्धिमान समजला जातो. परंतु गणेश प्रतिमे मध्ये मात्र डोकं हत्तीचं आणि शरीर माणसाचं असल्यामुळे हे प्रमाण सर्वोच्च आहे. अर्थातच ही प्रतिमा बुद्धिची देवता म्हणून अतिशय योग्य आहे. उत्तम बुद्धिच्या प्राप्तीसाठी ह्या प्रतिमेवर केलेली एकाग्रता उपयुक्त ठरते. ॐकारामध्ये तीन मात्रा आणि एक अर्ध मात्रा आहे. ह्या तीन मात्रा म्हणजे विश्वात भरून उरलेल्या लघू, मध्यम आणि दीर्घ कंपनसंख्येच्या लहरींचं प्रतीक आहे, त्यापलीकडची शून्य अवस्था म्हणजे अर्ध मात्रा अर्थात बिंदु. ह्या तीन लहरी म्हणजेच विश्वाची उत्पत्ती ज्यातून होते ते सत्त्वगुण, रजोगुण आणि तमोगुणांचं प्रतीक आहे. ह्या त्रिगुणात्मक शक्तीचं रूप म्हणजे ॐकाररूपी श्रीगणॆश. त्याच्या विश्वात्मक रूपाशी एकरूप होण्यासाठी संपूर्ण अहंकार शून्यत्त्व आणि शरणागती साध्य झाली पाहिजे तर सहमती होईल. सहमती नंतर सहकार्य झालं तर अध्यात्मातल्या समसुखाची प्राप्ती होण्यास वेळ लागणार नाही. ह्या पायर्यांननी प्रत्येकाला त्या मूळ शक्ती पर्यंत पोहोचता यावं म्हणून आज आपण त्या गणेश शक्तीला वंदन करुया.”
दुपारच्या सत्रात जन्मपूर्व संस्कार, जन्मोत्तर संस्कार आणि वैद्यकीय समुपदेशन हे कार्यक्रम संपन्न झाले. पूर्णाहुती आणि आशीर्वाद मंत्रांनी यज्ञाची सांगता झाली आणि सर्वांनी गुरुपादुकांचे दर्शन घेतले.

॥हरि: ॐ॥

परमपूज्य सद्गु रु श्री वासुदेव वामन बापट गुरुजी प्रेरित तीनशे एकावन्नाव्या संकल्पयज्ञाची पूर्तता “रामनवमी” निमित्ताने गायत्री गार्डन ह्या यज्ञ स्थळी झाली. समतामय ब्रह्मशक्तीरूपी सौर ऊर्जा गायत्री मंत्र पठणासह अग्नीरूपाने यज्ञात प्रस्थापित करण्यात आली. आवाहन मंत्राच्या पठणानंतर उपस्थित यज्ञकर्मींनी प्रथमतः श्रद्धासूक्त आणि त्यानंतर रामरक्षेच्या एकत्रित हवन पठणास सुरुवात केली. प्रथम सत्रात श्रीसद्गु रु विवेचन आणि त्यानंतर श्रीमद्‍ आद्य शंकराचार्य प्रणित श्लोकांच्या आधारे प्रभू रामचंद्रांची मानसपूजा उपस्थितांनी साधली. दिनांक ३ एप्रिल २००९ रोजी प्रथमतः घेतलेल्या ह्या विवेचनाचा सारांश असा,
“चैत्रातल्या शुद्ध नवमीला प्रभू रामचंद्रांचा जन्म झाला. रम्‍ म्हणजे रमणे आणो अयन म्हणजे गती. जिथे रमल्यावर अशी गती निर्माण होते की तिथून परतण्याची शक्यताच राहत नाही ते रमण्याचे रमणीय स्थान म्हणजे रामायण. जो रामायणातल्या भक्तीमध्ये आणि ज्ञानामध्येरमतो व स्वतःचे कर्म सुधारतो तो रामायण खर्याा अर्थाने जगतो आणि अंतिमतः स्वतःच रामचंद्र बनतो. परमहंस परिव्राजकाचार्य श्रीमद्‍ वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराज विरचित वेदांतपर रामायण स्तोत्रात म्हटल्याप्रमाणे प्रभू रामचंद्रांनी अहंकाररूपी रावणावर जय मिळवून सीतारूपी वृत्ती सोडवून आणली. प्रभू रामचंद्र म्हणजे एकवचनी, एकबाणी, आदर्श बंधू, आदर्श मित्र, आदर्श पती, आदर्श राजा, आदर्श नेता , आदर्श योद्धा आणि आदर्श शत्रूचं प्रतीक होय. रावणाच्या अंतःक्रियेचा विधी त्यांनी स्वतः केला आणि त्याद्वारे ते शत्रुत्त्व सुद्धा संपवून टाकलं. प्रभू रामचंद्रांना पूज्यत्त्व देऊन आणि स्वतःकडे शून्यत्त्व घेऊन त्यांच्यावर एकाग्रता आपल्याला साधता आली पाहिजे. ज्याप्रमाणात आपण एकाग्रता, सातत्य आणि तन्मयता दाखवाल त्याप्रमाणात आपणास यश मिळेल. संकल्पाचे धनुष्य पेलणारा तो कोदंडधारी श्रीराम. त्या रामावर आपल्याला यज्ञसाक्षीने एकाग्रता करायची आहे. त्यासाठी मनाला एकत्र करून लक्ष्य साधणार्यार लक्षमणाचे बंधुत्त्व आपल्याला मिळवायचे आहे. भगवान श्रीमद्‍ आद्य शंकराचार्य विरचित श्रीराम- मानसपूजा अतिशय उत्कृष्ट आहे. पूर्ण शांत होऊन, आपल्या देहाच्या सर्व अडचणी बाजूला ठेवून मानसपूजेतले सोळा उपचार आपल्याला करायचे आहेत आणि त्या सुंदर, रमणीय, स्मित-हास्य धारण केलेल्या रामचंद्ररूपी वैश्विक शक्तीशी समगती साधायची आहे”.
विवेचनानंतर श्री सद्गुडरुंनी मानसपूजेचे उपचार करवून घेतले आणि त्यानंतर “ श्रीराम जय राम जय जय राम”, ह्या त्रयोदशाक्षरी महामंत्राचा जपही करवून घेतला.
दुपारच्या सत्रात केंद्रामार्फत चालवल्या जाणार्याह वेगवेगळ्या उपक्रमांचा आढावा सादर करण्यात आला. ह्या मध्ये प्रामुख्याने डॉ. संतोष सायणेकर ह्यांनी वैद्यकीय समुपदेशन ह्या उपक्रमाच्या वर्षपूर्ती निमित्ताने आपले मनोगत व्यक्त केले. पूर्णाहुती नंतर साक्षात प्रभू रामचंद्रांसारखे जीवन आचरणार्याा परम पूज्य श्री सद्गुवरुंच्या पादुकांचे सर्व उपस्थितांनी मनोभावे दर्शन घेतले. 

दिनांक ८ मे २०१६ रोजी परमपूज्य सद्गु्रु श्री बापट गुरुजी प्रणित ३५२ वा यज्ञ संपन्न झाला. ह्या दिवशी परशुराम जयंतीचाही योग जुळून आला होता. यज्ञप्रज्वलनानंतर प्रथमतः श्रद्धासूक्ताचे पठण झाल्यानंतर ऋगवेदातील पहिल्या मंडलातल्या निवडक ऋचांचं पठण आणि हवनास सुरुवात झाली. पहिल्या सत्रात परमपूज्य सद्गुिरु श्री बापट गुरुजींच्या दोन पुस्तकाचे प्रकाशन झाले. पहिले म्हणजे “यज्ञरहस्य” ह्या ग्रंथाचे डॉ. श्रीपाद ह्यांनी केलेले, “ Yajna Rahasya : The secret of sacred fire” ह्या शीर्षकाचे इंग्रजी भाषांतर आणि दुसरे म्हणजे, “ध्यानातून ध्येयाकडे”, ह्यापुस्तकाचे प्रथम पुनर्मुद्रण. ही दोन्ही प्रकाशनं पूज्य सौ. आईसाहेब आणि श्री आदित्य बापट ह्यांच्या शुभहस्ते करण्यात आली. त्यावेळी संस्थेमार्फत जे निवेदन सादर करण्यात आले त्याचा सारांश असा,
“परमपूज्य सद्गु्रु श्री बापट गुरुजींनी प्रथमतः सन १९९४ मध्ये सामूहिक यज्ञांचा संकल्प ईश्वरी प्रेरणेने केला. प्रकाशाकडून प्रेरणा घेऊन स्वयमोद्धार साधणार्याञ ह्या प्राचीन साधनेचं आधुनिक विज्ञानाच्या तत्त्वावर पुनरुज्जीवन करण्याचं हे कार्य गेली २२ वर्षं अविरतपणे सुरु आहे. आजवर झालेल्या ३५० पेक्षा अधिक यज्ञांमध्ये श्री सद्गुअरु बापट गुरुजींनी यज्ञ साधनेवर आध्यात्मिक आणि वैज्ञानिक दृष्टीने अनेक विवेचनं घेतली आहेत. श्री सद्गुयरुंच्या यज्ञ विवेचनांवर आधारित ’यज्ञरहस्य’ हा ग्रंथ २०११ मध्ये प्रथम प्रकाशित झाला. त्यानंतर डॉ. अविनाश बिनीवाले ह्यांच्या सहकार्याने त्याचं हिन्दी भाषांतरही करण्यात आलं. मैसूरचे पूज्य स्वामी विरजानंद सरस्वती सन २०१३ मध्ये शतचंडी स्वाहाकाराला बदलापूर इथे त्यांच्या शिष्यांसमवेत उपस्थित होते. त्यांनी यज्ञ रहस्याचे हिन्दी भाषांतर वाचून त्यांचे शिष्य डॉ. श्रीपाद ह्यांना त्याचे इंग्रजी भाषांतर करण्याची आज्ञा दिली जेणेकरून मराठी न जाणणार्या् भक्तांनाही गुरुजींच्या यज्ञ विचारांचा लाभ होऊ शकेल. डॉ. श्रीपाद ह्यानी पदार्थ विज्ञानात डॉक्टरेट मिळवली असून ते शासकीय़ अभियांत्रिकी महाविद्यालय, मंड्या, कर्नाटक इथे प्राध्यापक आहेत. परमपूज्य सद्गुतरु श्री बापट गुरुजींनीही डॉ. श्रीपाद ह्यांना यज्ञरहस्याच्या इंग्रजी भाषांतरासाठी आशीर्वाद दिले. डॉ श्रीपाद ह्यांनी २०१४ मध्ये भाषांतराचं काम पूर्ण केल्यानंतर प्रकाशन विभागातल्या स्वयंसेवकांनी श्री गुरुजींच्या मार्गदर्शनाखाली त्यावर पुनश्च संस्करण केले आणि आज ढवळे प्रकाशनाच्या माध्यमातून “ Yajna Rahasya : The secret of sacred fire” ह्या नावाने हा ग्रंथ प्रकाशित होतो आहे.
आज प्रकाशित झालेला दुसरा ग्रंथ म्हणजे श्री सद्गुहरुंच्या विवेचनावर आधारित “ ध्यानातून ध्येयाकडे” ह्या ग्रंथाचे पहिले पुनर्मुद्रण. ह्या ग्रंथाचे वैशिष्ट्य म्हणजे सन २००९ मध्ये पुष्कर क्षेत्री आयोजित सात दिवसीय यज्ञामध्ये श्री सद्गुररुंनी जो ध्यानपाठ घेतला त्यावर आधारित असलेला हा ग्रंथ आहे. जानेवारी २०१६ मध्ये ह्याची प्रथम आवृत्ती प्रसिद्ध झाल्यानंतर दोन-अडीचशे पानांचा हा ग्रंथ सहा महिन्याच्या आत त्याचं पुनर्मुद्रण करावं लागत आहे.”
ह्यानंतर श्री आदित्य बापट ह्यांनी “ ’ऋग्वेयद सारसंहिता“’ ह्या विषयावर पहिले विवेचन घेतले. ह्या विवेचनाचा सारांश असा ,
“ आज दिवसभर आपण ऋग्वेदातल्या पहिल्या मंडलातल्या ५१ ऋचांचे पठण करणार आहोत. व्याकरणदृष्ट्या ’वेद’ हा शब्द ’विद्‍” ह्यापासून उत्पन्न झालाय, ह्याचा अर्थ जाणणे. ज्ञान आणि विचार ह्या सुसंबद्ध गोष्टी आहेत. विचारातून नवज्ञानाची आणि ज्ञानातून विचारांची उत्पत्ती होत असते. मनुष्याच्या अत्यंत जटिल अशा मानस अरण्यातला घनदाट, भव्य आणि विराट वृक्ष म्हणजे भारतीय संस्कृती, ज्याची मुळं प्रत्येक भरतीय मन-मानसात रुजलेली आहेत. हा वृक्ष वर्धमान आहे, वृद्धिंगत होणारा आहे. हा मनावर लादलेला नसून वैचारिक क्रांतीकारक ऋषींच्या माध्यमातून पुढे आला आहे. आपणही ह्या वृक्षाचे आश्रित आहोत, मग ते आपण मान्य करो अथवा न करो. ह्या वृक्षाची मूळ शाखा म्हणजे वेद. सर्व धर्मांचे मूळ असलेले वेद अपौरुषेय आहेत कारण ते कोण्या एका व्यक्तीने निर्माण केलेले नाहीत. मानवी इतिहासात प्रथम निर्माण झालेलं साहित्य म्हणजे ऋग्वेाद. आजपासून सुमारे चार ते साडेचार हजार वर्षांपूर्वी तो निर्माण झाला. त्यानंतर यजुर्वेद, सामवेद आणि अथर्ववेद ह्या तीन वेदांची निर्मिती झाली. प्रत्येक वेदाचे चार मुख्य भाग आहेत ते म्हणजे संहिता, ब्राह्मणक, अरण्यक आणि उपनिषद ऋग्वे.दातल्या मंत्रांना ऋचा म्हटलं जातं. ह्या ऋचा आर्ष संस्कृत मध्ये असल्याने त्यांचा अन्वय वेगवेगळ्या पद्धतीने काढता येतो आणि अर्थांचा हा प्रत्येक कंगोरा अर्थकर्त्याच्या दृष्टीने योग्यच असतो, फक्त माझाच अर्थ अचूक आहे असं विधान कोणी करू शकत नाही. वेदांनी मनुष्याला दिलेला प्रमुख विचार म्हणजे ब्रह्मविचार. ऋग्वेरदातल्या नासदीय सूक्ताची बेचाळीस भाषांमध्ये भाषांतरं झाली आहेत. मानवी संस्कृतीला आधारभूत असलेलं हे प्रचंड विचारधन आपल्यासाठी आजही खुलं आहे. त्यातले निवडक ५१ मंत्र आज आपण निवडले आहेत. समाजाच्या हिताचे, विचारगर्भ आणि चिंतनाला पूरक मंत्र आपण निवडले आहेत. ह्या सर्वांचा अर्थासहित अभ्यास आपण करणार आहोत”. ह्यानंतर मानसपूजा संपन्न झाली आणि त्यानंतर परशुराम जयंती निमित्त परमपूज्य सद्गुपरु श्री बापट गुरुजी ह्यांनी जे विवेचन घेतलं होतं, त्याच पुनःप्रसारण करण्य़ात आलं. त्या विवेचनाचा सारांश असा ,
“ वैशाख शुक्ल तृतीया म्हणजेच अक्षय तृतीया हा दिवस हिंदू पंचांगाप्रमाणे साडेतीन मुहूर्तांपैकी एक मानला जातो. हा दिवस म्हणजे महाविष्णुंचा सहावा अवतार असणार्या भगवान परशुरामांचा जन्मदिवस. महाविष्णुंच्या दशावतारांपैकी ऋषी-कुलात जन्माला आलेला हा एकच अवतार. सुमारे पंचवीस हजार वर्षांपूर्वी हा महावतार होऊन गेला. महदेवांनी त्यांना आपलं तेज दिलं. भगवान परशुराम हे सर्वोत्तम क्षात्रतेजाने संपन्न असलेले क्षत्रीय, खरोखरचं ब्रह्म जाणणारे ब्राह्मण, सर्वोत्तम दानशूर, उत्तम राजनीतीज्ञ, उत्तम तापसी, उत्तम मंत्रद्र्ष्टा ऋषी, उत्तम समाजधुरीण आणि उत्तम भक्त होते. श्रीदत्तात्रेयांच्या सर्वोत्तम नऊ भक्तांपैकी एक असणार्याा भगवान परशुरामांची गणना सप्तचिरंजीवांमध्ये होते. रामायण महाभारत काळातही त्यांनी अनेकांना मार्गदर्शन केल्याचा उल्लेख आहे.
अशा ह्या श्रेष्ठ आणि आदर्शवत महापुरुषाचा आशीर्वाद आजच्या विषमतेनी ग्रस्त आणि धर्मकार्याचा लोप झालेल्या समाजाला मिळणं अतिशय गरजेचं आहे. अग्नी विद्या प्रथमतः प्रचलित करणार्या भृगू ऋषींच्या कुळातले परशुराम हे सहाव्या पिढीतले वंशज. वर्ण व्यवस्था ही जन्मावर नाही तर कर्मावर अवलंबून आहे हे त्यांनी जगाला दाखवून दिले. अन्यायाचं परिमार्जन करण्यासाठी त्यांनी आयुष्यभर प्रयत्न केले. उत्तम पुरुषार्थ सिद्ध करणारि त्यांची तीन प्रमुख कार्य म्हणजे दैत्यांचा निःपात, नर्मदा क्षेत्राला पावित्र्याची पुनर्प्राप्ती करून देणे आणि उन्मत्त क्षत्रियांचा संहार करुन धर्म संस्थापना करणे. शस्त्राची शास्त्रावर होणारी कुरघोडी नाहिशी करण्यासाठी त्यांनी स्वतः शस्त्र धारण केलं. त्यांना क्षत्रियांचं नव्हे तर अधर्माचं वावडं होतं. खरोखरचा धार्मिक, प्रजाहितदक्ष, कल्याणकारी असा प्रभू रामचंद्रांसारखा राजा जेव्हा त्यांना आढळला तेव्हा त्यांनी स्वतःचं सगळं सामर्थ्य त्याला देऊन टाकलं. जिंकलेली सर्व भूमी त्यांनी कश्यप ऋषींना दान देऊन टाकली आणि त्यानंतर अपरान्त भूमी म्हणजेच कोकण प्रदेशाची निर्मिती केली. तिथे त्यांनी वसाहती स्थापन केल्या. समाजाला उपयोगी पडणार्याच कृषीसह सर्व कौशल्यांचा विकास त्यांनी केला. तिथे त्यांना जे अनुयायी लाभले त्यांना वेद शिकवले. त्यांनी समुद्रासमोर उभं राहून आत्मसंशोधन केलं आणि त्याला त्यांनी सामुद्रोपनिषद असं नाव दिलं. यात त्यांनी दोन तात्पर्य मांडली. एक म्हणजे मनुष्याने मर्यादा कधी ओलांडू नये कारण मर्यादेमुळे बळ आणि शक्ती हे दोन्ही टिकून राहतं. दुसरं म्हणजे मनुष्याने निष्ठेने प्रयत्न करावा आणि अनुभवातून शिक्षण घ्यावं. काळ आणि काम हे दोन्ही ज्यांचे दास होते त्या विष्णुस्वरूप परशुरामांना नमन करून श्री सद्गु रुंनी विवेचनाची सांगता केली.
दुपारच्या सत्रात अघोरकष्टोद्धरण स्तोत्र- प्रचार आणि प्रसार कार्यक्रमाचा आढावा घेणारं संगणकीय सादरीकरण झालं. तसंच जन्मपूर्व संस्कार, जन्मोत्तर संस्कार, वैद्यकीय समुपदेशन हे उपक्रमही संपन्न झाले. पूर्णाहुतीने आणि सद्गु रुपादुकांच्या दर्शनाने यज्ञ सोहळ्याची सांगता करण्यात आली. 

दिनांक १२ जून २०१६ रोजी ऋग्वेद संहिता सार स्वाहाकार हा ३५३ वा यज्ञ संपन्न झाला. सकाळी पूज्य सौ. आई साहेब यांच्या उपस्थितीत आणि यजमानांच्या हस्ते सौर ऊर्जा आणि गायत्री जपासह यज्ञ प्रज्वलन झाल्यानंतर प्रथम सत्रामध्ये ऋग्वेद संहिते बद्दलची माहिती श्री आदित्य बापट ह्यांनी उपस्थितांना दिली. प्रथमतः गत यज्ञात सांगितलेल्या माहितीचा आढावा घेतला गेला. त्यानंतर सांगितलेल्या माहितीचा सारांश असा आहे.
“ मानवी विचारांच्या उत्क्रांतीचा उगम म्हणजे ऋग्वेद. त्यात सुरुवातीला ज्या इच्छा प्रगट झालेल्या दिसतात त्या भौतिक स्वरूपाच्या आढळतात आणि त्यांच्या पूर्तीसाठी शेकडो देवतांची कल्पना केलेली आढळते. त्यापुढच्या काळात झालेल्या चिंतनाच्या प्रक्रियेतून एकेश्वर वादाचा उगम झाला. त्यातूनच पुढे वेदांताचा अर्थात ब्रह्म विचारांचा उद्गम झाला. ऋग्वेदातल्या पहिल्या मंडलातल्या ऋचा आपण गत यज्ञात पाहिल्या. दुसर्याढ मंडलात १९१ सूक्त आहेत. त्यात पथिकृत ऋषि-पूर्वजांना नमस्कार केला आहे. पथिकृत म्हणजे सन्मार्ग दाखवणारे. त्यांनी सन्मार्ग दर्शवला, त्याचं गंतव्य स्थानही सांगितलं पण सांगताना कुठेही उपदेशात्मक भूमिका ठेवली नाही. ऋग्वेद रचनाकारांच्या शब्दा-शब्दांमध्ये खूप नम्रता आहे. कुठलंही श्रेय स्वतःकडे घेतलेलं नाही तर हे आम्हाला दिसलं आणि आम्ही ते सांगितलं अशी नम्रतेची भावना आहे. म्हणून त्यांना मंत्रद्र्ष्टार ऋषी असं म्हटलं आहे. साध्या साध्या गोष्टीतल्या दिव्यत्त्वाचं दर्शन ज्यांना घडतं असे ते क्रांतदर्शी कवि होते. शिवोऽहम्‍ शिवोऽहम्‍ ही जाणीव प्रत्येकाला करून देणे हे त्यांचं ध्येय होतं. निसर्गाच्या महान रूपांची त्यांनी केलेली चिंतनं आणि रचलेल्या ऋचा म्हणजे त्यांनी निर्मिलेल्या मंत्रात्मक देवता होय. कोणत्या वेद वाङ्मंयाचा अर्थ चार प्रकारे लावता येतो. एक आधिभौतिक, दुसरा आधिदैविक, तिसरा आधियाज्ञिक आणि चौथा आध्यात्मिक.
ऋग्वेजदाच्या दुसर्याि मंडलातले अठरा मंत्र आपण अभ्यासासाठि निवडले आहेत. त्याचे प्रमुख रचनाकार आहेत गृत्समद आणि सोमाहुती ऋषी. ह्यापैकी गृत्समद ऋषी हे महाराष्ट्रातल्या यवतमाळ जिल्ह्यातल्या कळंब गावचे असावेत असं मानलं जातं. ते श्रेष्ठ चिंतक आणि गणिती होते. ते कृषी संशोधकही होते. संघर्षपूर्ण जगण्याचा आणि प्रत्येक व्यवहारात यशस्वी होण्याचा त्यांचा निश्चय होता. त्यामुळे त्यांनी रचलेल्या दुसर्याग मंडलातल्या ऋचांमध्ये अतिशय प्रभावी विचार प्रकट झाले आहेत. “ मी इतरांचं श्रेय कधीही घेणार नाही”. आमच्यात चांगले नेतृत्त्व गुण निर्माण होवोत. ज्ञानामुळे उन्नत झालेलं आमचं आयुष्य अजेय होवो. आमच्यातून द्वेष आणि छिद्रान्वेषीपणा नष्ट होवो. ते दुर्गुण आमच्यात नकोतच. श्रेष्ठत्वाचं मित्रत्त्व आम्हाला प्राप्त होवो. सर्वांना सोबत घेऊन उत्तम सामूहिक सत्कातर्य आमच्या हातून घडावं. गणांच्याही गणपती, हे ब्रह्मणस्पती तू आपल्या सर्व आयुधांसह आमच्या सन्निध येऊन बस. जेणेकरून ते गुण आमच्यात स्फुरित होतील. आमच्या सत्कर्मांची सुकीर्ती सर्वत्र पसरो. हे रुद्रा तू आम्हाला आहार, विहार, विकार, विचार संतुलित करून सत्कर्म करण्यासाठी उत्तम आरोग्य दे.” हे असे तेजस्वी विचार ह्या ऋचांमध्ये आलेले आहेत. अठराव्या मंत्रामध्ये सरस्वती नदीकडे प्रवाहीपणाची, ज्ञानाची प्रार्थना केली आहे. “आमचे जीवन अज्ञानाने अप्रशस्त झाले आहे. तू ज्ञान देऊन आमचे जीवन तुझ्यासारखे प्रवाही गतिमान कर” अशी ही प्रार्थना आहे. ह्या अर्थपूर्ण प्रार्थना आजच्या काळातही आपण सर्वांनी करण्य़ाची गरज आहे”.
त्यानंतर गंगा दशहराचं औचित्य साधून जून २०१० मध्ये परमपूज्य सद्गुिरु श्री बापट गुरुजी ह्यांनी “ गंगा दशहरा” ह्या विषयावर घेतलेल्या विवेचनाची ध्वनीमुद्रिका भक्तांना ऐकवण्यात आली. त्याचा सारांश असा,
“ गंगेचे अवतरण हे गंगा-उत्तरी ह्या glacier मधून झाले आणि त्यानंतर दहा दिवसांनी गंगाजल हे गंगोत्री येथे पोहोचले. हा दहा दिवसांचा कालावधी आपण गंगादशहरा ह्या नावाने साजरा करतो. ह्या काळात केलेल्या सत्कर्मांमुळे दहापटीने पाप कमी होऊन, पुण्याचा गुणाकार दहा पटीने होऊ शकतो. गंगा नामाचं मूळ बीज आहे गॅं. गमन करणारा ओघ म्हणजे गंगा. गमन करणार्या ह्या ओघातून शक्तीची निर्मिती होत असते. ह्या शुद्ध शक्तीचा उपयोग सर्व सजीव करू शकतात. भगवान शिव शंकरांनी स्वतःच्या जटेत साठवलेला हा जलाचा ओघ सावकाशपणे पृथ्वीवर सिंचित केला. ह्या कथेतूनच पुढे जलाभिषेकाच्या परंपरेचा उद्गम झाला असावा. जलाभिषेकाचं महत्त्व सुद्धा मोठं आहे. देह स्नानाने देह शुद्धी होते तर थेंबा-थेंबाने केलेल्या अभिषेक उपचारामुळे आत्मशुद्धी होऊ शकते. दशहरा म्हणजे पाच ज्ञानेंद्रिय आणि पाच कर्मेंद्रिय ह्यातील अहंकाराचं हरण करणारा. अनेक रोगांचं हरण करणारी पुण्यसलीला गंगा आपल्या भवरोगाचंही हरण करू शकते. म्हणून गंगादशहरा कालावधी मध्ये मनाने तिच्या एकाग्रता साधण्याचा प्रयत्न आपण सर्वांनी केला पाहिजे.”
ह्यानंतर गंगा मंत्रांचं पठण करून सर्वांकडून यज्ञामध्ये हवन करून घेण्यात आलं. दुपारच्या सत्रात वैद्यकीय समुपदेशन, जन्मपूर्व संस्कार, जन्मोत्तर संस्कार ह्या बरोबरच विद्यार्थी साहाय्यक योजनेचाही उपक्रम संपन्न झाला. आशीर्वाद मंत्रांनी आणि श्री सद्गुपरु-पादुका दर्शनाने यज्ञाची सांगता करण्यात आली. 

दिनांक १० जुलै रोजी बदलापूर येथील गायत्री गार्डन येथे श्रीगायत्री यज्ञ संपन्न झाला. सकाळी यजमानांच्या हस्ते आणि पूज्य आईंच्या उपस्थितीत यज्ञ प्रज्वलन झाल्यानंतर सुरुवातीला आवाहनीय मंत्र आणि श्रद्धासूक्ताचं पठण झालं. त्यानंतरगायत्री मंत्राच्या सामूहिक पठणाला आणि हवानाला प्रारंभ झाला. सकाळच्या सत्रात मानसपूजेनंतर परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींनी २००६ मध्ये केलेल्या विवेचनाच्या ध्वनिमुद्रणाचेश्रवण सर्वांनी केले. ह्या विवेचनाचा सारांश असा,
“मंत्र म्हणजे काय? तर जो मनाला त्राण देतो तो मंत्र. ज्याचं स्मरण केल्याने आपण तरतो तो मंत्र. काही मंत्र शब्दप्रधान आहेत, काहीनादप्रधानआहेत तर काही अर्थप्रधान आहेत.अर्थप्रधान मंत्रांच्या प्रत्येक उच्चारणाबरोबर त्यातल्या अर्थावर एकाग्रता व्हावी लागते, पुन्हा पुन्हा ते चित्र डोळ्यासमोर उभं रहावं लागतं. गायत्री मंत्र हा शब्द आणि अर्थप्रधान अशा दोन्ही प्रकारातला आहे. ह्या मंत्राचा अर्थ आहे, “ त्या तेजाचे आम्ही ध्यान करतो, तो आमच्या बुद्धीला प्रेरणा देवो”. मंत्राचे परिणाम दिसण्यासाठी काही पूर्व अटी आहेत. मनापासून उच्चार करणे सर्वात महत्त्वाचे आहे. दुसरीअट म्हणजे एकाग्रता. तिसरं म्हणजे आपला अंतर्मनातल्या ब्रह्मतत्त्वाशी जुळवणूक करण्याचा संकल्प हवा. गायत्री मंत्राच्या पठणाने बुद्धीची विचारांचं पृथक्करण करण्याची क्षमता वाढते, चित्तावरचं मालिन्य दूर होऊ लागतं आणि त्यामुळे मन बलवान होऊ लागतं. पण पूर्वीची सर्व पुटं काढून टाकायची असतील तर ह्या मंत्राची वारंवार आवर्तनं करणं अनिवार्य आहे. दृढ संकल्प असेल तर हे शक्य आहे. तेव्हा निःशंक मनाने यज्ञतेजासन्मुख गायत्री तेजाचे स्मरण व प्रार्थना करा!
दुपारच्या सत्रात नेहमीप्रमाणे जन्मपूर्व संस्कार, बालसंस्कार, वैद्यकीय समुपदेशन इत्यादि उपक्रम संपन्न झाले. पूर्णाहुती आणि सद्गुरु-पादुका दर्शनाने यज्ञ सोहळा संपन्न झाला.

दिनांक १४ ऑगस्ट रोजी महिन्याच्या दुसऱ्या रविवारी नुकत्याच होऊन गेलेल्या गुरूपौर्णिमेच्या निमित्ताने बदलापूर येथील गायत्री गार्डन येथे दत्तयज्ञाचे आयोजन करण्यात आले होते. ह्याच दिवशी गुरुपौर्णिमा सोहळा सुद्धा यज्ञ साक्षीने साजरा करण्यात आला. नित्याप्रमाणे सौर ऊर्जेच्या साहाय्याने यज्ञ प्रज्वलन यजमानांच्या हस्ते झाले. त्यावेळी पूज्य सौ. आई स्वतः उपस्थित होत्या. यज्ञ प्रज्वलनानंतर आवाहन मंत्र तथा इतर मंत्र आणि हवन संपन्न झाल्यानंतर परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींच्या ध्वनिमुद्रित आवाजामध्ये श्रीदत्तात्रेयांना १०८ नावांनी साद घालण्यात आली आणि हविर्द्रव्य अर्पण करण्यात आलं.
मुख्य गुरूपौर्णिमेचा सोहळा ह्यानंतर सुरु झाला. ह्या प्रसंगी अत्यंत हृद्य असं निवेदन करण्यात आलं. भावस्पर्शी निवेदनानंतर परमपूज्य सद्गुरुंच्या पादुकांचं आगमन छत्र, चामर आणि दंडधारी सेवकांच्या सन्मानात झाले. त्यावेळी मातोश्री पूज्य आईसाहेब सोबत होत्याच. औक्षण झाल्यानंतर पादुका वाजत गाजत व्यासपीठापर्यंत आणण्यात आल्या. आगमनाच्या वेळी गजर झाला , “ओम मंगलम ओंकार मंगलम, गुरु मंगलम गुरुपाद मंगलम” आणि त्याचवेळी समोरच्या व्यासापीठावर परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींच्या देखण्या आणि प्रसन्नवदन रूपाचं भव्य छायाचित्राच्या स्वरूपात अवतरण झालं! आतापर्यंत निर्गुणात जाणवणारं त्यांचं अस्तित्त्व साक्षात सगुणरूप धारण करून यज्ञ मंडपात पुन्हा अवतीर्ण झालं आणि नकळत सर्व भक्तांचे अष्टसात्विक भाव अश्रुंच्या रूपाने झरझर वाहू लागले. सद्गुरुंचा देह पंचतत्त्वात विलीन झाल्यानंतरची ही पहिलीच गुरुपौर्णिमा! बघता बघता गजर झाला, “जय नर्मदे जय नर्मदे, नमामि देवी नर्मदे| नर्मदे हर, नर्मदे हरहर, नर्मदे हर, हर हर”.
ह्यानंतर पादुकांचे षोडशोपचारपूर्वक एका ज्येष्ठ दांपत्यामार्फत पूजन करण्यात आले. त्यावेळी सर्व भक्तांनी सामूहिकरीत्या विविध स्तोत्र-मंत्रांचं पठन केलं. यज्ञात अखंड हवन सुरु होतंच. पादुका पूजन झाल्यानंतर श्री सद्गुरुंच्या ध्वनिमुद्रित विवेचनाचे श्रवण सर्व उपस्थितांनी केले. विवेचनाचा विषय होता, सद्गुरुतत्त्वाचं संकीर्तन. खोपोली स्थानावर गुरुचरित्र सप्ताहाच्या निमित्ताने दिनांक ३१ जानेवारी २०१५ रोजी हे विवेचन श्रीगुरुदेवांनी घेतलं होतं. विवेचनाचा सारांश असा,
“ईश्वराचं संकीर्तन हे भक्तिशास्त्रातलं अमोघ साधन आहे. गुरुतत्त्वाच्या कीर्तनामुळे, गुणवर्णनामुळे चित्तावरचं मालिन्य जे दुर्दैवरूपाने साठलेलं असतं ते धुतलं जातं. संपूर्ण एकरूप मनाने गुरुतत्त्वाच्या संकीर्तनाचं अवगाहन जरा आपण केलं नाही, तर ते गुरुतत्त्व तुमच्यात प्रविष्ट होऊ शकत नाही आणि पर्यायाने मालिन्य धुतलं जाऊ शकत नाही. संकीर्तानासाठी सर्वात आवश्यक म्हणजे श्रद्धा आणि निश्चय. श्रद्धा असल्याशिवाय निश्चय होत नाही आणि निश्चयाशिवाय श्रद्धा दृढ होऊ शकत नाही. श्रद्धा आणि सत्कर्माचा निश्चय नसेल तर सत्कर्मात डळमळीतपणा येतो. दुसरी अट म्हणजे एकरूपता आणि एकतानता. भक्त सद्गुरूंशी एकरूप असेल तर ते गुरुतत्त्व त्या भक्ताबरोबर सावली सारखं सतत असतं. संकीर्तानाची तिसरी अट म्हणजे कृपेची पात्रता. ही पात्रता धैर्यामुळे येते. अल्प धारिष्ट्य दाखवून संसारात येणार्या सुख-दुःखांना धीराने सामोरं जाऊन सत्कर्मरत राहणाऱ्या भक्ताबरोबर सर्वज्ञ, सर्वतंत्र, आणि स्वतंत्र गुरुतत्त्व कायम असतं. खऱ्या भक्ताने महिमेच्या आणि सवंग लोकप्रियतेच्या मागे कधीही लागू नये. पुढची पायरी म्हणजे आर्ततेने गुरुमाउलीला हाक मारणे आणि प्रामाणिक आत्मनिवेदन करणे. त्यानंतर येते अनन्य शरणागती. केलेल्या दुष्कर्मा बद्दल निसर्ग नियमाप्रमाणे शिक्षा ही होत असतेच. पण गुरुतत्त्व ही शिक्षा सतत सुसह्य करत असतं. वस्तुतः मानहानी, धनहानी, वित्तहानी ही सुद्धा कृपाच आहे कारण त्याद्वारे श्रीगुरू तुमचा एकेक पाश सोडवत असतात. सर्वात महत्त्वाचं म्हणजे गुरुतत्त्वाच्या प्राप्तीची मुमुक्षा असणे. जिथे जिथे अंतिम सत्याची निस्वार्थ मागणी असते तिथे तिथे गुरुतत्त्व येतच. सर्वात शेवटी येतो कृतनिश्चय. प्रारब्धात जे कर्मनियम साठलेत ते दूर करण्यासाठी मी सत्कर्म करतो आहे असा दृढनिश्चय आणि तदनुरूप कृती पाहिजे. तरच गुरुतत्त्वाचं योग्यप्रकारे संकीर्तन करता येईल.”
अन्नपूर्णाष्टकम स्तोत्राच्या पठणाने यज्ञेश्वर नारायणाला भोजन प्रसादाची आहुती देण्यात आली. दुपारच्या सत्रात पठण-हवनाचं सत्र सुरु राहिलं. नमो गुरवे वासुदेवाय ह्या सिद्ध मंत्राची आवर्तनं आणि हवन घेण्यात आलं. पूर्णाहुती आणि पादुका दर्शनाने ह्या आनंद सोहळ्याची समाप्ती झाली.

दिनांक १५ ऑगस्ट २०१६ .. श्री सत्यदत्त पूजा
परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींची महत्त्वाची शिकवण म्हणजे “ एकत्र येऊन सत्कर्म करा, यश तुमचंच आहे”. त्यामुळे सत्यदत्त पूजेसारख्या महान व्रताचे अनुपालनही समूहाने एकत्र येऊन केले तर त्यातून गुणाकाराने शक्तिवर्धन होते. ह्यासाठी सद्गुरु श्री बापट गुरुजींनी भक्तांना ज्या अनेक साधना सुचवल्या त्यापैकी एक महत्त्वाचे साधन म्हणजे सामूहिक सत्यदत्त पूजा. परमहंस परिव्राजकाचार्य श्रीमद् वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराज प्रेरित आणि विरचित संहितेनुसार ह्या सत्यदत्त पूजा श्री सद्गुरु बापट गुरुजींच्या मार्गदर्शनाखाली नित्याने आयोजित केल्या जातात. ह्या वर्षी एकूण ६१ सत्यदत्त पूजांचे आयोजन दिनांक १५ रोजी करण्यात आले होते. ह्या पूजांचं अजून एक वैशिष्ट्य म्हणजे त्यामध्ये जात-लिंग-धर्म आदि सामाजिक भेदांना बाजूला सारून श्रद्धेने येणार्या प्रत्येकाला सहभागी होण्याची अनुमती असते. पूजेत पती-पत्नी एवढेच नव्हे तर भाऊ-भाऊ, आई-मुलगा, अशांनाही एकत्र पूजेला बसता येते. नुसते पूजेचे उपचार करणार्यांना नव्हे तर त्याच्या आयोजनासाठी सेवा देणार्या भक्तांनाही त्या पुण्यात सहभागी होता येते. जगात एकच-एक असणार्या त्या शाश्वत सत्य तत्त्वाला श्रीमद् स्वामी महाराजांनी दत्त असे नाम देऊन त्याची प्रत्यक्ष आणि मानसिक आराधना ह्या व्रताद्वारे सांगितली आहे.
स्वयंसेवकांनी अत्यंत नियोजनबद्ध प्रकारे सर्व पूजांची मांडणी सकाळीच करून ठेवली होती. सर्वप्रथम पूज्य आईसाहेबांच्या मार्गदर्शनाखाली यज्ञाचे प्रज्वलन झाले. ह्या वर्षी सुद्धा नित्याप्रमाणे प्रकाश शक्तीच्या सान्निध्यात पूजेचे आयोजन केले होते आणि त्यासाठी प्रथम यज्ञ प्रज्वलन झाले. त्यानंतर राष्ट्र कल्याणाची प्रार्थना झाली. ह्या दिवसाचे औचित्य साधून सर्वप्रथम राष्ट्रगीताचे सर्वांनी सामूहिक गायन केले. त्यानंतर पूजेचा आरंभ करण्यात आला. तत्पूर्वी परमपूज्य सद्गुरूंचे सत्यदत्त पूजा ह्या विषयावरील छोटेखानी विवेचनाचे ध्वनीमुद्रण सर्वांना ऐकवण्यात आले. श्री फाळके गुरुजींच्या मार्गदर्शनाखाली व्यासपीठावर एका दांपत्याकडून यथायोग्य पूजा करवून घेतली जात होती. त्याचे प्रक्षेपण मोठ्या पडद्यावर करून त्या आधारे इतर सर्व भक्त विहित उपचार करत होते. भक्तांना लागणारे सर्व साहित्य अत्यंत शिस्तबद्ध पद्धतीने स्वयंसेवकांकडून पुरवले जात होते. कुठेही गोंधळ किंवा गडबड न होता अत्यंत भक्तिपूर्ण वातावरणात सर्व पूजोपचार संपन्न झाले. त्यानंतर कथा वाचन होऊन आरती झाली. शेवटी नैवेद्यार्पण, पूर्णाहुती होऊन त्यानंतर प्रसाद भोजनाचा सर्वांनी लाभ घेतला आणि ह्या दोन दिवसीय अलभ्य सोहळ्याची सांगता झाली.
 

दिनांक११ सप्टेंबर २०१६ रोजी गायत्री गार्डन, बदलापूर पूर्व ह्या स्थळी पूर्वनियोजित श्री गणेश यज्ञ संपन्न झाला. गणेशोत्सवाच्या निमित्ताने हा यज्ञ आयोजित करण्यात आला होता. ठीक ९.३० वाजता सौर ऊर्जेद्वारे यज्ञ प्रज्वलन झाले. विविध वैश्विक शक्तींच्या आवाहनानंतर श्रद्धा सूक्ताचे पठण झाले आणि त्यानंतर ब्रह्मणस्पती सूक्ताने श्री गणेशाला हविर्भाग अर्पण करण्यात आले. त्यानंतर उपस्थित सर्व साधकांनी श्री अथर्वशीर्षाच्या सामूहिक आवर्तनांना सुरुवात केली.
सकाळच्या सत्रात प्रथम श्री गणेश मानसपूजा संपन्न झाली. त्यानंतर पूज्यआईसाहेबांच्याशुभहस्ते ““श्रीदत्तापराधक्षमापनस्तोत्र: संपूर्ण अर्थ आणि विवेचन”, ह्या परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींच्या विवेचनांवर आधारित ग्रंथाचे विमोचन झाले. हा ग्रंथ श्री केशव भिकाजी ढवळे प्रकाशनाने प्रसिद्ध केला आहे. परमहंस परिव्राजकाचार्य श्रीमद् वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराजांच्या अत्यंत अर्थगर्भ आणि शक्तिशाली स्तोत्रांवरच्या श्री सद्गुरुंच्या विवेचन मालिकेतलं अंतिम पुष्प म्हणजे त्यांनी सप्टेंबर २०१५ मध्येदत्तअपराधक्षमापन स्तोत्रावर घेतलेली विवेचन मालिका. सद्गुरु भक्ती करत असताना शिष्याचा भाव नेमका कसा असला पाहिजे ह्याचं दिग्दर्शन स्वामी महाराजांनी ह्या स्तोत्रात केलं आहे. स्तोत्राच्या संपूर्ण अर्थाचे विवरण करताना श्री सद्गुरुंनी हे स्तोत्र उपस्थितांकडून पठणही करून घेतले होते. ही विवेचन मालिका संपली आणि त्यानंतर अवघ्या दोन महिन्याच्या कालावधीत श्री सद्गुरु ब्रह्मलीन झाले. तेव्हा हे अंतिम विवेचन ग्रंथ स्वरूपात आणण्याचा अत्यंत औचित्यपूर्ण सोहळा आजच्या यज्ञ प्रसंगी संपन्न झाला.
ह्यानंतर श्री सद्गुरुंच्या २००४ साली संपन्न झालेल्या “ श्री गणेश दर्शन आणि ध्यान” ह्या विवेचनाच्या ध्वनिमुद्रणाचे श्रवण सर्वांनी केले. ह्या विवेचनाचा सारांश असा,
“ वेगवेगळ्या धर्मात वेगवेगळ्या नावांनी ईश्वर ही संकल्पना आहे.आदिमकाळापासून ही संकल्पना मनुष्याला भेडसावत आली आहे. आजही कोणताही विचारी मनुष्य त्या शक्तीचा उगम शोधण्याचा प्रयत्न करतो, जिथून सृष्टीची उत्पत्ती झाली. अनुभवी सत्पुरुषांना ह्या बाबतीत आलेल्या अनुभवांना अध्यात्मात प्रचीती म्हणतात. प्रत्येकाच्या ईश्वरी संकल्पनेला अनुसरून हे अनुभव भिन्न भिन्न असतात. ह्या भिन्न भिन्न ईश्वरी संकल्पनेचं एक पूर्ण रूप म्हणजे श्रीगणेश. वस्तुतः आपल्यातही ईश्वराचा अंश आहे. पण आपल्यात ही शक्ती अजून अपूर्ण रुपात आहे. आपल्याला जरा पूर्णत्त्व प्राप्त करायचं असेल तर ईश्वरी संकल्पना वाढवत नेली पाहिजे आणि स्वतःविषयीची संकल्पना कमी करत गेलं पाहिजे. असं केलं तरच तुम्ही एक दिवशी ‘अहं ब्रह्मास्मि” ह्याअवस्थेपर्यंत पोहोचाल. “ तुका आकाशाएवढा’, हे अहंकाराचे नव्हेत तर स्वानुभवाचे उद्गार आहेत. एवढं विशाल व्हायचं असेल तर आपल्यातली सहभावना वाढवत नेली पाहिजे आणि समोरच्यातही तो ईश्वर बघता आला पाहिजे.आपल्यातले दोष ओळखून तो कमी करण्याचा संकल्प केला पाहिजे. आपल्यातला संकुचितपणा काढून टाकला पाहिजे. त्यासाठी नवविधा भक्ती मधलं आत्मनिवेदन हे सर्वात महत्त्वाचं आहे. “ काहीही न मागण्याची” मागणी जेव्हा केली जाते तेव्हाच तुम्हाला खरी भक्ती करता येते. जेव्हा ईश्वरी संकल्पना परमोच्च स्तरावर न्याल तेव्हा ईश्वर प्राप्ती झाल्याशिवाय राहणार नाही. त्यासाठी ईश्वराने प्रारब्ध भोगाचे जे कडू काढे दिले असतील ते निष्ठावानाचे संरक्षण करणारे असतील. तेव्हा साक्षात्कार हवा असेल तर हे कडू काढे, हे तपाचे काढे घेतलेच पाहिजेत. द्वैत भाव- दुजा भाव संपूर्ण संपवून टाकला पाहिजे. “ नामा म्हणे केशीराजा, केला नेम चालवी माझा”, अशी अवस्था झाली पाहिजे.”
अन्नपूर्णाष्टक स्तोत्राच्या पठणाने यज्ञ नारायणाला नैवेद्याचे अर्पण करण्यात आले. जन्मपूर्व संस्कार,जन्मोत्तर संस्कार आणि वैद्यकीय समुपदेशन हे उपक्रम नित्याप्रमाणे यज्ञासह सुरु होते.दुपारच्या सत्रात अथर्वशीर्ष आवर्तने पुन्हा सुरु करण्यात आली. अंतिमतः आद्य शंकराचार्य आणि स्वामी महाराज विरचित विविध गणेशस्तोत्रांचे यज्ञ साक्षीने पठण करण्यात आले. पूर्णाहुती नंतर श्रीसद्गुरु-पादुका दर्शन आणि आईसाहेबांचे दर्शन घेऊन यज्ञ कार्यक्रमाचा समारोप झाला.

दिनांक ३० सप्टेंबर २०१६ रोजी गायत्री गार्डन, बदलापूर ह्या यज्ञ स्थळी पितृ पक्षातील अधिकीचा विशेष पितृ यज्ञ, गायत्री गार्डन, बदलापूर पूर्व ह्या यज्ञ स्थळी संपन्न झाला. गायत्री मंत्र पठणा सहितसौर उर्जे द्वारे यज्ञ प्रज्वलन झाले. विश्वातील सर्व देवा-देवतांच्या आवाहनानंतर श्रध्दासूक्त, सौर सूक्ताद्वारे पितृ शक्तीला सर्वांनी वंदन केले. प्रथम सत्रामध्ये केंद्रातर्फे घेण्यात येणाऱ्या विविध उपक्रमांची माहिती देण्यात आली. ह्यामध्ये दिनांक १६ सप्टेंबर रोजी २५-३० साधक-भक्तांनी कल्याण इथल्या गणेश घाटाच्या गणपती विसर्जनानंतर केलेल्या स्वच्छता मोहिमेचा विशेष उल्लेख केला गेला. ह्या उपक्रमाचे स्थानिक प्रशासनामार्फतही कौतुक झाल्याचे सांगण्यात आले. ह्याव्यतिरिक्त अघोरकष्टोद्धरण स्तोत्रआणि ग्रंथाचा प्रसार आणि प्रचाराच्या कार्यक्रमाविषयी देखील माहिती देण्यात आली. दिनांक १८ सप्टेंबर रोजी हा कार्यक्रम दापोली येथे संपन्न झाला आणि त्यावेळी स्थानिक भक्त-साधाकांचा ह्या कार्यक्रमाला उत्तम प्रतिसाद लाभल्याचे सांगण्यात आले.
अहवाल वाचनाचा कार्यक्रम झाल्यानंतर परम पूज्य श्री सद्गुिरुंचे ’पितृपूजा अर्थात श्राद्ध”, ह्याविषयावर२०१४ ह्या वर्षी संपन्न झालेल्या विवेचनाच्या ध्वनी-फितीचे श्रवण सर्वांनी केले. विवेचनाचा सारांश पुढीलप्रमाणे आहे,
आपल्या संस्कृतीने पितृपूजेसाठी भाद्रपद महिन्यातले पौर्णिमेनंतरचे पंधरा दिवस पितृपंधरवडा म्हणून नियोजित केले आहेत. पितर म्हणजे आपल्याच घरातले पूर्वी होऊन गेलेले सर्व पूर्वज एवढेच नाहीत तर वेदांनी ह्याची व्यापक व्याख्या केली आहे. मनुष्यच नव्हे तर वृक्ष, पशू, पक्षी ह्यापैकी ज्यांच्या ज्यांच्याकडून आपल्याला काहीतरी लाभ झाला आहे, मदत प्राप्त झाली आहे आणि जे आज ह्या भूमीवर नाहीत, ते सगळे आपल्या पितरांमध्ये आंतर्भूत होतात. पितृपूजेसाठी महत्त्वाचा मानला गेलेला श्राद्ध विधी प्रथमतः महर्षी अत्रींनी संकलित केला. श्राद्ध करून पूर्वजांचे आशीर्वाद प्राप्त करण्यासाठी काही महत्त्वाच्या अटी आहेत. पहिली अट म्हणजे श्रद्धा. श्रद्धेने केलं जाणारं ते श्राद्ध अशी व्याख्या पाणिनीने केली आहे. ही श्रद्धा ज्ञानपूर्वक असावी. परंतु ह्या श्रद्धेआड येणारी सर्वात मोठी गोष्ट म्हणजे मानवाच्या मनातल्या विविध शंका. ह्यातली प्रमुख शंका म्हणजे आपण अर्पण केलेलं सत्कर्माचं पुण्य पितरांपर्यंत नक्की पोहोचत असेल ना? ह्यासाठी पितृपूजेमागचं विज्ञान, तत्त्वज्ञान समजावून घेता आलं पाहिजे. कोणत्याही सत्कर्मासाठी दोन गोष्टी अत्यंत महत्त्वाच्या असतात, पहिलं म्हणजे अंतरीचा भाव आणि दुसरं कृती. देवतांना मुख्यत्त्वे भावाची अपेक्षा असते तर पितृगणांना कृतीची अपेक्षा असते. म्हणून कृती ही पितृपूजेची दुसरी अट आहे. पितृपूजेची तिसरी अट म्हणजे ज्ञान, कारण नुसत्या कृतीपेक्षा ज्ञानपूर्वक केलेल्या कृतीला अधिक महत्त्व आहे. पितृपूजा म्हणजे आपण कोणावर उपकार करत नसतो तर आपण आपल्याच ऋणमुक्तीसाठी आवश्यक असलेलं कर्तव्य पालन करत असतो, हे ज्ञान समजावून घेणं अत्यंत महत्त्वाचं आहे. पितृपूजनासाठी शेवटची आणि महत्त्वाची अट म्हणजे आत्मचिंतन. आपणही कोणाचेतरी पूर्वज होणार आहोत तेव्हा आपल्या वंशजांवर शांती करण्याची वेळ येऊ नये ह्याचे आत्मभान ठेवून आपल्याला आयुष्यभर सत्कर्मरत राहता आलं पाहिजे. आयुष्यभर सत्कर्म केलं तर मृत्यूपश्चात वंशजांवर अवलंबून राहण्याची वेळ आपल्यावर येणार नाही.”

विवेचनानंतर पितृसूक्ताच्या पठणाने सर्व पितृगणांना यज्ञाच्या माध्यमातून पिंडदान आणि हविर्द्रव्याचे कृतज्ञतापूर्वक अर्पण करण्यात आले. हविर्द्रव्याचा काही भाग जलार्पणासाठी राखून ठेवण्यात आला.गायत्री मंत्राचा जपसंकल्पही उपस्थितांकडूनयज्ञ साक्षीनेकेला गेला.सद्गुारु पादुकाआणि पूज्य आईंचे दर्शन घेऊन कार्यक्रमाची सांगता करण्यात आली.

यज्ञ क्रमांक ३५८ , शतचंडी स्वाहाकार
परमपूज्य सद्गुरु श्री वासुदेव वामन बापट गुरुजी प्रेरित दर महा यज्ञ संकल्पाचे पुढचे पुष्प अर्थात शतचंडी स्वाहाकार दिनांक १० ऑक्टोबर २०१६ रोजी गायत्री गार्डन, बदलापूर ह्या स्थळी संपन्न झाला. सौर शक्तीच्या माध्यमातून यज्ञ प्रज्वलन यजमानांनी पूज्य आईंच्या उपस्थितीत केले. आवाहानीयमंत्र झाल्यानंतर श्री दुर्गा सप्तशतीच्या सामूहिक पठण आणि हवनाला प्रारंभ झाला. प्रथम सत्रामध्ये परमपूज्य सद्गुरु लिखित अघोरकष्टोद्धरण स्तोत्र – संपूर्ण अर्थ आणि विवरण : संपूर्ण अर्थ आणि विवरण”, ह्या ग्रंथाच्या सातव्या आवृत्तीचे प्रकाशन पूज्य आईंच्या शुभहस्ते करण्यात आले.
दिनांक १३ नोव्हेंबर रोजीच्या मासिक यज्ञाच्या दिवशी परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींच्या प्रथम स्मृतीदिनानिमित्त रक्तदान शिबिराचे आयोजन करण्यात येणार आहे. हे दान ज्ञानपूर्वक घडावे ह्या हेतूने श्री आदित्य बापट ह्यांनी रक्त दान म्हणजे काय? ह्या विषयाचा विज्ञाननिष्ठ आढावा घेतला. ह्यानंतर दिनांक १४ डिसेंबर २०१४ रोजी परमपूज्य सद्गुरुंनी “ अहं राष्ट्री” ह्या विषयावर जे विवेचन यज्ञ साक्षीने घेतेले होते त्याचं ध्वनीमुद्रण सर्वानी श्रवण केलं. विवेचनाचा सारांश असा,
“दुर्गासप्तशती मध्ये शक्तीच्या विविध रूपांचं वर्णन आलं आहे. समूह शक्तीच्या सामर्थ्यामुळे महिषासुरमर्दिनीने असुरांचा नाश केला. ह्या समूह शक्तीचं एक रूप म्हणजे राष्ट्रभक्ती. संपूर्ण विश्व एकाच चैतन्याचं स्वरूप आहे, ते एकाच दिशेने गमन करते आहे. गायनात कितीही ताल-सूर-लयाचं वैविध्य असलं तर शेवटी समेवर यावंच लागतं. तसंच विश्वगायनातली सम म्हणजे समता. वरवर कितीही विषमता असल्याचं भासलं तरी विश्वाच्या अंतरंगात संपूर्ण समता नांदते आहे. समतेकडे जाणार्यात विश्वप्रवासाचं एक स्टेशन म्हणजे राष्ट्र. जेव्हा ह्या राष्ट्र संकल्पनेचा आपण स्वीकार करतो तेव्हा “मी आणि माझे कुटुंबीय’, ह्यापासून आपण विशाल झालेलो असतो. उत्क्रांतीच्या काळात नीतीमूल्यांचा विकास होत गेला आणि त्यातूनच राष्ट्र संकल्पनेचा उद्गम झाला. अनेकविध लोकांची एकत्रित झालेली इच्छा शक्ती म्हणजे राष्ट्रशक्ती. ऋग्वे दामध्ये ऐतरीय ब्राह्मण ग्रंथात वैदिक राष्ट्र संकल्पनेचा उद्घोष केला आहे. ह्यात प्रामुख्याने आठप्रकारच्या राष्ट्रशासनांचा उल्लेख आढळतो. साम्राज्य म्हणजे आर्यविधानं करून राष्ट्राचा विस्तार करणे. भौज्यं म्हणजे भौगोलिक मर्यादेतले राष्ट्र. लोकांनी निवडलेला नेता जेव्हा राज्य करतो तेव्हा त्याला स्वाराज्यं म्हणतात. उत्तम स्वाराज्य येण्यासाठी मुळात जनमानस शुद्ध पाहिजे. कोणताही एक नेता नाही तर संपूर्ण जनताच जेव्हा राज्य करते तेव्हा त्याला म्हणतात वैराज्यं. परमेश्वराच्या इच्छेनेच हे राष्ट्र चालतं ही भावना म्हणजे पारमेष्ठ्यं. तर अनेक छोटी छोटी राष्ट्र एकत्र येऊन बनलेलं राष्ट्र म्हणजे महाराज्यं. सनदी अधिकार्यांानी चालवलेलं राज्य म्हणजे अधिपत्यमय राज्य. समन्तपर्यायी राज्य म्हणजे अनेक मांडलिक राजे आणि सुभेदारी असलेलं राज्य. ह्या पलीकडे जाणारी संकल्पना म्हणजे ’वसुधैव कुटुंबकम्”. तिथे पर्यंत पोहोचण्यासाठी राष्ट्रकल्याणाचा संकल्प असणे ही महत्त्वाची पायरी आहे. ह्यासाठी परस्पर सहयोग आणि समन्वय साधता आला पाहिजे. तलवारीने तलवारीशी लढता येत नाही, त्यासाठी ढाल पाहिजे. दुष्प्रवृत्त लोकांचा विचारांचा हल्ला परतवण्यासाठी आपली मनाची ढाल बळकट पाहिजे. लढाई वृत्तींशी असावी माणसांशी नाही.तलवारीने लढाई जिंकण्याचा ज्यांनी प्रयत्न केला ते खरेतर हरले. पण लक्षात राहिले ते कृष्ण, गौतम बुद्ध, महावीर. सेनापती अनेक झाले पण लक्षात राहिले ते महात्मा गांधी ज्यांनी विचारांवर विजय मिळवला. त्यांनी व्यक्तिद्वेष केला नाही तर वृत्तिद्वेष केला. आपणही यज्ञात राष्ट्र कल्याणाची प्रार्थना घेतो. हेतु एकच की राष्ट्रकल्याणात आपलाही खारीचा वाटा असावा आणि सामूदयिक इच्छाशक्ती आपल्याला अनुकूल व्हावी. विनाशक शक्ती नाहिशा करून आत्मकल्याणाची दिशा गवसण्यासाठी राष्ट्र कल्याणाचा मार्ग स्वीकारता आला पाहिजे. त्यासाठी बळ देण्याची प्रार्थना आज आपण महिषासुरमर्दिनीला करुया”.
दुपारच्या सत्रात कुमारिका पूजन, बालसंस्कार आणि जन्मपूर्वसंस्काराचा वर्ग इच्छुकांसाठी घेण्यात आला. इतरांनी दुर्गासप्तशतीचं हवन-पठण सुरु ठेवलं. पूर्णाहुती आणि सद्गु रु आशीर्वादाने यज्ञ सोहळ्याची सांगता झाली.  

दिनांक १३ नोव्हेंबर २०१६ रोजी, महिन्याच्या दुसऱ्या रविवारी ३५९ वा संकल्पित विष्णुयज्ञ बदलापूर येथे संपन्न झाला. आजचा दिवस सर्व यज्ञ साधकांसाठी अतिशय महत्त्वाचा होता कारण आज परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींचे प्रथम पुण्यस्मरण यज्ञ साक्षीने संपन्न झाले. ह्या दिवशी वैकुठ चतुर्दशी होती हे आणखी एक महत्त्वाचे वैशिष्ट्य होय. पूज्य बापट ताईंच्या उपस्थितीत यज्ञ प्रज्वलन झाल्यानंतर श्रद्धासूक्त, पुरुषसूक्त, विष्णुसूक्त, श्रीसूक्त, लक्ष्मीसूक्तह्यांचेपठणझाले व तद्नंतर विष्णूसहस्रनामाची सामूहिक आवर्तने सुरु करण्यात आली.
यज्ञाच्या दिवशी कै श्री वामनराव ओक ह्या रक्तपेढीच्या सहकार्याने रक्तदान शिबिराचे आयोजन करण्यात आले होते. सकाळच्या सत्रात पूज्य ताईंच्या हस्ते “श्रेष्ठ मंत्रशक्ती” ह्या श्री सद्गुरुंच्या प्रथम संकलनात्मक पुस्तकाच्या सहाव्या आवृत्तीचे अनावरण करण्यात आले. त्यानंतर श्री सद्गुरुंच्या मुखातून सांगितली गेलेली श्रीदत्तात्रेय मानसपूजा सर्वांनी श्रवण केली आणि त्याआधारे ध्यानाद्वारे दत्तपूजा साकार केली. ही मानसपूजा प.प. श्रीमद् वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराजांनी रचली आहे. त्यानंतर सर्व भक्तांचे प्रतिनिधित्त्व करत सौ. प्रिया दाभाडे ह्यांनी अतिशय ह्रद्य मनोगत श्री सद्गुरुंना कृतज्ञतापूर्वक अर्पण केले.
दिनांक २४ जून २००४ रोजी “विष्णु दैवत विज्ञान” ह्या विषयावर जे विवेचन घेतले होते त्याचं ध्वनीमुद्रण सगळ्यांनी श्रावण केलं. ह्या विवेचनाचा सारांश असा,
महाविष्णु ही सत्त्व गुणांचे प्रतीक असलेली वेदकालीन प्रमुख देवता आहे. निर्मिती ते लय ह्या काळात विश्वाचे पालन करणारी ही देवता आहे. साक्षात वैश्विक शक्ती म्हणजे महाविष्णु. जगपालन करणं, लोकांना आनंदात ठेवणं, प्रत्येकाला मार्ग दाखवणं हे सगळं करणारी शक्ती म्हणजे महाविष्णू. जगाला व्यापून दशांगुळे उरलेल्या ह्या शक्तीच्या आधीन सर्व जग आहे. ब्रह्म देवाला विश्व निर्मिती करण्याची प्रेरणा सुद्धा महाविष्णुने दिली. ह्या दैवताच्या अनेक प्रतिमा प्रचलित आहे. सर्वात प्रमुख म्हणजे शेषावर शयन करणारे महाविष्णू ज्यांच्या पायाशी साक्षात लक्ष्मी आहे.. उत्तर भारतात वैकुंठ निवासी विष्णूची प्रतिमा प्रसिद्ध आहे. विठ्ठल प्रतिमा महाराष्ट्रात लोकप्रिय आहे. श्रीनाथ प्रतिमा शंख, चक्र, गदा आणि कमाल धारण केलेली आहे. ह्या प्रत्येक आयुधाला काही सांकेतिक अर्थ आहे. उदाहरणार्थ चक्र हे दुष्ट निर्दालन आणि सृष्टीच्या रहाट गाडग्याचे प्रतीक आहे.पद्म हे पुरुष-प्रकृती मीलनाचे अर्थात उत्पत्तीचे प्रतीक आहे. ह्याच पद्माचा म्हणजे कमळाचा स्पर्श करून महाविष्णुंनी तपश्चर्या करत असताना त्रीमितीतून बाहेर पडलेल्या धृव बाळाला भानावर आणलं आणि आशीर्वाद दिले. पुढे ध्रुवाने अतिशय उत्तम राज्य केलं. दत्त प्रतिमेमध्ये सुद्धा तीनही गुणांचा मिलाप असला तरी प्रमुख शक्ती महाविष्णुंची आहे. दत्त प्रतिमेमध्ये तीनही गुणांचा समतोल असतो. महाविष्णू प्रतीकामधून अनेक उत्तम गुण आपल्याला घेता येतात, त्यातले प्रमुख म्हणजे व्यापकता, पालकत्त्व आणि नियमांचे पालन करून विश्वाला आनंद देणे. पूजन, अर्चन, यजन तीनही मार्गांनी विष्णू आराधना करता येते.विष्णू सहस्र्नामात विष्णू गुणांचे स्तवन केले गेले आहे. ह्याचं पठण हजारो वर्षांपासून ह्या संस्कृती मध्ये घडले असल्याने आजही जो कोणी विष्णू सहस्र नामाचे पठण करेल त्याला ती शक्ती मिळाल्यावाचून राहणार नाही आणि ह्या शक्तीच्या सहाय्याने ऐहिक कल्याणा बरोबर पारमार्थिक कल्याणही साध्य होईल.”
दुपारच्या सत्रात विष्णू सहस्रनाम आवर्तने सुरु ठेवण्यात आली. पूर्णाहुती नंतर श्री सद्गुरु पादुका आणि पूज्य ताईंच्या दर्शनाचा लाभ सगळ्यांनी घेतला. 

दिनांक ११ डिसेंबर २०१६ रोजी,अर्थात महिन्याच्या दुसऱ्या रविवारी ३६०वा संकल्पित महिम्न स्वाहाकारगायत्री गार्डन, बदलापूर येथे संपन्न झाला. प्रदोष निमित्ताने हा स्वाहाकार घेण्यात आला. सकाळी यजमानांच्या हस्ते आणि पूज्य आईंच्या उपस्थितीत यज्ञ प्रज्वलन झाले. आवाहनीय मंत्रांनंतर महिम्न स्तोत्राच्या सामूहिक आवर्तनांना सुरुवात झाली.
सकाळच्या सत्रात शिवमानस पूजा संपन्न झाल्यानंतर परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी ह्यांच्या अमृत वाणीतून प्रकट झालेलं ध्वनिमुद्रित विवेचन “महिम्न स्वाहाकार” उपस्थितांनी श्रावण केलं. ह्या विवेचनाचा सारांश असा,
“प्रदोष म्हणजे संधिकाल. हा संधिकाल घातक आणि उपयोगी असा दोन्ही प्रकारातला असू शकतो. आपल्या अध्यात्माने प्रत्येक दिवशीच्या संधिकालामध्ये म्हणजे सूर्योदय, सूर्यास्त आणि मध्यान्न काळात कोणते नित्यकर्म करावे हे ठरवून दिलं आहे. तसंच दर पंधरा दिवसांनी येणाऱ्या शुक्ल पक्ष आणि कृष्ण पक्ष ह्याच्या मध्ये येणाऱ्या प्रदोषरूपी संधिकालात काय करावं ह्याचंही मार्गदर्शन केलं आहे. अध्यात्म असं सांगतं की ह्या पर्वकाळी चांगल्यात चांगलं सत्कर्म करावं. जे ह्या पर्वकाळात कोणतही सत्कर्म करू शकत नाहीत, त्याचं काही नुकसान होईल असं नाही, मात्र ह्या संधिकालात उत्तमोत्तम कर्म जे करतील त्यांचा निश्चितपणे फायदा आहे. संधिकालात पहिल्यांदा लय होतो आणि ह्या लयानंतरच सृजनाला सुरुवात होते. शिव ही लयाची देवता आहे. त्याची आराधना केली असता प्रत्येकजण शिव होतो अन्यथा प्रत्येकाचे शव कधीतरी होणारच आहे. म्हणून ४८ तासाच्या ह्या प्रदोषकाळामध्ये काही ना काही तरी सत्कर्म घडलं तर त्याचा गुणाकार होऊ शकतो.
स्तवन म्हणजे स्तुती. स्तवन जरा मनापासून केलं तर त्या शक्तीचा आविष्कार होऊ शकतो म्हणून अध्यात्माने ह्या स्तवनाला महत्त्व दिलं आहे. सबंध महिम्न स्तोत्र हे स्तवन आहे. महिम्नाइतके उत्कृष्ट स्तवन दुसरे नाही. त्यात मंत्राची अमोघ शक्ती आहे. विशेषतः महिम्न पठण जरप्रकाश शक्ती ज्यामध्ये जाज्वल्याने प्रकट झालेली असते त्या यज्ञासमोर केलं, तर शक्तीलहरींचा गुणाकार वातावरणात होऊ शकतो. महिम्नाचा उल्लेख पुराणांमध्ये आहे. ओंकारेश्वर येथील अमरेश्वर मंदिरात महिम्नाचे ३१ श्लोक शिलालेखांवर कोरले आहेत. ह्या ३१ श्लोकांवर मधुसूदन सरस्वतींनी भाष्य केलं आहे. महिम्नाचं वैशिष्ट्य असं की ह्याच्या पठणाला कोणत्याही मर्यादा नाहीत. ज्यांना रुद्र म्हणणं शक्य नाही त्यांनाही महिम्न म्हणता येतं इतकं ते सुंदर आणि गेय आहे. स्तोत्रात म्हटलंय की महेशासारखा देव नाही, महिम्नासारखी स्तुती नाही, अघोर मंत्रासारखा श्रेष्ठ मंत्र नाही आणि गुरुतत्त्वासारखं श्रेष्ठ तत्त्व नाही. ह्या स्तोत्रात अद्वैतही सांगितलं आहे की ज्या ब्रह्मतत्त्वाला मी शिव म्हणतो तिथपर्यंत माझं स्तवन पोहोचू दे. महिम्नकारांनी ज्ञान आणि भक्तीचा सुरेख मिलाफ केला आहे. ह्या काव्यात नर्म विनोद आहे, तसंच त्यात उत्पत्ती, स्थिती, लय, विग्रह, अनुग्रहाची जोडदेखील आहे. असा अनुग्रह झाल्यावर सद्गुरु कृपा प्राप्त होते. ही कृपा महिम्न पठणाने निश्चितपणे प्राप्त होते. हे स्तोत्र अभिषेक आणि हवन अशा दोन्ही प्रसंगी म्हटलं जातं. हे चलित राहणारं स्तोत्र आहे, जागृत भक्तीचा उद्घोष करणारं स्तोत्र आहे. ह्यात आविष्कृत झालेलं ते शिवतत्त्व चराचरात भरलेलं आहे, अशी एकही जागा नाही जिथे ते नाही. तेव्हा त्याच भावनेने त्याला नमस्कार करुया.”
दुपारच्या सत्रात महिम्न आवर्तने सुरु ठेवण्यात आली. तसंच दोन दिवसांनी येणाऱ्या श्रीदत्तजयंतीचे औचित्य साधून प.प. श्रीमत वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराजांनी रचलेल्या दत्तभावसुधारस स्तोत्राचे आणि कालभैरवाष्टक स्तोत्राचेही सामूहिक पठण करण्यात आले. वैद्यकीय समुपदेशन, जन्मपूर्व संस्कार, बालसंस्कार हे उपक्रम यथायोग्य संपन्न झाले. पूर्णाहुतीनंतर श्री सद्गुरु पादुका आणि पूज्य आईंच्या दर्शनाचा लाभ सगळ्यांनी घेतला. 

दिनांक ८ जानेवारी २०१७ रोजी पौष शुद्ध स्मार्त एकादशी निमित्त, विष्णुयज्ञ ह्या संकल्पित यज्ञाची पूर्तता गायत्री गार्डन, बदलापूर ह्या नियोजित स्थळी झाली. परम पूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी ह्यांच्या प्रेरणेने आणि पूज्य आईंच्या उपास्थितीत गायत्री मंत्र पठणासह यज्ञ प्रज्वलन संपन्न झाले. श्रद्धा सूक्त, पुरुषसूक्त, लक्ष्मीसूक्त, श्रीसूक्त झाल्यानंतर उपस्थितांनी श्रीविष्णुसहस्रनाम सामूहिक आवर्तनांना आणि हवनाला सुरुवात केली. प्रथम सत्रात जगन्नियंता विश्वपालक असलेल्या महाविष्णुंची मानसपूजा सर्वांनी मनोभावे, षोडशोपचारे केली.
ह्यानंतर प.प. श्रीमद् वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराज विरचित श्रीगुरुस्तुती स्तोत्रावर आधारित असलेल्या श्री सद्गुरुंच्या “ श्रीगुरुस्तुति : संपूर्ण अर्थ आणि विवरण”, ह्या ग्रंथाच्या तृतीय आवृत्तीचे प्रकाशन पूज्य आईंच्या शुभहस्ते संपन्न झाले. त्यानंतर श्रीगुरुदेवांच्या ध्वनिमुद्रित विवेचनाचा लाभ उपस्थित भक्तांनी घेतला. विवेचनाचा सारांश असा,
“ एकादशी व्रतामागील ज्ञान आणि अध्यात्म : वृ ह्या धातूपासून व्रत हा शब्द निर्माण झाला. ह्याचा अर्थ संकल्प/आज्ञापालन किंवा प्रतिज्ञा. एकादशी हे व्रत प्रमुख २४ व्रतांपैकी एक आहे. ह्यादिवशी उपवास करण्याची प्रथा आहे. उपवासाने शरीर हलकं पण चिवट होतं. पण उपवास ह्या शब्दाचा खरा अर्थ, आपल्या उपास्य देवतेपाशी निवास करणं. कोणत्याही व्रतामागे भौतिक सुखप्राप्ती हा प्रमुख उद्देश असतो पण त्याबरोबर असाही उद्देश असतो की, त्या नियमावलीचं आचरण करता करता हळूहळू वैराग्य प्राप्ती होऊन, मोक्षाचा प्रवास सुखकर होईल. कोणत्याही व्रताचा प्रमुख उद्देश म्हणजे पापनाश. त्यासाठी एकादशीच्या दिवशी जास्तीत जास्त सत्कर्म करणं अपेक्षित आहे. ध्यान, हवन, पूजन, स्तोत्रपठण असं एकत्र येऊन केल्यामुळे चित्तशुद्धी होऊन सामाजिक एकोपा वाढीस लागतो. व्रतपालनामुळे प्रवृत्ती आणि निवृत्ती अशी दोन्ही साध्य साधता येतात. ह्यामध्ये गुरु आज्ञा आणि शास्त्र आज्ञेचं पालन अपेक्षित आहे. एकादशी व्रतामधली प्रमुख देवता म्हणजे महाविष्णू. विष्णू म्हणजे सतत क्रियाशील राहणारं तत्त्व. सगळ्याला व्यापून उरणारा महाविष्णु शेषावर आरूढ आहे. शेष म्हणजे गणितातली बाकी. विश्वाला भागून उरलेल्या शेषावरही ज्याचा अंमल चालतो तो विष्णू! ह्या शब्दाचा आणखी एक अर्थ म्हणजे “विशेष अणु”, अर्थात जो चराचराला व्यापून आहे तो विष्णू. त्याला जर आपण एकादशी निमित्ताने यज्ञ माध्यमातून संदेश पाठवला तर तो संदेश विश्वाच्या कणाकणात पोहोचतो. महाविष्णुंचे गुण म्हणजे ज्ञान, शक्ती, सूक्ष्मता/व्यापकता बल, ऐश्वर्य, तेज, वीर्य-शौर्य, संशील्य, वात्सल्य, समत्त्व, करुणा, स्थिरता, धैर्य, माधुर्य. विष्णूतत्त्वा बरोबर केलेल्या ‘उपवासाने’ आपण हे सगळे गुण आत्मसात करू शकतो, नव्हे हेच त्या व्रताचं खरं फळ आहे. तेव्हा भवसागरातून पार नेण्यासाठी आपण त्या विष्णुतत्त्वाला भावपूर्ण आर्ततेने साद घालूया”.
दुपारच्या सत्रात जन्मपूर्व संस्कार, वैद्यकीय समुपदेशन, बालसंस्कार असे उपक्रम संपन्न झाले. संध्याकाळी पूर्णाहुती होऊन सर्वांनी आशीर्वादाचे ग्रहण केले. 

दिनांक १२ फेब्रुवारी २०१७ रोजी संकल्पित दरमहा गायत्री यज्ञाची पूर्तता गायत्री गार्डन, बदलापूर ह्या यज्ञस्थळी संपन्न झाली. परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी ह्यांच्या प्रेरणेने आणि पूज्य आईंच्या उपास्थितीत गायत्री मंत्र पठणासह यज्ञ प्रज्वलन झाला. श्रद्धा सूक्त आणि सौर सूक्त ह्यांचे पठण झाल्यानंतर उपस्थितांनी गायत्री मंत्राच्या सामूहिक आवर्तनांना आणि हवनाला सुरुवात केली. प्रथम सत्रात श्री गायत्री षोडशोपचार मानसपूजा सर्वांनी मनोभावे केली.
ह्यानंतर श्री यशोधन बापट ह्यांनी परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी ह्यांच्या संकल्पनेवर आधारित असलेल्या “ तुका नावाचा खेळिया” ह्या सांगितिक कार्यक्रमाची घोषणा केली. हा कार्यक्रम बदलापूर येथे दिनांक १८ मार्च २०१७ रोजी सायंकाळी ७ वाजता, कुळगाव शाळा नं १, गांधी चौक, मराठी शाळेचे मैदान, बदलापूर पूर्व येथे नियोजित करण्यात आला आहे. ह्या कार्यक्रमात सद्गरु श्री बापट गुरुजींनी त्यांच्या अखेरच्या विवेचनांमध्ये ज्यावर विवरण केले आहे असे संत तुकाराम महाराजांचे काही अप्रचलित अभंग मान्यवर गायकांकडून सादर केले जाणार आहेत.
तद्नंतर श्रीगुरुदेवांच्या ध्वनिमुद्रित विवेचनाचा लाभ उपस्थित भक्तांनी घेतला. विवेचनाचा सारांश असा,
“ गायत्री मंत्र विज्ञान आणि अध्यात्म:
ह्या भारत वर्षामध्ये प्राचीन काळापासून जन्म-मृत्यू, सुख-दुःख ह्या चक्रातून सुटण्याविषयीचं फार मोठं संशोधन झालं आहे. सहा दर्शनांपैकी महर्षी कणाद ह्यांनी रचलेल्या वैशेषिक दर्शनामध्ये काही विशेष सिद्धांत मांडले आहेत. हे संपूर्ण निरीश्वरवादी दर्शन आहे. ह्यातलं प्रमुख प्रतिपादन म्हणजे, “अणु-रेणूंचा संघातरुपी भाव म्हणजे जीवन तर अणु-रेणूंचा विघातरुपी अभाव म्हणजे मरण’. ह्या व्याख्येनुसार ह्या विश्वात निर्जीव असं काहीच नाही. आधुनिक भौतिक शास्त्रानुसारदेखील सगळीकडे अणु-रेणू भरले आहेत आणि त्यांचं सांघिक चलनवलन सुरू आहे. ह्या सर्वांचं तात्पर्य असं निघतं की कर्म नियम, निसर्ग नियमांनुसारच हे अणु-रेणू एकत्र आले आहेत. त्या संघाचा जो संकल्प असतो तशी त्याला गती मिळते. ह्याचाच अर्थ असा की, प्रगतीचा संकल्प जर करायचा असेल तर तो संदेश प्रत्येक मूल कणापर्यंत पोहोचवण्यासाठी प्रयत्न करावे लागतात. खरी प्रगती म्हणजे जीवन मृत्यूच्या चक्रातून सुटणे. जर प्रत्येक कणाचा निर्णय झाला की, आता मला ह्या संसारचक्रात अडकायचं नाही, तरच त्या दिशेने वाटचाल सुरू होईल. ह्या निश्चयाची सर्वात मोठी आणि सर्वोच्च प्रभावी प्रार्थना म्हणजे गायत्री मंत्र. विश्वातल्या सविता नामक उर्जेच्या मूळ स्रोताला केलेली ही प्रार्थना आहे. त्रिपदा गायत्री मध्ये ८ अक्षरांचे तीन पाद आहेत. ह्या सामर्थ्यशाली मंत्राचा अनेकांना अनुभव आहे. प्रत्यक्ष समर्थ रामदासांनी आपलं विश्वकल्याणाचं कार्य सुरू करण्याआधी गायत्रीचं पुरश्चरण केलं होतं. हा मंत्र विश्वामित्रांसह एकूण २४ ऋषींनी रचला असं इतिहास सांगतो. ह्या समूहातील प्रत्येकाने रचलेल्या एकेक अक्षराचा मिळून जो चोवीस अक्षरी मंत्र निर्माण झाला, तो म्हणजे गायत्री मंत्र. ह्यातल्या सर्वात प्रभावी अक्षराची, अर्थात ‘ण्यं’ ह्या अक्षराची रचना महर्षी विश्वामित्रांनी केली. महर्षी विश्वामित्रांच्या मार्गदर्शनाखाली निर्माण झालेल्या ह्या मंत्राचं कर्तुत्व म्हणूनच महर्षी विश्वामित्रांना दिलं जातं. जगातल्या प्रत्येकाला तारण्याचं सामर्थ्य ह्या मंत्रामध्ये आहे. पण त्यासाठी अगोदर कर्मनिष्कृती व्हायला हवी. त्यासाठी मंत्रसाधने बरोबरच दैनंदिन जीवनामध्ये नव्याने निर्माण होणारी कर्मदेखील अलिप्तपणे केली गेली पाहिजेत. विशेष म्हणजे ह्या मंत्राला एकत्रिततेची पूर्वअट आहे. समूहाने जेव्हा जेव्हा साधना करू,तेव्हा तेव्हा ती निश्चितपणे साध्यापर्यंत पोहोचवते. विशेषतः यज्ञासमोर केलेल्या सामूहिक आवर्तनांना विशेष महत्त्व आहे.”
दुपारच्या सत्रात जन्मपूर्व संस्कार, वैद्यकीय समुपदेशन, बालसंस्कार असे दरमहा नियोजित उपक्रम संपन्न झाले. त्यानंतर नुकत्याच होऊन गेलेल्या गुरुप्रतिपदेनिमित्त सर्वांनी श्रीमद् वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराजांनी रचलेल्या विविध स्तोत्रांचं पठण आणि हवन केलं. संध्याकाळी पूर्णाहुती होऊन सर्वांनी आशीर्वादाचं ग्रहण केलं. 

दिनांक २४ फेब्रुवारी २०१७ रोजी महाशिवरात्रीचे औचित्य साधून सामूहिक रुद्र स्वाहाकार संपन्न झाला. परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी ह्यांच्या प्रेरणेने आणि पूज्य आईंच्या उपस्थितीत गायत्री मंत्रपठणासह यज्ञ प्रज्वलन झाले. श्रद्धासूक्त आणिसौरसूक्त ह्यांचे पठण झाल्यानंतर उपस्थितांनी रुद्र सूक्ताच्या सामूहिक आवर्तनांना आणि हवनाला सुरुवात केली. प्रथम सत्रात सर्वांनी मनोभावेशिवमानसपूजा केली.
ह्यानंतर परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी ह्यांच्या संकल्पनेवर आधारित असलेल्या “ तुका नावाचा खेळिया” ह्या सांगितिक कार्यक्रमाची घोषणा झाली. हा कार्यक्रम बदलापूर येथे दिनांक १८ मार्च २०१७ रोजी सायंकाळी ७ वाजता, कुळगाव शाळा नं १, गांधी चौक, मराठी शाळेचे मैदान, बदलापूर पूर्व येथे नियोजित करण्यात आला आहे. ह्या कार्यक्रमात सद्गरु श्री बापट गुरुजींनी त्यांच्या अखेरच्या विवेचनांमध्ये ज्यावर विवरण केले आहे, असे संत तुकाराम महाराजांचे काही अप्रचलित अभंग मान्यवर गायकांकडून सादर केले जाणार आहेत.
तद्नंतर श्रीगुरुदेवांच्या ध्वनिमुद्रित विवेचनाचा लाभ उपस्थित भक्तांनी घेतला. विवेचनाचा सारांश असा,
“ रुद्र्शक्ती:
रुद्रशक्ती ही वेदकालापासून अतिशय प्रभावी समजली जाते. रुद्रसूक्ताची लाखो आवर्तनं आजवर ह्या देशात झाली.वैद्न्यानिक सिद्धांत असं सांगतो की ह्या शक्तीलहरी वातावरणात साठून राहतात आणि नव्याने ती शक्ती ग्रहण करण्याचा प्रयत्न करणाऱ्याला त्या मिळतात. उपनिषदापैकी जाबालोपनिषदामध्ये ह्या रुद्रशक्तीवर भाष्य केलेलं आढळतं. महर्षी जाबालांचं मूळ नाव त्यांच्या आईच्या ‘जाबाली’ ह्या नावावरून पडलं होतं . हा दासीपुत्र होता, ज्याला आपल्या पित्याचं नावही माहीत नव्हतं.त्याची सचोटी आणि ज्ञानाची दुर्दम्य इच्छा पाहून गौतम ऋषींनी त्याला शिष्य म्हणून त्याचा स्वीकार केला. निसर्गाच्या सान्निध्यात राहून विशिष्ट काळात १०० गायींच्या जेव्हा ह्याने १००० गायी निर्माण केल्या, तेव्हा गौतम ऋषींनी त्याचं कर्तृत्त्व, त्याग पाहून ह्या सत्यकामाला अनुग्रह दिला. जाबाली दासीचा पुत्र म्हणून पुढील काळात जाबाल महर्षी म्हणून ते ओळखले जाऊ लागले. मूळ ऋग्वेदातल्या रुद्र सूक्तावर ह्यांनी पुढे भाष्य केलं. विश्वाचं हे विराट महाकाव्य अतिशय प्रभावी आहे, ज्यामध्ये सर्व प्रकारच्या परस्परविरोधाला नमस्कार केला आहे. जसा सावाला नमस्कार केलाय तसाच चोरालासुद्धा नमस्कार केलाय. जसा क्षुल्लकाला नमस्कार केलाय तसाच महानालाही नमस्कार केलाय. ह्या सर्व परस्परविरोधी गोष्टींमधलं मूळ तत्त्व एकच आहे. ह्यातून स्वतःचं क्षुल्लकत्व स्वीकारून ईश्वरी शक्तीचं सामर्थ्य आपल्या लक्षात येऊ शकतं. सर्व शक्तींना नमस्कार असलेलं नमक झाल्यावर मग मागण्यांचं चमक आहे. ‘च मे’ म्हणजे आम्हाला दे. ही सामूहिक मनाची मागणी आहे. प्रत्येक व्यक्तीच्या मनातल्या मागण्या पूर्ण होईपर्यंत वासनांची पुटं जळत नाहीत. त्यामुळे त्या मागण्या पूर्ण तरी झाल्या पाहिजेत किंवा त्यातला फोलपणा लक्षात आला पाहिजे. तपाचरणाने आपल्या मागण्या क्षुल्लक आहेत हे समजण्याची अवस्था मोक्षप्राप्तीसाठी आवश्यक आहे. मला काही नको, मी म्हणजेच वैश्विक शक्ती आहे हा प्रवास रुद्राद्वारे घडतो. जितकी आवर्तनं होतात तितकं सामर्थ्य वाढतं. जसं आयुर्वेदातली औषधं घोटून त्यांचं सामर्थ्य वाढतं आणि होमीओपॅथीमध्ये जेवढ सूक्ष्म तेवढं’ भव्य समजलं जातं, तसंच रुद्र-आराधनेने मनाची सूक्ष्म ताकद वाढत जाते आणि संकल्प दृढ होत जातो. यज्ञसाधनेचा संकल्प सुरुवातीला मोठा वाटेल पण हळूहळू मुंगीच्या पावलांनी वाटचाल केली की, आपण संकल्पाच्या डोंगरावर उभे राहू शकतो. हा संकल्प पूर्णत्वाला जाण्याची शक्ती आपण रुद्राकडे मागूया. जाबालाचा सत्यकाम झाला, कारण तो गुरु-आज्ञेप्रती निःशंक होऊन पुढे गेला. तसाच डळमळीत न होणारा संकल्प आपण करुया.”
सामूहिक रुद्र्पठण झाल्यावर पूर्णाहुती होऊन यज्ञाची सांगता आशीर्वाद मंत्राने करण्यात आली. उपस्थित सर्व भक्तांनी श्रीगुरुपादुका आणि पूज्य आईंचे दर्शन घेतले. 

दिनांक १२ मार्च २०१७ रोजी दरमहा यज्ञ संकल्पानुसार परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी प्रणित सामूहिक यज्ञ संपन्न झाला. ह्या दिवशी असलेल्या होळी पौर्णिमेचं निमित्त साधून श्री यज्ञाचं आयोजन करण्यात आलं होतं. पूज्य आईंच्या उपस्थितीत यजमानांनी सौर शक्ती ग्रहण करून यज्ञ प्रज्वलन केल्यानंतर आवाहन मंत्रांचं उच्चारण करून सर्व यज्ञीय देवतांना निमंत्रण देण्यात आलं. श्रद्धासूक्त, पुरुषसूक्त ह्यांचं पठण झाल्यांनतर श्री सूक्ताच्या आवर्तनांना सुरुवात करण्यात आली.
सकाळच्या सत्रात श्री मानसपूजा झाल्यांनतर सर्वांनी श्रीसद्गुरुंच्या ध्वनिमुद्रित विवेचनाचा लाभ घेतला. हे विवेचन परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी ह्यांनी दिनांक नोव्हेंबर २००६ मध्ये घेतलेल्या तीन दिवसीय श्री यज्ञावेळी केलं होतं.
समृद्ध जीवनासाठी श्री : मनुष्य अहर्निश सुखाचा शोध घेत असतो. पण ज्या गोष्टींच्या तो मागे लागतो, त्या गोष्टी त्याला कायमस्वरूपी शाश्वत सुख कधीच देऊ शकत नाहीत. तो भक्ती करतानासुद्धा त्या अशाश्वताचीच मागणी करत असतो. आपण चिरंतन सुखासाठी पुण्य मिळवायचं की अशाश्वतासाठी ते खर्ची घालायचं हे त्याला कळत नाही. प्राचीन काळी भौतिक आणि आध्यात्मिक अशा दोन्ही प्रकारच्या ‘श्री’प्राप्तीचा विचार करण्यात आला. त्यामागे अशी भूमिका होती की, समृद्ध जीवन लाभलं, तर शाश्वताच्या मागे लागता येतं. ह्या विचारांनुसार ‘श्री’सूक्ताची रचना प्राचीन काळी करण्यात आली. ‘श्री’प्राप्ती कोणत्या पायऱ्यानी प्राप्त होऊ शकते, त्याचाही विचार करायला पाहिजे.
१. सांघिक/एकत्रित साधना
लक्ष्मी पूजा ही एकट्याने करणं कधीच अपेक्षित नव्हतं, तर ती संघपूजा म्हणूनच करणं अपेक्षित आहे. व्यक्तिगत साधनेमध्ये शक्ती निर्मिती होत नाही, पण एकत्रित साधनेमध्ये प्रचंड शक्ती निर्मितीची बीजं असतात. ज्या दिवशी मी आणि माझं कुटुंब ह्या मध्ये हिंदू समाज बंदिस्त झाला, तेव्हापासून अधोगतीला सुरुवात झाली. ह्या बंदिस्तपणामुळे ना व्यक्तीला शक्ती मिळाली, ना समाजाला ! हिंदू समाज सोडून बाकी सर्व समाजाचं बलस्थान आहे, एकत्रित साधना ! “ ज्या प्रमाणात समाजाला मिळेल त्या प्रमाणात मला मिळणारच”, ही भावना ठेवा. जोपर्यंत फक्त मी आणि माझं कुटुंब ही भावना केवळ जोर धरून आहे, तोपर्यंत हा समाज असाच राहणार. समुदायाने केलेल्या मंत्रसाधनेमुळे व्यक्तीगत उच्चारणाचे दोष नाहीसे होतात, कारण तिथे एकत्रिततेचं बळ मिळतं.
2. निरपेक्ष सत्कर्म : श्रीप्राप्तीची दुसरी अट म्हणजे सतत आपल्या इच्छेचा पाठलाग न करता आपल्याला जो कुठला उपाय सांगितला आहे तो करत राहणं.
३. प्रयत्न आणि शांती ह्यांची जोड : सत्कर्म करत असताना संकटाचा कितीही मोठा डोंगर कोसळला तरी दोलायमान न होता शांत राहणे. संकटाशी सामना तुमचा तुम्हीच करायचा आहे, पण त्यासाठी गुरुतत्त्व सतत तुमच्या सोबत राहणार आहे.
४. एकाग्रता : एकाग्रता म्हणजे एका टोकावर मनाच्या सर्व भावना एकत्र आणणे. एकाग्रता होत नाही हा आपलाच दोष असतो. विषयांकडे सतत ओढलं जाणारं मन अध्यात्मात एकाग्र होऊ शकत नाही.वस्तुतः एकाग्रतेमुळे आपण सर्व इंद्रिय एकाचवेळी बंद करू शकतो. ते कौशल्य आपल्या मनाकडे नक्की असतं. एकाग्रता घराच्या घरी,सगळ्या सांसारिक कोलाहालात मिळवणं सुरुवातीच्या काळात तरी थोडंसं कठीण असतं, त्यासाठी निसर्ग सान्निध्यात एकत्र येऊन साधना करणं गरजेचं आहे.
५. ईश्वराचं नाम /मंत्र
ईश्वराच्या नामामध्ये, मंत्रांमध्ये एवढी प्रचंड ताकद आहे की ह्या सगळ्या अटी पाळून जर मंत्र साधना केली तर लक्ष्मीच काय, सर्वस्व प्राप्त होईल! अर्थात त्यासाठी प्रमुख अट आहे त्याग. त्यागाशिवाय काहीच प्राप्त होऊ शकत नाही. “ सन्मान, संगतीकरण आणि दान”, ह्या यज्ञसाधनेच्या त्रिसूत्रीचा अवलंब करून आपण हा समाज श्रीमान होण्याकरिता ‘श्री’ आराधना करुया.”
दुपारच्या सत्रात जन्मपूर्व संस्कार, बालसंस्कार आणि वैद्यकीय समुपदेशन हे उपक्रम संपन्न झाले. श्रीसूक्त आवर्तनांनंतर नंतर इतर स्तोत्र-मंत्रांचं पठण करून पूर्णाहुती संपन्न झाली आणि गुरुआशीर्वादाने यज्ञाची सांगता झाली.
 

परमपूज्य सद्गुरु श्री वासुदेव वामन बापट गुरुजी ह्यांच्या आशीर्वादाने दिनांक ४ एप्रिल रोजीच्या रामनवमीनिमित्त श्रीरामरक्षा यज्ञाचे आयोजन “गायत्री गार्डन’, बदलापूर ह्या यज्ञस्थळी करण्यात आले. गायत्री मंत्राच्या जयघोषात आणि पूज्य आईंच्या उपस्थितीत यज्ञाचे प्रज्वलन केल्यानंतर सर्व देवदेवतांसह यज्ञाच्या रक्षणकर्त्या प्रभू रामचन्द्रांचे सर्वानी स्मरण केले. श्रद्धासूक्ताचे पठण झाल्यानंतर श्रीरामरक्षा स्तोत्राच्या सामूहिक पठण-हवनाला सुरुवात झाली.
सकाळच्या सत्रात श्रीराम मानसपूजा संपन्न झाली आणि त्यानंतर नेहमीप्रमाणे करण्यात आलेल्या निवेदनामध्ये श्रीसद्गुरुंनी यज्ञाच्या जोडीने सुरु केलेल्या उपक्रमांबाबत आणि श्रीसद्गुरुंच्या ग्रंथांबाबत माहिती देण्यात आली. तसेच श्रीसद्गुरुंच्या द्वितीय पुण्यतिथीनिमित्त भक्तांनी केलेल्या नामजप संकल्पाचा आढावा घेऊन त्यानंतर नवविधा भक्तीच्या दुसऱ्या म्हणजेच कीर्तन क्ती अंतर्गत नियोजित सत्संग बैठकीची घोषणा करण्यात आली. यज्ञसाक्षीने जन्मपूर्व संस्कार, ह्या उपक्रमाला आजच्या दिवशी ११ वर्षे पूर्ण झाली. आजवर ह्या उपक्रमात एकूण ३१६ साधक सहभागी झाले आहेत.
ह्यानंतर श्रीसद्गुरुंनी एप्रिल २००६ मध्ये रामनवमीच्या निमित्ताने यज्ञसन्मुख जे विवेचन केलं, त्याचं ध्वनीमुद्रण सर्वांनी श्रवण केलं. ह्या विवेचनाचा सारांश असा,
“ प्रभू रामचंद्रांबद्दल माहित नाही असा एकही मनुष्य ह्या देशात असू शकणार नाही. मानव आपल्या बुद्धीचा आणि शक्तीचा वापर करून किती उत्तुंग व्यक्तिमत्त्व निर्माण करू शकतो, हे राम अवतारातून दिसते. रामप्रहर म्हणजे पहाटेचा प्रहर. सकाळी उठल्यापासून त्याचं स्मरण केलं तर आयुष्यभर सत्यनिष्ठा ठेवून अन्यायाचं परिमार्जन करण्याची शक्ती आपल्यालाही त्यांच्याकडून मिळू शकते. ही सत्यनिष्ठा जपताना त्यांना १४ वर्ष वनवास झाला, पण नियोजित राज्याभिषेकाच्या आदल्या दिवशी तो कठोर आदेश ऐकूनही त्यांच्या चेहऱ्यावरची रेषाही हलली नाही, असं वाल्मीकि ऋषी सांगतात. आजच्या दिवशी त्यांचं विशेष स्मरण ह्याकरिता आवश्यक आहे की, त्यामुळे त्यांच्यातले गुण हळूहळू आपल्यातही स्फुरित होण्यास सुरुवात होते. अत्यंत संतुलित विचारांचं हे व्यक्तिमत्त्व म्हणजे साक्षात विष्णुशक्तीचं अवतरण होतं. उत्तम राजा, उत्तम पुत्र, उत्तम पती, उत्तम शिष्य, उत्तम भाऊ अशा सर्वोत्तम गुणांचं दर्शन आपल्याला प्रभू रामचंद्रांच्या रूपाने घडतं. ह्या शक्तीने जेवढी उत्तम अवस्था गाठली, तशी स्मरणकर्त्यालाही ती निश्चितपणे प्राप्त होऊ शकते. ही शक्ती मृत्यूसमयी विशेष मदतीला येऊ शकते. रामनामाचा ध्यास घेतेलेले अनेक संत-सत्पुरुष भारत देशात होऊन गेले. तुळशीदास, संत कबीर, संत सूरदास ह्यासारख्या रामाचे नाव घेतलेल्या संतांना घातलेलं साकडं म्हणजे साक्षात त्या रामशक्तीला घातलेल्या हाकेपेक्षाही कांकणभर अधिक श्रेष्ठ ठरू शकेल.”
ह्यानंतर श्रीसद्गुरुंनी श्रीमद् आद्य शंकराचार्यांनी रचलेल्या “सदा रामचंद्रं भजे‌‍हं” ह्या स्तोत्राचं पठण करून त्याचा अर्थही विशद केला आणि भक्तांकडून हे स्तोत्र एकत्रितपणे म्हणून घेतलं.
त्यानंतर दिवसभर रामरक्षेची आवर्तनं पूर्ण झाल्यांनंतर पूर्णाहुती व आशीर्वाद मंत्राने यज्ञ सोहळ्याची सांगता करण्यात आली.  

२०१७ रोजी महिन्याच्या दुसऱ्या रविवारचा संकल्पित यज्ञ संपन्न झाला.ह्या दिवशी महिम्न स्वाहाकाराचे आयोजन करण्यात आले होते. यजमानांच्या हस्ते सौर शक्ती द्वारे यज्ञ प्रज्वलन झाल्यांनतर आवाहन मंत्र आणि श्रद्धासूक्त ह्यांचे पठण झाल्यांनतर महिम्न स्तोत्राच्या सामूहिक पठण आणि हवनास प्रारंभ झाला. ह्या दिवशी महावीर जयंती असल्याने सकाळच्या मानस पूजेनंतर श्री सद्गुरुंनी “ भगवान महावीर आणि जैन तत्त्वज्ञान” ह्या विषयावर १३ एप्रिल २०१४ रोजी घेतलेल्या विवेचनाच्या ध्वनीमुद्रणाचे सर्वांनी श्रवण केले. त्याचा सारांश असा,
“ कितीही अडचणी आल्या तरी त्यावर मात करण्याचं कौशल्य जो दाखवतो तो वीर असतो. देशाच्या स्वातंत्र्यासाठी बलिदान देणारे, हे शूरवीर असतात. मोहावर विजय मिळवून त्याग करणारा दानवीर असतो. धर्मरक्षणासाठी स्वतःच्या जीवावर उदार होणारा धर्मवीर असतो. परंतु सर्वात मोठा वीर तोच, ज्याने अंतर्गत शत्रूंचा बिमोड केला आहे. असा बिमोड करून स्वतःमध्ये समता प्रस्थापित करणारा बलवान वीर म्हणजे वर्धमान महावीर! हे जैन तत्त्वज्ञानाचा प्रचार करणारे चोविसावे तीर्थंकर आहेत. हजारो वर्षांपूर्वी वैदिक संस्कृतीच्या समांतर काळात जैन तत्त्वज्ञानाचा उगम भारतवर्षात झाला. वैदिक वाङ्मयामध्ये श्रमण मुनींचा उल्लेख आढळतो.
जिन म्हणजे विजय, त्यामुळे स्वतःला जिंकणारा तो जैन! वर्धमान महावीर जन्मतः ज्ञानी आणि अलौकिक शक्ती असणारे होते. राजाच्या पोटी त्यांचा जन्म झाला. तिसाव्या वर्षी सर्वस्वाचा त्याग करून त्यांनी श्रमण दीक्षा ग्रहण केली. पुढे त्यांनी अतिउग्र तपश्चर्या करून तितिक्षेची परिसीमा गाठली आणि ‘वीतराग’ पदाला ते लायक ठरले. इंद्राने ’महावीर’ ह्या पदवीने त्यांचा सन्मान केला. त्यानंतर बहात्तर वर्षांच्या आयुष्यात सतत प्रचार आणि प्रसार करून त्यांनी कर्मवीरतासुद्धा दाखवली.
जैन तत्त्वज्ञानाचे तीन मूलसिद्धांत म्हणजे अहिंसा, अपरिग्रह आणि अनेकान्तवाद(स्याद्वाद). स्याद्वाद हा फार मोठा सिद्धांत आहे. कोणत्याही गोष्टीचा आग्रह कदापि न ठेवणे, कोणालाही त्याज्य न ठरवणे हा स्याद्वाददाचा गाभा आहे. वेदान्ताच्या बरोबर विरुद्ध असं प्रतिपादन हा स्याद्वातद करतो की, जे दिसतं ते खरं आहे आणि जे दिसत नाही ते ही खरं आहे. सापेक्षतेने प्रत्येकाची परीक्षा करा आणि त्याला खरोखरचे ओळखा असं स्याद्वावद सांगतो. ह्या तत्त्वज्ञानातले अर्धमागधी भाषेतले पाच मंत्र महत्त्वाचे समजले जातात. हे पाच प्रकारचे नमस्कार आहेत. १) णमो अरिहन्ताणं- अंतर्गत शत्रुंना मारलेल्या आणि समता प्रस्थापित केलेल्या अरिहंताला माझा नमस्कार असो. २) णमो सिद्धाणं – मुक्ती साधलेल्या सिद्धांना माझा नमस्कार असो. ३) णमो आइरियाणं- सर्व मुनींचे गुरु असणाऱ्या, इतरांकडून प्रायश्चित्त करवून घेणाऱ्या, सत्कर्म करवून घेणाऱ्या सद्गुरुंना माझा नमस्कार असो. ४) णमो उव्झायाणं- शिक्षक, मार्गदर्शक रुपातल्या गुरुंना माझा नमस्कार असो. ५) णमो सव्वसाहुणं- स्वतःचं आत्महित जाणणाऱ्या, मोक्षमार्गासाठी प्रयत्नशील असलेल्या साधूला माझा नमस्कार असो. ह्या पाच नमस्कारांची फलश्रुती म्हणजे,“एसो पंच णमुक्कारो सव्व पाव प्पणासाणो । मंगलाणं च सव्वेसिं पढमं हवइ मंगलं ॥“ ह्या पाच नमस्कारांनी सर्व पापांचा नाश होऊन सर्वांचे मंगल होवो असं ही फलश्रुती सांगते.
हे नमस्कार साकार करण्यासाठी तीन गोष्टी साधता आल्या पाहिजेत, १) सम्यग्दर्शन २) सम्यक ज्ञान ३) सम्यक चारित्र्य. सम्यक म्हणजे सारासार विचार करून काढलेलं तात्पर्य. आत्मस्वरूपाचं ज्ञान पाहिजे असेल तर त्यासाठी तशी दृष्टी आणि तशी श्रद्धा पाहिजे. जैन तत्त्वज्ञानाने श्रद्धेची आठ अंगं सांगितली आहेत. ती म्हणजे, १) नि:शंक अंग( शंका नसलेली बुद्धी) २) नि:कांक्षित अंग ( भोगांची इच्छा नाही) ३) निर्विचिकित्सा अंग ( कोणाबद्दल द्वेष, तिरस्कार, घृणा नाही) ३) उपगूहन अंग (निंदेत सहभागी न होणं) ४) स्थितीकरण अंग ( विसरा आणि क्षमा करा ह्या तत्त्वाचा अंगिकार) ५) अमूढ दृष्टी अंग ( आगतिक दृष्टी न बाळगता गतानुगतिक दृष्टी बाळगणं) ६) वात्सल्य अंग (यच्चयावत प्राण्यांविषयी प्रेमभाव) ७) प्रभावना (धर्माचा, सत्कर्माचा प्रचार आणि प्रसार करणं). सम्यग्दरर्शनासाठी हे आठ गुण आवश्यक आहेत. त्यामुळे हळूहळू आत्मज्ञान प्राप्त होते.
महावीरांच्या शिकवणीची आणखी दोन प्रमुख वैशिष्ट्य म्हणजे त्यांनी अडीच हजार वर्षांपूर्वी स्त्रियांना समतुल्य अधिकार दिले. दुसरं म्हणजे ते त्यांच्याकडे येणाऱ्या व्यक्तीला अनुकूल काळ बघून त्याच्या श्रद्धास्थानाला बळकट करण्याचा प्रयत्न करत असत. श्रीमद्‍ आद्य शंकराचार्यांनी ह्याच तत्त्वाचा पुढे आधार घेतला. सर्वस्वाचा त्याग करा असं सांगणारे भगवान महावीर आणि ऐहिक तसेच पारमार्थिक उन्नयन एकत्र साधा असं सांगणारे वैदिक तत्त्वज्ञान ह्यात काही मूलभूत फरक आहेत. तरीही या तत्त्वज्ञानातलं उत्तम ते स्वीकारून आपण आजच्या दिवशी ह्या श्रेष्ठ सत्पुरुषाला वंदन करुया!”
श्रीसद्गुरुंच्या ह्या अलौकिक विवेचनानंतर अन्नपूर्णाष्टकंच्या मंत्रांनी यज्ञदेवतेला नैवेद्य अर्पण करण्यात आला. दुपारच्या सत्रानंतर जन्मपूर्व संस्कार, वैद्यकीय समुपदेशन इत्यादी नेहमीचे उपक्रम इच्छुकांकरीता घेतले गेले,त्यावेळी इतरांनी महिम्न स्वाहाकार सुरू ठेवला. सायंसत्रात ‘नमो गुरवे वासुदेवाय’ह्या नाममंत्राचा जप यज्ञसाक्षीने करून त्यानंतर पूर्णाहुती संपन्न झाली. सर्वांनी आशीर्वाद मंत्रांचे ग्रहण केले आणि श्रीसद्गुरु पादुका तसेच पूज्य आईंचे दर्शन घेऊन यज्ञाची सांगता करण्यात आली.
||इति श्रीवासुदेवार्पणमस्तु|| 

दिनांक १४ में २०१७ रोजी महिन्याच्या दुसऱ्या रविवारी संकष्टी चतुर्थीच्या निमित्ताने गायत्री गार्डन बदलापूर या स्थळावर परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींच्या प्रेरणेने ’श्रीगणेश’ यज्ञाचे आयोजन करण्यात आले. सकाळी ९.३० वाजता पूज्य आईंच्या उपस्थितीत यज्ञप्रज्वलन करण्यासाठी सौरशक्ती घेताना गायत्री मंत्राचा उद्घोष भक्तांनी केला. देवदेवतांच्या आवाहनीय मंत्रपठणाने ब्रह्मशक्ती जणु काही ’गणेश’ रूपात अवतरीत झाली. या ॐकाररूपाचे ’ब्रह्मणस्पती स्तोत्र ’ व श्रीअथर्वशीर्ष या मंत्रानी स्मरण करून सामूहिक हवनाद्वारे हविर्भाग अर्पण केले. सकाळच्या सत्रात श्रीगुरुजींनी ११ मार्च २०१२ रोजी संकष्टी चतुर्थीच्या दिवशी संपन्न झालेल्या यज्ञात जे विवेचन घेतलं होतं त्याचे ध्वनीमुद्रण सगळ्या भक्तांनी श्रवण केले. ह्या विवेचनाचा सारांश असा,
संकष्टी चतुर्थी आणि गणेशोपासना
सुमुखश्च एकदंतश्च कपिलो गजकर्णक:
लंबोदरश्च विकटो विघ्ननाशो विनायक: ।
धूम्रकेतुर्गणाध्यक्षो भालचन्द्रो गजाननः
द्वादशैतानि नामानि यः पठेच्छृणुयादपि ॥

या गणेशपुराणातील संस्कृत श्लोकात द्वादश नामांनी वर्णिलेली वाचक शक्ती "श्रीगजानन" या रूपात प्रकट झाली. शब्दमाहात्म्याचे वर्णन करताना श्रीगुरुजी सांगतात मानवाला प्रदान केलेल्या शक्तींपैकी शब्दशक्ती सर्वात मोठी आहे. ही शक्ती सरस्वती रूपाने संस्कृत भाषेत प्रकट झाली. या शक्तीचे सामर्थ्य शब्दभांडारात नसून शब्दातून व्यक्त होणाऱ्या अत्युच्च भावात आहे. देवदेवतांना अनेक नामांनी संबोधून संबंधित गुणांचा संचय वा गुण आत्मसात करण्याचा प्रयत्न केला जातो. विशिष्ट प्रतिमेसमोर शब्दसामर्थ्याचा वापर करून केलेले स्तवन शक्तीच्या प्रकटीकरणाचे कार्य करते. गणपतीच्या बारा नावांमध्ये हीच किमया आहे. गणेश या देवतेला ’सुमुख’ या नावाने ओळखतात कारण ॐकारमय गणेशाचे मुख, श्रीशंकर-पार्वतीला ॐकाराच्या विविध रूपांचे सोंडेद्वारे दर्शन घडवताना अधिकच खुलून दिसायचे. या सुमुखाचे नाव एकदंत पडले कारण अद्वैतरुपी ब्रह्मतत्त्व म्हणजे साक्षात ’श्रीगणेश’. खरेतर कपील म्हणजे तांबडा रंग. कपिला गाय जशी तांबुस-काळ्या रंगाची असूनही पांढरे दूध देते त्याप्रमाणेच हा एकदंत कपील शुद्ध आत्मज्ञानरूपी दूधाचे प्रदान भक्तांना करतो. गजकर्ण म्हणजे मोठ्या, सुपाएवढ्या कानाचा! गजकर्ण या विषेश नामाने बहुश्रुतता, सर्वांच्या साहाय्याने व सल्ल्याने कार्य करण्याच्या गुणांचा संदेश देते. या गणपतीने स्वतःच्या उदरात १४ विद्या ६४ कला सामावून घेतल्यामुळे त्याला लंबोदर असेही म्हणतात. वेदांचे ज्ञान त्याने श्रीशंकरांच्या डमरूमधून व संगीताचे ज्ञान पार्वतीच्या पैंजणातून घेतले. भयंकर आणि विशेष विघ्नांचा नाश करणारा विकट विघ्ननाशक तर साक्षात ब्रह्मतत्त्वाचे प्रतीक असणारा विशेष नायक अर्थात विनायक! सगुण अग्नी आणि निर्गुण उष्णतेच्या मध्यावर असणाऱ्या धूम्रावस्थेतला धूम्रकेतू आणि धूसर कल्पनांना साकार मूर्त स्वरूप देणारा महागणपती. जो गणांचा अध्यक्ष असून भाळीच्या ममता, वात्सल्य, क्षमाशीलता या गुणांमुळे चंद्राशी साम्य साधतो तो भालचंद्र. अशा गजमुखी गजाननाशी एकरूपता साधण्यासाठी संकष्टी अर्थात सत्कर्मासाठी कष्ट प्रत्येक गणेश भक्ताने करायला हवेत”.
दुपारच्या सत्रात समूहिक मंत्रपठण व हविर्भाग अर्पणानंतर पूर्णाहुती झाली. उपस्थितांना ॐकार तत्त्वाचा आशीर्वाद यज्ञाद्वारे मिळाला.  

दिनांक ११ जून २०१७ रोजी महिन्याच्या दुसऱ्या रविवारी गायत्री गार्डन, बदलापूर या स्थळावर परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींच्या प्रेरणेने ’गायत्री यज्ञाचे आयोजन करण्यात आले. सकाळी ९.३० वाजता पूज्य आईंच्या उपस्थितीत यज्ञप्रज्वलन करण्यासाठी सौरशक्ती घेताना गायत्री मंत्राचा उद्घोष भक्तांनी केला. आवाहनीय मंत्र पठण झाल्यानंतर सुरुवातीला श्रद्धा सूक्त व सौर सूक्ताचे पठण झाल्यानंतर गायत्री मंत्राच्या सामूहिक आवर्तनांना सुरुवात करण्यात आली. सकाळच्या सत्रात गायत्री मानसपूजा सिद्ध झाल्यानंतर यज्ञ साधनेचे आध्यात्मिक आणि वैद्न्यानिक महत्त्व विशद करणारी श्री सद्गुरु-विवेचनाची ध्वनिफीत सर्वांनी श्रवण केली. हे विवेचन श्री सद्गुरुंनी ऑगस्ट २०१० मध्ये भक्तांच्या ज्ञान वर्धनासाठी घेतले होते. विवेचनामध्ये श्री सद्गुरुंनी यज्ञ संकल्पना, त्यात कालौघात प्रविष्ट झालेल्या अनिष्ट रूढी ह्यांचा परामर्ष घेऊन बदलत्या काळाला अनुरूप असलेली यज्ञ संकल्पनेची नवनिर्मिती विज्ञाननिष्ठ भूमिकेवर करण्याचं प्रतिपादन केलं. ह्यामध्ये त्यांनी यज्ञ व्याख्या, प्रकाशाचे संदेश वाहक म्हणून असणारे महत्त्व, मंत्र आणि प्रकाश सामर्थ्याचा दुग्धशर्करा योग यज्ञात कसा साधला जातो ते सोदाहरण सांगितलं. प्रकाशासमोर एकाग्रतापूर्वक, ‘माझा उद्धार मी करणार आहे,’ असा निर्धार साधकाने कोणताही न्यूनगंड न बाळगता केला पाहिजे. सन्मान, संगतीकरण आणि दान ही यज्ञाची त्रिसूत्री आहे, त्यानुसार वेळेचा, सेवेचा आणि श्रमाचा त्याग यज्ञ सान्निध्यात घडला पाहिजे. एकत्रित मंत्र उच्चारणाने गुणाकाराने शक्ती निर्माण होते पण ती शक्ती ग्रहण करण्याकरीता मनाची निःसंशय अवस्था सगळ्यात महत्त्वाची आहे. यज्ञाचे तत्त्व लक्षात घेऊन अतिशय निर्मम वृत्तीने यज्ञ साधना करणाऱ्या साधकाला सुख-दुःखाच्या पलीकडची मोक्षावस्था देण्याचे सामर्थ्य ह्या यज्ञ साधनेत कसे आहे त्याचे यथार्थ विवरण करून श्रीसद्गुरुंनी विवेचनाची सांगता केली.
दुपारच्या सत्रात प्रकाश ज्ञान शक्ती ट्रस्ट तर्फे बदलापूर परिसरातल्या गरजू विद्यार्थ्यांना शालेय साहित्याचे वाटप पूज्य आईंच्या शुभहस्ते यज्ञ साक्षीने करण्यात आले. पूर्णाहुती नंतर आशीर्वाद मंत्रांचे ग्रहण करून यज्ञ साधनेची सांगता करण्यात आली. 

दिनांक ९ जुलै २०१७ रोजी महिन्याच्या दुसऱ्या रविवारी गायत्री गार्डन, बदलापूर या स्थळावर परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींच्या प्रेरणेने आणि श्री गुरुपौर्णिमेच्या शुभमुहूर्तावर श्री दत्तात्रेय यज्ञाचे आयोजन करण्यात आले. सकाळी ९.३० वाजता पूज्य आईंच्या उपस्थितीत यजमानांनी यज्ञ प्रज्वलन केले. आवाह्नीय मंत्र, श्रद्धा सूक्त पठण झाल्यानंतर श्रीदत्तात्रेय नामावलीने श्रीदत्तात्रेय शक्तीच्या विविध रूपांना आवाहन करून हविर्भाग अर्पण करण्यात आले. त्यानंतर प.प. श्रीमद् वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराज विरचित वेदपादस्तुती आणि श्रीदत्तभावसुधारस स्तोत्र ह्या स्तोत्रांद्वारे त्या दत्तात्रेयरुपी विश्वशक्तीला यज्ञामध्ये हविर्भाग अर्पण करण्यात आले.
प्रथम सत्रामध्ये “श्री दत्तात्रेय अपराध क्षमापन स्तोत्र” ह्या परमहंस परिव्राजकाचार्य श्रीमद् वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराज विरचित स्तोत्रावर परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी ह्यांनी केलेल्या विवरण ग्रंथाच्या द्वितीय आवृत्तीचे अनावरण पूज्य आईसाहेबांच्या हस्ते करण्यात आले.
त्यानंतर गुरुपौर्णिमेच्या मुख्य कार्यक्रमाला सुरुवात करण्यात आली. परमपूज्य श्री सद्गुरु दृश्य विश्वातून अदृश्य विश्वात प्रवेश केलेल्याला जवळ जवळ दोन वर्षे पूर्ण होत आहेत. मात्र त्यांचे चैतन्य अजूनही यज्ञेश्वर नारायण स्वरूपात, त्यांच्या पादुकांच्या रूपाने आणि त्यांनी निर्मिलेल्या ग्रंथ संपदेच्या रूपाने चिरंतन आहे. ही भावना प्रकर्षाने जागृत करुन श्री सद्गुरुंच्या चैतन्याशी एकरूप होण्याचा आजचा दिवस. अर्थातच सर्व भक्त अत्यंत उत्साहात, आनंदात आणि भक्तीभावाने श्रीसद्गुरुंचे स्वागत करण्यासाठी सिद्ध होती. पादुकांच्या रूपाने श्रींना पालखीमध्ये विराजमान करून , चंद्र, सूर्य, मशाल, चवरी ह्यांच्यासह सन्मानित करुन, तुतारी आणि सनईच्या मंगलमय सुरावटीच्या पार्श्वभूमीवर त्यांचे स्वागत करण्यात आले. दिगंबरा दिगंबरा ह्या सिद्ध नामाचा जयघोष आणि ‘ओम मंगलम ओंकार मंगलम गुरु मंगलम गुरुपाद मंगलम’, ह्या नामाचा गजर होत होता. औक्षण करुन आणि पुष्पांची उधळण करत श्रींना व्यासपीठावर आणण्यात आले. सोबत परमपूज्य आईसाहेब होत्याच! नर्मदा माय्येच्या गजरात श्रीसद्गुरु व्यासपीठावर विराजमान झाल्यांनतर भक्तांचे प्रतिनिधित्त्व करत एका ज्येष्ठ दाम्पत्याने श्रींची समंत्र पाद्यपूजा केली. त्यावेळी विष्णुसहस्रनाम, पुरुष सूक्त आणि श्रीसूक्त ह्या मंत्रांचे सामूहिक पठण करण्यात आले. पाद्यपूजेचा समारोप आरती आणि गजराने करण्यात आला. त्यानंतर सर्व साधकांनी क्रमाक्रमाने श्रीदत्तसहस्रनामाचे पठण करत यज्ञात हविर्भाग अर्पण केले.
दुपारच्या सत्रात जन्मपूर्व संस्कार, जन्मोत्तर संस्कार आणि वैद्यकीय समुपदेशन हे उपक्रम सुरु ठेवून यज्ञामध्ये उपस्थित साधकांनी विविध स्तोत्र-मंत्रांचे पठण व हवन केले. त्यानंतर श्री सद्गुरुंविषयी कृतज्ञता व्यक्त करण्यासाठी अनुभव कथनाचा कार्यक्रम संपन्न झाला. ह्यामध्ये श्री नानिवडेकर, श्री व सौ धर्माधिकारी, श्री मनोज पेडणेकर, चि. अक्षत वैद्य आणि चि. भक्ती केळकर ह्या साधकांनी आपले अनुभव सांगितले. विशेषतः लहान वयाच्या साधकांचे मनापासून व्यक्त झालेले अनुभव ऐकून अनेकांचे डोळे पाणावले. एकत्र येऊ, एकत्र कार्य करू हा संदेश प्रामुख्याने आजच्या यज्ञात दिला गेला.
त्यानंतर, श्री सद्गुरुंनी सन २०१५ मध्ये गुरुपोर्णिमेच्या निमित्ताने घेतलेल्या विवेचनाचा लाभ दृक्श्राव्य माध्यमाच्या कृपेने सर्वांना पुनश्च मिळाला. ह्या विवेचनाचा सारांश असा,
“ गुरुर्ब्रह्मा गुरुर्विष्णू: गुरुर्देवो महेश्वरः |
गुरु: साक्षात परब्रह्म तस्मै श्रीगुरवे नमः ||
सद्गुरुतत्त्वाचं वर्णन करणाऱ्या ह्या ओळी केवळ दोनच आहेत. पण त्यात सगळं सद्गुरुतत्त्व सामावलेलं आहे. उत्पत्ती, स्थिती आणि संहार ही तिन्ही कार्यं ह्या एकमेवाद्वितीय अशा गुरुशक्तीमध्ये एकवटलेली आहेत. आणि ती सदगुरुशक्ती म्हणजे साक्षात परब्रह्म आहे असा हा श्लोक सांगतो. हे आपल्या सारखेच दिसणारे सदेह सद्गुरु म्हणजे साक्षात परब्रह्माचं रूप आहेत, हे समजून घेणं थोडं अवघड असतं. कारण हा ऐंद्रिय ज्ञानाच्या पलीकडचा विषय आहे. त्या जाणीवेच्या प्रांतामध्ये ज्याला जाणीव होते तोच ते समजून घेऊ शकतो, नाहीतर समजणं फार अवघड असतं. हा अनुभव येण्यासाठी प्रथम जी काय आवश्यकता आहे ती श्रद्धेची आहे. ईश्वर आणि सद्गुरु ह्यांच्यामध्ये किंचितसा फरक असतो. ईश्वर हा सर्वत्र व्याप्त असतो ‘विभुर्व्याप्य सर्वत्रं’, असं आपलं अध्यात्मशास्त्र सांगतं. पण तरीही त्या ईश्वरीतत्त्वाला प्रकट होण्यासाठी किंवा त्याला प्रकट करण्यासाठी आत्यंतिक अशा श्रद्धेची गरज असते. अगदी पौराणिक उदाहरणांमध्ये भक्त प्रल्हादाचं उदाहरण घेता येईल. जेव्हा त्याची श्रद्धा एवढी दृढ झाली की, ह्या खांबामध्ये भगवान महाविष्णू आहेत, तेव्हा त्या निर्जीव खांबामध्येसुद्धा त्या महाविष्णूला प्रकट व्हावं लागलं. थोडक्यात म्हणजे काय त्या ईश्वरी शक्तीला प्रकट होण्यासाठी भक्ताच्या श्रद्धेची नितांत आवश्यकता असते. जी प्रल्हादाने दाखवली ह्या गोष्टीमध्ये तशी. की, इतकी खात्री की, हो ह्या खांबामध्ये प्रत्यक्ष परमेश्वर आहे. पण सत्पुरुषांच्या बाबतीत मात्र ईश्वरी शक्ती प्रकट होण्यासाठी अशा भक्ताच्या श्रद्धेची आवश्यकता असतेच असं नाही. कारण त्या सत्पुरुषाच्या तपामुळे, त्याच्या सत्कर्मामुळे ती तिथे अगोदरच अवतरीत झालेली असते किंबहुना म्हणूनच ते सद्गुरु किंवा सत्पुरुष असतात. अर्थात श्रद्धा इथेही आवश्यक आहे पण ती कशी आहे ज्ञानोत्तर श्रद्धा आवश्यक आहे. ती शक्ती प्रकट करण्यासाठी श्रद्धेची आवश्यकता नाही, शक्ती प्रकट झालेली आहे, ती अदृश्यातून दृश्यात आलेली आहे. फक्त ह्या दृश्यात असलेल्या शक्तीवर श्रद्धा असणं आवश्यक असतं. आधी प्रकटलेली ही शक्ती ग्रहण करण्यासाठी भक्तासाठी किंवा शिष्यांसाठी जे उरतं, ते एकच कार्य की, त्या शक्तीचं अस्तित्व आपल्या अनुभवाच्या कक्षेमध्ये आणणं.
माझीया मनीचा जाणोनिया भाव तो करी उपाव गुरु रावो ||
आवडीचा मंत्र सांगितला सोपा जेणे नव्हे गुंपा काही कोठे ||
जाती पुढे एक उतरले पार हा भवसागर साधूसंत ||
जाणत्या नेणत्या ज्या जैसी आवडी उतार सांगडी तापे तेते ||
तुका म्हणे मज दावियेला तारू कृपेचा सागरू पांडुरंग ||
तुकाराम गाथेतला हा अभंग सांगतो की, गुरुराजांनी माझ्या हृदयातला भाव जाणून त्याप्रमाणे मला मार्ग सांगितला. सत्कर्मं करायला हवीत. ते ठीक आहे. पण ती कोणती? कशी? केव्हा? आणि कुठे? आणि कशापद्धतीने? ह्याचं मार्गदर्शन जे मिळतं ते सद्गुरुतत्त्वाकडनं मिळतं. गुरुतत्त्वाविषयी कृतज्ञता व्यक्त करणारा हा तुकारामांचा अभंग आहे. ह्या अभंगाचा एवढाच भावार्थ आहे की, सत्कर्माशिवाय कर्माच्या गुंत्यातून सुटका होत नाही. मग ती कोणाकडून आणि कशी करवून घ्यावी, ह्याचं ज्ञान सद्गुरुंना असतं. म्हणून गुरुतत्त्व हे देवापेक्षाही सर्वोच्च मानलं गेलं आहे आपल्याकडे अध्यात्म शास्त्रामध्ये. म्हणजे रेखेवर मेख मारतो तो सद्गुरु. पण दुर्दैव असं आहे की, एखादेवेळी ह्या सद्गुरुंचं सामर्थ्य सर्वांना कळतंच असं नाही. कारण ते जाणवत नाही, सामान्य माणसं ते ओळखत नाहीत. एखाद्यावेळी एखाद्यला वाटू शकतं की, माझ्या रेखेवर मेख म्हणजे पाचर सद्गुरुंनी बरोबर मारलेली नाही कारण माझ्यावर संकटं येताहेत. म्हणजे ह्या सद्गुरुंच्यातच काही दम नाही. उगाच आपले काहीतरी सांगताहेत. ही एक प्रकारची गुरुनिंदा असते आणि तुकाराम महराजांनी अत्यंत जहाल शब्दामध्ये ह्या निंदकांवर टीका केलेली आहे.
अभंग:
दोराच्या आधारे पर्वत चढला | पाउलासी केला अपघात||
अष्टोत्तरशे व्याधी ज्या वैद्ये दवडोनी | तो वैद्य मारुनी उत्तीर्णता ||
नवमास माया वाहिले उदरी | ते माता चौबारी नग्न केली||
गायत्रीचे क्षीर पिळोनी घेउनी | उपवासी बांधोनी ताडितसे||
तुका म्हणे गुरुनिंदकांचे तोंड | पहाता नरककुंड पूर्वजांसी ||
वस्तुतः सद्गुरु हा भौतिक मागण्या पूर्ण करण्यासाठी नसतो कधी. ही अपेक्षाच चुकीची आहे. ही समजूत चुकीची आहे. तो फक्त अध्यात्मिक प्रगतीसाठीच असतो आणि तिथे अध्यात्मिक प्रगतीच मागायची असते. भौतिक प्रगतीकडे लक्ष द्यायचं नसतं म्हणजे मग आपली निष्ठा डळमळीत होण्याचा प्रश्नच उद्भवत नाही. त्यासाठी सद्गुरुंची सेवा आपण करावी, सेवा ह्याचा अर्थ ‘अनुसंधान’. प्रत्यक्ष येऊन सेवा करायला पाहिजे असं नाही. ते करायच्या ऐवजी सद्गुरुंकडे जाऊन आपल्या मागण्या नोंदवायच्या की हे झालं पाहिजे, ते झालं पाहिजे. म्हणजे आपण सद्गुरुंचे सेवक आहोत का सद्गुरु आपला सेवक आहे, नक्की काय आहे? ह्याचं गणित नीट स्वतःशी मांडावं म्हणजे अध्यात्म काय आहे ते लक्षात येईल. अरे तो सद्गुरु काय आपला नोकर आहे का? मला हे पाहिजे, मला ते पाहिजे सांगायला. इथे अध्यात्मिक प्रगतीसाठी आलोय आपण. माझ्या मागण्या पूर्ण करण्याचं एक माध्यम म्हणून सद्गुरु आहेत असं नाहीये. हे सर्वस्वी चुकीचं आहे.
हे बघा आपल्याला इथे चमत्कार दाखवून गर्दी जमा करायची असती तर मी वाटेल ते केलं असतं. पण रोखठोक जे खरं सत्य आहे, तेच मी आपल्याला सांगतोय की, हे खरं अध्यात्म नव्हे. अध्यात्म हेच आहे की, आपल्याला जास्तीत जास्त सत्कर्म कसं करता येईल, त्याकडे सतत लक्ष ठेवणं आणि संकल्पपूर्वक आपलं आचरण त्या पद्धतीनी दृढ करणं आणि त्या पद्धतीनी सेवा करणं हेच खरं अध्यात्म आहे. बाकीचं काहीही अध्यात्म नाही. बाकीचं सगळं खोटं आहे, मिथ्या आहे. हे बरोबर ओळखून असावं माणसाने. ह्याच्यामध्ये अनेक वेळेला गडबड गोंधळ होतो, अध्यात्म म्हणजे कुठेतरी काहीतरी वाचलं जातं पुस्तकातून किंवा अशी काहीतरी डोक्यामध्ये कल्पना करून घेतलेली असते की, अमुक म्हणजे अध्यात्म आहे. तर त्या चुकीच्या कल्पना सोडून देऊन, तुकाराम महाराजांनी दिलेल्या ह्या शिकवणी प्रमाणे आपण आचरण करण्याचा प्रयत्न करायला पाहिजे. ह्या कानानी ऐकायचं, त्या कानानी सोडून द्यायचं म्हणजे अध्यात्म नव्हे. तर खरं अध्यात्म कशाला म्हणतात त्याचं ज्ञान आपल्याला करून घेतलं पाहिजे. त्या ज्ञानामध्ये काही शंका असतील तर सगळ्या ग्रंथांचं अवलोकन करून झाल्यानंतर त्या सद्गुरूंना जरूर विचारा. पण पुरेसं ज्ञान न घेता अशा शंका कुचकामी असतात, त्याचा काही उपयोग नसतो. तेव्हा ह्या गुरुपौर्णिमेनिमित्त, व्यास पौर्णिमेनिमित्त तुकारामांनी दिलेली ही महत्त्वाची शिकवण आपण आचरणात आणण्याचा प्रयत्न करूया.”
विवेचानानंतर पूर्णाहुती झाली आणि त्यानंतर आशीर्वाद मंत्रांचे ग्रहण करून यज्ञ साधनेची सांगता सद्गुरु पादुकांच्या दर्शनाने करण्यात आली.  

दिनांक १३, १४ तसेच १५ ऑगस्ट ह्या तीन दिवसात गायत्री गार्डन बदलापूर येथे तीन दिवसीय श्री यज्ञाचे आयोजन करण्यात आले होते. प.प. श्रीमत् वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराज, परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी तसेच स्वामी महाराजांचे कार्य करणारे श्रेष्ठ सत्पुरुष परमपूज्य श्री भाऊ महाराज करंदीकर ह्या तीन सत्पुरुषांच्या जयंती सोहळ्यानिमित्त ह्या तीन दिवसांमध्ये विविध प्रकारच्या साधना संपन्न झाल्या. अशाच प्रकारचा तीन दिवसीय श्री यज्ञ सन २००६ मधल्या नोव्हेंबर महिन्यामध्ये, दीपावलीच्या निमित्ताने श्री सद्गुरुंनी गायत्री गार्डन ह्या स्थळी घेतला होता.
दिवस पहिला : दिनांक १३ ऑगस्ट रविवारी दर महा यज्ञ संकल्पाला अनुसरून सकाळी ठीक ९.३० वाजता यजमानांच्या हस्ते आणि पूज्य आईंच्या उपस्थितीत श्रीयज्ञाचे प्रज्वलन झाले. आवाहनीय मंत्र झाल्यानंतर श्रद्धा सूक्त, पुरुष सूक्ताचे पठण झाल्यावर श्री सूक्ताच्या सामूहिक पठण-हवनाला सुरुवात झाली. सकाळच्या सत्रात श्रीसद्गुरुंच्या पादुकांचे समंत्र आणि षोडशोपचाराने पाद्यपूजन करण्यात आले. त्यानंतर आरती व मानसपूजा झाल्यावर श्रीसद्गुरुंनी २००६ मध्ये ‘श्री’ ह्या विषयावर घेतलेल्या विवेचन मालिकेतल्या पहिल्या विवेचनाचा पुनःप्रत्ययी अनुभव भक्तांनी दृक्श्राव्य माध्यमाच्या मदतीने घेतला. ह्या विवेचनाचा सारांश असा,
“ प्राचीन काळापासून आजपर्यंत मनुष्य सतत सुखाचा शोध घेत आला आहे. त्यामागची मुख्य भावना अशी असते की मला दुःख जाऊन सुख लाभू दे, शांती लाभू दे. मनुष्याचा सुखाचा पाठलाग अहर्निश चालू असतो. आजचे वैद्न्यानिकसुद्धा ह्याच विचाराने संशोधन करत असतात की, कमीत कमी वेळात, कमीत कमी श्रमात मनुष्याचा लाभ कसा होईल. ह्या विश्वाच्या प्रयोगशाळेत आपल्या ऋषी मुनिंनी सुद्धा ह्याच हेतुने प्रयोग केले आणि विविध साधना प्रकारांची निर्मिती केली. सामान्य मनुष्याची सुखाची कल्पना फार सीमित असते. कोणाला विवाह प्राप्ती, कोणाला संतान प्राप्ती किंवा इतर कशात तरी सुख लाभेल असं वाटत असतं. मात्र सत्पुरुषांची सुखाची कल्पना ह्यापेक्षा खूप भव्य आणि शाश्वत अशी असते. त्यानुसार अध्यात्मातल्या साधकाने ह्या संसारात मिळणार्या सर्व सुखांच्या कल्पनांमधला फोलपणा लक्षात घ्यायला हवा. प्रापंचिक मनुष्याला संसारात आणि अध्यात्मात अशा दोन्ही क्षेत्रात सुख प्राप्तीची अपेक्षा असते. पण सांसारिक सुखातला फोलपणा समजल्याशिवाय त्याची अध्यात्मात प्रगती होऊच शकत नाही. ह्या दोन्हीचा विचार करुन आपल्या प्राचीन भारतात जी साधना सांगितली गेली ती म्हणजे श्रीयंत्राची साधना. श्रीयंत्राच्या त्रिकोणयुक्त आकारामागे विशिष्ट विज्ञान आहे. ह्यामध्ये चार ऊर्ध्वगामी त्रिकोण आहेत तर पाच अधोगामी त्रिकोण आहेत. ह्या नऊ त्रिकोणात पूर्ण विश्व प्रतीक रूपाने सामावलेलं आहे. शक्तीप्राप्ती शिवाय ब्रह्मतत्त्वाची प्राप्ती होऊ शकत नाही हे ह्या साधनेमागचं मूळ तत्त्व आहे. हे तत्त्व लक्षात आल्यानंतर श्रीमद आद्य शंकराचार्य ह्यांनी सौंदर्य लहरी ह्या ग्रंथामध्ये श्रीयंत्र साधना सुचवली आहे. धन, आरोग्य किंवा मोक्ष ह्या पैकी काहीही प्राप्त करायचं असेल तर शक्तीची आवश्यकता असते. लक्ष्मीचे वेगवेगळे प्रकार आहेत. अलक्ष्मी म्हणजे दारिद्र्य. धनाच्या दारीद्र्यापेक्षा मनाचं दारिद्र्य अधिक वाईट असतं. वित्त स्वरूपात असलेल्या लक्ष्मीचा जेव्हा आपण सत्कर्मासाठी त्याग करतो तेव्हा तिचं रुपांतर महालक्ष्मी मध्ये झालेलं असतं. अशी महालक्ष्मी आपल्याला मोक्ष द्वारी घेऊन जाऊ शकते. ह्या यंत्राला अनुरूप मंत्र म्हणजे श्रीसूक्त. श्रीसूक्ताची निर्मिती नाद शास्त्रानुसार केली आहे. ह्या साधनेतून फक्त भौतिक प्राप्ती अपेक्षित नाही तर त्या पलीकडे जाऊन विश्वाशी एकरूपता साध्य करणं महत्त्वाचं आहे. उत्तम मार्गाने धन मिळवा आणि अलिप्त राहून ते खर्च करा असं ह्या साधनेच ब्रीद आहे. ह्या साधनेला दानाची जोड अनिवार्य आहे. हा त्याग इतका निस्वार्थ असावा की त्याचं उच्चारण सुद्धा होता कामा नये. त्यासाठी प्राप्ती आणि त्यागाचं चक्र सतत सुरु ठेवता आलं पाहिजे आणि अग्निसाक्षीने अत्यंत नम्रतेने, एकाग्रतेने आणि सद्भावनेने म्हणता आलं पाहिजे की, “ हे जातवेदा, मी तुला आवाहन करतो की तू त्या महालक्ष्मीला घेऊन ये”. ही अधिकारवाणी प्राप्त करण्यासाठी आपण अत्यंत निष्ठेने हे तीन दिवसाचं तप केलं पाहिजे.”
दुपारच्या सत्रामध्ये जन्मपूर्व संस्कार, बालसंस्कार आणि वैद्यकीय समुपदेशन हे उपक्रम संपन्न झाले. सायंकाळी लक्षार्चना आणि ज्योतीर्ध्यान संपन्न झाले आणि त्यानंतर यज्ञ ज्योती प्रज्वलित ठेवण्यासाठी काही स्वयंसेवकांनी रात्रीच्या प्रहरी हवन आणि अग्निसेवा सुरु ठेवली.
 दिवस दुसरा : १४ ऑगस्ट २०१७
सकाळी नामस्मरण संपन्न झाल्यावर यजमानांच्या उपस्थितीत आवाहन मंत्र आणि राष्ट्र कल्याणाची प्रार्थना संपन्न झाल्यांनतर श्रीसूक्त आवर्तने पुनश्च सुरु ठेवण्यात आली. आजच्या दिवशी श्री सद्गुरुंनी नोव्हेंबर २००६ मध्ये घेतलेल्या उर्वरित दोन्ही श्री विवेचनांचा लाभ भक्तांना पुनश्च मिळाला. ह्या विवेचनांचा सारांश असा,
श्री विवेचन-2
कोणत्याही साधनेचे दोन प्रकार असतात. एक अंतरंग साधना; ह्यामध्ये आपल्या अंतरातच ईश्वराला पाहिले जाते. दुसरी बहिर्साधना ज्यामध्ये देहाबाहेर ईश्वरी प्रतीकाची स्थापना करून त्याची आराधना केली जाते. अंतरंग साधनेला कोणत्याही जप, तप, हवन इत्यादी बाह्य साधनाची आवश्यकता नाही. मात्र बहिर्साधनेला कोणत्यातरी बाह्य साधनाची आवश्यकता असते. सामान्य मनुष्याला अंतरंग साधना करणे आणि आतल्या ईश्वराला ओळखणे कठीण असते आणि म्हणून त्याच्यासाठी बाह्य साधना सांगितल्या आहेत. ह्यामध्ये पंचमहाभूतांचा आधार घेऊन पुढे जायचं असतं, उदाहरणार्थ जलाभिषेकामध्ये जल माध्यमाचा वापर केला जातो तर यज्ञामध्ये अग्नितत्वाचा वापर करुन ईश्वरापर्यंत पोहोचायचं असतं. प्रतीक विज्ञानामधला महत्त्वाचा भाग म्हणजे मेंदूविज्ञान. ज्यामध्ये असं सांगितलं गेलं आहे की, मेंदूमध्ये दोन प्रकारे संदेश पाठवता येतात; एक म्हणजे कंपनं आणि दुसरं म्हणजे विशिष्ट आकार. ह्यातली प्रमुख असतात ती कंपनं. कंपनांद्वारे विचार निर्माण होतात आणि विचारांद्वारे पुन्हा कंपनं निर्माण होतात. ही कंपनं अंतर्गत निर्माण होईपर्यंत बाह्य स्वरूपात म्हणजे मंत्र किंवा नामसाधनेद्वारे प्रथम ती निर्माण करावी लागतात. मंत्र साधनेमुळे किंवा नाम साधनेमुळे प्राप्त होणार नाही अशी एकही वस्तू ह्या जगात नाही. पण त्यासाठी काही प्रमुख अटी आहेत. पाहिलं म्हणजे हे नाम/मंत्र आपल्या सद्गुरुंनी आपल्याला द्यायला हवं. ते नाम आपण निष्ठेने घ्यायला हवं आणि तिसरं म्हणजे त्यांनी दिलेल्या इतर साधना आणि सेवा आपण करायला हव्यात. ह्या सगळ्याला त्यागाची जोड अनिवार्य आहे. कारण ह्या विश्वाच्या एकूण शक्तीमध्ये फेरबदल होत नाही. त्यामुळे जेव्हा तुम्ही विश्वाची शक्ती स्वतःच्या स्वार्थ पूर्तीसाठी उपयोगात आणता तेव्हा कुठेतरी त्याची घट झालेली असते आणि ही घट भरून काढण्यासाठी त्याग अनिवार्य ठरतो. जिथे महाविष्णू आहेत तिथेच लक्ष्मीचं स्थान आहे. ती त्यांच्या चरण सेवेत मग्न आहे. त्यामुळे लक्ष्मीची उपासना स्वतंत्रपणे न करता, वैश्विक शक्तीचं एक रूप म्हणून तिची उपासना करायला हवी.
श्री विवेचन-३
श्रीयंत्र हे विश्वाचं प्रतीक आहे. ब्रह्मांडात असलेल्या प्रमुख १६१ शक्ती एका आकारात बद्ध करण्यात आल्या आहेत. सारांशाने सूक्ष्म रूपात विश्वाचं भव्य रूप सामावलेलं आहे. मनुष्य त्या सूक्ष्माशी एकरूप झाला तर त्या भव्याशी एकरूप होऊ शकतो. दृश्य स्वरूपातल्या लक्ष्मीपेक्षा अदृश्य स्वरूपातली लक्ष्मी अधिक उपयुक्त असते. अशा लक्ष्मीचा आवश्यक तेवढा पुरवठा साधकाला वेळोवेळी होत राहतो पण त्याचा डामडौल करता येत नाही. दृश्य लक्ष्मी मात्र सगळ्यांना दाखवता येते पण त्या लक्ष्मीवंताला फार अभावाने तिचा उपभोग घेता येतो. महालक्ष्मीची आराधना करत असताना, ‘मी प्रयत्न करत राहणार आणि योग्य वेळी ती लक्ष्मी माझ्याकडे येणारच’, असा आत्मविश्वास साधकाकडे पाहिजे आणि साधना करत असताना तशी जिद्द आणि चिकाटी पाहिजे. श्री यंत्रामध्ये मानवी मेंदूचा सर्वाधिक विचार केला आहे, तसंच भारतीय अध्यात्म शास्त्राचाही सर्वार्थाने विचार केला आहे. ह्यावर जरा आपण एकाग्रता केली तर आपल्याला ज्या शक्तीची आवश्यकता आहे तिचा निश्चित पुरवठा होतो. आपण श्री यंत्रावर शक्तीने एकाग्र झालात तर शक्ती मिळेल, श्रद्धेने एकाग्र झालात तर श्रद्धा मिळेल आणि मुक्तीने एकाग्र झालात तर मुक्ती सुद्धा मिळेल. क्षुल्लक मागणी घेऊन तिथे जाऊ नका. जे मिळायचं ते आपोआप मिळेल पण मागताना मात्र भव्याचीच मागणी करा. संसारातल्या बुभुक्षितपणामुळे कर्मदोष वाढतात आणि ते फेडण्यासाठी पुन्हा जन्म घ्यावे लागतात. जो निधड्या छातीने म्हणेल की मला तुझ्याकडून काही नको त्याच्याकडेच लक्ष्मी निवास करेल. सरतेशेवटी एवढच म्हणूया की उतणार नाही, मातणार नाही, घेतला वसा टाकणार नाही. ह्याचा अर्थ मला माज चढणार नाही, मी कृतघ्न होणार नाही आणि काहीही झालं तरी मी संकल्प अर्धवट सोडणार नाही. ही प्रार्थना यज्ञ साक्षीने आपण त्या महालक्ष्मीला कळवूया.’
सायंकाळी कालप्रमाणेच लक्षार्चना संपन्न झाली आणि यज्ञज्योत हवन आणि अर्चन साधनेने प्रज्वलित ठेवण्यात आली.
दिवस तिसरा १५ ऑगस्ट २०१७
आज पंधरा ऑगस्ट. भारताचा स्वातंत्र्य दिवस. ह्या दिवसाचे औचित्य साधून आवाहन मंत्र आणि राष्ट्र कल्याणाच्या प्रार्थनेनंतर राष्ट्रगीताने यज्ञाला राष्ट्रभक्तीचे अर्पण करण्यात आले. त्यानंतर यज्ञ साक्षीने १०८ सामूहिक सत्यदत्त पूजा विधिवत संपन्न झाल्या. प.प. स्वामी महाराजांनी ही साधना सुचविली आहे आणि त्याचा विधीसुद्धा सांगितला आहे. एकत्र येऊन सत्याची आराधना करणे हे ह्यामागचं मुख्य तत्त्व होय. सकाळच्या सत्रात सत्यपूजा संपन्न झाल्यांनतर आरती आणि गजर झाला आणि सर्व उपस्थितांनी यज्ञात अंतिम हवन केले. त्यानंतर पूर्णाहुती संपन्न होऊन तीन दिवसीय यज्ञाची सांगता पादुका दर्शन आणि महाप्रसादाने झाली.  

दिनांक १० सप्टेंबर २०१७ रोजी महिन्याच्या दुसऱ्या रविवारी गायत्री गार्डन, बदलापूर या स्थळावर परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींच्या प्रेरणेने आणि पितृपंधरवड्याच्या निमित्ताने पितृ यज्ञाचे आयोजन करण्यात आले. सकाळी ९.३० वाजता पूज्य आईंच्या उपस्थितीत यजमानांनी यज्ञ प्रज्वलन केले. आवाहनीय मंत्र तसेच श्रद्धा सूक्त ह्यांचे पठण झाल्यानंतर गायत्री मंत्राच्या सामूहिक पठण आणि हवनाला प्रारंभ करण्यात आला.
सकाळच्या सत्रात श्री आदित्य बापट ह्यांनी ८ ऑक्टोबर रोजी होणाऱ्या रक्तदान उपक्रमाविषयी सविस्तर माहिती सांगितली आणि साधकांच्या शंकांचे समाधान केले. त्यानंतर “ पितृयज्ञ” ह्या विषयावर आधारित श्री सद्गुरुंच्या विवेचनाची ध्वनिफीत उपस्थितांच्या श्रवणार्थ ऐकवण्यात आली. ह्या विवेचनाचा सारांश असा,
“ भाद्रपद महिन्यातल्या पौर्णिमा ते अमावस्या अशा पंधरा दिवसांना पितृ पंधरवडा असे म्हटले जाते. हा काळ पितृगणाचे कृतज्ञतापूर्वक स्मरण करण्याचा आणि त्यांना श्रद्धायुक्त अंतःकरणाने तर्पण म्हणजे तप अर्पण करण्याचा समजला जातो. ह्या देशात झालेल्या हजारो वर्षांच्या संशोधनाच्या आधारे असं म्हणता येईल की, पितृशक्ती ही मानवाच्या ऐहिक आणि पारमार्थिक कल्याणासाठी अतिशय महत्त्वाची असते. पण ही पितृशक्ती कशी अनुकूल करून घ्यायची ह्याचं ज्ञान समजून घेतलं पाहिजे. पूर्ण श्रद्धा आणि ज्ञान हे दोन्ही तिथे आवश्यक आहे. आपल्या प्राचीन तत्त्वज्ञानाप्रमाणे अग्निसाक्ष पाठवलेले संदेश निःसंशय पितरांना पोहोचतात. त्यामुळे यज्ञसाक्षीने केलेल्या पितृकर्तव्याला अधिक महत्त्व आहे. पितरांना तुमच्याकडून कृतज्ञता अपेक्षित असते. जन्मोजन्मी अनेक पिढ्यांपासून निर्माण झालेले ऋणानुबंध फेडायचे असतील तर यज्ञसाक्षीने केलेले तपार्पण अतिशय उपयुक्त ठरते. पितरांनी जरी पुनश्च जन्म घेतला, तरीदेखीलत्यांना ह्या कृतज्ञतायुक्त कृतीचा उपयोग होतो, तशी योग्य प्रेरणा त्यांना त्या जन्मात मिळत राहते. कृतज्ञता म्हणजे ज्ञानपूर्वक केलेली कृती. ही कृती म्हणजे सत्कर्माचे समर्पण आणि प्रार्थना.
पितृगण सर्वसाधारणपणे चार अवस्थांमध्ये असण्याची शक्यता असते. पहिली अवस्था म्हणजे त्या पूर्वजांना वंशजांना खूप काही देण्याची इच्छा असते. दुसरी अवस्था वसुलीची असते. तिसऱ्या अवस्थेतल्या पितरांना काही द्यायचंही असतं आणि तुमच्याकडून काही वसूलही करायचं असतं. चौथ्या प्रकारातले पितर ह्या सगळ्यातून मुक्त झालेले असतात. त्यांना काही द्यायचं नसतं आणि काही घ्यायचंही नसतं. पंचमहाभूतात्मक देहाचा अभाव असल्याने पितरांची नेमकी अवस्था ज्ञानपूर्वक समजून घ्यावी लागते. पितरांच्या प्रेरणेचा चांगल्यात चांगला उपयोग करण्याचं कौशल्य यज्ञामध्ये आहे. विश्वातली सर्वाधिक गती असलेला प्रकाश उत्तम संदेशवाहक आहे आणि त्याद्वारे आपल्याला आपले कृतज्ञतेचे संदेश पितरांपर्यंत उत्तमरीत्या पोहोचवता येऊ शकतात. पितृगणांना सत्कर्म अर्पण करण्याचा सर्वोत्तम मार्ग म्हणजे गायत्री मंत्राचा संकल्पयुक्त जप आणि त्याच्या श्रेयाचे संपूर्ण समर्पण.सत्कर्माचा अभाव आपल्यात निर्माण होऊ नये आणि आपल्या वंशजांना आपली शांती करण्याची वेळ येऊ नये ह्यासाठी आपण स्वतः आयुष्यभर सत्कर्मरत राहायला हवं”.
ह्यानंतर यजमानांनी एका स्वतंत्र यज्ञकुंडामध्ये अग्नी प्रज्वलित केला आणि त्या अग्नीसाक्षीने सर्व उपस्थित साधकांनी गायत्रीच्या जयघोषात पिंडदान केले. अर्पण केलेल्या पिंडाचा आणि हविर्द्रव्याचा काही भाग जलार्पण करण्यासाठी राखून ठेवण्यात आला. ह्यावेळी श्रीसद्गुरुंच्या स्वरातले ऋग्वेदातले पितृसूक्तातले मंत्र, त्यांच्या अर्थासहित सर्वांना ऐकवण्यात आले आणि त्याचं एकाग्रतापूर्वक श्रवण सर्वांनी केलं.
दुपारच्या सत्रात जन्मपूर्व संस्कार, जन्मोत्तर संस्कार आणि वैद्यकीय समुपदेशन हे उपक्रम सुरू ठेवून यज्ञामध्ये उपस्थित साधकांनी गायत्री मंत्राचे पठण व हवन सुरू ठेवले.विवेचनानंतर पूर्णाहुती झाली आणि त्यानंतर आशीर्वादमंत्रांचे ग्रहण करून यज्ञसाधनेची सांगताश्रीसद्गुरुपादुकांच्या दर्शनाने करण्यात आली.
|| नमो गुरवे वासुदेवाय || 

परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी ह्यांच्या प्रेरणेने दिनांक ८ ऑक्टोबर २०१७ रोजी दुसऱ्या रविवारी महिन्याचा संकल्पित यज्ञ संपन्न झाला. चतुर्थी असल्याने ह्या दिवशी श्रीगणेश यज्ञ घेण्यात आला. सकाळी ठीक ९.३० वाजता यजमानांच्या हस्ते यज्ञ प्रज्वलन झाले. त्यावेळी पूज्य आई उपस्थित होत्या. आवाहनीय मंत्र झाल्यांनतर श्रद्धासूक्त, ब्रह्मणस्पती सूक्ताचे पठण झाल्यांनतर श्रीगणेश अथर्वशीर्षाच्या सामुहिक आवर्तनांना सुरुवात झाली.
सकाळच्या सत्रात मानसपूजा आणि श्रीगणेश अध्यात्म व विज्ञान ह्यावर श्री सद्गुरुंचे पूर्वध्वनीमुद्रित विवेचन संपन्न झाले. सन २०१२ मध्ये ३०० भक्तांना घेऊन पूज्य सद्गुरुंनी चारधाम-पंचप्रयाग यात्रा आयोजित केली होती. त्यामध्ये श्रीकृष्ण चरित्र आणि भगवद्गीता ह्या विषयावर त्यांनी जी विवेचनं घेतली त्या संकलनाचा पहिला भाग, “ श्रीकृष्ण नावाचं सावळं सामर्थ्य” ह्या नावाने पूज्य आईंच्या शुभहस्ते प्रकाशित झाला. सकाळच्या सत्रात रक्तदान शिबीर सुद्धा संपन्न झाले. ठाणे येथील श्रीवामनराव ओक रक्तपेढीच्या सहकार्याने हा रक्तदानाचा कार्यक्रम प्रकाश ज्ञान शक्ती चॅरिटेबल ट्रस्टतर्फे आयोजित करण्यात आला होता. ह्या रक्तदानामध्ये एकूण ६४ साधकांनी रक्तदानासाठी नावनोंद केली आणि त्यांपैकी ६२ साधकांना रक्तदान करता आले. ह्या प्रसंगी रक्तपेढीचे श्री सुरेंद्र बेलवलकर ह्यांचा यज्ञ साक्षीने पूज्य आईंच्या हस्ते सन्मान करण्यात आला. त्यावेळी ‘रक्तदानाचे महत्त्व आणि ओक रक्तपेढीचे कार्य’, ह्याविषयी त्यांनी मनोगत व्यक्त केले.
दुपारच्या सत्रात नित्याप्रमाणे जन्मपूर्व संस्कार, वैद्यकीय समुपदेशन, बालसंस्कार वर्ग हे उपक्रम यज्ञासोबत घेण्यात आले. श्रीगणेश अथर्वशीर्षाची आवर्तनं सुरु ठेवण्यात आली आणि सर्व उपस्थित साधकांनी त्यात सहभाग घेतला. पूर्णाहुती नंतर आशीर्वाद ग्रहण करून यज्ञाची सांगता सद्गुरु-पादुका दर्शनाने झाली. 

दिनांक १२ नोव्हेंबर २०१७ रोजी गायत्री गार्डन, बदलापूर पूर्व ह्या स्थळी महाविष्णू यज्ञ संपन्न झाला. परमपूज्य सद्गुरू श्री बापट गुरुजी ह्यांच्या द्वितीय पुण्यतिथी निमित्त हा यज्ञ त्यांच्या स्मरणार्थ आयोजित केला होता. ह्या दिवशीचे वैशिष्ट्य म्हणजे पूज्य सद्गुरुंच्या द्वितीय स्मरणार्थ केलेला ११ कोटी “ नमो गुरवे वासुदेवाय” ह्या सिद्ध मंत्राचा माळेवरचा जप, ११ लाख लिखित जप आणि ११ भक्तांच्या घरी नामस्मरण असा हा संकल्प ह्या दिवशी पूर्ण होऊन तो श्री सद्गुरूंना अर्पण झाला. ह्या संकल्पाच्या निमित्ताने घेतलेले नवविधा भक्ती सत्संगातले शेवटचे आत्मनिवेदनाचे पुष्पसुद्धा श्री सद्गुरू चरणी अर्पण करण्यात आले.
सकाळी यज्ञ प्रज्वलन आणि आवाहन मंत्र झाल्यांनंतर पुरुष सुक्त आणि विष्णू सहस्रनामाचे एकदा सामुहिक पठण हवन घेऊन त्यांनंतर ‘नमो गुरवे वासुदेवाय’, ह्या सिद्ध मंत्राच्या सामुहिक पठण हवनाला सुरुवात करण्यात आली.
मानसपूजा झाल्यांनतर श्री सद्गुरूंचे महाविष्णू दैवत ह्या विषयावरचे ध्वनिमुद्रित विवेचन सर्वांच्या श्रवणार्थ ऐकवण्यात आले. ह्या विवेचनाचा सारांश असा आहे,
“पुरुष सूक्तातील विराट पुरुष हा समष्टी स्वरूप आहे. आपल्या पैकी प्रत्येकामध्ये हा विराट पुरुष आहे, पण दुर्दैवाने आपल्याला त्याची जाणीव नाही. हे परामात्त्व तत्त्व विश्वाधाराने व्यक्त झालेलं असतं. त्याचा आधार घेतला तर मनुष्य महाविष्णू जिथे निवासाला असतात त्या वैकुंठी निश्चित जाऊ शकतो. महाविष्णू ह्या विश्वपालक तत्त्वाला प्रतिमेचा आकार वेद व्यासांनी दिला कारण अव्यक्ताची उपासना करणं खरोखर कठीण आहे. ह्या दैवताची उपासना करण्यासाठी एकादशीचे व्रत सांगण्यात आले. दुर्दैवाने आज त्या व्रताचे स्वरूप केवळ साबुदाण्याची खिचडी खाण्यापर्यंत मर्यादित झाले आहे. उपवास म्हणजे आपल्या आराध्य दैवतासमवेत निवास करणे. त्या दैवताच्या चिरंतन स्वरूपाचे स्मरण, मनन व ध्यान करणे. ह्या दिवशी कमी आहार घेऊन सतत ईश्वराजवळ आपला मनाने निवास राहील असं आचरण करा. निर्जला एकादशीच्या दिवशी भौतिक तृष्णांचा त्याग करायला सांगितला आहे. ह्या दिवशी स्वतः विषयी बाळगलेल्या अहंकाराचा त्याग करता आला पाहिजे. उपासनेचे अवडम्बर न माजवता मूळ तत्त्वाशी समरसता साधता आली पाहिजे. महाविष्णू प्रतिमेमध्ये आणि त्यांनी धारण केलेल्या विविध आयुधांमध्ये पुष्कळ सांकेतिक अर्थ सामावला आहे. तो समजून घेतला पाहिजे. त्या प्रतिमेत दडलेल्या मूळ विष्णूतत्त्वाचा शोध घेणं हा आपला हेतू असला पाहिजे.”
दुपारच्या सत्रात वैद्यकीय समुपदेशन, जन्म पूर्व संस्कार, जन्मोत्तर संस्कार इत्यादि उपक्रम संपन्न झाले. तसेच काही साधकांनी द्वितीय वर्ष पुण्यस्मरणार्थ आपले मनोगत व्यक्त केले व कार्याचा आढावा घेतला.
यज्ञाची संपन्न्ता पूर्णाहुती आणि पादुका दर्शनाने झाली. 

दिनांक १० डिसेम्बर २०१७ रोजी बदलापूर येथील गायत्री गार्डन ह्या यज्ञस्थळी शक्ती स्वाहाकार संपन्न झाला. सकाळी ठीक ९.३० वाजता सौर उर्जेच्या माध्यमातून यज्ञ प्रज्वलन झाल्यांनतर दुर्गा सप्तशतीच्या पठण आणि हवनाला सुरुवात झाली. सकाळच्या सत्रात श्री सद्गुरुंनी दिनांक १४ मार्च २०१० रोजी घेतलेले यज्ञ विवेचन भक्तांनी पुनश्च श्रवण केले. ह्या ध्वनिमुद्रित विवेचनाचा सारांश असा,
“ शक्ती ह्या शब्दात “श” हे अक्षर मंगलवाचक आहे तर “ती” हे अक्षर पराक्रम वाचक आहे. तेव्हा ऐश्वर्य आणि पराक्रम हे दोन्ही प्रदान करणारी ती शक्ती. पराक्रम करण्यासाठी मुळात धैर्य आवश्यक आहे. न डळमळता एकनिष्ठ साधना करणं, सांसारिक अडचणी सहन करून संकल्प पुढे नेणं ह्याकरीता धैर्य हवं आणि ते प्राप्त करण्यासाठी शक्तीची उपासना करायला सांगितली आहे. शक्ती ह्या शब्दाचे आध्यात्मात दोन अर्थ सांगितले जातात; एक म्हणजे सामर्थ्य, बल किंवा शक्ती . पण हीच शक्ती परमार्थात मात्र माया, उपाधी किंवा प्रकृती मानली जाते. परमार्थात माया म्हणजे काय, उपाधी म्हणजे काय आणि प्रकृती म्हणजे काय हे समजून घेतले पाहिजे. ते जर समजून घेता आलं तर त्रिगुणांच्या पलीकडे जाण्यासाठी ह्याच शक्तीची मदत मिळू शकते. पण त्यासाठी अहंकाराशी फारकत घेऊन त्या शक्तीशी एकरूपता साधावी लागते. अहंकाराला जेव्हा शक्तीची जोड मिळते तेव्हा वादविवाद घडतात आणि आपण ईश्वरी कार्यापासून दूर फेकले जातो. “मी आणि माझं” ह्याचा फक्त विचार केला तर आपण त्यातच अडकतो. शक्तीचे दोन प्रकार म्हणजे पराविद्या आणि अपराविद्या. वैश्विक शक्तीकडे जाण्याचा मार्ग दाखवणारी ती पराविद्या तर आत्मज्ञान सोडून इतर सर्व ज्ञान म्हणजे अपराविद्या. आपल्याला जीवन-मृत्युच्या चक्रव्युहातून सुटण्यासाठी शक्तीचीच मदत लागते आणि त्यासाठी ज्ञान आणि वैराग्याची आवश्यकता आहे. दुर्गेने भंडासुराचा वध केला. कामरूपी भंडासूर प्रत्येकाच्या मनात असतो, त्याचा नाश झाला पाहिजे आणि त्यासाठी वैराग्य निर्माण झालं पाहिजे. हे वैराग्य येत असताना काही इच्छांची पूर्ती मोठ्या प्रमाणावर होत असते. त्यामध्ये लिप्त न होता जो अलिप्त राहू शकतो, त्यालाच वैराग्य प्राप्त होत असतं. अशुची ला शुची मानणे, भेदाभेद मानणे, अनात्माला आत्म मानणे, दुःखाला सुख मानणे ह्यामुळे वैराग्य येत नाही. भक्तीशिवाय ज्ञान आणि वैराग्य दोन्ही प्राप्त होत नाही कारण भक्ती हे शक्तीचे मूल आहे. मला भक्ती प्राप्त होऊ दे अशी प्रार्थना त्या शक्तीकडे आपल्याला करता आली पाहिजे.”
दुपारच्या सत्रात जन्मपूर्व संस्कार, बालसंस्कार, वैद्यकीय समुपदेशन असे उपक्रम घेतले गेले. सप्तशती पाठानंतर महिषासुर मर्दिनी स्तोत्राचे जोशपूर्ण पठण होऊन पूर्णाहुती संपन्न झाली. पादुका दर्शनाने यज्ञ सोहळा संपन्न झाला.  

दिनांक १४ जानेवारी २०१८ ह्या दिवशी माहिन्याचा संकल्पित यज्ञ म्हणजे श्रीगणेश यज्ञ संपन्न झाला. शुभयोगाने हा दिवस मकर संक्रांतीचा दिवस होता. प्रथमतः गायत्री मंत्राच्या पार्श्वभूमीवर सौर शक्तीच्या माध्यमातून यज्ञाचे प्रज्वलन पूज्य आईंच्या हस्ते यजमानांनी केले. आवाहनीय मन्त्रांनी यज्ञीय देवतांना निमंत्रण दिल्यानंतर आजच्या यज्ञाची मुख्य देवता म्हणजे श्रीगणेशाला उद्देशून ब्रह्मणस्पती सूक्ताचे एकदा पठण करून त्यानंतर श्रीगणेश अथर्वशीर्षाच्या सामुहिक पठण आणि हवनाला सुरुवात करण्यात आली.
सकाळच्या सत्रात श्रीगणेश मानसपूजेनंतर चित्तसद्बोध नक्षत्रमाला : संपूर्ण अर्थ आणि विवरण ह्या परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींच्या ग्रंथाच्या द्वितीय अवृत्तीचे प्रकाशन पूज्य आईंच्या शुभ हस्ते करण्यात आले. मन-बुद्धी आणि अहंकार ह्या चित्ताच्या तीनही वृत्तींना बोध देऊन त्याला दत्तात्रेयांचे स्मरण करण्याचा उपदेश करणारे हे स्तोत्र प.प. श्रीमद वासुदेवानंद सरस्वती (टेंबे) स्वामी महाराज ह्यांनी रचले आहे आणि ह्या स्तोत्रावर अत्यंत सोप्या शब्दात श्री सद्गुरुंनी विवरण केले आहे. सकाळच्या सूत्रात यज्ञाविषयीच्या सर्वसाधारण सूचना वाचून दाखवण्यात आल्या. ह्या मध्ये कल्याणच्या श्रीगणेश घाटावर केंद्राने घेतलेल्या स्वच्छता अभियानासंदर्भात कल्याण-डोंबिवली महानगरपालिकेकडून केंद्राला प्राप्त झालेले कौतुक पत्रही वाचण्यात आले.
ह्यादिवशी संक्रांत आणि श्रीगणेश यज्ञ असा मणीकांचन योग जुळून आल्याने श्री सद्गुरुंनी १४ जानेवारी २००७ मध्ये संक्रांत ह्या विषयावर केलेले विवेचन आणि १२ एप्रिल २००९ मध्ये श्रीगणेश देवता ह्या विषयावर केलेले विवेचन ह्या दोन्ही विवेचनांचा सारांश ध्वनीमुद्रणाच्या माध्यमातून सर्व उपस्थितांनी श्रवण केला. तो असा,
“मकर संक्रांतीच्या दिवशी सूर्याचं संक्रमण मकर राशीतून होतं. जीवनात क्रांती होणं म्हणजे संक्रांत. आजपासून उत्तरायण आणि देवयान मार्ग सुरु झाला. ह्या सहा महिन्यात मृत्यू झाला तर प्रकाशाच्या मार्गाने मोक्ष मिळू शकतो. ह्या प्रकाशाची उर्जा घेऊन आपले आध्यात्मिक आणि भौतिक असे दोन्ही उन्नयन साध्य करणे शक्य आहे. हे दोन्ही मार्ग सुरुवातीच्या काळात भिन्न वाटले तरी नंतरच्या काळात ते एक होऊ शकतात. मकर संक्रांत हा दिवस गंगाअवतरणाचा दिवस म्हणूनही ओळखला जातो. गंगा उत्पत्ती मुळे नवीन जीवनमानाला सुरुवात झाली. आजच्या दिवशी आपल्याही जीवनाचं प्रगतीकडे संक्रमण होऊ शकतं. फक्त तसा संकल्प असला पाहिजे. हे संक्रमण एकदम होत नाही तर अगदी तिळातीळाने होत असतं आणि त्यासाठी तीळगुळ वाटला जातो. कुठलीही गोष्ट एकदम घडली तर त्याचे दुष्परिणाम होऊ शकतात. सामान्य संसारी माणसाला ते झेपू शकत नाहीत. म्हणून रोजच्या रोजच्या काही अंशाने का असेना पण प्रगती साध्य करता आली पाहिजे. संक्रांतीनंतर दुसर्या दिवशी किंक्रांती येते ज्या दिवशी मनात विक्षेप निर्माण होतो. त्या दिवशी तिळाची भाकरी करून संकल्पाचं पुन्हा एकदा स्मरण करायचं असतं. संकल्प शक्तीमागोमाग विक्षेप शक्ती येणारच. सुखाचा सतत पाठलाग करणारा मनुष्य एकदम त्यापासून परावृत्त होऊ शकत नाही. आत्म्यावर वासनांची पुटं जेवढी जाड तेवढा वेळ अधिक लागणार. पण शाश्वत सत्याकडे जाण्याचा संकल्प करणे हेच संक्रांतीचे खरे मर्म आहे.
श्री गणेश ह्या दैवताविषयी प्राचीन साहित्यात आणि संत साहित्यात अनेक संदर्भ आहेत. जाज्वल्य रामभक्त असलेल्या समर्थ रामदासांचे गणेश वर्णन पाहण्यासारखे आहे. एका श्लोकात ते त्याला विशाल विघ्नहारू असं म्हणतात. सुखकर्ता दुखहर्ता ही प्रसिद्ध आरती समर्थांनी रचली आहे. पुराणानुसार गणेशाचे चोवीस अवतार झाले. ह्यापैकी दोन प्रमुख अवतार म्हणजे गजानन आणि विनायक. भाद्रपदात येणारी गणेश जयंती ही गजानन जयंती आहे तर माघात येणारी गणेश जयंती ही विनायक जयंती आहे. त्याच्याकडे समर्थांनी, “ संकटी पावावे निर्वाणी रक्षावे” अशी प्रार्थना केली आहे. हा संकटी कसा पावतो ह्याचा खुलासा निघंटुकारांनी ह्याचा खुलासा केला आहे. पृथ्वीची विभागणी अक्ष-रेखा वृत्तांमध्ये ३६० भागांमध्ये केली आहे. ३६० प्रकारची कंपनं सतत विश्वावर हल्ला करत असतात. ह्या कंपनांमुळे मेंदूमध्ये जे संदेश येतात ते सतत विघ्न निर्माण करत असतात. त्याला अडसर घालण्यासाठी १०८ प्रकारची उत्तम कंपनं सतत देवलोकातून पृथ्वीवर येत असतात. श्रीगणेश हा उत्तम क्षेत्रपाल आहे, तो दशदिशांचा स्वामी आहे. त्याच्या परवानगी शिवाय इथे कोणालाही प्रवेश नाही त्यामुळे उत्तम लहरींचा स्वीकार होऊन साधना चांगल्या पद्धतीने घडण्यासाठी त्याला पहिला नमस्कार केला आहे. ज्ञानेश्वरी मध्ये गणेशाचे वर्णन स्वसंवेद्या असं केलं आहे. स्वरूपाची पूर्ण जाणीव असलेल्या “अहं ब्रह्मास्मि”, ह्या अवस्थेत श्रीगणेश आहे. त्याच्या एवढा निर्दोष कोणीच नाही. अध्यात्मात आड येणारे हे दोष कोणते? भ्रम, प्रमाद, इंद्रियांचे असामर्थ्य, खोटं बोलून फसवण्याची वृत्ती ह्या सगळ्यातून तो मुक्त आहे. सर्व सहा दर्शनं-अठरा पुराणं लिहिणारा श्री गणेश हा शब्दब्रह्माचा स्वामी आहे. तो नादब्रह्माचा सुद्धा अधिकारी आहे. त्याची कृपा होते तेव्हा रिद्धी-सिद्धी प्राप्त होऊन ऋतंभरी प्रज्ञा जागृत होऊन लोकहिताच्या रचना निर्माण होऊ शकतात”.
विवेचनात शेवटी गणेश प्रतीकाचा अर्थ सांगून त्यानंतर विवेचनाची सांगता करण्यात आली. दुपारच्या सत्रात नित्याप्रमाणे जन्म-पूर्व संस्कार, बालसंस्कार आणि वैद्यकीय समुपदेशन हे उपक्रम संपन्न झाले तसच अथर्वशीर्ष सामूहिक आवर्तनं हवनासह संपन्न झाली. पूर्णाहुती आणि आशीर्वाद मंत्र झाल्यावर सद्गुरु-पादुका दर्शनाने यज्ञ कार्यक्रमाची सांगता झाली.  

परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींच्या प्रेरणेने फेब्रुवारी महिन्यात,दर महिन्याच्या दुसऱ्या रविवारी नियोजित संकल्पित यज्ञ, शिवमहिम्न स्वाहाकार दिनांक ११ फेब्रुवारी रोजी संपन्न झाला. सकाळी पूज्य आईंच्या उपस्थितीत यजमानांनी सौर शक्त द्वारे यज्ञाचे प्रज्वलन केले. आवाह्नीय मंत्र, तसंच श्रद्धा सूक्ताचे पठण झाल्यानंतर सकाळच्या सत्रात जप ध्यान संकल्पाचे निवेदन होऊन पूज्य आईंच्या मार्गदर्शनाखाली सर्व भक्तांनी यज्ञ साक्षीने ‘नमो गुरवे वासुदेवाय’ ह्या नाममंत्राचा जप ध्यान संकल्प केला. ह्या संकल्पानुसार प्रत्येक साधकाने दिवसातल्या ठराविक वेळी ठराविक जागेवर बसून “ श्रीगुरु वासुदेव यंत्रावर” एकाग्रता करत मंत्रजप करायचा आहे. हा संकल्प संख्यात्मक नसून गुणात्मक आहे. ह्याद्वारे परमपूज्य सद्गुरुंनी मार्गदर्शन केल्याप्रमाणे मंत्र आणि यंत्र साधनेद्वारे परमोच्च आध्यात्मिक शक्ती जागृती होऊ शकेल. हा संकल्प आत्मोद्धाराच्या आणि समाजहिताच्या व्यापक हेतूने करण्यात आला आहे.
सकाळच्या सत्रात श्री सद्गुरुंच्या विवेचनाचे ध्वनीमुद्रण साधकांच्या श्रवणार्थ ऐकवण्यात आले. विवेचनाचा विषय होता, “ शिवाचे विषपान”. विवेचनात परमपूज्य श्री सद्गुरुंनी आपल्या सुबोध वाणीमध्ये प्रत्येकाला ’शवा’ऐवजी ’शिव’ होण्याचा उपदेश केला. पुराणातल्या प्रसिद्ध कथेनुसार समुद्रमंथनाद्वारा निर्माण झालेलं अमृत पिण्यासाठी सर्वजण सरसावले, परंतु सृष्टीचं कल्याण साधण्यासाठी एकट्या भगवान शंकरांनी हलाहल प्राशन केलं आणि ते देवांचा देव अर्थात महादेव झाले. या कथेतले विष प्रत्येक मनुष्याच्या जीवनात आहे. हे विष म्हणजे वाईट गुण- विचार- कृती आणि आसक्ती. ह्या हलाहल विषाला पचवण्याची क्षमता ज्याच्यात निर्माण होईल तो निश्चितपणे शिव बनेल. यासाठी जीवनातील दु:ख, सुखाची आसक्ती आणि त्यासाठी निर्माण होणाऱ्या आसुरी वृत्तीवर विजय मिळवावा लागतो.
प्रत्येकाच्या जीवनात हे विषामृताचं चक्र आहे. मनुष्याच्या स्वतःच्या देहात विरोधाभासी तत्त्वांचं सहअस्तित्त्व आहे. म्हणून प्रयत्नपूर्वक जे जे हिणकस आहे त्याची शुद्धी केली गेली पाहिजे. उदाहरणार्थ, रक्ताभिसरण संस्थेद्वारा, विशेषतः हृदयाकडून अशी शुद्धीकरणाची प्रक्रिया क्षणोक्षणी घडत असते. मनाच्या बाबतीतही हे लागू आहे कारण वाईटाचा निचरा जर योग्य त्या प्रक्रियेद्वारा झाला नाही तर जीवन वाया जातं. देहातल्या षट्चक्रांपैकी निम्न स्तरावरच्या चारही चक्रांमध्ये विष निर्मिती होत असते. कंठात असलेल्या विशुद्ध चक्रामध्ये या विषाचे शुद्धीकरण करण्याची क्षमता आहे. यासाठी शिवाप्रमाणे कल्याणाची इच्छा आणि ’शव’ म्हणजे आत्मकेंद्री वृत्तीचा त्याग घडायला हवा. तीन प्रकारची आसक्ती मनुष्याला भेडसावत असते. पहिली लोकेषणा, म्हणजे आपल्याला लोकांनी चांगलं म्हणावं अशी वृत्ती. दुसरी पुत्रेषणा, म्हणजे संतती कल्याण आणि तिसरी वित्तेषणा. स्वतःचं भौतिक दृष्टीने अकल्याण झालं तरी चालेल परंतु सृष्टीचं शाश्वत हित साधण्याची इच्छा करणारा खऱ्या अर्थाने मानव सेवेद्वारे विषप्राशन करूनही ब्रह्मानंद भोगतो आणि समता प्रस्थापित करतो. याचं भारतातलं उदाहरण म्हणजे संत मीराबाई आणि पाश्चात्य उदाहरण म्हणजे थोर तत्त्ववेत्ता सॉक्रेटीस.
क्या मस्ती है यह हस्ती मिटाने मै
मीरा देखती है गिरीधर विष के प्याले मे!
भोगापेक्षाही त्यागात खरा आनंद असल्याकारणाने, ’त्याग म्हणजे भोग’ हा दृष्टीबदल घडायला हवा कारण हेतूपूर्वक स्वीकारलेला त्याग हा भौमितीय पद्धतीने कार्य करतो”.
भोजन प्रसाद झाल्यानंतर दुपारच्या सत्रामध्ये जन्मपूर्व संस्कार, वैद्यकीय समुपदेशन इत्यादि उपक्रम संपन्न झाले. उपस्थित साधकांनी महिम्न स्तोत्राची आवर्तनं सुरु ठेवली. यज्ञाची सांगता पूर्णाहुती , आशीर्वाद मंत्र आणि श्रीसद्गुरुपादुका दर्शनाने झाली.
 

दिनांक १३ फेब्रुवारी २०१८ रोजी गायत्री गार्डन बदलापूर इथे नित्याप्रमाणे सकाळी ठीक ९.३० वाजता यज्ञ प्रज्वलन करण्यात आले. महाशिवरात्रीनिमित्त अधिकीचा रुद्र स्वाहाकार ह्या दिवशी आयोजित करण्यात आला होता. परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी ह्यांनी निश्चित केलेल्या यज्ञ संकल्पनेला अनुसरून सौर ऊर्जेद्वारे यजमानांनी यज्ञ प्रज्वलन केले. त्यावेळी पूज्य आई उपस्थित होत्या.
आवाहनीय मंत्रोच्चाराने सर्व यज्ञीय शक्तींचे आगमन झाल्यानंतर रुद्रपठण आणि हवनाला प्रारंभ झाला. सकाळच्या सत्रात आचार्य शंकर विरचित शिवमानस पुजा संपन्न झाली. त्यानंतर श्री सद्गुरुंचे “शिव उपासनेचे सार” ह्या विषयावरील ध्वनिमुद्रित विवेचनाचे श्रवण सर्व उपस्थित साधकांनी केले. ह्या विवेचनाचा सारांश असा,
“सामान्य मनुष्य सतत दीनवाणे जीवन जगत असतो. त्याचे पूर्ण जीवन भयाने ग्रासलेले असते. खरेतर जीवनात नीती सोडल्यामुळे भीती वाटत असते. सर्वात मोठे भय वाटते ते मृत्युचे. परंतु जो मनुष्य आत्मविश्वासपूर्ण जीवन जगतो त्याचे जीवन कदापिही दीनवाणे होत नाही. मृत्युसमयी सुद्धा अशा मनुष्याला खात्री असते की मृत्युपश्चात मी अधिक वाईट परिस्थितीत नक्कीच जाणार नाही, त्यामुळे तो आनंदाने मृत्युला सामोरा जातो. ’धन्योहं कृतार्थोहम्’,अशी भावना अंतीम समयी निर्माण होण्यासाठी मनुष्याने स्वतःमधल्या आत्मशक्तीची वृद्धी केली पाहिजे. आत्मशक्तीच्या वृद्धीचा अमोघ मार्ग म्हणजे रुद्रोपासना होय. रुद्रमंत्रामध्ये मूलतः समाविष्ट नसलेला परंतु कालांतराने त्याची उपयुक्तता सिद्ध झाल्यावर समाविष्ट झालेला महामत्युंजय मंत्र अतिशय शक्तिमान आहे. अर्थ समजून त्याचे पठण करणाऱ्याला प्रचंड शक्ती मिळवता येते.
ॐ त्र्यम्बकं यजामहे।सुगन्धिम् पुष्टिवर्धनम्॥
ऊर्वारूकमिव बन्धनान्।मृत्योर्मुक्षीय मामृतात् ॥
या ऋचेतील तेहतीस अक्षरे विविध तेहतीस देवतांना अनुलक्षून वापरली गेली आहेत. आठ वसु, अकरा रुद्र, बारा आदित्य, एक प्रजापती आणि एक वषट्काहर अशा या तेहतीस देवता होत. या सर्व शक्ती मनुष्याच्या देहात निवास करतात आणि त्याच्या प्राणाची रक्षा करतात. या शक्ती जीवात्म्याला ऊर्ध्वगतीला नेऊन मृत्युचे भय काढून टकण्यासाठी कार्यरत राहतात. या सर्व मंत्रात्मक देवता असल्यामुळे मंत्रपठणाने त्यांचा उल्हास होतो आणि महामृत्युंजय शक्तींचा उल्हास होणे म्हणजे प्रत्यक्षात अमृतपान करणे होय! कुठल्याही वैदिक ऋचेचे स्थूल, सूक्ष्म आणि पर असे तीन अर्थ असतात. महामृत्युंजय मंत्रातला प्रत्येक शब्द या तिन्ही अर्थांनी परिपूर्ण आहे. त्र्यंबकम् , यजामहे आणि सुगंधीम् या तीन शब्दात मंत्रशक्ती सार स्वरूपात प्रोक्षित केली असून उर्वरीत शब्द, मंत्राची फलश्रुती दर्शवतात.
विश्वाच्या इच्छाशक्ती, ज्ञानशक्ती आणि क्रियाशक्ती या शक्तीत्रयावर ज्याचा अंमल असतो तो त्र्यंबक. (त्र्यंबक या शब्दाचे वैदिक, याज्ञिक, पौराणिक असे विविध अर्थ श्रीसद्गुरुंनी या वेळी स्पष्ट केले.) यजामहे म्हणजे यजन करणे/पूजन करणे. त्र्यंबकाचे यजन केले असता आत्मतत्त्वाचा परतत्त्वाशी संबंध जडतो आणि पुष्टीवर्धनाच्या चक्राला गती प्राप्त होते. पर्यायाने यजन करणाऱ्यामध्ये त्र्यंबकशक्तीचा उल्हास होऊन मृत्युच्या भयावर संपूर्णतः विजय मिळवता येतो. प्रत्येक मनुष्यामध्ये षड्विकारांच्या स्वरूपात विषद्रव्ये आहेत. या विषाला जेव्हा यजनाच्या सुगंधाचे लेपन केले जाते तेव्हा ते विष अमृतात परिवर्तीत होते आणि त्यामुळे मनुष्य स्वतः अमृतस्वरूप होतो. असे अमृतमय होण्यासाठी आवश्यकता असते ती ईश्वरप्रणिधानाची. सारांशाने ‘अनासायेन मरणं विनादैन्येन जीवनम्’ हेच शिवोपासनेचे सार आहे”.
श्रीसद्गुरुंच्या अत्यंत ओघवत्या वाणीतले हे तेजपूर्ण विवेचन ऐकून उपस्थित साधक अंतर्मुख झाले. दुपारच्या सत्रामध्ये रुद्र स्वाहाकाराची आवर्तने सुरु ठेवण्यात आली. पूर्णाहुती आणि आशीर्वाद मंत्राने यज्ञ सोहळ्याची सांगता करण्यात आली. 

दिनांक ११ मार्च रोजी महिन्याच्या दुसऱ्या रविवारी संकल्पित गायत्री यज्ञ संपन्न झाला. पूज्य आईंच्या उपस्थितीत आणि गायत्री मंत्राच्या सामूहिक पठणाने यज्ञ प्रज्वलन झाल्यानंतर आवाहनीय मंत्र आणि श्रद्धा सूक्ताच्या पठणाने यज्ञ कार्यक्रमाची सुरुवात झाली. सकाळच्या सत्रात यजमानांनी गायत्री पठणासह हवन केल्यावर उपस्थित सर्व साधक बंधू-भगिनींच्या गायत्री पठण आणि हवनाच्या क्रमशः आवर्तनांना सुरुवात झाली. ह्या दिवसाचे विशेष माहात्म्य म्हणजे परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी ह्यांनी १९९४ मध्ये केलेल्या सामूहिक यज्ञ संकल्पाला आजच्या यज्ञामध्ये २४ वर्षं पूर्ण होऊन पंचविसाव्या वर्षात यज्ञसंकल्पाचा प्रवेश झाला.
सकाळच्या सत्रात गायत्री मानसपूजा संपन्न झाल्यावर श्रीसद्गुरुंचे ह्याच विषयावर पूर्वी झालेल्या विवेचनाचे ध्वनीमुद्रण सर्वांनी श्रवण केले. ह्या विवेचनाचा सारांश असा,
“ऋग्वेदातली तिसऱ्या मंडलातली ६२वी ऋचा म्हणजे गायत्री मंत्र. अथर्ववेदात त्याचे विस्तृत विवरण आहे. गायत्री मंत्राचं विधिवत पठण एकत्रितरीत्या केले असता त्यातून प्रचंड शक्ती निर्माण होते. ही शक्ती जर ग्रहण करता आली तर आयु:, संतती, कीर्ती इत्यादिची प्राप्ती होऊन अंतिमतः ब्रह्मलोकाची प्राप्ती होते अशी ह्या मंत्राची महती आपल्याकडे सांगितली आहे. छंदामध्ये मी “गायत्री छंद” आहे असं वर्णन भगवान श्रीकृष्णाने विभुतीलक्षणे सांगताना गीतेमध्ये केलं आहे. मंत्राचे तीन भाग करून त्या प्रत्येक भागापूर्वी जेव्हा ओमकार जोडला जातो तेव्हा त्याला नवसार गायत्री असं म्हटलं जातं. देहात असणाऱ्या चोवीस तत्त्वांना अनुलक्षून गायत्री मधल्या चोवीस अक्षरांपैकी एकेका अक्षराचे प्रयोजन आहे, त्यामुळे आपल्यामध्ये ज्या तत्त्वाची कमतरता आहे ती कमतरता गायत्री पठणाने निश्चित भरून निघते. ह्या मंत्राचा अर्थ अतिशय श्रेष्ठ आहे, “ अखिल विश्वाला प्रेरणा देणारा सर्वश्रेष्ठ असा भगवान सविता आमच्या ज्ञान-बुद्धीला प्रेरणा देवो. आम्ही त्याचे ध्यान करतो”. गायत्री मंत्राच्या पठणाने वाईट विचारांना अडसर होऊन मनुष्याची कृती सुधारते. गायत्री मंत्रामुळे विचारांवर प्राबल्य साधता येते. कुठलीही साधना सुरु करण्यापूर्वी सर्वप्रथम गायत्री मंत्राची साधना करावी. उष्णता, गती आणि शक्ती हे तीनही एकच आहेत. गायत्री मंत्र पठणाने उष्णता, गती आणि शक्ती ह्या सर्वांची निर्मिती होऊ शकते. एकत्र पठण केल्यास समाजातल्या प्रत्येक भागास ही शक्ती मिळत राहते. ह्या मंत्राचे अर्थासहित पठण झाले पाहिजे. एकत्र पठणामुळे निर्माण झालेली शक्ती संपूर्ण विश्वाला गवसणी घालून पुनश्च त्या समूहाकडे परत येते. विशेषतः सद्हेतूपूर्वक प्रज्वलित केलेल्या प्रकाशासमोर हे पठण घडल्यास त्या शक्तीचा प्रचंड गुणाकार होऊ शकतो. देहातील अंतर्गत बदल केवळ संकल्पाद्वारेच होऊ शकतात. गायत्री मंत्राच्या अर्थपूर्ण, एकाग्र आणि एकत्रित पठणामुळे हा बदल निश्चित घडू शकतो.”
अन्नपूर्णाष्टक पठण झाल्यानंतर उपस्थितांनी प्रसादाचा लाभ घेतला. दुपारच्या सत्रात वैद्यकीय समुपदेशन, जन्मपूर्व संस्कार आणि बाल संस्कार ह्या पूरक उपक्रमांचा लाभ इच्छुक साधकांनी घेतला. गायत्री आवर्तनं पूर्ण झाल्यावर पूर्णाहुती आणि आशीर्वाद मंत्र तसेच श्रीसद्गुरुपादुका दर्शनाने यज्ञ सोहळ्याची सांगता झाली.
  

रामनवमीचा हा अधिकीचा यज्ञ दिनांक २५ मार्च रोजी गायत्री गार्डन येथे संपन्न झाला. परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी ह्यांनी सामूहिक यज्ञाचा संकल्प १९९४ मध्ये रामनवमी ह्या दिवशी केलाहोता. त्याला २४ वर्षे पूर्ण होऊन, यज्ञ संकल्पाने आज २५ व्या वर्षात पदार्पण केले.
नित्याप्रमाणे यजमानांच्या हस्ते सौर ऊर्जेद्वारे यज्ञ प्रज्वलन झाल्यानंतर आवाहनीय मंत्रांच्या पठणाने यज्ञाला सुरुवात झाली. त्यानंतर रामरक्षा पठण आणि हवन आवर्तनांना सुरुवात करण्यात आली. रामनवमीच्या निमित्ताने प्रकाश ज्ञान शक्ती चॅरिटेबल ट्रस्ट ह्या श्री सद्गुरुंनी स्थापन केलेल्या संस्थेतर्फे रक्तदान शिबीर आयोजित करण्यात आले होते. ठाणे येथील कै. श्री वामनराव ओक ह्या रक्तपेढीतर्फे हे रक्तदान शिबीर घेण्यात आले. सकाळच्या सत्रापासूनच भक्तांनी त्यामध्ये सहभाग घ्यायला सुरुवात केली.
सकाळच्या सत्रात मानसपूजा झाल्यानंतर श्री सद्गुरुंचे ध्वनिमुद्रित विवेचन सर्वांनी श्रवण केले. ह्या विवेचनाचा सारांश असा, “ रामनवमीचा मुख्य संदेश म्हणजे भक्तीचं तूप आणि कर्माची वात लावून ज्ञानाचा दिवा लावता आला पाहिजे. रामकथा नुसती श्रवण करून उपयोगी नाही, तर त्या कथेतून नेमकं काय मिळवायचं हे समजलं पाहिजे. रम+ आयन अर्थात जिथे रमल्यावर अशी गती मिळते की ज्यामुळे ह्या संसाराच्या गती-प्रतिगतीच्या खेळात पुन्हा यावं लागत नाही, असं रमण्याचं स्थान म्हणजे रामायण! रामायणाचा वेदांतपर अर्थ स्वामी महाराजांनी आपल्याला सांगितला आहे. प्रभू राम हे जीवनात सर्वार्थाने आदर्शवत होते, त्याआदर्शावर जर आपण एकाग्रता केली, तर ते सगळे गुण आपल्यात संचारित होऊ शकतात. मी, माझं कुटुंब, माझा समाज, माझा देश अशी एक एक कडी पार करत गेलो,तर आपल्याला प्रभू रामचंद्रांपर्यंत निश्चित पोहोचता येतं.”
 श्री सदगुरुंचं विवेचन संपन्न झाल्यानंतर श्री आदित्य बापट ह्यांनी रामरक्षा स्तोत्राचा मथितार्थ सांगितला. त्यामध्ये सर्वप्रथम रामरक्षा स्तोत्राचा इतिहास सांगून त्यानंतर रामरक्षा स्तोत्राच्या रचनेविषयी माहिती दिली. स्तोत्राच्या प्रारंभीच स्तोत्राचा रचयिता ऋषी, छंद, देवता कीलक आणि शक्तीचा उल्लेख आहे. त्यानंतर संरक्षक कवचाचा उल्लेख आहे. रामरक्षा स्तोत्रातून संपूर्ण रामकथा विदित होते.सोळाव्या श्लोकापासून पुढे रामस्तुतीला प्रारंभ होतो. एकूणच रामरक्षा स्तोत्र हे परिपूर्णतेने रक्षण करणारं सिद्ध स्तोत्र आहे, असं त्यांनी सांगितलं.
 दुपारच्या सत्रात उपस्थित सर्वांनी रामरक्षा पठण आणि हवन सुरू ठेवलं. यज्ञाचा समारोप पूर्णाहुती आणि आशीर्वाद मंत्राने झाला. सर्व भक्तांनी श्रींच्या पादुकांचं दर्शन घेतलं. 

दिनांक ८ एप्रिल २०१८ , गायत्री गार्डन ह्या यज्ञस्थळी महिन्याचा संकल्पित श्री यज्ञ संपन्न झाला. यज्ञ प्रज्वलन झाल्यानंतर सकाळच्या सत्रात एक अतिशय आनंददायक सोहळा संपन्न झाला. हा सोहळा म्हणजे “ वासुदेव स्तोत्रावली” ह्या ध्वनिमुद्रिकेचा आणि “श्री नर्मदा परिक्रमा : एक अभ्यासपूर्ण आनंद यात्रा” ह्या ग्रंथाच्या तिसऱ्या आवृत्तीचा प्रकाशन सोहळा संपन्न झाला. वासुदेव स्तोत्रावली ही ध्वनिमुद्रिका श्री शारदा संगीत अकादमी ह्या संस्थेने प्रकाश ज्ञान शक्ती चॅरीटेबल ट्रस्टच्या सहकार्याने निर्माण केली आहे. परमपूज्य सद्गुरु श्री वासुदेव वामन बापट गुरुजींनी परमहंस परिव्राजकाचार्य श्रीमद् वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराजांच्या ज्या आठ निवडक स्तोत्र-मंत्रांवर विवरण केलं होतं आणि त्या स्तोत्रांची संथाअत्यंत सुमधुर चालींसह आपल्या भक्तांना दिली होती, त्या स्तोत्रांचा अंतर्भाव ह्या ध्वनिमुद्रिकेत करण्यात आला आहे. मूळ चालींमध्ये काही तांत्रिक बदल करून त्याचे पठण ह्या cdद्वारे उपलब्ध करून देण्यात आलं आहे. परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी ह्यांनी आपल्या तीनशेहून अधिक साधक-भक्तांसह नर्मदा मय्याची चाळीस दिवसांची पालखी परिक्रमा सन २०११ मध्ये केली होती. ह्या परिक्रमेचा साद्यंत आढावा आणि श्री सद्गुरुंची विवेचने ह्यांचा समावेश करून “ श्री नर्मदा परिक्रमा : एक अभ्यासपूर्ण आनंदयात्रा” हा ग्रंथ २०१५ जानेवारी मध्ये प्रथम प्रकाशित झाला. साधक-वाचकांनी ह्या चारशेपानी ग्रंथाला भरभरून प्रतिसाद दिल्यामुळे ह्या ग्रंथाची तिसरी आवृत्ती आजच्या शुभ दिवशी यज्ञेश्वर प्रकाशन ह्या संस्थेतर्फे प्रकाशित करण्यात आली. पूज्य आईंच्या शुभहस्ते ग्रंथ आणि cdचे प्रकाशन झाले. ह्या प्रसंगी परमपूज्य सद्गुरु श्री दादामहाराज झुरळे प्रतिष्ठानचे श्री अविनाशकाका झुरळे, ग्वाल्हेर घराण्याचे सुप्रसिद्ध शास्त्रीय गायक पंडित भरत तैलंग आणि शारदा संगीत आणि कला अकादमीच्या सौ. अनुराधा कुलकर्णी उपस्थित होत्या.
प्रमुख अतिथी श्री अविनाश काका झुरळे म्हणाले, “ गुरुतत्त्व एक आहे आणि त्या गुरुतत्त्वाने काही विशिष्ट कारणांसाठी आज हा योग जुळवून आणला आहे. नृसिंहधाम, काटई नाका इथे काही महिन्यांपूर्वी अघोरकष्टोद्धरण स्तोत्राचा प्रचार आणि प्रसार कार्यक्रम परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींच्या भक्तांच्या वतीने संपन्न झाला होता. ज्या स्तोत्रापासून परमपूज्य श्री झुरळे महाराजांनी श्रीमद् टेंबे स्वामीमहाराजांच्या स्तोत्रांच्या प्रचार आणि प्रसाराला सुरुवात केली, त्या स्तोत्रांच्या ध्वनीमुद्रिकेच्या प्रकाशन सोहळ्यासाठी आज मी उपस्थित आहे, ही खरोखर सद्गुरुकृपा आहे. पूज्य श्री गुरुजींनी सुरू केलेल्या यज्ञकार्याचा प्रचार पुढे कसा सुरू ठेवावा ह्याचे उत्तम उदाहरण म्हणजे आजचा यज्ञ आहे. त्यांनी घालून दिलेल्या शिस्तीमध्ये आणि शांततामय वातावरणात हा यज्ञ सुरू आहे, ह्यातून शिकण्यासारखे खूप काही आहे. ह्या cd मुळेस्वामी महाराजांच्या स्तोत्रांचे पठण करणे भक्तांना सुलभ होईल. ह्या यज्ञकार्यात सहभागी होण्याची संधी मला वारंवार मिळावी आणि स्वामी महाराजांच्या सर्व स्तोत्रांचा प्रचार-प्रसार घडावा अशी मी महाराजांच्या चरणी प्रार्थना करतो”. पंडित भरत तैलंग म्हणाले की गायन आणि संगीत हा सुद्धा अखंड यज्ञ आहे, जो अभ्यास आणि रियाजाने सतत प्रज्वलित राहतो. अनुराधा ताईंनी cd प्रकाशन करण्यामागची भूमिका स्पष्ट करत सद्गुरुकार्याला असेच बळ मिळत राहो अशी प्रार्थना केली.
प्रकाशन सोहळ्यानंतर ‘श्री’ देवतेची मानसपूजा संपन्न झाली आणि त्यानंतर श्री सद्गुरुंनी १६ नोव्हेंबर २००४ मध्ये केलेल्या “ श्रीप्राप्तीचे उपाय” ह्या विवेचनाचे ध्वनीमुद्रण सर्वांनी श्रवण केले. ह्या विवेचनात श्री सद्गुरुंनी विज्ञान आणि अध्यात्माचे दाखले देत ‘श्री’ म्हणजे काय, तिच्या प्राप्तीसाठी अध्यात्माने सांगितलेली ‘श्री’ यंत्र आणि मंत्र साधना कशी आणि कोणत्या हेतूने करायची, त्याच्या पूर्वअटी कोणत्या, त्याच्या मागचं योगशास्त्र इत्यादिचा सखोल परामर्श घेतला.
दुपारच्या सत्रात जन्मपूर्व संस्कार, जन्मोत्तर संस्कार आणि वैद्यकीय समुपदेशन हे उपक्रम संपन्न झाले. ‘श्री’सूक्ताची आवर्तनं संपन्न झाल्यावर पूर्णाहुती झाली आणि सर्वांनी श्रीसद्गुरुपादुकांचे दर्शन घेतले. 

परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी ह्यांच्या प्रेरणेने दर महिन्याच्या संकल्पाप्रमाणे ३८१ वा गायत्री यज्ञ बदलापूर इथे संपन्न झाला. सकाळी नित्याप्रमाणे पूज्य आईंच्या उपस्थितीत यजमानांनी सौर उर्जेद्वारे यज्ञ प्रज्वलन केले. आवाहन मंत्र, श्रद्धा सूक्त आणि सौर सूक्त झाल्यानंतर गायत्री मंत्र पठण आणि हवन घेण्यात आले. ह्या दिवशी पायी नर्मदा परिक्रमा पूर्ण केलेले चिन्मयानंद मिशनचे स्वामी शिवेंद्र चैतन्य उपस्थित होते. सकाळच्या सत्रात मानसपूजा झाल्यानंतर परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी ह्यांनी दिनांक १० एप्रिल २००५ रोजी “गायत्री मंत्र “ ह्या विषयावर घेतलेल्या विवेचनाचे ध्वनिमुद्रण सर्व उपस्थितांनी पुन्हा एकदा श्रवण केले. ह्या विवेचनाचा सारांश असा,
“गायत्री मंत्राच्या चोवीस अक्षरांची रचना प्राचीन काळातल्या चोवीस ऋषींनी केली. ह्यातले प्रमुख म्हणजे विश्वामित्र ऋषी. मानवामध्ये सुद्धा प्रत्येक पेशीमध्ये चोवीस गुणसूत्र असतात. ह्यातल्या प्रत्येक गुणसूत्राला एक एक रंग छटा निसर्गाने निश्चित केली आहे. विज्ञान असं सांगतं की ह्या गुणसूत्रांमध्ये कमतरता निर्माण झाली की भविष्यात रोग उत्पन्न होऊ शकतात. थोडक्यात ह्या गुणसूत्रांमध्ये मनुष्याचं कर्म साठवलेलं असतं. अध्यात्म असं सांगतं की शब्द किंवा ध्वनीच्या माध्यमातून ह्या गुणसूत्रांवर परिणाम घडवता येतो.ह्याच तत्त्वाचा वापर करून गायत्री मंत्राच्या चोवीस अक्षरांच्या समुच्चची निर्मिती करण्यात आली. ह्यातले प्रत्येक अक्षर कोणत्या ना कोणत्यातरी कमतरतेवरचा इलाज आहे. व्यक्तिगत साधनेपेक्षा गायत्रीची एकत्रित साधना अधिक लाभदायी असते. तसा प्रयोग लेडबिटर नावाच्या शास्त्रज्ञाने केला आहे आणि त्याचे निष्कर्ष मांडले आहेत.यज्ञ हे एक यंत्र आहे, ज्याच्यामुळे शक्तीची निर्मिती अधिक पटीने होऊ शकते. यज्ञासमोर आदरपूर्वक एकाग्रतेने गायत्री पठण केल्यास हा गुणाकार साधेल. परंतु ह्यामध्ये येणाऱ्या अडचणी म्हणजे मत्सर, प्रतिष्ठा, आणि सतत बाळगलेल्या इच्छा. हे सर्व टाळून गायत्रीची साधना केल्यास कर्मसुधारणेची प्रक्रिया त्वरित घडू शकते. स्वतःचे कल्याण करून घेण्याची इच्छा असणारा कोणीही गायत्रीची साधना करू शकतो.”
दुपारच्या सत्रात वैद्यकीय समुपदेशन, जन्मपूर्व संस्कार , बाल संस्कार ह्या उपक्रमात इच्छुकांनी सहभाग घेतला. उर्वरित साधकांनी श्रीमद् आद्य शंकराचार्य विरचित स्तोत्रांचं सामुहिक पठण तथा हवन केलं. पूर्णाहुती आणि आशीर्वाद मंत्र झाल्यानंतर यज्ञाची सांगता सद्गुरु पादुका दर्शनाने झाली. 

परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी ह्यांच्या प्रेरणेने गायत्री गार्डन, बदलापूर पूर्व इथे ३८२ वा संकल्पित यज्ञ “गंगा लहरी स्वाहाकार”, संपन्न झाला. ह्याच दिवशी प्रथम सत्रामध्ये “मंत्रात्मक श्लोक : संपूर्ण अर्थ आणि विवेचन” ह्या पूज्य सद्गुरु लिखित ग्रंथाच्या दुसऱ्या आवृत्तीचे प्रकाशन पूज्य आईसाहेबांच्या शुभहस्ते झाले. मानसपूजा संपन्न झाल्यानंतर “गंगा दशहरा व साधना “ ह्या विषयावर पूज्य सद्गुरुंनी दिनांक ८ जून २००८ रोजी घेतलेल्या विवेचनाचे ध्वनिमुद्रण सर्व उपस्थित भक्तांच्या ज्ञान वर्धनासाठी ऐकवण्यात आले. त्याचा सारांश असा,
“गंगा दशहरा च्या दहा दिवसांमध्ये केलेल्या पुण्याचा दसपट गुणाकार होऊ शकतो, म्हणून ह्या काळात दान आणि इतर पुण्यकर्म मोठ्या प्रमाणात केलं जातं. अध्यात्मामध्ये पूर्णत्त्वाला जाण्यासाठी प्रथमतः शून्यत्त्व यावं लागतं. त्यासाठी प्रथम पायरीवर भौतिक जगाची शिडी वापरावी लागते. भौतिक जगाचं ज्ञान शेवटी अध्यात्माकडेच घेऊन जातं. अर्थात मध्ये अहंकार आला नाही तर! मनुष्याची भौतिक जीवन सुख आणि दुःखाच्या आवर्तनांमध्ये अडकलं आहे. सुख आणि दु;ख ह्या दोन्ही मध्ये गती निर्माण होते आणि त्या प्रत्येक गतीला तितक्याच परिमाणाची विरुद्ध दिशेची प्रतिगती निर्माण होते. ही प्रतिगती मनाच्या उपस्थितीमुळे तात्काळ न येता त्यात कालांतर जातं. ह्यालाच अध्यात्मामध्ये कर्मनियम असं म्हटलं आहे. साठवलेल्या कर्मांची निष्कृती करायची अतिशय उत्तम पद्धत म्हणजे यज्ञसाधना. ज्या हेतूने तुम्ही अग्नी प्रज्वलित केला असेल, तो हेतू पूर्ण करण्यासाठी तो अग्नी तुम्हाला मदत करतो. म्हणून यज्ञ म्हणजे सद्हेतूपूर्वक निर्माण केलेली गती किंवा प्रकाश. ह्या यज्ञ ज्योतीवर एकाग्रता केल्यामुळे कर्मनिष्कृतीच्या प्रक्रियेला गती मिळू शकते. प्रकाशाची शक्ती फार मोठी आहे पण ती शक्ती ग्रहण करण्यासाठी तुमचा हेतू शुद्ध पाहिजे. वैश्विक शक्ती व्यतिरिक्त आपण ज्याची ज्याची अपेक्षा करतो त्या सर्व अपेक्षा जर आपल्याला सोडून देता आल्या तर आपण पूर्णतेकडे जाऊ ज्याला अध्यामाने मुक्ती म्हटलं आहे. सलोकता, समीपता, सरूपता आणि सायुज्यता असे मुक्तीचे चार प्रकार आहेत. प्राचीन ऋषींनी रचलेल्या ऋचांमध्ये ह्या सर्वाचं वर्णन आहे. जिथे सुखही नाही आणि दुःखही नाही अशी मोक्षावस्था प्राप्त करण्यासाठी ज्येष्ठ मासामध्ये यज्ञ साधने सारखं तप आपल्याला करता आलं पाहिजे.”
विद्यार्थी शैक्षणिक साहाय्य योजनेतंर्गत बदलापूर/कल्याण परिसरातील सुमारे २५० विद्यार्थ्यांना पुढील आठवड्यात शैक्षणिक साहित्य देण्यात येणार असल्याची घोषणा करण्यात आली. दुपारच्या सत्रात वैद्यकीय समुपदेशन , जन्मपूर्व संस्कार, जन्मोत्तर संस्कार असे नेहमीचे संकल्पित उपक्रम संपन्न झाले आणि पूर्णाहुती तसेच आशीर्वाद मंत्र ग्रहण करून यज्ञ सोहळा संपन्न झाला.
 

यज्ञ ३८३ ८ जुलै २०१८, श्रीनर्मदा लहरी स्वाहाकार

नित्याप्रमाणे सकाळी ठीक ९.३० वाजता यजमानांच्या हस्ते आणि पूज्य आईच्या उपस्थितीत नर्मदा लहरी स्वाहाकाराला प्रारंभ झाला. यज्ञवेदी पूजन झाल्यानंतर यज्ञ प्रज्वलन आणि आवाहन मंत्र संपन्न झाले. त्यानंतर श्रीमद् आद्य शंकराचार्य आणि श्रीमद वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराज ह्यांनी रचलेल्या नर्मदा लहरींचे पठण आणि हवनास सुरुवात झाली. सकाळच्या सत्रात श्री नर्मदा मानसपूजा संपन्न झाल्यावर श्री सद्गुरुंच्या ध्वनिमुद्रित विवेचनाचे श्रवण सर्वांनी केले. प. प श्रीमद वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराज पुण्यतिथी १३ जुलै रोजी असल्याने हे विशेष विवेचन ऐकवण्यात आले. ह्या विवेचनाचा सारांश असा,

“स्वामी महाराज ही स्वतंत्र व्यक्ती किंवा शक्ती अशी अस्तित्वात नाही, तर ते चैतन्य गुरुतत्त्वाशी संपूर्णपणे एकरूप झाले आहे. पण तरीही ह्या शक्तीपर्यंत पोहोचण्याचा मार्ग हा त्या रूपावर एकाग्रता करण्यातच आहे कारण त्या रूपाच्या माध्यमातून थेट त्या शक्तीपर्यंत पोहोचण्याचा पूल उपलब्ध होतो. विशेषतः पुण्यतिथीनिमित्त हे स्मरण घडल्यास ती शक्ती मूळ शक्तीपासून काही काळापुरती विलग होऊन आपल्याकरिता अवतरीत होऊ शकते. पुण्यतिथीच्या निमित्ताने स्वामी महाराजांच्या चरित्राचे अवलोकन करून त्यातून बोध घेण्याचा प्रयत्न आपण सर्वांनी केला पाहिजे. त्यांच्या चरित्र बोधामुळे आपल्याला ज्या गोष्टींचे ग्रहण करता येते, त्या म्हणजे संकल्प-निष्ठा, दंभ-परिहार, रसदोष-परिहार आणि  अप्राकृत भक्ती. स्वामी महाराजांना आपण परमहंस परिव्राजकाचार्य असं म्हणतो. वस्तुतः ह्या काही डिग्र्या किंवा पदव्या नाहीत, तर हे शब्द म्हणजे त्यांनी आचरलेल्या तपःपूत जीवनाचा आरसा आहेत. संन्यास आश्रमाचे मुख्य प्रकार म्हणजे कुटीचक संन्यास, बहुदक संन्यास, हंस संन्यास आणि परमहंस संन्यास. ह्यात सगळ्यात सर्वात कठीण अशी शास्त्र नियमावली असलेला संन्यास म्हणजे विद्वत प्रकारचा परमहंस संन्यास. ह्या संन्यासाची नियमावली अतिशय कठोर असून त्याचे वर्णन मनुस्मृती, हंसोपनिषद आणि परमहंसोपनिषद ह्यामध्ये आढळते. खुंटीला बैल जुंपून जसा कोलू ओढतात तसं ह्या परमहंस संन्यासाने स्वतःला आयुष्यभर ज्ञानरूपी खुंटीला बांधून घ्यायचे असते. परिव्राजकाचार्य म्हणजे जो अमर्याद आहे, ज्याला कशाचीही मर्यादा नाही, असा. अशा ह्या परमहंस परिव्राजकाचार्य महापुरुषाचे कृपादान आपल्याला प्राप्त करायचे असेल तर त्यांच्या सतत स्मरणात आणि सत्संगात आपल्याला राहता आलं पाहिजे.”

   दुपारच्या सत्रात जन्मपूर्व संस्कार, जन्मोत्तर संस्कार, वैद्यकीय समुपदेशन हे नित्याचे उपक्रम संपन्न झाले. यज्ञामध्ये स्तोत्र-मंत्रांचे सामूहिक पठण आणि हवनही उपस्थित साधकांनी केले. सायंकाळी पूर्णाहुती झाल्यावर आशीर्वाद मंत्राचे प्रोक्षण होऊन यज्ञाची सांगता श्रीगुरु पादुका दर्शनाने झाली.

यज्ञ ३८४, १२ ऑगस्ट  2018, श्रीगुरुपौर्णिमा यज्ञ

यज्ञ प्रज्वलनाआधी ‘दिगंबरा दिगंबरा श्रीपाद वल्लभ दिगंबरा ‘ ह्या नामस्मरणाच्या तालावर सगळे साधक दंग झाले आणि त्यानंतर नित्याप्रमाणे सकाळी ठीक९.३० वाजता पूज्य आईच्या उपस्थितीत गुरूपौर्णिमेच्या निमित्ताने आयोजित दत्तयज्ञाला  प्रारंभ झाला. यज्ञवेदी पूजन झाल्यानंतर यज्ञ प्रज्वलन आणि आवाहन मंत्र संपन्न झाले. त्यानंतर परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींच्या आवाजातल्या ध्वनिमुद्रित दत्तात्रेय नामांनी दत्तात्रेयांच्या विविध रूपांना निमंत्रित करून हविर्द्रव्य अर्पण करण्यात आले. पुढे श्रीमद् थोरले स्वामी महाराज विरचित वेदपादस्तुती आणि श्रीदत्तभावसुधारस स्तोत्रांचे सामूहिकरीत्या पठण व हवन झाले.

आता वेळ होती ती सद्गुरु आगमनाची! त्यासाठी अत्यंत सुशोभित केलेल्या व्यासपीठावर पाद्यपूजनाची जय्यत तयारी करण्यात आली, फुलांच्या पायघड्या अंथरण्यात आल्या. ग्रंथ दिंडी सजवण्यात आली. बालसंस्कार वर्गातले बाल साधक पारंपरिक वेषात सज्ज झाले आणि मग श्री सद्गुरु पादुकांचे आगमन वाजत गाजत, नामस्मरणाच्या जयघोषात औक्षण करून करण्यात आले. त्यासोबत पूज्य आईंचेही स्वागत झाले. सोबत ग्रंथ पालखी, चंद्र, सूर्य हा सरंजाम होताच! श्री सद्गुरु-पादुका व्यासपीठावर स्थापन झाल्यावर त्यांचे षोडशोपचारांनी पूजन एका साधक दांपत्याने केले. पूजनाच्या वेळी श्रीविष्णुसहस्रनाम, पुरुषसूक्त, श्रीसूक्त आदीचे सामूहिक पठण झाले. अंती भावपूर्ण आरती श्री सद्गुरुंना अर्पण करण्यात आली. अन्नपूर्णाष्टक स्तोत्राने नैवेद्य अर्पण झाल्यावर सगळ्यांनी भोजन प्रसादाचा लाभ घेतला.

  त्यानंतर सर्वप्रथम श्रीसद्गुरुंच्या ध्वनिमुद्रित विवेचनाने दुपारच्या सत्राचा प्रारंभ झाला. गुरुपौर्णिमेच्या निमित्ताने झालेल्या ह्या विवेचनाचा सारांश असा,

“उत्पत्ती, स्थिती आणि संहार अशी तिन्ही कार्य एका सद्‍गुरु शक्तीमध्ये एकवटली आहेत. सद्‍गुरु हे साक्षात परब्रह्म आहेत हे समजणं थोडं अवघड आहे. त्यासाठी प्रथम श्रद्धेची आवश्यकता असते. ईश्वर आणि सद्‍गुरु ह्यांमध्ये किंचितसा फरक असतो. ईश्वर हा सर्वत्र व्यापून असला, तरी ईश्वरी तत्त्वाला प्रकट होण्यासाठी भक्ताच्या आत्यंतिक श्रद्धेची आवश्यकता असते. सत्पुरुषांच्या बाबतीत मात्र ईश्वरी शक्ती त्यांच्यात स्वयमेव प्रकट झालेली असते. म्हणूनच ते सद्गरु पदावर असतात. ह्या शक्तीवर श्रद्धा असेल तरच ती शक्ती आपल्या अनुभवाच्या कक्षेत आपण आणू शकतो. त्यासाठी सद्‍गुरुंशी सतत अनुसंधान ठेवता आलं पाहिजे. अनुसंधानासाठी सद्‍गुरुंशी प्रत्यक्ष संपर्क साधावा लागतोच असं नाही तर सद्‍गुरुकार्यात, सद्‍गुरु संकल्पात सह्भागी होऊनही हे अनुसंधान आपल्याला साधता येतं. श्रीसद्‍गुरु प्रत्येक शिष्याची पात्रता ओळखून त्याला योग्य तो सल्ला देत असतात. तुकाराम महाराजांनी अत्यंत सुंदर शब्दात हे मांडलं आहे की, “ माझिया मनींचा जाणोनिया भाव, तो करी उपाव गुरुराव”. सत्कर्म कसे, कुठे आणि केव्हा करावे हे अचूक जे सांगतं ते म्हणजे गुरुतत्त्व. सत्कर्माशिवाय कर्माच्या गुंत्यातून सुटका होऊ शकत नाही. प्रारब्धाच्या रेखेवर जो मेख मारतो तो सद्‍गुरु! पण सगळ्यांना सद्‍गुरुंचं सामर्थ्य कळतंच असं नाही. एखादेवेळी संकटाला घाबरून भक्त विचलित होतो, त्याच्याकडून  गुरुनिंदा घडते. गुरुनिंदा स्वतः करणे एवढंच नव्हे तर गुरुनिंदकाचे तोंड देखील पाहणे हे आपल्या अनेक पिढ्यांना नरकाच्या अंधारात ढकलण्यासारखे असते. तुकाराम महाराज एका अभंगात म्हणतात, “ तुका म्हणे गुरुनिंदकाचे तोंड, पाहता नरककुंड पूर्वजांसी !” भक्तांच्या विविध भौतिक अपेक्षांमुळे त्याच्याकडून हे पातक घडू शकतं. वस्तुत: सद्गुरू भौतिक अपेक्षा पूर्ण करण्यासाठी नसतातच. ते भक्ताच्या आध्यात्मिक कल्याणासाठी असतात. गुरुपौर्णिमेच्या दिवशी श्रीसद्‍गुरुंप्रती श्रद्धा वाढून गुरुनिंदेसारखा अपराध आपल्या हातून कधीही घडू नये आणि , आपलं आध्यात्मिक कल्याण झालं पाहिजे” असा संकल्प प्रत्येकाने केला पाहिजे.

श्री सद्गुरुंच्या ह्या विवेचनानंतर सर्व साधकांसमोर आणि यज्ञेश्वर नारायणाच्या साक्षीने www.yadnya.in ह्या संकेत स्थळाचे नवीन स्वरूपात विमोचन करण्यात आले. त्यानंतर अनुभव कथनाचा कार्यक्रम झाला. ह्यामध्ये बालसाधकांसह अनेकांनी आपले मनोगत व्यक्त केले, साधकांनी  स्वरचित काव्य व मानसपूजा सद्गुरु चरणी अर्पण केली. सायंकाळी पूर्णाहुती झाल्यावर आशीर्वाद मंत्राचे प्रोक्षण होऊन श्रीगुरु पादुका दर्शनाने यज्ञाची सांगता झाली.

यज्ञ क्रमांक ३८५, दिनांक ९ सप्टेंबर २०१८, गीताई ज्ञानयज्ञ

परमपूज्य सद्गुरु श्री वासुदेव वामन बापट गुरुजी ह्यांच्या प्रेरणेने  ३८५ वा सामूहिक यज्ञ गायत्री गार्डन, बदलापूर (पूर्व) ह्या स्थळी संपन्न झाला. नित्याप्रमाणे पूज्य आईंच्या उपस्थितीत गायत्री मंत्राच्या जयघोषात ठीक सकाळी ९.३० वाजता यजमानांनी यज्ञप्रज्वलन केले. त्यानंतर आवाहन मंत्र, श्रद्धा सूक्त इत्यादीचे पठण झाल्यावर परम पूजनीय श्री विनोबांनी मराठीमध्ये रचलेल्या गीताई ह्या गीतेच्या समश्लोकी मराठी भाषांतराच्या पठण आणि हवनास प्रारंभ झाला.

सकाळच्या सत्रामध्ये श्री आदित्य बापट ह्यांनी “ आचार्य विनोबा भावे आणि त्यांची गीताई”, ह्या विषयावर विवेचन केले. त्या विवेचनाचा सारांश असा,

“ विनायक नरहर भावे अर्थात आचार्य विनोबा भावे ह्यांचा जन्म ११ सप्टेंबर १८९५ मध्ये रायगड येथील गागोदे इथे झाला. विनोबा आणि त्यांची भावंडे आईच्या संस्काराखाली लहानाची मोठी झाली. आईवर संतांच्या शिकवणीचा प्रभाव होता ज्यामुळे विनोबांवरही त्या विचारांचा पगडा लहानपणापासून होता. तरुण वयात सावरकर तर त्यानंतर गांधीजींच्या विचारांचा परिणाम विनोबांच्या विचारसरणीवर होत गेला. प्राचीन आध्यात्मिक विचार विशेषतः ब्रह्मसूत्रे, गीता, ऋग्वेद इत्यादी लहान वयातच विनोबा कोळून प्यायले होते. त्यांची बुद्धी अतिशय कुशाग्र आणि ग्रहण क्षमता प्रचंड दांडगी होती. १९४० मध्ये गांधीजींनी विनोबांना पहिला वैयक्तिक सत्याग्रही म्हणून घोषित केलं. गांधीजींचा आध्यात्मिक वारसाही विनोबांनी समर्थपणे चालवला. खरतर ते आधुनिक काळातले एक क्रांतदर्शी ऋषी होते. त्यांनी जीवनभर ज्ञानसाधना केली. त्यांना भारतीय आणि युरोपियन अशा मिळून एकूण २२ भाषा येत असत. सर्व धर्मातल्या मुख्य ग्रंथांचे अध्ययन वाचन, मनन, चिंतन त्यांनी केले होते आणि त्यावर आधारित विवरणात्मक ग्रंथ सुद्धा प्रकाशित केले. त्यांच्या विवरणात्मक साहित्याचं प्रमुख वैशिष्ट्य म्हणजे विषय आहे त्यापेक्षा अधिक सोपा करणे. त्यामध्ये कायम सर्वसमावेशक दृष्टी आणि समन्वयवादी विचार त्यांनी बाळगला. ऋग्वेदातल्या १०,५०० ऋचांपैकी ३००० ऋचा निवडण्याची वेचक दृष्टी त्यांच्याकडे होती. व्यक्तिशः ते अद्वैत मताचे होते परंतु सर्वधर्मातील समन्वयाचा त्यांच्याकडे दृष्टीकोन होता.

गीतेचे समश्लोकी आणि अतिशय सुलभ असे मराठी भाषांतर त्यांनी अवघ्या चार महिन्यात केलं आणि त्याला गीताई असं नाव दिलं. ह्या भाषांतरावर त्यांनी स्व-मताचा प्रभाव पडू दिला नाही. त्यांनी गीतेवर कित्येक प्रवचने केली आणि त्या प्रवचनांचे लिखाण करण्यासाठी त्यांना साने गुरुजींसारखा सिद्धहस्त लेखक मिळाला. पुढे त्याना भूदान चळवळी मुळे प्रसिद्धी मिळाली. ह्या चळवळीद्वारे त्यांनी काही लाख एकर जमीन गरिबांसाठी दानाद्वारे उपलब्ध करून दिली आणि त्यासाठी १९५१ ते १९६४ असे सतत पदभ्रमण केले. कमालीच्या प्रसिद्धी पराङ्मुख असलेल्या विनोबांना पहिला मॅगसेसे पुरस्कार मिळाला. १९७२ मध्ये त्यांनी क्षेत्रसंन्यास घेतला. पुढे त्यांना भारतरत्न ह्या भारताच्या सर्वोच्च पुरस्काराने सन्मानित करण्यात आले. अतिशय सुबोध अशा स्वरचित गीताईच्या सुरुवातीच्या गीता ध्यानात  विनोबा स्वतःला “नेणता” असं संबोधतात. गीताभाष्याचा संपूर्ण अधिकार असलेल्या ह्या महापुरुषाने स्वतःला नेणता म्हणणे हेच त्यांच्या श्रेष्ठत्वाचे लक्षण होय.”

दुपारच्या सत्रात नित्याप्रमाणे वैद्यकीय समुपदेशन, जन्मपूर्व संस्कार आणि बालसंस्कार वर्ग इत्यादी यज्ञ उपक्रम संपन्न झाले. उपस्थितांनी गीताईच्या सर्व अध्यायांचे पठण हवन केले. संध्याकाळी पूर्णाहुती झाली आणि यज्ञेश्वर नारायणाचे आशीर्वाद सर्वांनी ग्रहण केले.  

यज्ञ ३८६, दिनांक ७ ऑक्टोबर २०१८, पितृयज्ञ

दिनांक ७ ऑक्टोबर रोजी पितृपंधरवडा निमित्ताने विशेष पितृयज्ञ संपन्न झाला. सुरुवातीला आवाहन मंत्र, श्रद्धा सूक्त, अघोरकष्टोद्धरण स्तोत्राचे पठण झाल्यानंतर गायत्री मंत्राच्या सामूहिकरीत्या पठण आणि हवनास प्रारंभ झाला.

सकाळच्या सत्रात स्वतंत्र यज्ञवेदीवरती सर्व उपस्थितांनी पिंड आणि हविचे हवन केले आणि उर्वरित हविर्द्रव्य जलार्पण करण्यात आले. ह्या वेळी श्री सद्गुरुंच्या आवाजात ध्वनिमुद्रित केलेल्या पितृसूक्तातल्या ऋचांचे श्रवण करून सगळ्यांनी मनोमन पूर्वजांसाठी पुण्य-अर्पण करण्याचा संकल्प केला. ह्या प्रसंगी “पितृकर्तव्य” ह्या विषयावर श्री गुरुजींनी घेतलेल्या विवेचनाचे (ध्वनिमुद्र्णाचे) श्रवण उपस्थितांनी केले. विवेचनाचा सारांश असा,
“जीवन जगताना जी जीवन प्रमेयं आपल्याला सोडवावी लागतात, त्यातलं सगळ्यात मोठं प्रमेय म्हणजे मृत्यू. प्रत्येकाला सतत मृत्यूची भीती वाटत असते. ही भीती नाहीशी करण्यासाठी आपल्या पूर्वजांनी मृत्यू प्रक्रियेचं आणि त्यावेळी होणाऱ्या दुखांचं अतिशय उत्कृष्ट विश्लेषण केलं आहे जे भगवद्गीतेतही आलं आहे.  भगवद्गीतेमधला आठव्या अध्यायातला सहावा श्लोक असं सांगतो की आयुष्यभर जो छंद जोपासला असेल, तोच विचार अंतकाळी मनुष्याच्या मनात येतो. मनुष्याला मृत्यूसमयी जी दुःखं होतात, त्यांचे प्रकार म्हणजे विश्लेषज दुःख, मोहज दुःख, अनुतापज दुःख आणि दुःखदर्शनज दुःख. पुण्यात्म्याला मात्र ह्यातलं कोणत्याही प्रकारातलं दुःख होत नाही, कारण त्याला खात्री असते की आयुष्यभर आपण सत्कर्मच केली आहेत. मनुष्याला जीवन-मृत्यूच्या चक्रात बांधून ठेवणारे बंध म्हणजे न्यासानुबंध, ऋणानुबंध, वैरानुबंध आणि उपकारानुबंध. मात्र जो कोणत्याच बंधनात अडकलेला नाही त्याला शास्त्रामध्ये उदासीन म्हटलं आहे. हा कोणाच्याच मायेत अडकलेला नसतो तर सर्वांपासून अलिप्त असतो. ह्या बंधनातून स्वतःला आणि आपल्या पूर्वजांना सोडवण्यासाठी काय करता येईल? तर अग्नी साक्ष संकल्प करता येईल की, मी कृतज्ञ आहे, मी पूर्वजांसाठी श्रमाचा, धनाचा आणि वेळेचा त्याग करेन आणि मी केलेल्या सत्कर्म फळांचाही त्याग करेन. यज्ञाचा प्रकाश सूक्ष्म आणि स्थूलाच्या सीमारेषेवर उभा आहे. आपण केलेला ज्ञानपूर्वक कृतीचा संदेश तो नक्कीच पूर्वजांना पोहोचवतो. आजच्या दिवशी गायत्री मंत्राचा यज्ञसाक्ष संकल्प करून त्याचे पुण्य अर्पण करणे हे सर्वात उत्कृष्ट आहे.”

दिवसभर गायत्री मंत्राची आवर्तनं झाल्यानंतर पूर्णाहुती आणि आशीर्वाद मंत्राने यज्ञाची सांगता करण्यात आली.

 यज्ञ क्रमांक ३८६, दिनांक १४ ऑक्टोबर २०१८, शतचंडी स्वाहाकार

दिनांक १४ ऑक्टोबर २०१८, म्हणजे महिन्याच्या दुसऱ्या रविवारी होणारा संकल्पित यज्ञ, बदलापूर पूर्व इथे गायत्री गार्डन ह्या स्थळी संपन्न झाला. ह्या दिवशी नवरात्री निमित्त शतचंडी स्वाहाकार आयोजित केला होता. नित्याप्रमाणे सकाळी ठीक ९.३० वाजता यजमानांच्या हस्ते आणि पूज्य आईंच्या उपस्थितीत यज्ञ प्रज्वलन संपन्न झालं. त्यानंतर आवाह्नीय मंत्र, श्रद्धा सूक्त, सिद्ध संप्रदाय लक्ष्मी यंत्रासमोर ऋणमुक्ती मंत्र साधना संपन्न झाल्यानंतर दुर्गासप्तशतीच्या पठण आणि हवनाला प्रारंभ करण्यात आला.
सकाळच्या सत्रात श्रीशारदा संगीत आणि कला अकादमी ह्या संस्थेने परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींच्या प्रेरणेने निर्माण केलेली “ श्रीदुर्गा सप्तशती ( पठण)” ही ध्वनिमुद्रिका पूज्य आईंच्या शुभहस्ते यज्ञाच्या साक्षीने विमोचित करण्यात आली. ह्या प्रसंगी श्रीक्षेत्र पांगरे, तालुका राजापूर, जिल्हा रत्नागिरी येथील परमपूज्य स्वामी शिवानंद स्वामी मंडळाचे श्री दिगंबर जोशी काका आणि श्री पंडितराव चव्हाण काका विशेष निमंत्रित म्हणून व्यासपीठावर उपस्थित होते. श्री जोशी काका, शारदा संगीत आणि कला अकादमीचे श्री यशोधन बापट ह्यांनी ह्यावेळी आपले मनोगत व्यक्त केले, तसेच निमंत्रितांचा सन्मान यज्ञसाक्षीने करण्यात आला.
त्यानंतर श्री सद्गुरुंचे ध्वनिमुद्रित विवेचन “ शक्तीची आयुधे” ह्याचं श्रवण उपस्थितांनी केलं. ह्या विवेचनाचा सारांश असा,
“नवरात्रीतले नऊ दिवस असुरांशी युद्ध महिषासुरमर्दिनीने दहाव्या दिवशी त्यांच्यावर विजय मिळवला म्हणून तो दिवस आपण “विजयादशमीच्या” रूपाने साजरा करतो. वस्तुतः आपण प्रत्येकजण अंतर्मुखता प्राप्त करण्यासाठी आपल्या विकारांवर विजय मिळवण्याच्या प्रयत्नात असतो. जेव्हा आपल्यातल्या इच्छा, वासना, काम पुष्ट होतो तेव्हा आपले रुपांतर महिषासुरासारख्या असुरात होत असते. ह्या बेफाम कामनांना प्रतिबंध करण्यासाठी देवीने प्रतिकात्मक आयुधं धारण केली आहेत, ज्यांचा गुह्यअर्थ आपण जाणून घेऊया. ही आयुधं म्हणजे,  अक्षमाला अर्थात सामूहिक मंत्रशक्ती, परशू अर्थात सद्गुरु आज्ञेचा आधार, गतिदायीनी गदा, योग्य दिशेचं प्रतीक असणारा बाण,दृढ निश्चयाचे प्रतीक असलेले वज्र, शक्ती दर्शक धनुष्य, शरणागती आणि साधनेचं प्रतीक असणारी ढाल-तलवार, नियंत्रित शक्ती दर्शवणारा कमंडलू. ही आठ शस्त्रं जर आपण योग्यरीत्या वापरू शकलो तर आपला अंतर्मुखतेकडे प्रवास सुरु होऊ शकतो.”
दुपारच्या सत्रामध्ये कुमारिका पूजन, जन्मपूर्व संस्कार, बालसंस्कार तसेच वैद्यकीय समुपदेशन हे उपक्रम संपन्न झाले. इतरांनी हवन पठण सुरु ठेवले. पूर्णाहुती नंतर सर्व उपस्थित साधकांनी श्रीसद्गुरु पादुका आणि पूज्य आईंचे दर्शन घेतले.        
 

 यज्ञ क्रमांक ३८८, दिनांक ११ नोव्हेंबर २०१८ , महाविष्णू यज्ञ

दिनांक ११ नोव्हेंबर  २०१८, म्हणजे महिन्याच्या दुसऱ्या रविवारी होणारा संकल्पित यज्ञ, बदलापूर पूर्व इथे गायत्री गार्डन ह्या स्थळी संपन्न झाला. ह्या दिवशीपरमपूज्य सद्गुरु ब्रह्मलीन श्री बापट गुरुजी ह्यांची तिसरी पुण्यतिथी असल्याने त्या निमित्त महाविष्णू यज्ञ आयोजित केला होता. नित्याप्रमाणे सकाळी ठीक ९.३० वाजता यजमानांच्या हस्ते आणि पूज्य आईंच्या उपस्थितीत यज्ञ प्रज्वलन संपन्न झालं. त्यानंतर आवाहनीय मंत्र, श्रद्धा सूक्त म्हणून विष्णूसहस्रनाम पठण आणि हवनाला प्रारंभ करण्यात आला.
सकाळच्या सत्रात “ श्रीमद्भगवद्गीता : श्रीकृष्ण बासरीचे सूर”  हा परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींचा नवीन ग्रंथ पूज्य आईंच्या शुभहस्ते यज्ञसाक्षीने विमोचित करण्यात आला. सन २०१२ मध्ये श्री सद्गुरुंनी सुमारे ३०० भक्तांना सोबत घेऊन चारधाम-पंचप्रयाग यात्रा केली होती. या यात्रेदरम्यान त्यांनी भगवान श्रीकृष्ण आणि श्रीमद्भगवद्गीता ह्या विषयांवर जी विवेचने घेतली, त्याचा पहिला भाग गतवर्षी “ श्रीकृष्ण नावाचं सावळं सामर्थ्य” ह्या नावाने प्रकाशित करण्यात आला होता. आता त्या विवेचनांचा भगवद्गीता ह्या विषयावर आधारित असलेला दुसरा भाग ह्या ग्रंथाच्या निमित्ताने श्री सद्गुरु पुण्यतिथीचे औचित्य साधून प्रकाशित करण्यात आला.
त्यानंतर श्री सद्गुरुंचे ध्वनिमुद्रित विवेचन “ साधन, शक्ती आणि सवड” ह्याचं श्रवण उपस्थितांनी केलं. ह्या विवेचनाचा सारांश असा,
“सवड, शक्ती आणि साधन यांची त्रिपुटी कार्यसाफल्य देते. आवड असेल तर सवड निर्माण होते,त्यामुळे एखादे कार्य करण्यासाठी माझ्याकडे वेळेची उपलब्धता नाही या सबबीला काही अर्थ नसतो. बर्‍याच वेळेला लक्षात येतं की आपण अनावश्यक गोष्टी जसं परनिंदा, वायफळ चर्चा इत्यादींमध्ये आपला बहुमोल वेळ खर्च करत असतो. साधनांच्या उपलब्धतेची कमतरताही शक्यतो उद्भवत नाही. किंबहुना आवश्यक ते साधन उपलब्ध होण्याची वाट बघण्यापेक्षा उपलब्ध असलेल्या साधनांचा पुरेपूर उपयोग करून कार्य सुरूकरणं हे अधिक योग्य असतं. आपल्या वाट्याला येणारी दुःखंआणि संकटं हीसुद्धा खरंतर तपाची साधनंच आहेत! आंतरशक्ती जागृत झाल्याशिवाय बाह्य शक्तीचा उपयोग होत नाही. इच्छा आणि श्रद्धा या अंतःशक्तींची जागृती केली,तर बाह्य सद्‍गुरुतत्त्वाची शक्ती नेहमीच साथ देते. कुठ्ल्याही सांसारिक व्यथेची आठवण न होता प्रत्येक साधकाने सवड काढून गंगा परिक्रमेसारख्या सत्कर्मातसहभागी झालं पाहिजे. त्याग करताना आपल्यावर फार मोठी नैतिक जबाबदारी असते. आपण तिथे जाऊन द्वेष, मत्सर, क्रोधादि वाईट विचारांची भर टाकणार आहोत का? तिथलं वातावरण दुषित करणार आहोत का? ह्या सगळ्याचा नीट विचार आपण केला पाहिजे, नाहीतर देह फक्त परिक्रेला जाईल आणि मन मात्र भोंगळ कल्पनांनी आणि श्रद्धाहीनतेने भरलेलंअसेल. यामुळे प्रगती होण्याऐवजी अधोगती मात्र होईल. आपल्या पूर्वसुरींनी शक्तीनिर्मितीमधल्या अडचणींना कालुष्य म्हटलंआहे. राग, ईर्षा, चिकिर्षा, असूया, द्वेष, अमर्ष या सहा प्रकारच्या कालुष्यामुळे मनुष्याला विनयाचा विसर पडतो. पातंजल योगशास्त्रानुसार या कालुष्यावर मात करण्यासाठीचे उपाय आहेत मैत्री, करुणा, मुदिता आणि उपेक्षा. जीवन हीच एक परिक्रमा आहे. या जीवनाच्या परिक्रमेत सद्‍गुरुतत्त्वाशी खर्‍या अर्थाने एकरूप होण्यासाठी सद्‍गुरु आज्ञेचे तंतोतंत पालन आणि तपाचरण हेच अपेक्षित कार्याला सफलता देते.”
श्री सद्गुरु पुण्यतिथीच्या निमित्ताने केलेला “नमो गुरवे वासुदेवाय” ह्या नामाचा सुमारे एक कोटी वीस लाखांपेक्षा अधिक मात्रेने पूर्ण झालेला जप-ध्यान संकल्पसुद्धा यज्ञसाक्षीने श्रीसद्गुरुचरणी  अर्पण करण्यात आला. दुपारच्या सत्रात नेहमीप्रमाणे वैद्यकीय समुपदेशन, बालसंस्कार वर्ग आणि जन्मपूर्व संस्कार वर्ग संपन्न झाला. दुपारच्या सत्रात पठण हवन सुरू ठेवण्यात आलं. सायं ठीक ५.०० वाजता पूर्णाहुती आणि आशीर्वाद मंत्र झाल्यानंतर यज्ञसोहळ्याची सांगता पादुका दर्शनाने झाली. 

 यज्ञ ३८९, दिनांक १८ नोव्हेंबर २०१८, हरिहर यज्ञ, श्रीक्षेत्र त्र्यंबकेश्वर

परमपूज्य सद्गुरु ब्रह्मलीन श्री बापट गुरुजी ज्यांचा उल्लेख “ज्ञानगुरु” असा करत त्या पूजनीय स्वामी विज्ञानानंद ह्यांची पंचविसावी पुण्यतिथी १८ नोव्हेंबर २०१८ ह्या दिवशी असल्याने, त्या निमित्त श्रीक्षेत्र त्र्यंबकेश्वर इथे विशेष हरिहर यज्ञाचे आयोजन करण्यात आले होते.
जानेवारी २०१४ मध्ये घेतलेल्या तुळजापूर इथल्या शक्ती स्वाहाकारानंतर प्रथमच बाह्य क्षेत्री यज्ञाचे आयोजन झाले असल्याने सर्व साधकांमध्ये आनंद आणि उत्साहाची निर्मिती झाली होती. त्र्यंबकेश्वर येथील श्री निरंजनी आखाडा, भक्त निवास इथल्या भव्य पटांगणावर यज्ञ मंडप उभारण्यात आला होता. यज्ञाच्या पूर्वसंध्येला, अर्थातदिनांक १७ नोव्हेंबर रोजी संध्याकाळी सुंदर दिव्यांची-पणत्यांची रोषणाई यज्ञस्थळी करण्यात आली. त्यानंतर पणत्यांनी सजवलेल्या यज्ञवेदीसमोर सामुहिक रामरक्षापठण झाले. प्रत्यक्ष यज्ञाच्या दिवशीदिनांक १८ नोव्हेंबरला सकाळी वैयक्तिक नामजप झाल्यानंतर नामस्मरणाने उत्तम वातावरण निर्मिती झाली आणि ठीक ८.३० वाजता यज्ञाचं प्रज्वलन पूज्य आईंच्या उपस्थितीत करण्यात आलं. प्रथम आवाहनमंत्र झाल्यांनतर श्रद्धासूक्ताचं सामुहिक पठण झालं. त्यांनतर श्रीसूक्त, पुरुषसूक्त आणि विष्णू सहस्रनाम आणि रुद्रसूक्ताची आवर्तने झाल्यानंतर श्री आदित्य बापट ह्यांनी स्थानमाहात्म्य सांगून पूज्य स्वामी विज्ञानानंद ह्यांच्या कार्याची ओळख साधकांना करून दिली. त्याचा सारांश असा,
“ आज स्वामी विज्ञानानंद ह्यांनी प्रकाशसमाधी घेतलेल्या दिवसाला २५ वर्षे पूर्ण झाली. १९१८ ते १९९३ हा त्यांच्या जीवनाचा कालखंड. २२ मार्च १९५७ ह्या दिवशी त्यांना ज्ञानाची जाणीव, म्हणजे आत्मसाक्षात्कार झाला आणि १९६३ मध्ये त्यांनी विविदिषा संन्यास स्वीकारला. त्यांनी जवळ जवळ पन्नास विविध ज्ञानशाखांचा अभ्यास करून २५२ पुस्तकांची निर्मिती केली आणि ३६ जर्नल्समध्ये शोधलेख प्रसिद्ध केले. ते दिवसातले १६-१८ तास अभ्यास-चिंतनामध्ये व्यतीत करत असत. ‘सुख आणि दुःखह्यांचा परस्पर संबंध काय’ हा त्यांच्या चिंतनाचा एक विषय होता आणि ह्या प्रश्नाला त्यांनी आधुनिक विज्ञानाच्या आधारे उत्तरं शोधण्याचा प्रयत्न केला. त्यांच्या जीवनाच्या शेवटच्या टप्प्यात त्यांनी साधकांना यज्ञाच्या दृष्टीकोनातून प्रकाश-शक्तीची उपासना करायला सांगितली. स्वामीजींनी त्यांच्या ‘यज्ञ प्रकाश शक्ती’ पुस्तकात आधुनिक अर्थाने ही यज्ञ-संकल्पना स्पष्ट केली आहे. सद्गुरु श्री बापट गुरुजी त्यांच्या संपर्कातसन १९७१-७२ पासूनच होते. स्वामीजीनी डिसेंबर १९९२ मध्ये प्रथमत: मोठ्या प्रमाणावर घेतलेल्या सामुहिक यज्ञामध्ये श्री सद्गुरुंचाही सक्रीय सहभाग होता. ३० पेक्षा अधिक लोकांनी महिन्यातील एका दिवशी एकत्र येऊन संकल्पपूर्वक हवन करावं ह्या स्वामीजींच्या विचारांनी प्रेरित होऊन परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींनी ३३ साधकांना बरोबर घेऊन दरमहा एक यज्ञ, असा ८४ यज्ञांचा संकल्प मार्च १९९४ पासून सुरू केला. स्वामीजींच्या प्रेरणेने सुरू झालेला हा यज्ञ उपक्रम गेले पंचवीस वर्ष अखंड सुरू आहे. पूज्य स्वामी विज्ञानानंद ह्यांच्या प्रती कृतज्ञता व्यक्त करण्यासाठी आपण आज यज्ञ आयोजित केला आहे”.
परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींनी सुचवलेल्या यज्ञ-संकल्पाची त्रिसूत्री म्हणजे सन्मान, संगतीकरण आणि दान. ह्या त्रिसूत्रीला अनुसरून काही विशेष निमंत्रित यज्ञ कार्यक्रमास उपस्थित होते. ह्यामध्ये पूज्य श्री भाऊ महाराज स्वर्गे परिवारतर्फे श्री बापू स्वर्गे, पूज्य श्री पिठले महाराज भक्त परिवारातर्फे श्री मिलिंददादा मगर, श्री पूर्णानंद स्वामी भक्त परिवारातर्फे श्री रामभाऊ मराठे, श्री चिटणीस काका, माजी अध्यक्ष त्र्यंबकेश्वर संस्थान, श्री पंचायती आखाडा, बडा उदासीन येथील आदरणीय बालक मुनीजी महाराज, श्री देविदासजी महाराज ह्यांचा सन्मान यज्ञसाक्षीने करण्यात आला. पूज्य दादा महाराज ससाणे, वज्रेश्वरी ह्यांचीही उपस्थिती यज्ञात होती आणि त्यांनी सर्व साधकांना आशीर्वाद दिले.
यज्ञामध्ये श्री सद्गुरुंच्या ग्रंथाचे प्रदर्शन ठेवण्यात आले, ज्याला भरभरून प्रतिसाद मिळाला. सायंकाळी ठीक ४.३० वाजता पूर्णाहुती संपन्न झाली आणि सर्व साधक साधनेचे फलित मनात साठवून पुनश्च प्रपंचाकडे मार्गस्थ झाले.

 यज्ञ ३९०, दिनांक ९ डिसेंबर २०१८, दत्तयज्ञ

दिनांक ९ डिसेंबर रोजी मार्गशीर्ष महिन्यात येणाऱ्या श्रीदत्तजयंतीच्या निमित्त्याने महिन्याच्या दुसऱ्या रविवारी श्रीदत्त यज्ञ आयोजित करण्यात आला होता. ह्याच दिवशी प्रकाश ज्ञान शक्ती चॅरिटेबल ट्रस्ट आणि श्री वामनराव ओक रक्तपेढी, ठाणे ह्यांच्या समन्वयाने रक्तदान शिबिराचे आयोजन करण्यात आले होते. सकाळी ठीक ९.३० वाजता यजमानांच्या हस्ते आणि पूज्य आईंच्या उपस्थितीत यज्ञ प्रज्वलन झालं. यज्ञ प्रज्वलन झाल्यानंतर रक्तदान शिबिराला सुद्धा प्रारंभ झाला आणि इच्छुक दात्यांनी यज्ञ साक्षीने रक्तदानाच्या पवित्र कार्यात सहभाग घ्यायला सुरुवात केली.
सकाळच्या सत्रात आवाहन मंत्र, श्रद्धा सूक्त, अघोरकष्टोद्धरण स्तोत्र इत्यादी झाल्यानंतर परमपूज्य सद्गुरु ब्रह्मलीन श्री बापट गुरुजींच्या ध्वनिमुद्रित स्वरात दत्तात्रेय नामावलीतल्या एकेका दत्तनामाचे उच्चारण करून त्या त्या दत्तस्वरूपाला आवाहन करण्यात आले आणि हविर्भाग अर्पण करण्यात आले. त्यानंतर प.प. श्रीमद् वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराजांनी रचलेल्या श्रीदत्तभावसुधारस स्तोत्र ह्यासारख्या स्तोत्रांचे सामूहिकरीत्या रीत्या पठण आणि हवनास प्रारंभ झाला. सकाळच्या सत्रात श्री दत्तात्रेय मानसपूजा संपन्न झाल्यानंतर श्रीगुरुजींनी पूर्वी घेतलेल्या विवेचनाचे पुनश्च श्रवण सर्व उपस्थितांनी केले. ह्या विवेचनाचा सारांश असा,
“चिरंजीवीत्त्व पत्करून विशिष्ट लीला अवतारात परिभ्रमण करत शिष्यांना मार्गदर्शन करणे हे दत्तात्रेयांच्या गुणवैशिष्ट्यांचे वर्णन आहे. जो खरा आर्त त्या प्रत्येकाला त्यांनी दर्शन दिलं. पिठापूर येथे अप्पलराज आणि सुमतीमातेने श्राद्धाचे जेवण भीक्षा म्हणून अत्यंत निष्पाप मनाने आणि भक्ती भावाने, सर्व नियमांच्या पलीकडे जाऊन दत्तात्रेयांना दिले आणि तो भाव ओळखून दत्तात्रेयांनी श्रीपादश्रीवल्लभ हा अवतार घेऊन त्यांच्या पोटी जन्म घेतला. त्यानंतर श्रीमद् नृसिंह सरस्वती स्वामी महाराजांच्या रूपात पुढचे अवतरण झाले. दत्तसंप्रदायाचा पाया पुढे श्रीमद वासुदेवानंद सरस्वती टेंबे स्वामी महाराजांनी भक्कम केला आणि त्यासाठी अनेक स्तोत्र, मंत्र आणि ग्रंथांची निर्मिती त्यांनी केली. दत्तसंप्रदायातला मुख्य ग्रंथ म्हणजे श्रीगुरुचरित्र. ह्या प्रासादिक ग्रंथाच्या वाचनाची आज्ञा गुरुमुखातून मिळावी लागते तरच ते वाचन लाभदायी ठरतं. गुरुचरित्र वाचनातून उचित आध्यात्मिक लाभ मिळण्यासाठी अजून काही अटी आहेत. त्या म्हणजे फल प्राप्तीसाठी आवश्यक त्या कालांतराचा स्वीकार करणे आणि उत्कट श्रद्धा ठेवणे. मिळणारा लाभ हा चार प्रकारे मिळू शकतो; सामान्य, साधारण, विशेष आणि अनन्य. गुरुचरित्र हा ग्रंथ साक्षात कल्पतरू आहे. मात्र त्याकडे काय मागावं हे समजावं लागतं. मायेतून मुक्त होण्यासाठी मी गुरुचरित्र पारायण करेन आणि श्री दत्तात्रेयांचे आशीर्वाद मला मोक्ष प्राप्ती साठी पाहिजेत अशी भावना सर्वश्रेष्ठ लाभ मिळवून देते. गुरुचरित्राच्या श्रध्दायुक्त पठणाने बुद्धीमध्ये अग्नी प्रज्वलित होतो आणि ती अग्निस्वरूप शक्ती सद्गुरुतत्त्वाकडून आपल्याकडे येते. अर्थात त्याचा उपयोग कसा करायचा हे आपल्यावर अवलंबून असतं. लाभासाठी त्याग हा अनिवार्य आहे. गुरुचरित्रातून निघणारं महत्त्वाचं तात्पर्य म्हणजे भौतिक कल्याणाच्या ओढीमागेच शाश्वत कल्याणाची अनिवार भूक सामावली आहे. ही भूक आपल्या आत्मतत्त्वाला लागली आहे. आपली आत्मिक उन्नती साधण्याची संधी आपल्याला सद्गुरुतत्त्वं वारंवार देत असतं. पण आलेली संधी ओळखून तसं वागणं हे आपल्या हातात असतं. हे चिंतन जर घडलं नाही, तर जन्मोजन्मी नुसती पारायणे घडतील पण त्यातून खरी आत्म उन्न्ती होऊ शकणार नाही. खऱ्या गुरुकृपेचा दरवाजा आपल्याला गुरुचरित्राचं पठण करून उघडता आला पाहिजे.”
विवेचनानंतर अन्नपूर्णाष्टक स्तोत्राचे पठण करून यज्ञाला नैवेद्याचे अर्पण करण्यात आले. दुपारच्या सत्रात जन्मपूर्व संस्कार, बालसंस्कार इत्यादी उपक्रम संपन्न झाले. रक्तदान शिबिरात एकंदर ३२ जणांनी रक्तदानाचे पुण्यकर्तव्य केले. संध्याकाळी ५.३० वाजता पूर्णाहुती आणि आशीर्वाद मंत्राने यज्ञाची सांगता करण्यात आली.

 यज्ञ ३९१, दिनांक १३ जानेवारी २०१९, श्रीगणेश यज्ञ

२०१९ ह्या नवीन वर्षाचा प्रारंभ श्रीगणेश यज्ञाने झाला. महिन्याच्या दुसऱ्या रविवारी सामूहिक यज्ञ संकल्पाचे पुढील आवर्तन ह्या निमित्ताने सुरू झाले. सकाळी पूज्य ताईंच्या उपस्थितीत यजमानांनी यज्ञ प्रज्वलन केले आणि आवाहन मंत्र, श्रद्धा सूक्त, ब्रह्मणस्पती सूक्त झाल्यानंतर अथर्वशीर्ष पठणाला सुरुवात झाली.
सकाळच्या सत्रात श्री गणेश मानसपूजा संपन्न झाल्यानंतर श्री सद्गुरुंनी पूर्वी घेतलेल्या विवेचनाचे पुनश्च श्रवण सर्व उपस्थितांनी केले. ह्या विवेचनाचा सारांश असा,
“ गण म्हणजे समूह, त्या समुहाचे पालन करणारा तो गणेश. जे जे गणना करता येण्याजोगे आहे, त्या सर्व दृश्य जगतावर अधिराज्य गाजवणारा तो गणेश. हा गणांचा नेता महागणपती सर्व विघ्नांचा नाश करतो. तो ज्ञानाचा निर्माता, सर्व दिशांचा स्वामी आहे. तो लंबोदर आहे कारण सर्व ब्रह्मांड त्याच्या उदरात समाविष्ट आहे. त्याने मूषकासारख्या कनिष्ठ दर्जाच्या प्राण्याला आपले वाहन होण्याचा मान दिला. सर्व सृष्टीचा आविष्कार त्याच्या द्वारे घडतो. योग शास्त्राप्रमाणे त्याचा निवास पाठीच्या कण्याच्या तळाशी आहे. लाल रंगावर एकाग्रता केल्याने तिथल्या मूलाधार चक्रातली शक्ती जागृत होते. आपल्याकडे ४९ मरुत्गण मानले गेलेत. एका गणेशाची उपासना केल्यास ती सर्व मरुत्गणांना पोहोचते. शरीरातल्या ह्या ४९ स्थानांवर त्यामुळे संयम साधता येतो. ज्ञानाचा उत्कर्ष बिंदू म्हणजे गणेश. त्यामुळे आपले अध्यात्म सांगते की आत्मशोधनासाठी आणि आध्यात्मिक प्रगतीसाठी गणेशाची आराधना करा. त्या प्रकारची ऋचा ब्रह्मणस्पती सूक्तामध्ये आहे ,”उत्तिष्ठ ब्रह्मणस्पते....”, अर्थात‘हे ब्रह्मणस्पती, तू ऊठ आणि माझ्या आत्मशोधनासाठी मला मदत कर’. पुढे म्हटलं आहे की,‘हे गणपती, आम्ही केलेली स्तुती ऐकून तू आमच्या सदनात म्हणजे देहात रहायला ये”. ही प्रार्थना करण्याअगोदर आपला देह गणेशाच्या निवासासाठी कसा उपयुक्त होईल ह्याचा विचार व्हायला हवा आणि तशी कृती घडायला पाहिजे. त्यासाठी भोग, तुलना कुठेतरी थांबायला हवी तरच गणेश उपासनेद्वारे आपण मुक्तीच्या मार्गावर स्थित होऊ शकतो”.
विवेचनानंतर अन्नपूर्णाष्टक स्तोत्राचे पठण करून यज्ञाला नैवेद्याचे अर्पण करण्यात आले. दुपारच्या सत्रात जन्मपूर्व संस्कार, बालसंस्कार इत्यादी उपक्रम संपन्न झाले. संध्याकाळी ५.३० वाजता पूर्णाहुती आणि आशीर्वाद मंत्राने यज्ञाची सांगता करण्यात आली.

 यज्ञ ३९२, दिनांक १० फेब्रुवारी २०१९, श्री यज्ञ

ब्रह्मलीन परमपूज्य सद्गुरु श्री वासुदेव वामन बापट गुरुजीयांच्या प्रेरणेने प्रकाश ज्ञान शक्ती चॅरिटेबल ट्रस्टतर्फे दि. ०८ मार्च २०२० या दिवशी ‘शिवमहिम्न स्वाहाकार’ आयोजित करण्यात आला होता. त्यानंतर जागतिक महामारीच्या पार्श्वभूमीवर एप्रिल २०२२पर्यंत सामूहिक यज्ञ संपन्न होऊ शकले नाहीत. दोन वर्षांच्या दीर्घ कालावधीनंतर परिस्थिती नियंत्रणात आली आणि दि. ०८ मे २०२२ रोजी श्रीगायत्री यज्ञाने सामूहिक यज्ञसाधनेचा पुनश्च हरि ओम करण्यात आला. यज्ञामध्ये ‘ॐ तत्स वितुर्वरेण्यं भर्गो देवस्य धीमही धियो यो न: प्रचोदयात्’ या गायत्री मंत्राची सामूहिक आवर्तने करून श्रीगायत्री देवीला हविर्भाग अर्पण करण्यात आला.
प्रतीक हवन - गेली २७ वर्षं निरंतर सुरू असलेल्या यज्ञ साधनेत कोणत्याही कारणाने खंड पडू नये यासाठी परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी यांच्या घरी प्रतीक रूपाने ही साधना दर महिन्याच्या दुसऱ्या रविवारी, एक प्रहरासाठी, सकाळी ९.३० ते दुपारी १२.३० यावेळेत सुरू ठेवण्यात आली होती. तसेच यज्ञाचा दिवस, यज्ञाची वेळ आणि यज्ञशक्तीशी समगती साधली जावी या उदात्त हेतूने सर्व भक्तांना आपापल्या घरी यज्ञ प्रतीक म्हणून निरांजन किंवा समई ठेवून त्या दिवसाची यज्ञसाधना करण्यास सांगितले गेले. अशाप्रकारे एप्रिल २०२२पर्यंत भक्तांनी आपापल्या घरी साधना सुरूच ठेवली होती.
श्रमदान – दि. ३० एप्रिल २०२२ – मनाला चुटपूट लावून सामूहिक यज्ञसाधनेविना गेलेली दोन वर्षं ! यज्ञसाधनेत सातत्य राखणाऱ्यांसाठी तर ही असहनीय अशीच बाब होती. जागतिक महामारीची परिस्थिती हळूहळू निवळत असतानाच यज्ञ पुन्हा सुरू होण्याची चिन्हे दिसत होती. प्रत्येक भक्ताला यज्ञाची प्रबळ आंतरिक ओढ लागली होती. तेव्हा सर्वंकष विचार करून, शासनाचे नियम काटेकोरपणे पालन करत आणि योग्य ती खबरदारी घेत दि. ०८ मे २०२२ ला सामूहिक स्तरावर यज्ञाला सुरूवात करण्याचा निर्णय घेतला. सर्व भक्तांचा आनंद काय वर्णावा? मनाची मरगळ झटकून टाकून हिरीरीने भक्तगण दि. ३० एप्रिलला एकत्र आले. यज्ञस्थळाची स्वच्छता, डागडुजी, गरजेच्या गोष्टींची खरेदी इ. अनेक गोष्टी होत्या. पण उत्साह एवढा दांडगा होता की, दोन दिवसात काम फत्ते झाले. आता यज्ञस्थळ सुसज्ज होते यज्ञनारायणाच्या स्वागतासाठी !
सामूहिक यज्ञाची पूर्वसंध्या– दि. ०७ मे २०२२ - दुपारपासून यज्ञाच्या पूर्वतयारीसाठी साधक मंडळी जमा झाली. त्या अनुषंगाने यज्ञ स्थळाची साफसफाई, यज्ञवेदी सजवणे, बैठक व्यवस्था, ध्वनी व्यवस्था इत्यादी सर्व तयारी करून संध्याकाळी ७ ते ७.३० च्या दरम्यान श्रीरामरक्षेचे आणि श्रीमारुती स्तोत्राचे सामूहिक पठण झाले. दुसऱ्या दिवशीच्या यज्ञ रक्षणार्थ श्रीराम व श्रीमारुती यांना प्रार्थना करण्यात आली.
श्रीगायत्री यज्ञ– दि. ०८ मे २०२२ - यादिवशी श्रीगायत्री यज्ञ आयोजित करण्यात आला होता. सकाळी ८.३० वाजता सर्व यजमानांकडून पुण्याह वाचन, देवता पूजन, संकल्प इत्यादी विधिवत उपचार करण्यात आले. त्यानंतर सकाळची न्याहारी घेऊन ठीक ९.३० वाजता यजमानांसह सर्वजण पुन्हा उपस्थित झाले.
पूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींच्या प्रेरणेने  आणि पूज्य आईसाहेबांच्या उपस्थितीत सर्व यजमानांनी यज्ञवेदीचे आणि दशदिशांचे पूजन केले. श्रीगायत्री मंत्राच्या जयघोषात सर्व यजमानांच्या हस्ते सौर ऊर्जेद्वारे प्रज्वलित अग्नी, यज्ञवेदीमध्ये प्रतिष्ठापित करण्यात आला. नंतर आवाहनीय मंत्रांद्वारे सर्व देवतांना आणि पितरांना आवाहन करून त्यांना यज्ञास उपस्थित राहून हविर्भाग स्वीकारण्याची विनंती मनोमन केली गेली. त्यानंतर राष्ट्रकल्याणाच्या संकल्पाचे उच्च स्वरात, एका आवाजात उच्चारण करण्यात आले. आवाहनीय मंत्रांनंतर सामूहिक मंत्र पठणाला सुरू झाले. त्याचबरोबर श्रीगायत्री देवीच्या तसबिरीच्या समोर ताम्हणात ठेवलेल्या देवीच्या मूर्तीवर जलाभिषेकास सुरुवात झाली.
पहिल्या सत्रात यजमानांच्या हस्ते हवन करतेवेळी सामूहिक मंत्र पठणात सर्वप्रथम श्रद्धा सूक्त, अघोरकष्टोद्धरण स्तोत्र, यांचे प्रत्येकी एक आवर्तन झाले. त्यानंतर ||नमो गुरवे वासुदेवाय|| या मंत्राची अर्धी माळ घेतली. श्रीगायत्री मंत्राची सामूहिक आवर्तनं सुरु झाली. त्यात प्रथम बंधू आणि नंतर भगिनी अशा क्रमाने सामूहिक हवन आणि पठण करण्यात आले.
पहिले सत्र संपल्यानंतर बालक-पालक समुपदेशन या सामाजिक उपक्रमाला सुरुवात झाली. मुलांची उपस्थिती नसल्याने बाल संस्कार वर्ग होऊ शकले नाहीत.
दुसऱ्या सत्रात श्रीसद्गुरुंनी सांगितलेली जगन्मातेची मानसपूजा आणि त्यानंतर लगेचच श्रीसद्गुरुंच्या ‘’गायत्री मंत्र”याविषयावरील ऑडिओ विवेचनाचा लाभ सर्व साधक-भक्तांनी घेतला. ज्ञात आणि अज्ञात व्यक्ती आणि शक्तींचे स्मरण करून श्रीसद्गुरुंनी केलेल्या त्या विवेचनातला सारांश असा -
 
“आपल्या संस्कृतीत श्रीगायत्री मंत्र श्रेष्ठ मानला गेला आहे. अनेक ऋषीमुनींनी आपली शक्ती याची अनुष्ठाने करून यात प्रोक्षित केली आहे. पण मुळात मंत्र म्हणजे काय इथून आपल्याला सुरुवात करावी लागेल. मननात् त्रायते इति मंत्र: | अशी मंत्राची व्याख्या आपल्या संस्कृतीने सांगितली आहे. दोन प्रकारे याचा अर्थ होऊ शकतो. मनाला त्राण देतो तो मंत्र ही एक सुटसुटीत व्याख्या; तर ज्या शब्दांचं, ज्या अक्षरांचं स्मरण केल्याने जो तारतो म्हणजे आपलं रक्षण करतो तोही मंत्र. यात देहाचं रक्षण अनुस्यूत नाही तर मनाचं रक्षण अनुस्यूत आहे. मनाचं रक्षण झालं की देहाचं आपोआप होईल असा त्याचा अर्थ झाला. आपल्याकडे अनेक प्रकारचे मंत्र आहेत, नाम आहे. मग हे सर्व आपल्या मनाला शक्ती देऊ शकतात का? तर हो. निश्चित देऊ शकतात. त्यात  विकल्प येण्याची काही आवश्यकता नाही. प्रत्येक मंत्र, प्रत्येक नाम हे कोणातरी सिद्ध पुरुषांनी सिद्ध केलेलं असतं. त्यांच्या सांगण्यावर विश्वास आणि श्रद्धा ठेवून पठण केल्यास त्याचा निश्चित चांगला उपयोग होतो. जेवढी श्रद्धा आणि विश्वास जास्त, तेवढं त्याचं मिळणारं फळही जास्त असतं, जे आपल्याला आयुष्यभर पुरून उरू शकतं. पुरूषसूक्तात म्हटल्याप्रमाणे ‘त्यतिष्ठत दशांगुलम्’ अशा पद्धतीने ती शक्ती पुरून उरू शकते. म्हणजे मृत्यूलोकातून जाताना तर ती शक्ती उपयोगी पडतेच शिवाय मृत्यूपश्चात ही शक्ती आपल्याला सतत साथ देत राहते, जी आपणच निर्माण केलेली असते आणि त्याचा आयुष्यभर गुणाकार जर केलेला असेल तर ती शक्ती आपल्याला मोठ्या प्रमाणावर उपयोगी पडू शकते.
 
मंत्राचे दोन प्रकार असतात. शब्दप्रधान मंत्र आणि अर् प्रधान मंत्र. शब्दप्रधान मंत्रात शाबरी मंत्रांची गणना होते. या शाबरी मंत्रांना ध्वनी असतो. त्यातून फार  मोठा शब्दार्थ निघू शकत नाही. पण त्या ध्वनीच्या कंपनांमुळे वातावरणात जी शक्ती निर्माण होते ती त्याचं अनुष्ठान करणाऱ्यांना उपयोगी पडू शकते. मुख्यत: नाथ संप्रदायात असलेले जे मंत्र आहेत, ते शाबरी मंत्र आहेत. त्यातून काही विशिष्ट अर्थ निघतो असं नाही. पण तरीसुद्धा ते निर्माण करणाऱ्याने त्यात प्रचंड सामर्थ्य ठेवलेलं असतं, जे आपल्याला ह्या चक्षुंनी समजू शकत नाही, दिसू शकत नाही. पण ह्याचा अर्थ ते नसतं असं नाही. जर एखाद्या सत्पुरुषांकडून कोणाला सांगितलं गेलं तर त्याचा निश्चित मोठ्या प्रमाणावर उपयोग होऊ शकतो. किंबहुना काही वेळेला ते भौतिकदृष्ट्या जास्त प्रभावी असू शकतात. ते शब्दप्रधान असतात. म्हणजे ध्वनीची कंपनं विशिष्ट प्रकारे वातावरणात निर्माण केली की वातावरणाततून जो फीडबॅक मिळतो, तो मोठ्या प्रमाणावर असतो. दुसरे अर्थप्रधान मंत्र असतात. यात प्रत्येक मंत्रागणिक, प्रत्येक नामागणिक अर्थ लक्षात घ्यावा लागतो. उदा.: राम घ्या, दत्त घ्या किंवा मग गायत्री घ्या. त्यात शब्दप्रधान शक्ती असतेच, पण त्यातून जो अर्थ ध्वनित होत असतो त्याचं त्याच्या अनुष्ठानागणिक त्याच्या उच्चारापाठोपाठ आपल्या मेंदूमध्ये परत परत चित्र निर्माण झालं तर त्याचा जास्त प्रमाणात उपयोग होऊ शकतो. नाहीतर फक्त  मुखाने नाव घेतलं जातं, पण अर्थ जर विचारात घेतला नाही तर फक्त त्याच्या ध्वनीचा उपयोग होतो अर्थाचा उपयोग होत नाही. गायत्री मंत्रात शब्दप्रधानता आहे आणि अर्थप्रधानतापण आहे,दोन्हीही आहे. म्हणजे जरी एखाद्याला अर्थ समजला नाही तरी नुसत्या शब्दाच्या कंपनांमुळे जी शक्ती निर्माण होते त्याचाही त्या माणसाला उपयोग होऊ शकतो आणि अर्थ जर विचारात घेतला तर – “त्या तेजस्वी सवितेच्या तेजाचं आम्ही ध्यान करतो जे आमच्या बुद्धीला प्रेरणा देवो.”हात्याचाश्रेष्ठ  अर्थ जो आहे, तो जर प्रत्येक मंत्रागणिक सतत उगाळत राहिलो तर त्याचा जास्त उपयोग होऊ शकतो. इथे कोणतीही याचना केलेली नाही हे या मंत्राचं वैशिष्ट्य आहे तर यात सामूहिक मागणं नोंदवलं आहे की त्या तेजाचं आम्ही ध्यान करतो जे आमच्या बुद्धीला प्रेरणा देवो.”इथे‘मी’हाशब्द कुठेही वापरलेला नाही. ‘आम्ही’ हा शब्द वापरलेला आहे. म्हणजे व्यष्टीकडून समष्टीकडे नेण्याचा जो प्रवास आहे, तो त्या प्रत्येक मंत्रागणिक सुरू होतो. आपण जितके जितके संकुचित होत जातो म्हणजे मी, माझं कुटुंब, माझा समाज, माझा देश आणि मग सारे विश्व, सारी मानवता, असं जेव्हा आपण विशाल होत जातो, प्रत्येक माणसाचं दु:ख ऐकलं, बघितलं आणि आपलेपणा दाखवला तर समष्टीकडे नेण्याचा प्रवास तिथे सुरू झालेला असतो आणि तोच ह्या मंत्राला अभिप्रेत आहे. मंत्राच्या उच्चारागणिक हळूहळू मुंगीच्या पावलाने त्याचा प्रवास व्यष्टीकडून समष्टीकडे सुरू झालेला असतो. म्हणजे आपलं मन एवढं व्यापक बनत जातं. हे ज्याचं त्याला समजतं. दुसऱ्या कोणालाही ते समजू शकत नाही. व्यवहारात राहताना त्याला संकुचितपणा हा आणावाच लागतो पण तरीसुद्धा अंतर्मन आणि बहिर्मन हे विज्ञानाने सांगितलेले जे दोन प्रकार आहेत, त्यात त्याचं जे अंतर्मन असतं ते समष्टीशी एकरूप झालेलं असतं. भौतिकदृष्ट्या जे लोकव्यवहार करावे लागतात ते कदाचित संकुचित वाटत असतील पण त्याचा प्रवास समष्टीपर्यंत झालेला असतो आणि त्याचं मुख्य कारण हा गायत्री मंत्र असतो. कुठत्याही इतर नामाची आणि मंत्राची साधना जर आपण करत असलो आणि त्या साधनेला गायत्री मंत्राची जोड देऊ शकलो तर तो प्रवास लवकरात लवकर समष्टीकडे होऊ शकतो आणि आपलं जे इष्ट नाम आहे, इष्ट मंत्र आहे त्याचाही आपल्याला जास्त प्रमाणात उपयोग होऊ शकतो. म्हणून कुठल्याही साधनेला गायत्री मंत्राची जोड फायदेशीर ठरू शकते. गायत्री मंत्राचा अभिप्रेत असलेला अर्थ म्हणजे ‘आमच्या बुद्धीला योग्य प्रेरणा मिळो’ हा सगळ्यात मोठा अर्थ आणि त्यामुळे आपला होणारा व्यष्टी ते समष्टी हा प्रवास इथे लक्षात घ्यायचा आहे. हा अर्थ प्रत्येक नामागणिक, शब्दागणिक, मंत्रागणिक मेंदूमध्ये ठसला गेला पाहिजे. आवडीने जर ह्या मंत्राचं अर्थासह अनुष्ठान केलं तर बुद्धीला निश्चित प्रेरणा मिळायला सुरुवात होते. वातावरणात ही स्पंदनं, ही शक्ती असतेच. ती लाखो-हजारो वर्षं आपल्या संस्कृतीतल्या ऋषी-मुनींनी ठेवलेलीच आहेत. तो घेण्याचं कौशल्य आपल्याला दाखवावं लागतं. त्यासाठी जे करावं लागतं त्याला ‘तप किंवा साधना’ असं म्हणतात. आपण चुंबक बनून वातावरणातल्या लहरी आपल्यापर्यंत आपण खेचून घेऊ शकतो. मग थोडं तप, अनुष्ठान करूनही चटकन फायदा होऊ शकतो आणि व्यष्टीकडून समष्टीकडचा प्रवास आणि समष्टीपर्यंतचा प्रवास झाल्यानंतर आपण उच्चारलेला प्रत्येक शब्द हा मंत्र होऊ शकतो. सत्पुरुषांनी उच्चारलेल्या शब्दांना ‘गुरुवाक्य’ असं म्हटलं जातं. कारण त्यांचं मन चुंबकासारखं झालेलं असतं. त्यांनी वाटेल ते शब्द जरी उच्चारले तरी ते शब्द एवढे प्रभावी असतात की वातावरणातली सर्व शक्ती ते खेचून घेऊ शकतात आणि त्या शब्दांचं कृतीमध्ये रूपांतर होऊ शकतं. ही कृती निसर्ग करतो कारण निसर्गात ही शक्ती असतेच असते. त्यामुळे व्यष्टीकडून समष्टीकडच्या प्रवासासाठी जेवढी म्हणून अनुष्ठाने होतील किंवा परत परत आवर्तने करता येतील, ती  निश्चितपणे आवश्यक ठरतात आणि त्याकरता ह्या गायत्री यज्ञाचं प्रयोजन असतं.”
 
विवेचनानंतर अन्नपुर्णाष्टकम् स्तोत्राचे पठण करताना यजमानांच्या हस्ते यज्ञदेवतेला भोजन प्रसादाचा हविर्भाग अर्पण केला गेला. नंतर उपस्थितांनी महाप्रसादाचा लाभ घेतला. महाप्रसादानंतर जन्मपूर्व गर्भ संस्कार घेण्यात आले. तसेच मोफत वैद्यकीय समुपदेशन या उपक्रमालाही सुरुवात झाली.
 
भोजनानंतर पुन्हा बंधू आणि भगिनींचं सामूहिक हवनसत्र घेण्यात आले. हवनसत्र संपन्न झाल्यावर नुकत्याच झालेल्या श्रीमत आद्य शंकराचार्य जयंतीच्या पार्श्वभूमीवर श्रीमत् आद्य शंकराचार्य यांच्या शंकरदेशिकाष्ट्म्, अच्युताष्टकम् आणि कालभैरवाष्टकम् स्तोत्रांचे आणि गंगा स्तोत्राचे सामूहिक पठण करण्यात आले. त्यानंतर गंगेचे आणि नर्मदेचे नामस्मरण करण्यात आले. शेवटी यजमानांच्या हस्ते पूर्णाहुती घेण्यात आली.
पूर्णाहुती – संध्याकाळच्या शेवटच्या सत्रात पुनश्च राष्ट्रकल्याणाच्या संकल्पाचे सामूहिक पुनरुच्चारण करून पूर्णाहुतीचे मंत्र म्हटले गेले. पूर्णाहुतीच्या मंत्रांनंतर आशीर्वाद मंत्रांचे उच्चारण सुरु असताना उपस्थित साधकांवर, संपूर्ण दिवस देवीच्या मूर्तीवर होणाऱ्या अभिषेक जलाचे प्रोक्षण करण्यात आले.
 
सांगता - श्रीसद्गुरु प्रेरणेने आणि कृपाशिर्वादामुळे यज्ञ कार्यक्रम यशस्वीपणे संपन्न झाला. श्रीसद्गुरु पादुकांचे दर्शन घेऊन आणि सकारात्मक ऊर्जा ग्रहण करून सर्व गुरु बंधू आणि भगिनी यांनी स्वगृही प्रस्थान केले.

परमपूज्य सद्गुरु ब्रह्मलीन श्री वासुदेव वामन बापट गुरुजीयांच्या प्रेरणेनं प्रकाश ज्ञान शक्ती चॅरिटेबल ट्रस्टतर्फे, ३१ मे २०२२ ते ०९ जून २०२२पर्यंतचे दहा दिवस गंगादशहराचं शुभपर्व असल्याकारणानं दि. १२ जून २०२२ या दिवशी ‘श्रीगंगा लहरी स्वाहाकार’ आयोजित करण्यात आला होता. यज्ञामध्ये श्रीगंगेचं मनोमन स्मरण करून गंगा मंत्र, गंगा स्तोत्रं आणि गंगा लहरीची सामूहिक आवर्तनं घेऊन श्रीगंगा मातेला हविर्भाग अर्पण करण्यात आला.
सामूहिक यज्ञाची पूर्वसंध्या– दि. 11जून  २०२२ - दुपारपासून यज्ञाच्या पूर्वतयारीसाठी साधक मंडळी जमा झाली. त्या अनुषंगाने यज्ञ स्थळाची साफसफाई, यज्ञवेदी सजवणे, बैठक व्यवस्था, ध्वनी व्यवस्था इत्यादी सर्व तयारी करून संध्याकाळी ७ ते ७.३० च्या दरम्यान श्रीरामरक्षेचं आणि श्रीमारुती स्तोत्राचं सामूहिक पठण झालं. दुसऱ्या दिवशीच्या यज्ञ रक्षणार्थ श्रीराम व श्रीमारुती यांना प्रार्थना करण्यात आली.
श्रीगंगा लहरी स्वाहाकार– दि. १२ जून २०२२ - यादिवशी सकाळी ८.३० वाजता सर्व यजमानांकडून पुण्याह वाचन, देवता पूजन, संकल्प इत्यादी विधिवत उपचार करण्यात आले. त्यानंतर सकाळची न्याहारी घेऊन ठिक ९.३० वाजता यजमानांसह सर्वजण पुन्हा उपस्थित झाले.
पूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींच्या प्रेरणेने  आणि पूज्य आईसाहेबांच्या उपस्थितीत सर्व यजमानांनी यज्ञवेदीचं आणि दशदिशांचं पूजन केलं. ‘ॐ तत्सवितुर्वरेण्यं भर्गो देवस्य धीमही धीयो यो न: प्रचोदयात्’ या श्रीगायत्री मंत्राच्या जयघोषात सर्व यजमानांच्या हस्ते सौर ऊर्जेद्वारे प्रज्वलित अग्नी, यज्ञवेदीमध्ये प्रतिष्ठापित करण्यात आला. नंतर आवाहनीय मंत्रांद्वारे सर्व देवतांना आणि पितरांना आवाहन करून त्यांना यज्ञास उपस्थित राहून हविर्भाग स्वीकारण्याची विनंती मनोमन केली गेली. त्यानंतर राष्ट्रकल्याणाच्या संकल्पाचं उच्च स्वरात, एका आवाजात उच्चारण करण्यात आलं. आवाहनीय मंत्रांनंतर सामूहिक मंत्र पठणाला सुरू झाले. त्याचबरोबर श्रीगायत्री देवीच्या तसबिरीच्या समोर ताम्हणात ठेवलेल्या देवीच्या मूर्तीवर जलाभिषेकास सुरुवात झाली.
पहिल्या सत्रात यजमानांच्या हस्ते हवन करतेवेळी सामूहिक मंत्र पठणात सर्वप्रथम श्रद्धा सूक्त, अघोरकष्टोद्धरण स्तोत्र, यांचं प्रत्येकी एक आवर्तन झाल्यानंतर ||नमो गुरवे वासुदेवाय|| या मंत्राची अर्धी माळ घेतली. त्यानंतर पंडित जगन्नाथ कृत गंगा लहरी आणि श्रीमत् आद्य शंकराचार्य रचित गंगा स्तोत्राचे पठण आणि हवन यजमानांकडून घेण्यात आले.
पहिलं सत्र संपल्यानंतर बालक-पालक समुपदेशन या सामाजिक उपक्रमाला सुरुवात झाली. बाल संस्कार वर्ग होऊ शकले नाहीत.
दुसऱ्या सत्रात श्रीसद्गुरुंनी सांगितलेली जगन्मातेची मानसपूजा आणि त्यानंतर लगेचच श्रीसद्गुरुंच्या ‘’गंगा दशहरा” या विषयावरील ऑडिओ विवेचनाचा लाभ सर्व साधक-भक्तांनी घेतला. ज्ञात आणि अज्ञात व्यक्ती आणि शक्तींचं स्मरण करून श्रीसद्गुरुंनी विवेचनाला सुरूवात केली. त्या ज्ञानामृताचा सारांश असा -
हजारो वर्षांपूर्वी गंगा प्रतिपदेला गंगा उत्तरी  ह्या glacierमध्ये  अवतीर्ण झाली. तिचा १५ कि.मी लांबीचा प्रवाह आहे. गंगोत्रीला ती दहाव्या दिवशी पोहोचली. तो हा गंगा दशहरा. गंगा माता अवतीर्ण होण्याचा आज वाढदिवस आहे. या निमित्ताने आपण आजचा यज्ञ आयोजित केला आहे. दहा दिवस अवतरण  ते गंगोत्री असा तिचा प्रवास झाला. तिथून तिने पुढे भारतभर प्रवास केला. या दहा दिवसातला आजचा हा प्रथम दिवस आहे. या दिवशी गंगा पूजन, अभिषेक आणि फळ जे दिलं जातं त्याचा कमीतकमी दहा पट गुणाकार होतो. याचा पुरावा म्हणजे आपली श्रद्धा ! तो हा आजचा दिवस. दहाप्रकारे आपण पाप कमी करू शकतो आणि पुण्याचा दहा पट गुणाकार आपण करू शकतो. हे दोन्ही एकाचवेळी आपण करू शकतो. पारंपारिक पौराणिक गोष्टीनुसार शंकराने आपल्या मस्तकावर गंगेला धारण केलं आणि मग ती भूमीवर आली कारण तिचा वेग भूमीला सहन झाला नसता. गंगा या शब्दात ‘ गँ ‘ हे मूळ अक्षर. गा म्हणजे गमन करणारा आणि गती निर्माण करणारा तो ओघ. ते स्थान म्हणजे गंगा. या गमनातून जी शक्ती निर्माण होते ती सगळ्यात महत्त्वाची आहे. ही शक्ती जेवढी शुद्ध तेवढा सजीव त्याचा गुणाकार करू शकतात आणि त्याचा भागाकारही करू शकतात. हे त्यातील अध्यात्मशास्त्र लक्षात घेतलं पाहिजे.
दशहरात पहिला भाग म्हणजे शंकराच्या मस्तकावर गंगेचा सतत अभिषेक होत राहिला आहे. यामुळे अभिषेकाला महत्त्व प्राप्त झालं. उत्तर दिशेला निर्माल्य विसर्जन केल्यावर अभिषेक करायला सांगितला आहे. म्हणजे सचैल स्नानानंतर पुन्हा स्नान ! पहिलं स्नान आपल्या देहशुद्धीसाठी आणि दुसरं स्नान म्हणजे आत्मशुद्धीसाठी अभिषेक, जो थेंबाथेंबाने झाला पाहिजे. प्रत्येक थेंबावर चांगल्या स्तवनाने एकाग्रता करता आली पाहिजे. अभिषेक जलाचीसुद्धा गंगा झाली पाहिजे. म्हणजे अशी एकाग्रता जेव्हा जेव्हा होईल तेव्हा तेव्हा तिथे गंगा तयार होईल.
दशहरातला दुसरा भाग म्हणजे दहा गोष्टीचं हरण करणारा. दहा गोष्टी म्हणजे विश्वाच्या चक्रात अडकवणारी दहा इंद्रिये – पंचज्ञानेंद्रियं आणि पंचकर्मेंद्रियं, जी सतत सुखाची इच्छा ठेऊन चुकीचे संदेश मनाला देत असतात, त्यांना आपल्या अमलाखाली आणून त्याज्य भाग काढून टाकणं हे महत्त्वाचं आहे. म्हणून त्याला दश हरा असं म्हटलं आहे. गंगेच्या पाण्यात सामर्थ्य आहे म्हणून ते तीर्थ म्हणून प्राशन करा आणि गंगेमध्ये श्रद्धायुक्त मनाने, अहंकार विरहीत होऊन स्नान करा तर काही प्रमाणात हे शक्य होऊ शकतं, असं आपल्या पूर्वसुरींनी सांगितलं आहे. दहा इंद्रियांना आपण गती देण्याऐवजी तीच आपल्याला गती देत असतात. दशहराच्या निमित्ताने आत्मशोधन करून आपल्याला हे ठरवता आलं पाहिजे की, या दहा इंद्रियांच्या किती अधीन व्हायचं. भारतीय संस्कृती सिंधू आणि गंगा तीरावर वाढली. गंगातीरी हजारो वर्षं तपाचरणाच्या लहरी वातावरणात शिल्लक आहेत. तुम्ही जर त्या लहरींना सश्रद्ध मनाने आमंत्रित केलंत तर त्या लहरी तुमच्याकडे निश्चितपणे आकृष्ट होतात. अशाप्रकारे गंगेबद्दलची श्रद्धा कायम ठेवली पाहिजे आणि तिचं सामर्थ्य ज्ञानपूर्वक समजून घेतलं पाहिजे.
 
सामूहिक आवर्तनं- प्रथम बंधू आणि नंतर भगिनी अशा क्रमानं सामूहिक हवन करतेवेळी गंगा, यमुना, कृष्णा आणि सरस्वती या पवित्र नद्यांचे स्मरण करून त्यांचे मंत्र म्हणण्यात आले.
सुखकारक आणि श्रेयस्कर अशा मधुमय जीवनासाठी असलेली प्रार्थना ऋग्वेदातील ऋचांमध्ये समाविष्ट आहे. त्या ऋचांचं आणि अन्नपूर्णाष्टकम् स्तोत्राचं पठण करतेवेळी यजमानांकडून श्रीयज्ञनारायणाला भोजनपात्रातील अन्नाच्या एकेक ग्रासाचा हविर्भाग अर्पण करण्यात आला. नंतर सर्वांना भोजन-प्रसादासाठी विश्रांती देण्यात आली.उपस्थितांनी महाप्रसादाचा लाभ घेतला. महाप्रसादानंतर जन्मपूर्व गर्भ संस्कार घेण्यात आले. तसंच मोफत वैद्यकीय समुपदेशन या उपक्रमालाही सुरुवात झाली.
 
भोजनोत्तर बाल संस्कार वर्गातील मुलांकडून हवनसत्र घेण्यात आलं. त्यात मेधा सूक्ताच्या पठणासोबत मुलांकडून यज्ञदेवतेला हविर्भाग अर्पण करण्यात आला. मग बंधू आणि भगिनींचं सामूहिक हवनसत्र घेण्यात आलं. यामध्ये श्रीमत् आद्य शंकराचार्य कृत गंगाष्टक, यमुनाष्टक, महर्षी वाल्मिकी कृत गंगाष्टक स्तोत्रांचं पठण करण्यात आलं.
 
विशेष– प्रकाश ज्ञान शक्ती चॅरिटेबल ट्रस्टतर्फे परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी यांच्या प्रेरणेने वर्ष २०२२ च्या गणेश चतुर्थी निमित्त विनामूल्य ऑनलाईन गणेश स्तवन स्पर्धेची उद्घोषणा करण्यात आली.
त्यानंतर ‘दिगंबरा दिगंबरा श्रीपाद वल्लभ दिगंबरा’ हे नामस्मरण तसेच गंगेचं आणि नर्मदेचंही नामस्मरण करण्यात आलं.
 
नामस्मरणानंतर लगेचच पूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी यांनी २०१०मध्ये घेतलेल्या ‘कर्मसिद्धांत’ या विवेचन मालिकेचा श्रीगणेशा करण्यात आला. या दिवसातील दुसऱ्या सत्रातील हे विवेचन होते. या विवेचनाचा सारांश असा –
‘कर्म’ या शब्दाची निर्मिती संस्कृतमधील ‘कृ’ या धातूपासून झाली. कर्म म्हणजे क्रिया करणं आणि ‘कृ’ याचा अर्थ कृती. कृती म्हणजेच क्रिया करणं किंवा काहीतरी हालचाल करणं. अशी हालचाल जिथे जिथे असेल तिथे तिथे ‘कर्म’ हा शब्द लागू होतो. मग त्यात देहाबरोबरच मनाची हालचालही कर्म म्हणूनच गणली जाते. मनातल्या मनात केल्या गेलेल्या प्रत्येक विचारांची नोंद आपल्या अंतर्मनात, अंतरात्म्यात होत असते. ते विचार आपले आपल्याच समजतात. ते विचार साधकही ठरू शकतात किंवा बाधकही ठरू शकतात. कर्माचं फळ अनिवार्य असल्यानं ते स्वीकारावंच लागतं. मग कर्म बंधक ठरू नये यासाठी श्रीसद्गुरु ‘कर्मसंन्यास’ हा मुद्दा अधोरेखित करून म्हणतात की, कर्म संन्यास म्हणजे कर्माचा त्याग करणं नाही, तर चांगल्या किंवा वाईट कर्माच्या फळाचा त्याग इथे अपेक्षित आहे. प्रत्येक क्षणी केलेलं कर्म हे भविष्यकाळाची बेगमी करून ठेवत असतं. त्याच्या काही प्रतिक्रिया ताबडतोब तर काही कालांतराने मिळतात. ज्या क्रमाने त्या क्रिया केलेल्या असतात त्याच क्रमाने त्या भोगाव्या लागतात. श्रीसद्गुरु, हा सिद्धांत एका प्रारब्धरूपी पिंपाच्या उदाहरणाने स्पष्ट करतात, ज्यात अनेक जन्मात केलेल्या कर्मांचा साठा असतो. त्यातला काही भाग प्रारब्ध म्हणून आपण भोगत असतो. ही जन्माबरोबर घेऊन आलेली गती कोणालाच टाळता येत नाही. कर्माचं फळ आपण जाणत नाही म्हणूनच कर्माची गती गहन आहे. ह्यावर उपाय म्हणजे उत्तम कर्म करत राहणं आणि प्राप्त जन्मात आलेले भोग स्विकारणं. कर्मनियमाच्या बाहेर जाऊन जो वागतो त्याला कर्माची गती कशी बाधक ठरते हे वल्ल्भाचार्यांच्या गोष्टीवरून श्रीसद्गुरु सांगतात. ‘कर्मसाम्यदशा’ या विषयानं शेवट करताना श्रीसद्गुरु म्हणतात, कर्मसाम्यदशा प्राप्त झाल्याशिवाय मोक्षाची वाटचाल सुलभ होत नाही. त्यामुळे ती दशा येण्यासाठी जर दु:ख भोगावी लागली तर तक्रार करू नये कारण माझ्या पाठीमागे माझे प्रेमळ सद्गुरु आहेत. तेच मला या भवसागरातून सोडवणार आहेत. हा विश्वास कायम ठेवावा आणि एकनाथ महाराजांनी सांगितलेल्या मार्गावर चालावे, करा वासुदेव स्मरण | येणे तुटे रे बंधन | खंडेल कर्माचे वदन | वासुदेव जपताची || म्हणून ||नमो गुरवे वासुदेवाय|| हा जप सतत जपा.
 
विवेचनानंतर श्री टेंबे स्वामी महाराज कृत गंगाष्टकम् आणि श्रीमत् आद्य शंकराचार्य कृत यमुनाष्टकम् स्तोत्राचं सामूहिक पठण आणि हवन घेण्यात आलं. शेवटी यजमानांच्या हस्ते पूर्णाहुती घेण्यात आली.
 
पूर्णाहुती– संध्याकाळच्या शेवटच्या सत्रात पुन:श्च राष्ट्रकल्याणाच्या संकल्पाचं सामूहिक पुनरुच्चारण करून पूर्णाहुतीचे मंत्र म्हटले गेले. पूर्णाहुतीच्या मंत्रांनंतर आशीर्वाद मंत्रांचं उच्चारण सुरु असताना उपस्थित साधकांवर, संपूर्ण दिवस देवीच्या मूर्तीवर होणाऱ्या अभिषेक जलाचं प्रोक्षण करण्यात आलं.
 
सांगता - श्रीसद्गुरु प्रेरणेनं आणि कृपाशिर्वादामुळं यज्ञ कार्यक्रम यशस्वीपणे संपन्न झाला. श्रीसद्गुरु पादुकांचं दर्शन घेऊन आणि सकारात्मक ऊर्जा ग्रहण करून सर्व गुरु बंधू आणि भगिनी यांनी स्वगृही प्रस्थान केलं.

ब्रह्मलीन परमपूज्य सद्गुरु श्री वासुदेव वामन बापट गुरुजीयांच्या प्रेरणेनं प्रकाश ज्ञान शक्ती चॅरिटेबल ट्रस्टतर्फे, दि. १० जुलै २०२२ या दिवशी ‘श्रीनर्मदा लहरी स्वाहाकार’ आयोजित करण्यात आला होता. यज्ञामध्ये श्रीनर्मदेचं मनोमन स्मरण करून आचार्य शंकर आणि श्रीमत् वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराज विरचित श्रीनर्मदा लहरीची सामूहिक आवर्तनं घेऊन श्रीनर्मदा मातेला हविर्भाग अर्पण करण्यात आला.
सामूहिक यज्ञाची पूर्वसंध्या– दि. ०९ जुलै २०२२ - दुपारपासून यज्ञाच्या पूर्वतयारीसाठी साधक मंडळी जमा झाली. त्या अनुषंगाने यज्ञ स्थळाची साफसफाई, यज्ञवेदी सजवणे, बैठक व्यवस्था, ध्वनी व्यवस्था इत्यादी सर्व तयारी करून संध्याकाळी ७ ते ७.३० च्या दरम्यान श्रीरामरक्षेचं आणि श्रीमारुती स्तोत्राचं सामूहिक पठण झालं. दुसऱ्या दिवशीच्या यज्ञ रक्षणार्थ श्रीराम व श्रीमारुती यांना प्रार्थना करण्यात आली.
श्रीनर्मदा लहरी स्वाहाकार– दि. १० जुलै २०२२ - यादिवशी सकाळी ८.३० वाजता सर्व यजमानांकडून पुण्याह वाचन, देवता पूजन, संकल्प इत्यादी विधिवत उपचार करण्यात आले. त्यानंतर सकाळची न्याहारी घेऊन ठिक ९.३० वाजता यजमानांसह सर्वजण पुन्हा उपस्थित झाले.
पूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींच्या आशीर्वादाने  आणि पूज्य आईसाहेबांच्या उपस्थितीत सर्व यजमानांनी यज्ञवेदीचं आणि दशदिशांचं पूजन केलं. ‘ॐ तत्सवितुर्वरेण्यं भर्गो देवस्य धीमही धीयो यो न: प्रचोदयात्’ या श्रीगायत्री मंत्राच्या जयघोषात सर्व यजमानांच्या हस्ते सौर ऊर्जेद्वारे प्रज्वलित अग्नी, यज्ञवेदीमध्ये प्रतिष्ठापित करण्यात आला. नंतर आवाहनीय मंत्रांद्वारे सर्व देवतांना आणि पितरांना आवाहन करून त्यांना यज्ञास उपस्थित राहून हविर्भाग स्वीकारण्याची विनंती मनोमन केली गेली. त्यानंतर राष्ट्रकल्याणाच्या संकल्पाचं उच्च स्वरात, एका आवाजात उच्चारण करण्यात आलं. आवाहनीय मंत्रांनंतर सामूहिक मंत्र पठण सुरू झाले. त्याचबरोबर श्रीगायत्री देवीच्या तसबिरीच्या समोर ताम्हणात ठेवलेल्या देवीच्या मूर्तीवर जलाभिषेकास सुरुवात झाली.
पहिल्या सत्रात यजमानांच्या हस्ते हवन करतेवेळी सामूहिक मंत्र पठणात सर्वप्रथम श्रद्धा सूक्त, अघोरकष्टोद्धरण स्तोत्र, यांचं प्रत्येकी एक आवर्तन झाल्यानंतर ||नमो गुरवे वासुदेवाय|| या मंत्राच्या जपाची अर्धी माळ घेतली. त्यानंतर आचार्य शंकर विरचित श्रीनर्मदा लहरीचं पठण आणि हवन यजमानांकडून घेण्यात आलं.
पहिलं सत्र संपल्यानंतर बालक-पालक समुपदेशन आणि बाल संस्कार वर्ग या सामाजिक उपक्रमाला सुरुवात झाली.
या दिवशी आषाढी एकादशी असल्याने दुसऱ्या सत्रात श्रीसद्गुरुंनी सांगितलेली श्रीविष्णुंची मानसपूजा आणि त्यानंतर लगेचच श्रीसद्गुरुंच्या ‘’श्रीमत् वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराज विरचित श्रीनर्मदा लहरी”याविषयावरील ऑडिओ विवेचनाचा लाभ सर्व साधक-भक्तांनी घेतला. नोव्हेंबर-डिसेंबर २०११ मध्ये श्रीसद्गुरुंसोबत घडलेल्या श्रीनर्मदा परिक्रमेत श्रीकृष्ण आश्रम याठिकाणी त्यांनी जे विवेचन घेतलं होतं, त्याच्या पुन:श्रवणासाठी ध्वनिफीत लावण्यात आली. सद्गुरुरूपी ईश्वराचं स्मरण करून श्रीसद्गुरुंनी विवेचनाला सुरूवात केली. त्या ज्ञानामृताचा सारांश असा -
आज आपण जिथे बसलेलो आहोत ते पूज्य श्री स्वामी प्रभुपाद यांचं स्थान आहे. एक काळ असा होता की, भारतीय संस्कृती, भगवद्गीता आणि कृष्णलीला यांचा प्रचार इतर संस्कृतींमध्ये जाऊन करण्याचं जे कार्य पूज्य श्री प्रभुपाद यांनी केलं त्याला तोडच नाही. एवढा प्रचार त्यापूर्वीच्या काळातही कोणी केला नाही आणि त्यानंतरच्या काळातही कोणी केला नाही. आज भारतात काय किंवा इतर देशामध्ये काय हरे राम हरे कृष्ण म्हणत जाणारे आणि डोक्यावर शेंडी ठेवलेले आणि श्मश्रू केलेले तरुण दिसतात. म्हणजे भारतीय संस्कृती तुम्ही जपू शकत नाही पण त्यांना ती पटली आणि त्यांनी ती अंगिकारली. हा सगळा पूज्य प्रभुपाद यांच्या प्रचाराचा परिणाम आहे आणि भगवदगीता घ्या, उपनिषद घ्या, हे ग्रंथ त्या त्या स्थानिक भाषांमध्ये भाषांतरित करण्याचं जे काम इस्कोन चळवळीतर्फे करण्यात आलं त्या कामाला दुसरी उपमाच नाही. ह्यापूर्वीच्या काळात जे काही संत महात्मे होऊन गेले त्यांनी भारतभर प्रचार केला आणि काही अंशी विदेशातही केला पण एवढ्या मोठ्या प्रमाणावर भारतीय संस्कृतीचा पाया विस्तृत करून असा प्रचार कोणी केलेला आढळत नाही. त्या पूज्य प्रभूपादांचं आपण स्मरण करूया. अशाप्रकारे आपल्या संस्कृतीचा प्रचार आपल्यालाही करता आला पाहिजे. जसं नर्मदे हर हर म्हणताना हे आपण का म्हणतो, याने षड्रिपू कसे ताब्यात येतात, कृष्णाचं नाव का घेतो, राधेचं नाव का घेतो, रामाचं नाव का घेतो याचं सगळं ज्ञानही आपल्याला लोकांना मनापासून देता आलं पाहिजे, सांगता आलं पाहिजे. अपप्रचार न करता यांचं नाव आपल्याला मोठं करता आलं पाहिजे आणि त्यातलं महततत्त्व समजवता आलं पाहिजे. ते आपल्याला या स्थानावर बसून करता आलं पाहिजे. कारण ह्या संस्थेने स्थापन केलेली ही लोकसेवा आहे, ईश्वरसेवा आहे. हे आपण शिकू शकलो की आपण खूप काही साध्य करू शकतो. या मातीत हे विचार साठवले आहेत. म्हणून हे सुरुवातीला सांगितलं.
स्वामी महाराजांनी जी नर्मदा लहरी लिहिली त्याचं अवलोकन आपण करूया. एका रोगी मनुष्याने स्वामी महाराजांच्या एका भक्ताच्या सांगण्यावरून महाराजांचं चरणतीर्थ त्यांच्या नकळत घेतलं आणि त्याचा रोग पूर्ण बरा झाला. पण त्याचा तो रोग महाराजांना झाला. तेव्हा नर्मदा माता स्वप्नात आली आणि तिने तिच्यात जलात स्नान करायला सांगितले. असं तीन दिवस स्नान केलं तेव्हा त्यांचा रोग बरा झाला. त्या दिवसापासून ते नर्मदा किनारी राहिले. रोग बरा झाल्यानंतर त्यांनी नर्मदा मातेचं स्तवन करण्यासाठी जे स्तोत्र लिहिलं ते म्हणजे ‘नर्मदा लहरी’. ही या स्तोत्राची पूर्वपीठीका आहे. स्वामी महाराजांना नर्मदा मातेचं जे प्रत्यक्ष दर्शन झालं त्याप्रमाणे नर्मदेचं वर्णन त्यांनी नर्मदा लहरीमध्ये करून ठेवलं आहे. बहिरंग परीक्षण जर करायचं ठरवलं तर अर्थाच्या दृष्टीने सर्वोत्तम आणि गेयतेच्या दृष्टीने अतिशय उत्तम आहे. सुमारे नऊ वृत्तांचा वापर यात केलेला आढळतो. एवढी अचूक भाषाशैली लघु-गुरूचा साध्रर्म्य राखून त्या वृत्तामध्ये बसवून लिहिणं हे अवघड काम आहे. या दृष्टीने त्याचं साहित्यिक मूल्य अतिशय उच्च आहे. या लहरीत तिचा स्वभाव आधिभौतिक, आधिदैविक, आणि आध्यात्मिक या तिन्ही दृष्टीने वर्णन केला आहे. लहरीतील एका श्लोकातून तिचं वर्णन आपण बघूया.
विगतरोषा – जिचा रोष लयाला गेला आहे अशी ती नर्मदा. सद्गुरुतत्त्वाशी ह्या शब्दाचं साधर्म्य आहे. महासिंधूयोषा – महासमुद्राची पत्नी नर्मदा. परिहृतमतदोषा – ज्यांनी ज्यांनी समगती साधली त्यांचे दोष हरण करणारी नर्मदा. नमोमात्रतोषा – फक्त नमस्काराने संतुष्ट होणारी नर्मदा. भजकपोषा – मनापासून जो तिला भजतो त्याचं ती पोषण करते. स्रवन्तिविशेषा – विशेष रीतीने वाहणारी नर्मदा. निरुपममतभूषा – अनुपम सौंदर्य असलेली आहे. येणाऱ्या सर्व भक्तांना आशीर्वाद देण्यासाठी म्हणून ती उत्तम शृंगार करून नटलेली आहे. मालिनी – हा शब्द वृत्ताला धरून आहे आणि नानाविध माला धारण केलेली अशा अर्थानेही आहे. दिव्यवेषा – तिच्या रूपाची तुलना कशाशीही करता येत नाही म्हणून दिव्य शब्द वापरला आहे. भक्ताला भक्तीचं अवडंबर न माजवता ती नर्मदा चिलखत घालते आणि त्याचं आध्यात्मिक सामर्थ्य कमी होऊ देत नाही म्हणून वर्मदे हे विशेषण तिला दिलेलं आहे. अशाप्रकारे नर्मदेच्या इतरही अनेक नामांचं माहात्म्य सद्गुरुंनी वर्णन केलं. अशा तिच्या नामांनी आपण जर तिची प्रार्थना करत राहिलो तर ती प्रार्थना तिच्यापर्यंत निश्चित पोहोचते आणि योग्य वेळी ती आपल्याला उपयोगी पडू शकते.
यानंतर श्रीसद्गुरुंनी सौभाग्यदायिनी नर्मदेची प्रार्थना सर्व भक्तांकडून करवून घेतली.
 
सामूहिक आवर्तनं- प्रथम बंधू आणि नंतर भगिनी अशा क्रमानं सामूहिक हवन करतेवेळी श्रीमत् वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराज विरचित नर्मदा लहरीचं पठण आणि हवन करण्यात आलं. सुखकारक आणि श्रेयस्कर अशा मधुमय जीवनासाठी असलेली प्रार्थना ऋग्वेदातील ऋचांमध्ये समाविष्ट आहे. त्या ऋचांचं आणि अन्नपूर्णाष्टकम् स्तोत्राचं पठण करतेवेळी यजमानांकडून श्रीयज्ञनारायणाला भोजनपात्रातील अन्नाच्या एकेक ग्रासाचा हविर्भाग अर्पण करण्यात आला. नंतर सर्वांना भोजन-प्रसादासाठी विश्रांती देण्यात आली. उपस्थितांनी महाप्रसादाचा लाभ घेतला. महाप्रसादानंतर जन्मपूर्व गर्भ संस्कार घेण्यात आले.
 
भोजनोत्तर बाल संस्कार वर्गातील मुलांकडून हवनसत्र घेण्यात आलं. त्यात मेधा सूक्ताच्या पठणासोबत मुलांकडून यज्ञदेवतेला हविर्भाग अर्पण करण्यात आला. तसेच श्रीमत् वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराजरचित सरस्वती मंत्र पठण घेऊन प्रार्थनाही करवून घेतली. नंतर बंधू आणि भगिनींचं सामूहिक हवनसत्र घेण्यात आलं. यामध्ये श्रीमत् आद्य शंकराचार्य कृत आणि श्रीमत् वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराज विरचित श्रीनर्मदा लहरीचंपठण करण्यात आलं.
 
विशेष– प्रकाश ज्ञान शक्ती चॅरिटेबल ट्रस्टतर्फे परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी यांच्या प्रेरणेने वर्ष २०२२ च्या गणेश चतुर्थी निमित्त विनामूल्य ऑनलाईन गणेश स्तवन स्पर्धेची उद्घोषणा करण्यात आली.
त्यानंतर दिगंबरा दिगंबरा श्रीपाद वल्लभ दिगंबरा, जय नर्मदे, जय नर्मदे नमामि देवी नर्मदे, जय गंगे माँ, जय गंगे माँहे नामस्मरण घेण्यातआलं.नामस्मरणानंतर लगेचच यजमानांच्या हस्ते पूर्णाहुती घेण्यात आली.
 
पूर्णाहुती– संध्याकाळच्या शेवटच्या सत्रात पुन:श्च राष्ट्रकल्याणाच्या संकल्पाचं सामूहिक पुनरुच्चारण करून पूर्णाहुतीचे मंत्र म्हटले गेले. पूर्णाहुतीच्या मंत्रांनंतर आशीर्वाद मंत्रांचं उच्चारण सुरु असताना उपस्थित साधकांवर, संपूर्ण दिवस देवीच्या मूर्तीवर होणाऱ्या अभिषेक जलाचं प्रोक्षण करण्यात आलं.
 
सांगता - श्रीसद्गुरु प्रेरणेनं आणि कृपाशिर्वादामुळं यज्ञ कार्यक्रम यशस्वीपणे संपन्न झाला. श्रीसद्गुरु पादुकांचं दर्शन घेऊन आणि सकारात्मक ऊर्जा ग्रहण करून सर्व गुरु बंधू आणि भगिनी यांनी स्वगृही प्रस्थान केलं.
 
|| नमो गुरवे वासुदेवाय ||

ब्रह्मलीन परमपूज्य सद्गुरु श्री वासुदेव वामन बापट गुरुजीयांच्या प्रेरणेने प्रकाश ज्ञान शक्ती चॅरिटेबल ट्रस्टतर्फे, दि. १४ ऑगस्ट २०२२ या दिवशी श्रीगुरुपौर्णिमेच्या शुभ पर्वावर ‘श्रीदत्त यज्ञ’ आयोजित करण्यात आला होता. जागतिक महामारीच्या संकटामुळे हा गुरुउत्सवाचा सोहळा सामुहिक रीतीने साजरा करता आला नव्हता. दोन वर्षांच्या दीर्घ काळानंतर हा आनंद सर्वच भक्तांना या निमित्ताने अनुभवायला मिळाला. यज्ञस्थळी येताच दोन्ही बाजूंना श्रीगुरुवचने फलकांवर लावली होती. त्या वचनांसोबतच श्रीसद्गुरुंच्या विविध भावमुद्राही विराजमान होत्या. दिव्यांची आकर्षक रोषणाई करण्यात आली होती. सान-थोरांची तयारीसाठी लगबग सुरु होती. वातावरणामध्ये विशेष चैतन्य जाणवत होतं.
सामूहिक यज्ञाची पूर्वसंध्या– दि. १३ ऑगस्ट २०२२ - दुपारपासून यज्ञाच्या पूर्वतयारीसाठी साधक मंडळी जमा झाली. त्या अनुषंगाने यज्ञ स्थळाची साफसफाई, यज्ञवेदी सजवणे, बैठक व्यवस्था, ध्वनी व्यवस्था इत्यादी सर्व तयारी करून संध्याकाळी ७ ते ७.३० च्या दरम्यान श्रीरामरक्षेचे आणि श्रीमारुती स्तोत्राचे सामूहिक पठण झाले. दुसऱ्या दिवशीच्या यज्ञ रक्षणार्थ श्रीराम व वीर हनुमान  यांना प्रार्थना करण्यात आली.
श्रीदत्त यज्ञ– दि. १४ ऑगस्ट २०२२ - यादिवशी सकाळी ८.३० वाजता सर्व यजमानांकडून पुण्याह वाचन, देवता पूजन, संकल्प इत्यादी विधिवत उपचार करण्यात आले. त्यानंतर सकाळची न्याहारी घेऊन ठीक ९.३० वाजता यजमानांसह सर्वजण पुन्हा उपस्थित झाले.
पूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींच्या आशीर्वादाने आणि पूज्य आईसाहेबांच्या उपस्थितीत सर्व यजमानांनी यज्ञवेदीचं आणि दशदिशांचं पूजन केलं. ‘ॐ तत्सवितुर्वरेण्यं भर्गो देवस्य धीमही धियो यो न: प्रचोदयात्’ या श्रीगायत्री मंत्राच्या जयघोषात सर्व यजमानांच्या हस्ते सौर ऊर्जेद्वारे प्रज्वलित करून अग्नी यज्ञवेदीमध्ये प्रतिष्ठापित करण्यात आला. नंतर मंत्रांद्वारे सर्व देवतांना आवाहन करून त्यांना यज्ञास उपस्थित राहून हविर्भाग स्वीकारण्याची विनंती मनोमन केली गेली. त्यानंतर राष्ट्रकल्याणाच्या संकल्पाचं उच्च स्वरात, एका आवाजात उच्चारण करण्यात आलं. आवाहनीय मंत्रांनंतर सामूहिक मंत्र पठणाला सुरुवात झाली . त्याचबरोबर श्रीदत्तात्रेयांच्या तसबिरीच्या समोर ताम्हणात ठेवलेल्या श्रीदत्ताच्या मूर्तीवर जलाभिषेकास सुरुवात झाली.
पहिल्या सत्रात यजमानांच्या हस्ते हवन करतेवेळी सामूहिक मंत्र पठणात सर्वप्रथम श्रद्धा सूक्त, अघोरकष्टोद्धरण स्तोत्र, यांचे प्रत्येकी एक आवर्तन झाल्यानंतर ||नमो गुरवे वासुदेवाय|| या मंत्राची एक माळ घेतली. त्यानंतर यजमानांकडून श्रीमत् वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराज विरचित श्रीदत्तभावसुधारस स्तोत्राचं पठण आणि पूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी यांच्या अमृतवाणीतील १०८ दत्त नामावलीचं पठण व हवन घेण्यात आलं.
त्यानंतर श्रीगुरुपूजनाचा सोहळा पार पडला. श्रीपादुकारूपातील श्रीसद्गुरु आणि पूज्य आईंचे आगमन झाले आणि चरण प्रक्षालन आणि औक्षण झाले. पुष्प वर्षावात उभयतांचे स्वागत ‘ओम मंगलम् ओमकार मंगलम्, गुरु मंगलम् गुरुपाद मंगलम्’ या नामस्मरणाने झाले. त्यानंतर सर्व भक्तांतर्फे एका जोडप्याकडून पाद्यपूजन करण्यात आले. पाद्यपूजेदरम्यान पुरुषसूक्त, विष्णूसूक्त, श्रीसूक्त आणि विष्णू सहस्रनाम यांचे सामूहिक पठण झाले. त्यानंतर प. प. श्रीमत् टेंबे स्वामी महाराज, सद्गुरु श्री भाऊ महाराज करंदीकर आणि सद्गुरु श्री बापट गुरुजींची आरती झाली.
 
गुरुपौर्णिमाउत्सवाच्याव्यस्तदिनक्रमामुळेबालक-पालकसमुपदेशनआणिबालसंस्कारवर्गहेसामाजिकउपक्रमहोऊशकलेनाहीत. पहिल्यासत्रातजन्मपूर्वगर्भसंस्कारघेण्यातआले.या दिवशी श्रीगुरुपौर्णिमा यज्ञ असल्याने, श्री दत्तजयंती २०११ निमित्ताने झालेल्या श्रीसद्गुरुंच्या पूर्व ध्वनीमुद्रित ऑडिओ विवेचनाचा लाभ सर्व साधक-भक्तांनी घेतला. प. प. श्रीमत् वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराज विरचित ‘करूणात्रिपदी’ या स्तोत्रावरील पूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी ह्यांच्या विवेचानांवर आधारित  ‘करूणात्रिपदी – संपूर्ण अर्थ आणि विवेचन’ ह्या  ग्रंथाच्या त्या वेळी झालेल्या प्रकाशनाचे औचित्य साधून या आत्मशोधनपर विवेचनाप्रसंगी सद्गुरु म्हणाले होते, “प्रकाशज्ञानशक्तीकेंद्रआणियज्ञेश्वरप्रकाशन तर्फे आजपर्यंत प्रकाशित केलेली विवेचनात्मक पुस्तकं यांना संकलनात्मक पुस्तकांइतकाच वेळ याही ग्रंथाला लागला. ह्यावर नाव माझं असलं,तरी फक्त प्रतिनिधी म्हणून मी इथे उभा आहे. प्रुफ रीडिंग ते पुस्तक प्रकाशनापर्यंत सगळ्यांनी खूप मेहनत घेतली. हे एकट्याचं काम नाही. कारण मानवी देहाला ज्या मर्यादा आहेत त्यात हे अवघड आहे. आपल्या प्रत्येकाचं नाव तिथे आहे असं निश्चित गृहीत धरायला हरकत नाही. मग तुम्ही म्हणाल विवेचनं जी झाली त्याचं तरी क्रेडीट तुमच्याकडे आहे ना? तर तेही नाही. कारण ते शब्द, ती वाक्यं किंवा ते उतारे हे त्यावेळेला कशा पद्धतीनं तोंडातून आले हे मी आता सांगू शकत नाही. ही खरी गोष्ट मी आपल्याला सांगतो आहे. ते पुस्तक जेव्हा मी परत वाचतो तेव्हा ‘अरे, हे माझ्याकडनं बोललं गेलंय का? मीच बोललोय का? शक्य नाहीये हे’असं वाटून जातं. तेव्हा लक्षात येतं की हा काहीतरी वेगळा प्रकार आहे. हे आपल्याला वाटतं तितकं सहजपणे झालेलं नाही. हे जे काही ज्ञान प्रकाश ज्ञान शक्ती केंद्रातर्फे उपलब्ध करून देण्यात आलं, त्यामध्ये उत्फूर्तपणे जे उतारे आलेले आहेत ते अतिशय मौल्यवान आहेत. फक्त हे प्रत्येकाने बारकाईने वाचून, समजून घेणं आवश्यक आहे की इथे काय तत्त्वज्ञान लिहिलंगेलं आहे. ते आपल्याला समजलंय का, त्यातलं प्रत्येक वाक्य, प्रत्येक उतारा आत्मशोधनाद्वारे, आणि अभ्यासाद्वारे आपल्या स्वत:शी तपासून घ्यायचा आहे. हे माझ्या नावावर आहे म्हणून मी सांगत नाहीये. तर आलेले हे विचार आपल्याला काहीतरी शिकवण्याकरता कोणीतरी माझ्या तोंडी घातलेले आणि त्याप्रमाणे ते आलेले आहेत. मग त्याचा फायदा जर आपण करून घेतला नाही तर त्याचा उपयोग काय? त्याचा जर प्रचार आपण करू शकलो नाही तर त्याचा उपयोग काय? आपल्या संस्कृतीमध्ये कित्येक ग्रंथ कालौघात गडप झाले. आज त्यांच्या प्रती, त्यांचं हस्तलिखित... काही काही उपलब्ध नाही! मग ते जे ज्ञान त्यावेळेला स्फुरलं गेलं किंवा लिहिलं गेलं ते कदाचित समाजाची लायकी नसेल म्हणून ते लुप्त झालं असं असू शकेल. तर तसं आपल्या बाबतीत घडू नये ह्या कळकळीनं मी आपल्याला सांगतो आहे की त्यातलं ज्ञान समजून घ्या.”खरोखर श्री सद्गुरुंनी दिलेल्या ह्या ज्ञानाचा उपयोग, संस्थेशी संलग्न असलेल्या-नसलेल्या अशा कित्येक वाचकांना झाला आहे व तशा प्रतिक्रियादेखील त्यांनी कळविल्या आहेत.    
श्री सद्गुरु पुढे म्हणाले,“उत्तम आयोजन, नियोजन, संयोजन आणि प्रयोजन यांनी नर्मदा परिक्रमा पार पडली. त्यावर आपण प्रबंधात्मक असा ग्रंथ तयार करणार आहोत ज्यात अजिबात चमत्कारांची वर्णनं असणार नाहीत. तर तो एक अभ्यास असेल. मग त्या अभ्यासातून जर चमत्काराचे निष्कर्ष निघत असतील तर ते स्वीकारार्ह असतील. पण तो वस्तुत: चमत्कार नसेल. हा जो काही अभ्यास आपण केला, तो समाजालासुद्धा उपयोगी पडावा, पुढच्या परिक्रमावासीयांना एवढे कष्ट करावे लागू नयेत म्हणून तो आपण प्रकाशित करणार आहोत. परिक्रमेवरचा केलेला अभ्यास, त्याचं केलेलं नियोजन आणि मुख्य म्हणजे आपण जी काही विवेचनं तिथे आयोजित केली होती ती सगळी विज्ञानाच्या पायावर आधारित होती. नर्मदा जलात कशी शक्ती आहे आणि ती कशी आपल्याला मिळू शकते त्याचे वैज्ञानिक सिद्धांत आकृत्यांसह असतील. ते ज्ञान नर्मदा परिक्रमावासीयाना,नर्मदा भक्तांना निश्चित उपयोगी पडेल. तसेच आत्मशोधन करताना पुनर्प्रत्ययाचा आनंद आपल्याला मिळू शकेल. आपण जितके एकरूप होऊन वाचाल, तितक्या  प्रमाणात हा आनंद मूळ आनंदापेक्षा कैक पटीने जास्त असू शकेल. हे सगळं जे आहे, ते आपलं सगळ्यांचं आहे. माझं एकट्याचं नाही. ह्याचा फायदा प्रत्येकानं करुन घेतला पाहिजे, करून घेता आला पाहिजे आणि पुढे भविष्यकाळात त्याचा उपयोग करता आला पाहिजे.
आपण जे नामजप, नामस्मरण, यज्ञ, करतो हे सर्व एक प्रकारचं सामाजिक कार्य आहे. ते प्रत्येकाने हिरीरीने भाग घेऊन पार पाडलं पाहिजे. प्रत्येकानं हे लक्षात ठेवलं पाहिजे की जे जीवन आपण जगत आहोत ते फक्त आपल्या स्वत:ला काही मिळविण्यासाठी नाही, तर समाजाच्या प्रत्येक घटकाला ह्याचा कसा फायदा करून देता येईल याचा विचार आपल्याला करता आला पाहिजे. मग कोणी आपल्याला चांगलं म्हणो अथवा वाईट, त्याची फिकीर करण्याचं काहीही कारण नाही. आपण सत्कर्माने, सन्मार्गाने जातो आहोत अशी स्वत:शी गाठ पक्की झाली तर हा मार्ग निश्चित सुकर होऊ शकतो.”
     श्री सद्गुरुंच्या रसाळ विवेचनाचे श्रवण केल्यानंतर पुढील कार्यक्रमाला सुरुवात झाली.
सामूहिक आवर्तनं- प्रथम बंधू आणि नंतर भगिनी अशा क्रमानं सामूहिक हवन करतेवेळी ||नमो गुरवे वासुदेवाय || या सिद्धमंत्राचं पठण आणि हवन झाले.
 
सुखकारक आणि श्रेयस्कर अशा मधुमय जीवनासाठी असलेली प्रार्थना ऋग्वेदातील ऋचांमध्ये समाविष्ट आहे. त्या ऋचांचं आणि अन्नपूर्णाष्टकम् स्तोत्राचं पठण करतेवेळी यजमानांकडून श्रीयज्ञनारायणाला भोजनपात्रातील अन्नाच्या एकेक ग्रासाचा हविर्भाग अर्पण करण्यात आला. नंतर सर्वांना भोजन-प्रसादासाठी विश्रांती देण्यात आली.उपस्थितांनी महाप्रसादाचा लाभ घेतला. तसंच मोफत वैद्यकीय समुपदेशन या उपक्रमालाही सुरुवात झाली.
 
भोजनोत्तर बालसंस्कार वर्गातील मुलांकडून हवनसत्र घेण्यात आलं. त्यात मेधा सूक्ताच्या पठणासोबत श्री टेंबे स्वामी महाराज रचित ‘नमस्ते शारदे देवी सरस्वती मतिप्रदे...’ हा सरस्वती मंत्र आणि गुरुर्ब्रह्मा गुरुर्विष्णु... हा गुरुसंप्रदायातील श्लोकही मुलांकडून म्हणवून घेत त्यांच्याकरवी यज्ञदेवतेला हविर्भाग अर्पण करण्यात आला.
 
यानंतर ‘अनुभव कथनाचा’ कार्यक्रम पार पडला. यावेळी गुरुस्तवन झालं आणि गुरुकृपेविषयी भक्तांकडून भावपूर्ण कृतज्ञता व्यक्त करण्यात आली.
 
विशेष– ह्या दिवशी यज्ञसाक्षीनं १४ ऑगस्ट २०२२ ते १२ नोव्हेंबर २०२३ या कालावधीदरम्यान ११ कोटी || नमो गुरवे वासुदेवाय || सिद्धमंत्राचा संकल्प करण्यात आला तसेच २० भक्तांच्या घरी आणि १ यज्ञस्थळी घ्यावयाच्या नामस्मरणाची घोषणाही करण्यात आली.
त्यानंतर दिगंबरा दिगंबरा श्रीपाद वल्लभ दिगंबरा, जय नर्मदे, जय नर्मदे नमामि देवी नर्मदे, जय गंगे माँ, जय गंगे माँहे नामस्मरण घेण्यातआलं.  नामस्मरणानंतर लगेचच यजमानांच्या हस्ते पूर्णाहुती घेण्यात आली.
 
पूर्णाहुती– संध्याकाळच्या शेवटच्या सत्रात पुन:श्च राष्ट्रकल्याणाच्या संकल्पाचं सामूहिक पुनरुच्चारण करून पूर्णाहुतीचे मंत्र म्हटले गेले. पूर्णाहुतीच्या मंत्रांनंतर आशीर्वाद मंत्रांचं उच्चारण सुरु असताना उपस्थित साधकांवर, संपूर्ण दिवस दत्ताच्या मूर्तीवर होणाऱ्या अभिषेक जलाचं प्रोक्षण करण्यात आलं.
 
सांगता - श्रीसद्गुरु प्रेरणेनं आणि कृपाशिर्वादामुळं गुरुपौर्णिमा यज्ञ कार्यक्रम यशस्वीपणे संपन्न झाला. असीम आनंदाचं गुरुकृपादान, श्रीसद्गुरु पादुकांचं दर्शन घेऊन आणि सकारात्मक ऊर्जा ग्रहण करून सर्व गुरु बंधू आणि भगिनी यांनी स्वगृही प्रस्थान केलं.
सामूहिक श्रीसत्यदत्त पूजा अहवाल - सोमवार, दि. १५ ऑगस्ट २०२२
 
दत्त यज्ञाच्या दुसऱ्या दिवशी यज्ञस्थळी आयोजित होणाऱ्या सामूहिक १०८ श्रीसत्यदत्त पूजांसाठी सर्व भक्तगण जमले होते. यादिवशी आपला अमृत महोत्सवी स्वातंत्र्य दिन होता.
सकाळी लवकरच १०८ पूजा आणि व्यासपीठावरील १ मुख्य पूजा यांच्या तयारीला सुरूवात झाली. १०८ चौरंग आणि सर्व पूजा साहित्य मांडण्यात आलं. ठीक ९.३० वाजता यज्ञ प्रज्वलन झालं आणि आवहनीय मंत्रोच्चार झाले. त्यानंतर नावनोंद केलेले भक्त आपापल्या पूजास्थानी बसले. त्यानंतर सर्वांनी सामूहिकपणे राष्ट्रगीत म्हटलं आणि भारत मातेचा जयजयकार केला. यानंतर उपस्थित गुरुजींनी प. प. वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराज विरचित ‘श्रीसत्यदत्त पूजेचा’ श्रीगणेशा केला. प्रत्येक उपचाराचं महत्त्व सांगत सर्व पूजोपचार भक्तांकडून करवून घेतले. त्यानंतर पूजेतील कथा त्यांनी वाचून दाखवली. पूजेनंतर अन्नपूर्णाअष्टकम् चं पठण करून नैवैद्य अर्पण करण्यात आला. सरतेशेवटी पूर्णाहुतीनंतर श्री यशोधन बापट यांनी संपूर्ण ‘वंदेमातरम्’ हे बंकिमचंद्र चटर्जींनी लिहिलेलं राष्ट्रभक्तीपर गीत गायलं आणि पूजांचा समारोप झाला. आपल्या स्वगृही परतण्यापूर्वी सर्वांनी भोजन घेतले आणि श्रीसद्गुरु पादुकांचे दर्शन व आशीर्वाद घेतले.
श्रीसद्गुरु कृपेने अतिशय हर्षोल्हासात गुरुपौर्णिमा यज्ञ आणि सत्यदत्त पूजा पार पडल्या.
|| नमो गुरवे वासुदेवाय ||

ब्रह्मलीन परमपूज्य सद्गुरु श्री वासुदेव वामन बापट गुरुजीयांच्या प्रेरणेनं प्रकाश ज्ञान शक्ती चॅरिटेबल ट्रस्टतर्फे, दि. ११ सप्टेंबर २०२२ या दिवशी ‘पितृ यज्ञ’ आयोजित करण्यात आला होता. यावर्षी दुसऱ्या रविवारच्या संकल्पित यज्ञाच्या दिवशीच पितृ पंधरवड्यातील तिथी आली असल्याने दरवर्षीप्रमाणे सर्वपित्री अमावस्येच्या दिवशी होणारा अधिकीचास्वतंत्र  पितृयज्ञघेण्यात आला नाही.  आपल्या पूर्वजांप्रती कृतज्ञता व्यक्त करण्यासाठी आणि त्याचे आशीर्वाद ग्रहण करण्यासाठी भक्तांनी लक्षणीय उपस्थिती लावली होती. यज्ञामध्ये संपूर्ण दिवस सामूहिक श्रीगायत्री मंत्र पठणानं हविर्भाग अर्पण करण्यात आला.
 
श्रमदान सेवा– दि. १० ऑगस्ट २०२२ – ३१ ऑगस्ट २०२२ ते ९ सप्टेंबर २०२२ या कालावधीत यंदाचा श्रीगणेशोत्सव खूपच उत्साहात साजरा झाला. सन्मान, संगतीकरण आणि दान ही यज्ञाची त्रिसूत्री आहे. या त्रिसुत्रीला अनुसरून दरवर्षी अनंत चतुर्दशीच्या दुसऱ्या दिवशी कल्याण पश्चिम येथे ‘गणेश घाट स्वच्छता अभियान’ ही श्रमदान सेवा आपल्या संस्थेतर्फे आयोजित करण्यात येते. यासाठी महापालिका अधिकारी, पोलीस प्रशासन आणि आपल्या संस्थेचे स्वयंसेवक यांच्या संघटनात्मक प्रयत्नांनी हे अभियान राबवण्यात येतं. यासाठी महापालिका अधिकारी आणि पोलीस प्रशासन यांचं वेळोवेळी सहकार्य लाभत आलं आहे. गणपती विसर्जनानंतर घाटावरील निर्माल्य आणि इतर कचरा काढून टाकून परिसर स्वच्छ केला जातो. जागतिक महामारीच्या काळात ही सेवा देणं शक्य झालं नव्हतं. या वर्षीपासून पुन्हा उत्साहात या सेवेचा शुभारंभ झाला. पंधरा साधक स्वयंसेवकांमध्ये ज्येष्ठ साधकांनीही यात उत्स्फूर्त सहभाग घेतला. सेवारंभ श्रीगुरु स्मरणानं झाला आणि सेवेपश्चात राष्ट्रकल्याण प्रार्थना, अघोरकष्टोद्धरण स्तोत्र आणि साहचर्य प्रार्थना म्हटली गेली. विशेष उल्लेखनीय बाब म्हणजे, या सेवेदरम्यान तिथे आलेल्या ‘मुंबई सकाळ’ वृत्तपत्राच्या वार्ताहरांनी या सेवेसंदर्भात विचारपूस करून माहिती जाणून घेतली.
 
सामूहिक यज्ञाची पूर्वसंध्या - दि. १० ऑगस्ट २०२२ – दुपारपासून यज्ञाच्या पूर्वतयारीसाठी साधक मंडळी जमा झाली. त्या अनुषंगाने यज्ञ स्थळाची साफसफाई, यज्ञवेदी सजवणे, बैठक व्यवस्था, ध्वनी व्यवस्था इत्यादी सर्व तयारी करून संध्याकाळी ७ ते ७.३० च्या दरम्यान श्रीरामरक्षेचं आणि श्रीमारुती स्तोत्राचं सामूहिक पठण झालं. दुसऱ्या दिवशीच्या यज्ञ रक्षणार्थ श्रीराम व वीर मारुती यांना प्रार्थना करण्यात आली. सकाळी श्रमदान सेवेनंतर संध्याकाळच्या सेवेतही साधकांचा उत्स्फूर्त सहभाग होता. श्रीसद्गुरु शक्तीच साधकांना ही आंतरिक आणि शारीरिक ऊर्जा प्रदान करत असते.
 
पितृ यज्ञ– दि. ११ सप्टेंबर २०२२ - यादिवशी सकाळी ८.३० वाजता सर्व यजमानांकडून पुण्याह वाचन, देवता पूजन, संकल्प इत्यादी विधिवत उपचार करण्यात आले. त्यानंतर सकाळची न्याहारी घेऊन ठिक ९.३० वाजता यजमानांसह सर्वजण पुन्हा उपस्थित झाले.
पूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजींच्या आशीर्वादाने  आणि पूज्य आईसाहेबांच्या मार्गदर्शनाखाली सर्व यजमानांनी यज्ञवेदीचं आणि दशदिशांचं पूजन केलं. || ॐ तत्सवितुर्वरेण्यं भर्गो देवस्य धीमहि धियो यो न: प्रचोदयात् || या श्रीगायत्री मंत्राच्या जयघोषात सर्व यजमानांच्या हस्ते सौर ऊर्जेद्वारे प्रज्वलित अग्नी यज्ञवेदीमध्ये प्रतिष्ठापित करण्यात आला. नंतर मंत्रांद्वारे सर्व देवतांना आणि पितरांना आवाहन करून त्यांना यज्ञास उपस्थित राहून हविर्भाग स्वीकारण्याची विनंती मनोमन केली गेली. त्यानंतर राष्ट्रकल्याणाच्या संकल्पाचं उच्च स्वरात, एका आवाजात उच्चारण करण्यात आलं.
पहिल्या सत्रात आवाहनीय मंत्रांनंतर यजमानांकडून हवन घेण्यात आलं. याप्रसंगी सामूहिक मंत्र पठणामध्ये श्रद्धा सूक्त, अघोरकष्टोद्धरण स्तोत्र, || नमो गुरवे वासुदेवाय || आणि श्रीगायत्री या दोन्ही सिद्ध मंत्रांचं १०८ वेळा पठण आणि हवन घेण्यात आलं. त्याचबरोबर श्रीगायत्री देवीच्या तसबिरी समोर ताम्हणात ठेवलेल्या श्रीदेवतेच्या मूर्तीवर जलाभिषेकास सुरुवात झाली. यानंतर श्रीसद्गुरुंच्यापूर्व ध्वनीमुद्रित ऑडिओ विवेचनाचा लाभ सर्व साधक-भक्तांनी घेतला.
 
विवेचन -श्रीगुरुपरंपरेचं स्मरण करून पितृ यज्ञ निमित्तानं श्रीसद्गुरुंनी आपल्या अमृतवाणीतून पितर आणि त्या अनुषंगानं येणाऱ्या विषयांवर सखोल प्रकाश टाकला. ते म्हणाले, ”पितृ यज्ञाचा महत्त्वाचा भाग कृतज्ञता हा आहे. कृतज्ञता म्हणजे ज्ञानपूर्वक केलेली कृती. इथे आपण दोन्ही करवून घेतो. ज्ञान देण्याचा प्रयत्न केला जातो आणि कृती प्रत्यक्ष करवून घेतली जाते. प्रत्येक मानव हा एक सामाजिक प्राणी आहे. प्रत्येक मानवाला आपली वैयक्तिक कार्ये संपादन करण्यासाठीसुद्धा दुसऱ्यांच्या मदतीची काही नाकाहीतरी आवश्यकता असतेच असते.‘परस्पर सहयोग’हा शब्दच मुळीदया, परउपकार, परहितैषिता आणि उदारता हे सात्विक भाव दर्शवतो,आणि  त्यामुळे सामूहिक जीवन  शक्य होतं. म्हणजे त्या त्या वेळी त्या त्या व्यक्तीनं काहीतरी प्रमाणात केलेल्या त्यागामुळे आपलं कार्य संपन्न होत असतं. प्रत्यक्ष मदत एखादी व्यक्ती करते हे बऱ्याच वेळेला आपल्या दृष्टोत्पत्तीस येत असतं,पण अप्रत्यक्ष मदत जी होत असते ती फार मोठी असते. ती आपण आपल्या चर्मचक्षुंनी बघू शकत नाही कारण ते आपल्याला समजत नाही, त्याची जाणीव आपल्याला होत नाही की अप्रत्यक्ष मदत काय झाली ती. ती जी अप्रत्यक्ष मदत असते त्याच्यामध्ये, आपण जशा देवांना प्रार्थना करतो किंवा पंचमहाभूतांना प्रार्थना करतो किंवा अनेक शक्तींना प्रार्थना करतो की ‘मला मदत कर’, ती याचना असते, स्तुती असते असं सगळं असतं. ह्यामध्येसगळ्यात मोठा मदतीचा ओघ जर आपल्याकडे येऊ शकत असेल,तर तो आपल्या पूर्वजांचा असतो ! म्हणजे काकणभर सरसच. देवलोकातील देव काहीच करू शकत नाहीत, एवढी मदत पितर करू शकतात, जर त्या शक्ती आपण अनुकूल करून घेतल्या तर ! आणि प्रतिकूल जर राहिल्या तर तेवढंच वाईट करू शकतात. त्या पितरांकडे तेवढी  शक्ती असू शकते की ते वाईटही करू शकतात आणि चांगलंपण करू शकतात. मग त्यांनी आपल्या दृष्टिकोनातून चांगल्यात चांगलं करावं असं जर आपल्याला वाटत असेल, त्यांच्याकडून चांगल्यात चांगले आशीर्वाद, चांगल्यात चांगल्या प्रेरणा आपल्याला मिळाव्यात असं जर आपल्याला वाटत असेल तर त्या सर्व शक्ती आपल्याला अनुकूल करून घेता आल्या पाहिजेत. हे सामान्य माणसाच्या दृष्टीकोनातून उपयुक्त ठरू शकतं.
आता समाजात राहताना हा जो सहयोग आपण घेत असतो, ते एक प्रकारचे आपल्यावर त्यांचे उपकार असतात. ही उपकारांची फेड आपण बऱ्याच वेळेला प्रत्यक्षही करतो,पण काहीवेळेला ही फेड राहून जाते. त्या पितरांना केलेल्या प्रार्थना, त्यांची केलेली स्तुती याच्यामध्ये त्याराहून गेलेल्याचा अंतर्भाव आपल्याला करता येतो. ‘विदुरनीति’तील एका श्लोकात विदुरांनी सांगितलं आहे की, माणसानं कसं असावं. सगळ्यात शेवटी त्यांनी कृतज्ञतेवर भर दिलेला आढळतो.ते म्हणतात, “आठ गुणांनी युक्त मानव असावा.१) प्रज्ञा उत्तम असावी. २) आपल्या कर्तव्य पालनात कसूर होता कामा नये. ३) बहुभाषित असावं. ४) उत्तम श्रोता असावं. ५) उत्तम पराक्रम करावा. ६) उत्तम वक्ता असावं. ७) दान उत्तम झालं पाहिजे. ८) कृतज्ञता प्रत्येकात असावी.
कृतज्ञतेचा व्यक्त करण्याचा पहिला परिणाम म्हणजे आपल्याकडे कमीपणा घेतल्यानं, शरणागत झाल्यानं आपल्याला वाटणारा संतोष. दुसरा सगळ्यात उत्तम परिणाम म्हणजे यामुळे उपकार करणाऱ्याला तशाच प्रकारचं आणखी सत्कर्म करण्याची प्रेरणा मिळते. हे मुख्य दोन फायदे कृतज्ञतेचे आहेत. समाजात अशा काही व्यक्ती पाहतो की त्यांची कृतज्ञता नसून सगळी कृतघ्नताच असते. कारण कोणी आपल्यावर केलेल्या उपकारांशी त्यांचा काही संबंध नसतो. उलट दांभिकपणे ते असं म्हणतात की, ‘माझ्या काहीतरी सत्कर्मामुळे अमुक व्यक्तीला मला उपकार करण्याची बुद्धी झाली. त्यात त्याने विशेष असं काय केलं?’ही झाली कृतघ्नता. याचे अनेक भाव किंवा पदर असू शकतात. जसं की, कर्तव्यच्युती. अशा अनेक प्रकारच्या कृतघ्नतांची यादीसुद्धा आपल्याकडे दिलेली आहे.
पितृ यज्ञ किंवा श्राद्ध हे मुख्यत: कृतज्ञता व्यक्त करण्याचं माध्यम आहे. अनेक जन्मात आपले आई-वडील, मामा-मामी, काका-काकी कोण याची आपल्याला कल्पना नसते. फक्त सद्य जन्मातील आई-वडील ठाऊक असतात. पण ते गेल्या जन्मी कोण होते याचा उल्लेख याज्ञवक्ल्यांनी केलेला आहे. आपण त्यांच्याबद्दल कृतज्ञता व्यक्त करू शकतो तेवढंच आपल्या हातात असतं कारण अशा नात्यांची कल्पना आपल्याला कधीही नसते.
आपले सर्व पूर्वज अशी ‘पितर’ शब्दाची व्याख्या अथर्ववेदात बाराव्या अध्यायात पंचेचाळीसाव्या श्लोकात केलेली आहे. अगदी लहान वयात गेलेली संततीसुद्धा पितर या सदरातच मोडते. या मृत्यूलोकातून गेला म्हणजे तो पूर्वज झाला. अशी ही सुटसुटीत व्याख्या त्यांनी केलेली आहे. मूळ ‘पितृ’ हा शब्द आहे आणि तो पितृवाचक आहे. त्या शब्दाचं मराठी भाषेतील वेगळं रूप म्हणजे पितर. जीवनाची परिसमाप्ती मृत्यूनं होते. त्यानंतरच तो पूर्वज आहे, पितर आहे असं आपल्याकडे म्हटलं जातं. ते अतिशय सूक्ष्म रूपात असतात. जे सप्त लोकांत फिरत असतात. याची रूपरेषा ऋग्वेदातील दहाव्या मंडलातील चौदाव्या आणि सोळाव्या सूक्तात सांगितली आहे. मृताची मरणोत्तर स्थिती ही काही अंशी देहयुक्त स्थितीसारखीच असू शकते. म्हणजे इच्छा, वासना इतर मानवाला डाचणाऱ्या गोष्टी तिथेही असू शकतात. पण ते भोगायचं साधन असलेला देह मात्र आता त्याच्याकडे नसतो. त्यामुळे या इच्छा, वासना जेवढ्या कमी असतील, लिप्तता कमी असेल, तेवढं त्याला मरणोत्तर स्थितीमध्ये त्रास कमीतकमी होण्याची शक्यता असते. तेच ऋषींनी वर्णन केलं आहे. त्याच्या ऋचा, मंत्र जवळजवळ सर्व यज्ञाला उद्देशून आहेत. म्हणजे अग्निलाच केलेलं हे आवाहन आहे की माझ्या पितरांना ही शक्ती तू तिथे दे. त्यांचा उद्धार होऊन त्यांचे आशीर्वाद मला मिळू देत. थोडक्यात हा सगळा स्वार्थाचाच खेळ आहे. म्हणजे ‘दुसऱ्याचं चांगलं झालं की माझं चांगलं होऊ दे’ हा सगळ्यात मोठा आणि चांगला स्वार्थ आहे. तोच या पितृ यज्ञामध्येसुद्धा अपेक्षित आहे. ऋग्वेदातील दहाव्या मंडलातील चौदाव्या सूक्तातील आठव्या ऋचेत पितरांना आवाहन आहे की, जीव हा शरीराला सोडून महान मोठ्या आकाशात जातो. त्याला पुनरागमन करायला सांगितलं आहे, पण कसं,तर ‘तुला तुझ्या कर्मदोषाप्रमाणे यायचं झालं तर तू तेजस्वी शरीरानं ये!’. या ज्ञानाचा उपयोग आपल्याला करून घेता आला पाहिजे.  आपल्या ऋषी मुनींनी सांगितलेल्या  पितरांसाठीच्या प्रार्थना, सूक्त वापरून पितरांना हविर्भाग अर्पण करा आणि तुमचं जीवन उत्तम बनवा.
मृत्यू हा अपरिहार्य आहे. आज आपण पितरांसाठी सत्कर्म करतो आहोत. पण पुढच्या पिढ्यांना आपली शांत करावी लागू नये यासाठीदेखीलआपण प्रयत्न केले पाहिजेत. म्हणून मृत्युचा क्षण महत्त्वाचा असतो. ‘सर्व कर्म मला अर्पण कर’ असं कृष्णानं गीतेत सांगितलं आहे.
आपल्या प्राचीन साहित्यात मृत्यूच्या क्षणाला होणाऱ्या विश्लेषज दु:ख, मोहज दु:ख, अनुतापज दु:ख आणि दु:खदर्शनज दु:ख या चार दु:खांबद्दलचं विवरण केलेलं आहे.या दु:खांपैकी मृत्युच्या क्षणाला आपल्या पूर्वजांना काय भावना असावी हे आपण अवलोकन करू शकतो . त्याप्रमाणे इलाज सांगितले आहेत. जसं, तीर्थयात्रा करून त्याचं पुण्य पितरांना अर्पण करा, इत्यादी. सहज जमेल असा एक उपाय म्हणजे आपल्या संस्कृतीनं सांगितलेल्या सर्वोत्कृष्ट अशा गायत्री मंत्राचं पठण आपल्या कुवतीनुसार करून नव्वद दिवसांचा संकल्प करून त्या पुण्यावरचा अधिकार सोडून देऊन पितरांना अर्पण करायचा. इथे ते आगामी पुण्य संकल्प करताक्षणीच  पितरांच्या नावावर जमा होत असतं. अर्थात हा संकल्प पाळला गेला नाही,तर ऋणांची परतफेड होण्याऐवजी ऋणांमध्ये वाढ होईल एवढं लक्षात घेणं आवश्यक आहे.
 आपल्या पितरांना भूक लागली आहे की माझे वंशज माझ्यासाठी काय त्याग करणार आहेत, किती कृतज्ञतापूर्वक करत आहेत हे ते बघत असतात. त्या सगळ्या पूर्वजांना आपण यज्ञज्योतीमार्फत हविर्भाग अर्पण करणारच आहोत त्याशिवाय पुण्याधिकार अर्पण करून सोडून देऊ शकलो तर ते सगळ्यात संतुष्टतेचं द्योतक असू शकेल. अशी संतुष्टता जर त्यांची झाली तर त्यांचे खूप सुंदर आशीर्वाद आपल्याला मिळू शकतात. त्यांची शक्ती आपल्याला हळूहळू अनुकूल होऊ शकते. आपल्या संस्कृतीनं पितरांचं स्मरण रोजच करायला सांगितलं आहे. लक्षात घ्या की, हे त्यांच्यावरचे उपकार नाहीत. आता हे यज्ञसाक्षीनं आपण उत्तम पद्धतीनं करू शकतो.
शेवटच्या प्रवासाची तयारी म्हणजे हा पितृ यज्ञ आहे. देणंघेणं इथेच संपवायचं आहे. ऋणानुबंधाचा धागा अशाच व्यक्तीशी गुंफता आला पाहिजे, ज्याची आठवण केल्यावर पुनरावृत्ती नाही. तो जिथे जाईल तिथे आपल्याला घेऊन जाईल. तो म्हणजे ईश्वर ! त्याच्या ठिकाणीच आपल्याला रेझोनेट व्हायचं आहे, समगती साधायची आहे. त्यासाठी पितृ यज्ञ आवश्यक आहे.”
 
पितृ यज्ञ -विवेचनानंतर मुख्य यज्ञवेदीच्या बाजूला पितृ यज्ञासाठी एका स्वतंत्रहवन कुंडाची व्यवस्था करण्यात आली होती. छोट्याशा विश्रांतीनंतर उपस्थित साधकांना एका द्रोणामध्ये तीन पिंड देण्यात आले. तीळ, यव, दर्भ आणि कापूर आपल्या उजव्या हातात धरून व त्यावर एकाग्रता साधून आपापल्या पूर्वजांचं स्मरण सगळ्यांनी केलं. परमपूज्य सद्गुरु श्री बापट गुरुजी यांच्या दिव्य अमृतवाणीतून ऋग्वेदातील पितृ मंत्रांचं उच्चारण झालं. रुचि नावाच्या ऋषीनं पितृ स्तोत्र नावाचं जे स्तोत्र लिहिलं आहे, त्या स्तोत्राच्या प्रत्येक श्लोकाबरोबर उपस्थित साधकांनी आपापल्या पूर्वजांना ‘इदम पितृभ्य: इदं न मम्’ असं पठण करत  हविर्भाग केला. त्यावेळी प्रत्येक श्लोकाचा अर्थही श्रीसद्गुरुंनी समजावून सांगितला. त्यानंतर ऋग्वेदातल्या ऋचांचं पठण श्रीसद्गुरुंनी केलं. एक पिंड ज्यावर उभा दर्भ खोचलेला आहे, त्याचं हवन करून उरलेले दोन पिंड एका पात्रात तर्पणासाठी एकत्रित करण्यात आले.
श्रीसद्गुरूंनी घालून दिलेल्या मार्गदर्शनानुसार आणि पूज्य आईंच्या उपस्थितीत पितृ हवन पार पडल्यावर लगेचच स्वयंसेवकांनी तर्पणासाठी एकत्रित केलेले पिंड बदलापूर येथील उत्तर वाहिनी उल्हास नदीमध्ये विसर्जित करून तर्पण विधी पूर्ण केलागेला.
 
सामूहिक आवर्तनं- प्रथम बंधू आणि नंतर भगिनी अशा क्रमानं सामूहिक हवन करतेवेळी श्रीगायत्री मंत्राचं पठण आणि हवन झालं.
 
नैवेद्यार्पण -सुखकारक आणि श्रेयस्कर अशा मधुमय जीवनासाठी असलेली प्रार्थना ऋग्वेदातील ऋचांमध्ये समाविष्ट आहे. त्या ऋचांचं आणि अन्नपूर्णाष्टकम् स्तोत्राचं पठण करतेवेळी यजमानांकडून श्रीयज्ञनारायणाला भोजनपात्रातील अन्नाच्या एकेक ग्रासाचा हविर्भाग अर्पण करण्यात आला. नंतर सर्वांना भोजन-प्रसादासाठी विश्रांती देण्यात आली.उपस्थितांनी महाप्रसादाचा लाभ घेतला.
 
सामाजिक उपक्रम –दुपारच्या सत्रात मोफत वैद्यकीय समुपदेशन या उपक्रमाला सुरुवात झाली. व्यस्तदिनक्रमामुळंबालक-पालकसमुपदेशनआणिबालसंस्कारवर्गहेउपक्रमहोऊशकलेनाहीत. पहिल्या सत्रात भोजन विश्रांतीच्या काळात जन्मपूर्व गर्भ संस्कार घेण्यात आले.
 
प्रसाद भोजन झाल्यावर  बाल संस्कार वर्गातील मुलांकडून हवनसत्र घेण्यात आलं. त्यात मेधा सूक्ताच्या पठणासोबत श्री टेंबे स्वामी महाराज रचित ‘नमस्ते शारदे देवी सरस्वती मतिप्रदे...’ हा सरस्वती मंत्र, श्रीगायत्री मंत्र तसेच || नमो गुरवे वासुदेवाय || हा सिद्धमंत्रही मुलांकडून म्हणवून घेत त्यांच्याकरवी यज्ञदेवतेला हविर्भाग अर्पण करण्यात आला.
 
विशेष–

1. आधुनिक पिढीला स्तोत्र-मंत्रांबद्दल आस्था निर्माण करणं आणि जाज्वल्य भारतीय परंपरेचं स्फुल्लिंग पेटवणं ह्या सद्हेतूनं प्रेरित होऊन यंदा २०२२ च्या गणेशोत्सवानिमित्त प्रथमच संस्थेतर्फे ‘श्रीगणेश स्तवन स्पर्धा’ ह्या विनामुल्य ऑनलाईन स्पर्धेचं आयोजन करण्यात आलं होतं. यामध्ये ११० हून अधिक मुलांनी उत्स्फूर्त सहभाग नोंदवला. या स्पर्धेसाठी ‘बालवाडी ते अंतिम वर्ष’ असे सात गट करण्यात आले होते. प्रत्येक गटाचं प्रत्येकी दोन परीक्षकांनी परीक्षण केलं. यामध्ये गणपतीचं स्तोत्र / पद / श्लोक / मंत्र यापैकी कोणत्याही एका काव्य प्रकाराचं पठण मुलांना करायचं होतं. ह्यासाठी स्पष्ट उच्चार, बिनचूक पठण, लयबद्धता आणि भावपूर्ण सादरीकरणासाठी एकंदर ५० गुणांची योजना होती. वयोगटानुसार मुलांना देण्यात आलेल्या स्तोत्र / मंत्र / श्लोकांचं पठण करून त्याचे व्हिडीओज संस्थेला पाठवण्यात आले. अनेक मुलांनी आपापल्या सुमधुर आवाजात छान सादरीकरण केलं. उपस्थित साधकांना वानगीदाखल एक व्हिडीओ क्लिप दाखवण्यात आली. या स्पर्धेतील विजेत्यांचा बक्षीस समारंभ पूज्य आई  (अनघाताई बापट)आणि संस्थेचे विश्वस्त श्री अशोक सावंत तसेच श्री यशोधन बापट यांच्या हस्ते संपन्न झाला. विजेत्यांची नावं आणि वयोगट खालीलप्रमाणे आहेत.
   1. बालवाडी
      1. सानवी तुषार वाजे
      2. शरण्य चेतन गोवेकर
      3. अव्यान आशय सप्रे
      4. रेवा योगेश झुंजारराव
      5. कणाद केशव भागवत
   2. इयत्ता १ली ते २री
      1. श्रिया रविद्र खानविलकर
      2. हर्ष हेमंत कुबल
      3. रिदम गजानन टाकळे
      4. नमिष महिंद्र पाटील
   3. इयत्ता ३री ते ४थी
      1. साक्षत विश्वास जमघारे
      2. सुश्रुत अंकुश कुलकर्णी
      3. मिहिका प्रशांत मासराम
   4. इयत्ता ५वी ते ६वी
      1. अनुश्री महेश जोशी
      2. स्वरा जोशी
      3. हर्ष हेमंत पाटील
   5. इयत्ता ७वी ते ८वी
      1. ध्रुव धारप
      2. योगेश्वरी पोंक्षे
      3. रुजुला खंडारे
   6. इयत्ता ९वी ते १२वी
      1. श्लोक ज्ञानदेव पावसे
      2. चारुदत्त विवेक महाबळ
      3. विश्वा राजेशकुमार रावळ
   7. प्रथम वर्ष ते अंतिम वर्ष
      1. संपदा विवेक महाबळ
      2. सिद्धार्थ मकरंद पोवळे
      3. प्राजक्ता मंगेश सुर्वे

 

1. मागील महिन्याच्या गुरुपौर्णिमा यज्ञात यज्ञसाक्षीनं १४ ऑगस्ट २०२२ ते १२ नोव्हेंबर २०२३ या कालावधीदरम्यान ११ कोटी || नमो गुरवे वासुदेवाय || सिद्धमंत्राचा संकल्प करण्यात आला होता. त्यानुसार या महिन्याच्या यज्ञात भक्तांनी केलेली जप संख्या अंदाजे १७ लाख एवढी नोंदवण्यात आली. तसेच २० भक्तांच्या घरी आणि १ यज्ञस्थळी घ्यावयाच्या नामस्मरणाची जी घोषणा करण्यात आली होती, त्यातलं पहिलं नामस्मरण गोरेगाव पूर्व येथील भक्ताकडे संपन्न झालं.

 
पूर्णाहुती– संध्याकाळच्या शेवटच्या सत्रात पुन:श्च राष्ट्रकल्याणाच्या संकल्पाचं सामूहिक पुनरुच्चारण करून पूर्णाहुतीचे मंत्र म्हटले गेले. यजमानांच्या हस्ते पूर्णाहुती घेण्यात आली.पूर्णाहुतीच्या मंत्रांनंतर आशीर्वाद मंत्रांचं उच्चारण सुरु असताना उपस्थित साधकांवर, संपूर्ण दिवस श्रीदेवतेच्या मूर्तीवर होणाऱ्या अभिषेक जलाचं प्रोक्षण करण्यात आलं.
 
सांगता – यज्ञ संपन्न झाल्यावर आदल्या दिवशीपासून यज्ञाप्रीत्यर्थ करण्यात येणाऱ्या सर्व व्यवस्था एकमेकांच्या साहाय्यानं पुन्हा जागच्या जागी नीट लावल्या गेल्या. या सेवाकार्यात छोट्या स्वयंसेवकांनीही आनंदानं त्यांचा खारीचा वाटा उचलला. जसे, बॅच गोळा करणं, तीर्थप्रसादाचं वाटप करणं, चटया गुंडाळून ठेवणं इत्यादी.
 
श्रीसद्गुरु प्रेरणेनं आणि कृपाशिर्वादामुळं पितृ यज्ञ कार्यक्रम यशस्वीपणे संपन्न झाला. असीम आनंदाचं गुरुकृपादान, श्रीसद्गुरु पादुकांचं दर्शन घेऊन आणि सकारात्मक ऊर्जा ग्रहण करून सर्व गुरु बंधू आणि भगिनी यांनी निरोपाचं ‘हरि ओम’ करत स्वगृही प्रस्थान केलं.
 
|| नमो गुरवे वासुदेवाय ||
 

ब्रह्मलीन परमपूज्य सद्गुरु श्री वासुदेव वामन बापट गुरुजीयांच्या प्रेरणेनं प्रकाश ज्ञान शक्ती चॅरिटेबल ट्रस्टतर्फे, दि. ०९ ऑक्टोबर २०२२ या दिवशी ‘सप्तशती स्वाहाकार’ आयोजित करण्यात आला होता. यज्ञामध्ये संपूर्ण दिवस सामूहिक श्रीदुर्गा सप्तशतीचा पाठ घेण्यात आला.
 
सामूहिक यज्ञाची पूर्वसंध्या - दि. ०८ ऑक्टोबर २०२२ – दुपारपासून यज्ञाच्या पूर्वतयारीसाठी साधक मंडळी जमा झाली. त्या अनुषंगानं यज्ञ स्थळाची साफसफाई, यज्ञवेदी सजवणं, बैठक व्यवस्था, ध्वनी व्यवस्था इत्यादी सर्व तयारी करून संध्याकाळी ७ ते ७.३० च्या दरम्यान श्रीरामरक्षेचं आणि श्रीमारुती स्तोत्राचं सामूहिक पठण झालं. दुसऱ्या दिवशीच्या यज्ञरक्षणार्थ श्रीराम व श्रीमारुती यांना प्रार्थना करण्यात आली.
 
सप्तशती स्वाहाकार– दि. ०९ ऑक्टोबर २०२२ - यादिवशी सकाळी ८.३० वाजता सर्व यजमानांकडून पुण्याह वाचन, देवता पूजन, संकल्प इत्यादी विधिवत उपचार करण्यात आले. त्यानंतर सकाळची न्याहारी घेऊन ठिक ९.३० वाजता यजमानांसह सर्वजण पुन्हा उपस्थित झाले.
पूज्य ब्रह्मलीन सद्गुरु श्री बापट गुरुजींच्या साक्षीनं आणि पूज्य आईसाहेबांच्या मार्गदर्शनाखाली सर्व यजमानांनी यज्ञवेदीचं आणि दशदिशांचं पूजन केलं. || ॐ तत्सवितुर्वरेण्यं भर्गो देवस्य धीमहि धियो यो न: प्रचोदयात् || या श्रीगायत्री मंत्राच्या जयघोषात सर्व यजमानांच्या हस्ते सौर ऊर्जेद्वारे प्रज्वलित अग्नी, यज्ञवेदीमध्ये प्रतिष्ठापित करण्यात आला. नंतर आवाहन मंत्रांद्वारे सर्व देवतांना आणि पितरांना आवाहन करून त्यांना यज्ञास उपस्थित राहून हविर्भाग स्वीकारण्याची विनंती मनोमन केली गेली. त्यानंतर राष्ट्रकल्याणाच्या संकल्पाचं उच्च स्वरात, एका आवाजात उच्चारण करण्यात आलं.
पहिल्या सत्रात आवाहन मंत्रांनंतर यजमानांकडून हवन घेण्यात आलं. याप्रसंगी सामूहिक मंत्र पठणामध्ये श्रद्धा सूक्त, अघोरकष्टोद्धरण स्तोत्र, || नमो गुरवे वासुदेवाय || आणि श्रीगायत्री या दोन्ही सिद्ध मंत्रांचं प्रत्येकी ५४ वेळा पठण आणि हवन घेण्यात आलं. लगेचच श्रीदुर्गा सप्तशतीच्या पाठातील सप्तश्लोकी दुर्गा, श्रीदुर्गाअष्टोत्तरशतनामस्तोत्र, पाठविधी यांच्या पठणाला सुरूवात झाली. त्याचबरोबर श्रीमहिषासुरमर्दिनी देवीच्या तसबिरी समोर ताम्हणात ठेवलेल्या श्रीदेवीच्या मूर्तीवर जलाभिषेकास सुरुवात झाली. नवार्णव मंत्राचं १०८ वेळा पठण आणि यजमानांकडून हवनही झालं. यानंतर पहिल्या सत्रातील पंधरा मिनिटांची विश्रांती देण्यात आली. या विश्रांतीदरम्यान ७ कुमारिकांचं पूजन करण्यात आलं आणि त्यांना भेटवस्तू देण्यात आल्या. विश्रांती समाप्तीनंतर श्रीसद्गुरुंच्या पूर्वमुद्रित ध्वनिमुद्रणाद्वारे जगन्मातेची मानसपूजा सर्वांकडून करवून घेतली. यानंतर पुढील महिन्यातील कार्यक्रमांसंदर्भात सूचना देण्यात आल्या आणि लगेचच श्रीसद्गुरुंच्यापूर्वध्वनीमुद्रित ऑडिओ विवेचनाचा लाभ सर्वसाधक-भक्तांनी घेतला.
 
विवेचन ऑडीओ दिनांक – ११-०१-२००९ श्रीगुरुपरंपरा आणि गुरुतत्त्वाशी एकरूप झालेल्या ज्ञात आणि अज्ञात व्यक्ती आणि शक्ती यांचं पुण्यस्मरण करून सप्तशती स्वाहाकाराच्यानिमित्तानं श्रीसद्गुरुंनी आपल्या अमृतवाणीतून ‘शतचंडी’ विषयावर विवेचन केलं. ते म्हणाले, ”आपण इथे अनेक वेळेला शतचंडी, नवचंडी घेत असतो. त्यात जी काही कर्मकांडं आहेत, त्यातला आवश्यक भाग तेवढा फक्त आपण ठेवला आहे. म्हणजे जे संयुक्तिक आहे तेवढं ठेवलेलं आहे. सप्तशतीच्या नंतरच्या काळात जो भाग त्यात घातला गेला, तो काढून टाकला आहे.
आता शतचंडी म्हणजे काय? तर दुर्गा सप्तशती या नावाने ७०० मंत्र आहेत, म्हणून त्याला सप्तशती म्हणतात. ह्यातील कित्येक मंत्र अतिशय प्रभावी आहेत. प्रापंचिक किंवा पारमार्थिक उन्नतीसाठी, प्रगतीसाठी ह्यातल्या विशिष्ट मंत्रांची विशिष्ट पद्धतीनं आवर्तनं केली, व्यक्तिगत पद्धतीनं ती केली तरीसुद्धा जी इच्छा आहे,तिची पूर्ती होऊ शकते. ह्या मंत्रांचा  फायदा सर्वांना व्हावा म्हणून शतचंडीचं आयोजन होत असतं. ज्याला पारमार्थिक फळ  पाहिजे किंवा प्रापंचिक काही पाहिजे, तर तेही पूर्ण होईल किंवा दोन्ही मिळेल. फक्त ते मंत्र आपण नम्रतापूर्वक, एकाग्रतापूर्वक पठण केले पाहिजेत किंवा अगदी एकाग्रतेनं श्रवण तरी केले पाहिजेत. ज्यांना स्वत:ला पठण करणं शक्य आहे त्यांनी ते स्वत: पठण करावेत. ह्याच्यामध्ये कोणताही बागुलबुवा उभा करण्यात अर्थ नाही की हे फक्त पुरुषांनी म्हणावं किंवा स्त्रियांनी म्हणावं किंवा अमुक जातीच्या लोकांनी म्हणावं असं काहीही नाही, तसंच असं काही कुठल्याही ग्रंथांमध्येही आढळेलेलं नाही. ह्या मंत्रांचं अनुष्ठान कोणीही करू शकतो आणि त्या मंत्रांचं पठण  करून हविर्द्रव्य अर्पणही करू शकतो. तेवढंच नेमकं आपण इथे केलेलं आहे.
आता ही “दुर्गा” कशी आहे, ह्याचं सार ‘दुर्गाशतनाम स्तोत्र’ ह्या स्तोत्रामध्ये सांगितलं आहे. त्यातल्या पान ९ वर ४ था श्लोक आहे. सर्वमंत्रमयी सत्ता.... ह्याचा अर्थ असा आहे की, ही जी काही शक्तीची सत्ता आहे, ही मंत्रमयी सत्ता आहे. मंत्रांनी कदाचित ही सत्ता आपण आकलन करून घेऊ शकतो. हे जे सत्तेचं रूप आपल्यापुढे रंगवलं आहे ते महिषासुरमर्दिनी आहे. महिष नावाच्या असुराचा नाश करणारी म्हणून ती महिषासुरमर्दिनी असं तिचं नाव ठेवलं गेलं. ह्या प्रतिमेवर आपण मानसपूजाही केली. पण ज्या प्रमाणात आपण प्रतीकाची उपासना करतो त्या प्रमाणात मूळ सत्तेचं, मूळ शक्तीचं अवमूल्यन होत असतं; कारण ती शक्ती  फक्त प्रतीकामध्येच आहे असं नाही. ती सगळीकडे आहे. तशीच ती प्रतीकामध्येपण आहे, एवढाच त्याचा अर्थ झाला. मग आपल्याला जे आवडतं रूप आहे, ते रंगवण्याचे ह्या संस्कृतीनं पूर्वापार प्रयत्न केले आणि त्याच्यातून ही प्रतीकं निर्माण झाली. त्यातलंच हे महिषासुरमर्दिनीचं प्रतीक आहे. आद्य शंकराचार्यांनी त्याचं प्रतीक म्हणून हे यंत्र दिलेलं आहे. ह्या यंत्रामध्ये ही शक्ती सामावलेली आहे असं आचार्यांचं प्रतिपादन आहे. त्यांनी त्याला शतचंडी यंत्र किंवा सप्तशती यंत्र असंही म्हटलं आहे.
आता ही जी काही यंत्रं आहेत, हे जगातलं भलंमोठं आश्चर्य आहे. एवढं प्रचंड भौमितीय ज्ञान आणि अचूकता त्या काळात साधली गेली आणि ती शक्ती त्या यंत्रामध्ये समाविष्ट केली गेली.हे सगळं खूप अजब आहे, कारण आपण त्या प्रतीकावरही एकाग्रता करू शकतो आणि यंत्रावरही करू शकतो. मघाशी सांगितल्याप्रमाणे ही सत्ता आहे, शक्ती आहे, ती मंत्रमयी आहे हा त्यातला महत्त्वाचा गर्भितार्थ आहे. मग आपण मंत्र जेवढे एकाग्रतेनं पठण कराल किंवा श्रवण कराल तेवढी ती शक्ती जागृत होऊ शकते. ही शक्ती आपल्या स्वत:त जागृत होऊ शकते.
महालक्ष्मी, महाकाली आणि महासरस्वती असं शक्तीच्या तीन रूपांचं वर्णन केलं आहे. वस्तुत: ती मूळ शक्ती एकच आहे. पण स्वभाववैशिष्ट्यानुसार जशी आपण नावं वेगवेगळी देतो तशी तिच्या कामगिरीनुसार तिला वेगवेगळी नावं दिली गेलेली आहेत. सप्तशतीमध्येसुद्धा तिला शांभवी, शाकंभरी, वैष्णवी अशी नावं दिलेली आहेत आणि अनेक रूपांमध्ये तिचं वर्णन केलेलं आहे. जसं, त्रिगुणात्मक त्रैमूर्ती दत्त म्हणजे सत्व, रज आणि तम या गुणांनी युक्त आहेत,  तशी ही शक्तीची तीन रूपं महालक्ष्मी, महाकाली आणि महासरस्वती या नावांनी प्रकाशात आणली. म्हणजे उत्पत्ती, स्थिती आणि लय तिथे समाविष्ट केले गेले.
सप्तशतीमध्ये शुंभ, निशुंभ किंवा इतर जी राक्षसांची जी नावं आहेत त्या असुरांचा नाश ह्या शक्तीनं केला असा उपसंहार प्रत्येक अध्याच्याच्या शेवटी आढळतो. ह्या असुरांना मारत ती मुक्तीपर्यंत गेली. हे असुर, दैत्य कोण आहेत? दैत्य हा शब्दसुद्धा द्वैत ह्या शब्दापासून निर्माण झाला. तू वेगळा आहेस आणि ईश्वर वेगळा आहे, शक्ती निराळी आहे. हे सगळं द्वैत झालं. द्वैतामुळे माणसाची सतत अवनती होत असते. हे द्वैतरूपी राक्षस कशीकशी कामगिरी करतात, त्याचं वर्णन मुख्यत्वेकरून सप्तशती ग्रंथात आढळतं. हे स्वभावरूपी राक्षस असतात. जसं, क्रोधरूपी राक्षस घरादाराचा नाश करतो. शक्तीच्या साहाय्यानं ह्या असुरांवर कसा विजय मिळवावा ह्याचा उत्तम अभ्यास म्हणजे सप्तशती आहे. ही शक्ती कुठून आली? तर मूळ ब्रह्मापासूनच निर्माण झाली आणि त्या शक्तीच्या माध्यमातून सारं विश्व चालू आहे. शक्तीशिवाय मनुष्य निर्बल होऊन जातो. ही शक्ती मनाची पाहिजे, देहाची शक्ती पाहिजे, आत्म्याची शक्ती पाहिजे अशी सगळीच शक्ती पाहिजे. मनाची शक्ती जर आपण चांगल्याप्रकारे कार्यान्वित करू शकलो तर काय होऊ शकतं त्याचा उत्तम अभ्यास म्हणजे सप्तशती आहे. ह्या असुरांचं आठव्या अध्यायात वर्णन केलं आहे. उपदेशपर अध्यायांमध्ये त्यांनी आठ प्रकारच्या पाशांचं वर्णन केलं आहे. प्रत्येक माणसाभोवती आठ प्रकारचे पाश असतात, त्या पाशांना त्यांनी असुरांची नावं दिलेली आढळतात. हे पाश प्रत्येक माणसांत आहेत. ह्या पाशांमुळे माणसाचं व्यक्तिमत्व, त्याचं मन, आणि त्याचा आत्मा ह्यांची प्रगती होऊ शकत नाही. हे पाश कोणते आहेत? तर आपणच आपल्याभोवती विणलेले आहेत. आपण स्वत:च ही कल्पना केलेली आहे की आपण स्वत:च ह्या पाशामध्ये अडकलेलो आहोत किंवा स्वत:शी किंवा इतरांशी बोलताना आपण वारंवार बजावत आलेलो आहोत की हो आम्ही ह्यात अडकलेलो आहोत.
१)  उदायुध – याचा अर्थ घृणा. घृणा नावाचा राक्षस. ह्या घृणेची ८६ प्रकारची आलंबनं असतात. ह्यात सर्व प्रकारचा तिरस्कार येतो. जेवढा जेवढा तिरस्कार करतो तेवढा तेवढा आपला अहंकार बलवान होतो. म्हणून दुसऱ्याला समजावून सांगण्याचा प्रयत्न करून झाल्यानंतरसुद्धा एखाद्याला समजत नसेल तर घृणा न करता आपण त्याला मनातल्या मनात त्याला क्षमा करून टाकावी. असं सप्तशती सांगते.
२)  कंबू – कंबू याचा अर्थ लज्जा. याची ८४ प्रकारची आलंबनं सांगितली आहेत. आपण जे चांगलं काम करतो त्याची लाज बाळगता कामा नये. ते चांगलं काम ताठ मानेनं करता आलं पाहिजे. ती लज्जा काढून टाकता आली पाहिजे. मायेच्या साहाय्यानंच लज्जेवर मात करू शकतो.
३)  कोटिवीर्य – याचा अर्थ भीती. ही भीती ५० प्रकारची आहे. सप्तशती म्हणते स्वत:च्या अस्तित्वाला धोका निर्माण झाला की त्याला भीती वाटते. आपल्याला अनेकांची भीती वाटत असते. सगळ्यात मोठी भीती ही मृत्यूची असते. या भीती नावाच्या राक्षसावर सप्तशतीच्या मंत्राद्वारे विजय मिळवता येते. ही भीती जर काढून टाकली तर घाबरण्यासारखं काहीच शिल्लक रहात नाही.
४)  धुम्र – याचा अर्थ शंका किंवा संशय. धुम्र म्हणजे धूर. या राक्षसाची संख्या १०० नोंदवली आहे. जसं धूर निर्माण झाला असताना की पलिकडचं दृश्य आपल्याला स्पष्टपणे अवलोकन करता येत नाही, ते दृश्य धूसर दिसतं, त्यामुळे वास्तवाची जाणीव आपल्याला होऊ शकत नाही. आपण जीवनामध्ये ज्या सतत इच्छा करत असतो, त्या इच्छा-आकांक्षांच्या धुरामुळे खरं ज्ञान, खरं तप, खऱ्या प्रेरणा आहेत त्या आपण स्पष्टपणे अवलोकन करू शकत नाही. ध्यानाला बसलो तर ध्यान लागत नाही. या राक्षसाचा नाश अभ्यासपूर्वक करता आला पाहिजे.
५)  कालप – याचा मूळ अर्थ आहे लपविण्याची इच्छा. या राक्षसाची संख्या १०० नोंदवली आहे. आपण इतरांपासून अनेक गोष्टी लपवून ठेवत असतो. जेव्हा जेव्हा तुम्ही एखादी गोष्ट लपवता तेव्हा तेव्हा तुमच्या मेंदूमध्ये वेगळ्या प्रकारच्या लहरी निर्माण होतात आणि त्या तुमच्या एकाग्रतेच्या मध्ये येतात. त्याचं निर्दालन महिषासुरमर्दिनीने करते.
६)  दौहद – या नावाच्या राक्षसांची संख्या १००० आहे. याचा अर्थ स्वत:चं कुळ आणि कुळाचा अभिमान. अध्यात्मानुसार हा एक असुर आहे असं सप्तशती सांगते.
७)  मौर्य – मूर नावाचा राक्षस आहे. मूर म्हणजे स्वभाव. यांची संख्या दहा लाख सांगितली आहे. मूळ त्याचा शब्द ‘शिव’ असा आहे. ‘शिव’ याचा अर्थ इथे स्वभाव असा आहे. आपल्या स्वभाववैशिष्ट्यांचं प्रत्येकानं आत्मशोधन केलं पाहिजे. ह्या पाशावर विजय मिळवता येऊ शकतो असं सप्तशती सांगते.
८)  कालकेय – यावर विजय मिळवणारी आहे ती कालिका माता. याची संख्या १०००० नोंदवली आहे. कालकेय म्हणजे जात. हा एक असुर आहे. साधकाला जातीवर प्रचंड अभिमान असतो. हा खोटा अभिमान असतो हा काढून टाकता आला पाहिजे.
हे सर्व असुर शक्तीतूनच निर्माण झालेले आहेत म्हणजे सगळी मायाच आहे. अशा ह्या आठ प्रकारच्या राक्षसांवर महिषासुरमर्दिनीनं आठ प्रकारच्या आयुधांनी विजय मिळवला. मायेच्या साहाय्यानं मायेवर विजय मिळवून त्या ब्रह्म्याशी ते तत्त्व एकरूप करून ठेवलं म्हणजेच (एकरुपत्व मिळवलं) म्हणजे मुक्ती मिळवली. जीवनातलं दुर्गतीला नेणाऱ्या तत्त्वज्ञानावर विजय मिळवण्याचं सामर्थ्य निर्माण करून देणारी जी आहे ती दुर्गा आहे. म्हणून तिची पूजा नवरात्रात करतात. ह्या दुर्गेचा जप म्हणजे ही सप्तशती आहे. याच्या साहाय्यानं अद्वैत ब्रह्माशी एकरूपत्व मिळवायचं आहे. हरि ओम’
 
नैवेद्यार्पण -सुखकारक आणि श्रेयस्कर अशा मधुमय जीवनासाठी असलेली प्रार्थना ऋग्वेदातील ऋचांमध्ये समाविष्ट आहे. त्या ऋचांचं, गायत्री मंत्राचं आणि अन्नपूर्णाष्टकम् स्तोत्राचं पठण करतेवेळी यजमानांकडून श्रीयज्ञनारायणाला भोजनपात्रातील अन्नाच्या एकेक ग्रासाचा हविर्भाग अर्पण करण्यात आला. नंतर सर्वांना भोजन-प्रसादासाठी विश्रांती देण्यात आली.उपस्थितांनी महाप्रसादाचा लाभ घेतला.
 
भोजनोत्तर बाल संस्कार वर्गातील मुलांकडून हवनसत्र घेण्यात आलं. त्यात मेधा सूक्ताच्या पठणासोबत श्री टेंबे स्वामी महाराज रचित ‘नमस्ते शारदे देवी सरस्वती मतिप्रदे...’ हा सरस्वती मंत्र मुलांकडून म्हणवून घेत त्यांच्याकरवी यज्ञदेवतेला हविर्भाग अर्पण करवण्यात आला.
 
सामाजिक उपक्रम –पहिल्या सत्रात भोजन विश्रांतीच्या काळात जन्मपूर्व गर्भ संस्कार घेण्यात आले. दुपारच्या सत्रात बालसंस्कारवर्ग,मोफत वैद्यकीय समुपदेशनआणिबालक-पालकसमुपदेशनहेउपक्रमसुरू झाले.
 
सामूहिक आवर्तनं– सप्तशतीतल्या पहिल्या पाठापासून ते तेराव्या पाठापर्यंत प्रत्येकी तीन-तीन अध्यायांचं प्रथम बंधू आणि नंतर भगिनी अशा क्रमानं सामूहिक पठण आणि हवन झालं. सप्तशतीच्या पाठ समाप्तीनंतर “सिद्धकुंजिका”स्तोत्राच्यासामूहिक पठणासोबतयजमानांकडून हवन घेण्यात आलं.
 
पूर्णाहुती– संध्याकाळच्या शेवटच्या सत्रात पुन:श्च राष्ट्रकल्याणाच्या संकल्पाचं सामूहिक पुनरुच्चारण करून पूर्णाहुतीचे मंत्र म्हटले गेले. यजमानांच्या हस्ते पूर्णाहुती घेण्यात आली.पूर्णाहुतीच्या मंत्रांनंतर आशीर्वाद मंत्रांचं उच्चारण सुरु असताना उपस्थित साधकांवर, संपूर्ण दिवस श्रीदेवीच्या मूर्तीवर होणाऱ्या अभिषेक जलाचं प्रोक्षण करण्यात आलं.
 
नामजप आणि नामस्मरण संकल्पांची अद्ययावत नोंद - ऑगस्ट २०२२ महिन्याच्या गुरुपौर्णिमा यज्ञात यज्ञसाक्षीनं १४ ऑगस्ट २०२२ ते १२ नोव्हेंबर २०२३ या कालावधीदरम्यान ११ कोटी || नमो गुरवे वासुदेवाय || सिद्धमंत्राचा संकल्प करण्यात आला होता. त्यानुसार या महिन्याच्या यज्ञात भक्तांनी केलेली जप संख्या अंदाजे १७ लाख एवढी नोंदवण्यात आली.
तसेच २० भक्तांच्या घरी आणि १ यज्ञस्थळी घ्यावयाच्या नामस्मरणाची जी घोषणा करण्यात आली होती, त्यातलं दुसरं नामस्मरण विरार येथे आणि तिसरं नामस्मरण मालाड पश्चिम येथील भक्ताकडे संपन्न झालं.
 
सांगता – यज्ञ संपन्न झाल्यावर आदल्या दिवशीपासून यज्ञाप्रीत्यर्थ करण्यात येणाऱ्या सर्व व्यवस्था एकमेकांच्या साहाय्यानं पुन्हा जागच्या जागी नीट लावल्या गेल्या. या सेवाकार्यात छोट्या स्वयंसेवकांनीही आनंदानं त्यांचा खारीचा वाटा उचलला. जसे, बॅच गोळा करणं, तीर्थप्रसादाचं वाटप करणं, चटया गुंडाळून ठेवणं इत्यादी.
 
जगन्मातेच्या आणि श्रीसद्गुरुंच्या प्रेरणेनं आणि कृपाशिर्वादामुळं श्रीदुर्गा सप्तशती स्वाहाकार उत्तमरित्या संपन्न झाला. असीम आनंदाचं गुरुकृपादान, श्रीसद्गुरु पादुकांचं दर्शन घेऊन आणि सकारात्मक ऊर्जेसह शक्ती ग्रहण करून सर्व गुरु बंधू आणि भगिनी यांनी निरोपाचं ‘हरि ओम’ करत स्वगृही प्रस्थान केलं.
 
|| नमो गुरवे वासुदेवाय ||

ब्रह्मलीन परमपूज्य सद्गुरु श्री वासुदेव वामन बापट गुरुजीयांच्या प्रेरणेनं प्रकाश ज्ञान शक्ती चॅरिटेबल ट्रस्टतर्फे, दि. १३ नोव्हेंबर २०२२ या दिवशी ‘श्रीविष्णू यज्ञ’ आयोजित करण्यात आला होता. श्री सद्गुरुंच्या सातव्या पुण्यस्मरणाच्या निमित्ताने संपूर्ण दिवस सामूहिक श्रीविष्णू सहस्रनामाचं पठण आणि हवन घेण्यात आलं.
 
सामूहिक यज्ञाची पूर्वसंध्या - दि. १२ नोव्हेंबर २०२२ – दुपारपासून यज्ञाच्या पूर्वतयारीसाठी साधक मंडळी जमा झाली. त्या अनुषंगानं यज्ञस्थळाची साफसफाई, यज्ञवेदी सजवणं, बैठक व्यवस्था, ध्वनी व्यवस्था इत्यादी सर्व तयारी करून संध्याकाळी ७ ते ७.३० च्या दरम्यान श्रीरामरक्षेचं आणि श्रीमारुती स्तोत्राचं सामूहिक पठण झालं. तसंच दुसऱ्या दिवशीच्या यज्ञरक्षणार्थ प्रार्थना करण्यात आली.
 
श्रीविष्णू यज्ञ– दि. १३ ऑक्टोबर २०२२ - यादिवशी सकाळी ८.३० वाजता सर्व यजमानांकडून पुण्याह वाचन, देवता पूजन, संकल्प इत्यादी विधिवत उपचार करण्यात आले. त्यानंतर सकाळची न्याहारी घेऊन ठिक ९.३० वाजता यजमानांसह सर्वजण पुन्हा उपस्थित झाले.
पूज्य सद्गुरु ब्रह्मलीन श्री बापट गुरुजींच्या आशीर्वादाने  आणि पूज्य आईसाहेबांच्या मार्गदर्शनाखाली सर्व यजमानांनी यज्ञवेदीचं आणि दशदिशांचं पूजन केलं. || ॐ तत्सवितुर्वरेण्यं भर्गो देवस्य धीमहि धियो यो न: प्रचोदयात् || या श्रीगायत्री मंत्राच्या जयघोषात सर्व यजमानांच्या हस्ते सौर ऊर्जेद्वारे प्रज्वलित अग्नी, यज्ञवेदीमध्ये प्रतिष्ठापित करण्यात आला. नंतर आवाहन मंत्रांद्वारे सर्व देवतांना आणि पितरांना आवाहन करून त्यांना यज्ञास उपस्थित राहून हविर्भाग स्वीकारण्याची विनंती मनोमन केली गेली. त्यानंतर राष्ट्रकल्याणाच्या संकल्पाचं उच्च स्वरात, एका आवाजात उच्चारण करण्यात आलं.
 
विशेष – पहिल्या सत्रात परमपूज्य बापट गुरुजी लिखित (अ)घोरकष्टोद्धरण स्तोत्र ह्या इंग्रजी भाषेतील ग्रंथाच्या सुधारित आवृत्तीचे  ई-बुक प्रकाशित करण्यात आलं.
 
पहिल्या सत्रातील आवाहन मंत्रांनंतर यजमानांकडून हवन घेण्यात आलं. याप्रसंगी सामूहिक मंत्रपठणामध्ये श्रद्धा सूक्त, अघोरकष्टोद्धरण स्तोत्र, || नमो गुरवे वासुदेवाय || आणि श्रीगायत्री या दोन्ही सिद्ध मंत्रांचं प्रत्येकी ५४ वेळा पठण आणि हवन घेण्यात आलं. त्यानंतर श्रीसूक्त, लक्ष्मी सूक्त, पुरुषसूक्त, विष्णूसूक्त आणि श्रीविष्णू सहस्रनामाचं पठण झालं. त्यानंतर सामूहिक हवनाला सुरुवात झाली. त्याचबरोबर श्रीमहाविष्णूच्या तसबिरी समोर ताम्हणात ठेवलेल्या श्रीदेवतेच्या मूर्तीवर जलाभिषेकास सुरुवात झाली. यानंतर पहिल्या सत्रातील पंधरा मिनिटांची विश्रांती देण्यात आली.
 
अल्पशा विश्रांती समाप्तीनंतर, श्रीसद्गुरुंनी सांगितलेल्या मानसपूजेचं पूर्वध्वनिमुद्रण लावण्यात आलं, त्यावेळी श्रीसद्गुरुंनी श्रीमहाविष्णूंची मानसपूजा सर्वांकडून करवून घेतली. यानंतर पुढील महिन्यातील कार्यक्रमांसंदर्भात सूचना देण्यात आल्या आणि लगेचच श्रीसद्गुरुंच्यापूर्वध्वनीमुद्रित ऑडिओ विवेचनाचा लाभ सर्वसाधक-भक्तांनी घेतला.
 
पूर्वध्वनिमुद्रित विवेचन दिनांक – १२-०६-२०११ श्रीगुरुपरंपरा आणि गुरुतत्त्वाशी एकरूप झालेल्या ज्ञात आणि अज्ञात व्यक्ती आणि शक्ती यांचं पुण्यस्मरण करून श्रीविष्णू यज्ञाच्यानिमित्तानं श्रीसद्गुरुंनी आपल्या अमृतवाणीतून ‘पुरुषसुक्तातील विराट पुरूष : महाविष्णू आणि निर्जला एकादशी’ विषयावर विवेचन केलं. ते म्हणाले, “आज निर्जला एकादशी आहे. पुरूषसुक्तामध्ये, अमृत प्राप्तीच्या ज्या पाच पायऱ्या सांगितल्या आहेत, त्या पायऱ्या म्हणजे पुरूषसूक्ताचं सगळ्यात महत्त्वाचं फळ आहे. त्या पाच पायऱ्या सांगतांना विराट अशा महाविष्णूरुपी पुरुषाचं वर्णन पुरुषसूक्तकारांनी केलं आहे. आता हा जो विराट पुरूष त्याच्यामध्ये वर्णन केलेला आहे, तो, सहस्रशीर्षा, म्हणजे हजार शीर असलेला,सहस्राक्ष, हजारो डोळे असलेला आणि सहस्रपात असा त्यांनी वर्णन केला आहे. म्हणजे खरोखरच त्या महाविष्णुला हजार डोकी, हजार डोळे, किंवा इतर इंद्रिय हात त्या प्रमाणामध्ये होते असं काही आहे का? तर नाही. हे जे वर्णन आहे ना, ते प्रतीकात्मक केलेलं आहे. तो सृष्टीचा पालक आहे हे त्यात सगळ्यात महत्त्वाचं आहे. ह्या शब्दांचा खरा अर्थ ‘समष्टी रूप’ असा आहे. समष्टी रूप ह्याचा अर्थ काय? अहो, आपल्या प्रत्येकामध्ये महाविष्णू आहे. प्रत्येक जीवामध्ये महाविष्णू आहे. प्रत्येक जीवाचे इंद्रिय, डोळे, त्याचं शीर हे सगळं महाविष्णूचंच आहे. दुर्दैवानं आपल्याला त्याची जाणीव नाही एवढंच. त्या दृष्टीकोनातून पुरूषसुक्तकारांनी त्याचं समष्टी रूप वर्णन केलेलं आहे. जे एकच तत्त्व,.. परमात्मतत्त्व,.. ब्रह्मतत्त्व हे स्वतःला सत्व, रज आणि तम अशा त्रिगुण वैभवानं आपल्यातील अव्यक्त तत्त्वाला व्यक्त करू शकतं,म्हणजे जे मुळात अव्यक्त आहे,अशा तत्त्वाला व्यक्त करण्याचा प्रयत्न पुरुषसूक्तकारांनी केला आहे, असंच म्हणावं लागेल. कारण तो प्रयत्नसुद्धा शंभर टक्के यशस्वी होतोय का? नाही होऊ शकणार. गीतेचा झाला नाही. कुठल्याही धर्मग्रंथाचा असा प्रयत्न पूर्ण यशस्वी झालेला नाही. पण त्या ब्रह्माचं वर्णन करताना जे काही ग्रंथकार काहीसे जवळ गेलेले आढळले, त्यातलं एक हे पुरूषसुक्त आहे.
आता पुरूषसूक्तातील हा विराट असा पुरूष म्हणजेच परमात्मतत्त्व, ते ह्या सबंध विश्वाच्या आधारे व्यक्त झालेलं आहे. आपण म्हणतो की ‘तो वैकुंठाला गेला!’.... मग सामान्यपणे जेव्हा आपण म्हणतो की ‘तो वैकुंठाला गेला’, तेव्हा त्याच्यातलं जे परमात्मतत्त्व आहे ते कुठंतरी वैकुंठाला जाणं तिथे अपेक्षित असतं. पण मनुष्य ते मूळ तत्त्व विसरून जाऊन वर्णन करतो की ‘वैकुंठाला गेला.’ पण खरोखरीचा तो वैकुंठाला जाईलच किंवा गेलाच असेल असं सांगता येत नाही. तो कदाचित आणखी कुठे गेला असेल. आपल्याकडे अनंत कोटी ब्रह्मांडांचं वर्णन आहे. त्यापैकी तो कोठेही जाऊ शकतो. तर ज्याचा आश्रय केल्यानंतर मनुष्य खरोखर वैकुंठात जाण्याची शक्यता आहे, ते महाविष्णूचं स्थान आहे, असं पुरूषसुक्तकार म्हणतात आणि त्यालाच ‘वैकुंठ’ असं म्हटलेलं आहे. ज्या तत्त्वाचा आश्रय या मृत्यूलोकात असताना आपण करू शकतो, तो आश्रय ज्यांनी मनापासून घेतला, ते वैकुंठाला जातात हे त्याच्यात निश्चित आहे.
आता विश्वामध्ये हे जे काही चैतन्य भरून राहिलेलं आहे, सतत हालचालींना प्रेरणा दिलेली आहे, त्या निराकार तत्त्वाची आराधना आणि पूजन आपल्याला करता येत नाही. कारण त्याला आकार नाही. म्हणून वेदव्यासांनी निराकार तत्त्वाला मूळ आकार दिला. प्रत्येक पुराणातलं जे इष्ट दैवत आहे त्या दैवताला आकार देण्याचा प्रयत्न केला. उदाहरणार्थ, विष्णुपुराणात विष्णूला आकार देण्याचा प्रयत्न केला. शिवपुराणात शिवाला आकार देण्याचा प्रयत्न केला, किंवा देवीपुराणात देवीला आकार देण्याचा प्रयत्न केला.मग त्यांना जसं वाटलं तसे आकार त्यांनी दिले. त्यानंतर ते आकार अनेक प्रमाणात बदलतही गेले. पण त्यातलं मूळ तत्त्व मात्र कायम राहिलं. पण त्या मूळ तत्त्वाकडे सामान्य भक्तांचं दुर्लक्ष होतं राहिलं. ही त्याच्यातली दुर्दैवाची गोष्ट आहे. वेदव्यासांनी भक्तीसाठी, उपासनेसाठी जी काही विविध आकारांची निर्मिती केली आणि त्या आकारामध्ये गूढ असे रंग भरले, त्या गूढ वाटणाऱ्या रंगात नंतरच्या काळामध्ये आपल्या आवडीनिवडीमुळे थोडीशी सरमिसळ झाली. हे सगळ्या प्रतिमांचंही झालेलं आहे. ज्यांनी त्यांनी आपल्या आवडीप्रमाणे प्रतिमा निर्माण केल्या. अर्थात त्याच्यात चुकीचं काहीच नाही. त्याला त्या प्रतिमेमध्ये ज्या गोष्टीची कमतरता भासली तशी त्याने ती भरून काढली. तसंच सगळ्या व्रतवैकल्यांचंही झालंय. व्रतांमध्ये एकादशीच्या व्रताचासुद्धा तोच प्रकार झाला. मूळ जी साधना किंवा जे तप म्हणून सांगितलेलं आहे ते बाजूला राहिलं आणि एकादशीनिमित्त छानपैकी साबुदाण्याचे वडे बनायला लागले!
अरे, पण आज तर निर्जला एकादशी आहे. निर्जला म्हणजे काय? की पाणीसुद्धा प्यायचं नाही! आता हे सगळं कशाकरता निर्माण केलं? तर बघा,‘उपवास’ या शब्दात ‘उप’ याचा अर्थ जवळ, खाली बसणं. जसं उपनिषद हा शब्द आहे, तसाच उपवास हा शब्द आहे. आता कोणाच्या जवळ बसणं? आपलं जे आराध्य दैवत आहे, जे इष्ट दैवत आहे, जे सद्गुरुरूप आहे, जे ईश्वररूप आहे, जे ब्रह्मरूप आहे आणि जे चिरंतन असं तत्त्व आहे, त्या तत्त्वाच्या जवळ निवास करणं होय. मग हा निवास चोवीस तास किंवा त्याच्यापेक्षा जास्त, छत्तीस तास म्हणा, एवढा वेळ निवास करणं अपेक्षित आहे.
त्या दिवशी महत्त्वाचं असं आहे की, तृष्णेचा मात्र त्याग करायला सांगितला आहे. म्हणून ती निर्जला आहे. आपल्याला सतत जी तहान लागलेली आहे, सकाळी उठल्यापासून रात्री निजेपर्यंत आपला सतत जो बुभुक्षितपणा चालू असतो, त्याच्यात सगळ्यात मोठा बुभुक्षितपणा हा अहंकाराचा असतो. तो अहंकार एवढा पराकोटीचा असतो की त्या तृष्णेचा त्याग आपल्याला करताच येत नाही. ह्या अहंकारामधले जे उपप्रकार आहेत, त्यात आपण जीवनामध्ये काय काय केलं, आजपर्यंत कसं कोणाला वाईट म्हटलं नाही, सगळ्याचं गुणगान केलं, कोणावरही अन्याय केला नाही, कधीही पातक केलं नाही, किंवा अमुक एक प्रकारचं दान केलं, किंवा आणखी काय पुण्य केलं असेल, नमस्कार-चमत्कार केले असतील, त्या सगळ्याचा जो उल्लेख बोलण्या-चालण्यातून, कृतीतून, प्रत्येक मिनिटाला होत असतो, त्या सगळ्याला ‘तृष्णा’ असं म्हटलेलं आहे. लोकांनी मला चांगलं म्हणावं याची किती तहान आपल्यामध्ये आहे हे प्रत्येकाने शोधावं. किंबहुना ही तहान सतत आपल्याला लागलेलीच असते. ह्या तहानेचासुद्धा त्याग करायला लागतो. असा त्याग केल्यानंतर आपण महाविष्णुच्या त्या प्रमुख अशा तत्त्वापाशी निवास करावा. ‘कदाचित त्या महाविष्णुनं प्रेरणा दिल्यामुळं माझ्या हातून हे घडलं. जे काही श्रेय असेल ते त्या ईश्वरीतत्त्वाचं आहे,त्या सद्गुरुतत्त्वाचं आहे. माझं श्रेय काहीच नाही. माझ्या हातून घडलं. त्या गोष्टीसाठी माझं निमित्त जे कुठे निर्माण केलं गेलं हेच माझं केवढं भाग्य आहे’ अस्म जेव्हा मनापासून होतं,तेव्हा त्याच्या पलीकडे दुसरी तृष्णा काहीच असत नाही. बाकी ज्या ज्या तृष्णा लागलेल्या असतात, त्यासुद्धा त्याच्या पुढे गौण आहेत. मग एकदा त्याच्यावर विजय मिळवता आला की, पुढच्या ज्या भौतिक गोष्टींच्या तृष्णा असतात किंवा प्रत्येक व्यक्तिमत्त्वाप्रमाणे निरनिराळ्या इच्छांचे डोंगर आपण सकाळी उठल्यापासून बनवत असतो, त्या सगळ्या तृष्णांचा निदान निर्जला एकादशीच्या दिवशी तरी त्याग करून भगवान महाविष्णुंपाशी निवास करायला सांगितलेला आहे. बाकीची तृष्णा काहीही नाही. हे सगळ्यात महत्त्वाचं सार ह्या निर्जला एकादशीचं आहे.
तृष्णेचा त्याग हा महत्त्वाचा भाग आहेच. पण त्याच्याबरोबरच ‘अमृत तत्त्वाची प्राप्ती’ हे आणखी एक महत्त्वाचं सार ह्या एकादशीच्या व्रताचं आहे. अमृत म्हणजे काय?अ अधिक मृत. म्हणजेच ज्याला मरणच नाही ते अमृत. मरण नाही म्हणजे काय? तर अमर असणं. आपल्या आत्म्याला कधीच मरण नसतं. मरतो तो देह, मरतो तो आत्मा नव्हे! हे ज्ञान होणं त्याला आत्मज्ञान असं म्हटलंय. त्या आत्मज्ञानाची प्राप्ती म्हणजे अमृत तत्त्वाची प्राप्ती होय. अ-मृत तत्त्व आणि त्याची प्राप्ती. हे निर्जला एकादशीचं अंतिम ध्येय सांगितलं आहे. हे जे अमृत आपल्याला पाहिजे त्या अमृतप्राप्तीचा क्रम कसा आहे हेही त्यांनी सांगून टाकलं आहे. त्याच्या संबंधी ऋग्वेदामध्ये अनेक ऋचा आहेत, यजुर्वेदामध्ये अनेक मंत्र दिलेले आहेत आणि त्या ऋचांमध्ये, त्या मंत्रांमध्ये, सर्व कामना पूर्ण करणाऱ्या महाविष्णुची प्राप्ती कशा पद्धतीनं होऊ शकेल हे सांगितलं आहे. याज्ञवल्क्य मुनींना त्यांच्या अतिशय विद्वान, विदुषी पत्नीनं प्रश्न विचारला की, “मरणोन्मुख व्यक्तींनी कोणत्या मंत्राचं ध्यान करावं?” मग तिने प्रतीक विचारात घेतलं नाही . त्यावर याज्ञवल्क्यांनी जे उत्तर दिलंय ते उत्तर बृहदारण्यक उपनिषदामध्ये आहे, आपण ही वाक्यं सगळ्यांनी ऐकलेली असतील किंवा फलकावर लावलेली बघितलीही असतील. एक घोषवाक्य म्हणून किंवा आजचा सुविचार म्हणून कदाचित लिहिलेलं वाचलं असेल. ते ह्या निर्जला एकादशीच्या निमित्तानं महत्त्वाचं आहे. तो मंत्र किंवा ते वाक्य म्हणजे -
ॐ असतो मा सद्गमय | तमसो मा ज्योतिर्गमय |  मृत्योर्मामृतं गमय ||
मरणोन्मुख माणसानं ह्या मंत्राचा सतत पाठपुरावा करणं आवश्यक आहे. दुसऱ्या कुठल्या मंत्राची आवश्यकता नाही. तर ह्या तीन वाक्यांचा पाठपुरावा त्यांनी करायला पाहिजे, म्हणजे त्याला प्रकाशाचा मार्ग दिसेल. असं त्याचं उत्तर याज्ञवल्क्यांनी देऊन टाकलंय. ‘तमसो मा ज्योतिर्गमय’ जे आहे ते ह्या दिवशी बरोबर व्हायला पाहिजे.
बघा, एक उपमा आपल्याला सांगतो. एका झाडाला एक ढोली होती आणि त्या ढोलीला, जसं झाडाला छिद्र असतात तसं मोठं छिद्र होतं. एक पक्षी त्या छिद्रामध्ये घरटं करण्याचा प्रयत्न करत होता. आता ते छिद्र मुळापासून वरच्या अंगापर्यंत एवढं मोठं होतं की, पक्ष्यानं काडी टाकली रे टाकली की ती त्या झाडाच्या ढोलीमध्ये पार खालपर्यंत जायची. त्यामुळे त्याचं घरटं काही वाढेना. आता मनुष्यांप्रमाणे त्या पक्ष्याला काही इंजिनियरिंगचं किंवा आर्कीटेक्टचरचं ज्ञान नव्हतं. एक सत्पुरुष सकाळपासून ते सगळं बघत होता की, तो पक्षी एक एक काडी आणतोय आणि त्या झाडाच्या ढोलीमध्ये टाकतोय, पण त्याचं घरटं काही बनत नाही कारण ती काडी खोलवर जातेय. तिथे त्या काडीला साठायला आधार नाही, त्यामुळे ते घरटं तयार होत नाही. तो पक्षी उडून गेल्यानंतर थोड्या वेळानं हा सत्पुरुष काय करतो, त्या ढोलीच्या लांबी आणि रुंदीला पुरून उरेल अशा दोन काड्या फक्त आतमध्ये टाकतो. एक उभी टाकतो आणि एक आडवी टाकतो. मग थोड्यावेळानं काय होतं की, पक्ष्यानं एक एक काडी आणल्यानंतर काहीतरी काड्या त्या मूळ दोन काड्यांच्या आधारे वर वर यायला सुरुवात होते. कारण त्यांना आधार मिळतो आणि त्याचं जे घरटं आहे ते तयार व्हायला सुरुवात होते. म्हणजे काय? तर त्या पक्ष्याचे श्रम यशस्वी व्हायला लागतात. त्याचप्रमाणे अल्पज्ञ किंवा अहंकारी व्यक्तीला सुद्धा यश मिळवण्यासाठी आश्रयाची गरज असते आणि तो सगळ्यात मोठा आश्रय हा महाविष्णुचा असतो. कारण तो पालक आहे हो. जसं आईला आपल्या पाल्याचं,आपल्या मुलाचं किंवा मुलीचं खरं कल्याण व्हावं असंच वाटत असतं तसंच महाविष्णुला काय किंवा सद्गुरूंना काय, आपल्या प्रत्येक भक्ताचं,प्रत्येक शिष्याचं खरं कल्याण व्हावं असंच वाटत असतं. पण ते काही नाही ‘मला ही अमुक गोष्ट पाहिजे,’ असं जेव्हा भक्त किंवा शिष्य म्हणतो त्यावेळी सद्गुरुंना असं वाटत असतं की मूळ तात्पर्याकडे लक्ष देऊन स्वत:चं खरं कल्याण साधून घ्यावं. पण तसं होताना दिसत नाही. हवी ती गोष्ट भक्ताला योग्य वेळेला मिळतेही पण त्याच्यासाठी ती खरी कल्याणकारी नसते. त्यातून त्याला फक्त तात्पुरता आनंद प्राप्त होतो एवढंच. मग खोटं कल्याण म्हणजे काय?तर ‘महाविष्णुचा आश्रय’ म्हणजे खरं कल्याण आहे. त्या अज्ञानी पक्ष्याप्रमाणे आपल्याला जर कोणी आधार दिला तर आपलं जे आध्यात्मिक घरटं आहे ते बरोबर बांधलं जातं. त्या काड्या एकावर एक नीट राहतात. त्या नष्ट होत नाहीत. खोलवर जात नाहीत आणि त्या आधारे आपण आपलं अध्यात्मातलं काम पूर्ण करू शकतो. मग काही दिवसांनी कदाचित त्या शिष्याला, किंवा त्या पक्ष्याला गर्व होतो आणि तो पक्षी काय सांगतो की, ‘हे बघा, मी हे घरटं बांधलं ! पण कोणीतरी ह्या दोन काड्या ठेवल्या आणि मग त्याच्यावर हे घरटं उभं राहिलं आहे, ह्याचं ज्ञान त्याला नसतं. म्हणून तो सांगतो की नाही मीच बांधलंय म्हणून. हे ज्ञान महाविष्णु अगोदरच करून देतो की, ‘अरे तू काही केलं नाहीयेस हे लक्षात ठेव. कोणीतरी येऊन केलंय आणि त्याच्यामुळे तुझं घरटं उभं राहिलंय.’ पण त्याच्या ह्या अहंकाराचा त्याग जोपर्यंत होत नाही तोपर्यंत ते साध्य होत नाही. त्याचप्रमाणे ह्या विश्वाच्या रचनेचा आधार, जगदाधार तो म्हणजे महाविष्णु! ह्या विष्णुतत्त्वाचं ज्ञान आपल्याला निर्जला एकादशीच्या निमित्तानं करून घेता आलं पाहिजे. हरि ओम. ”
 
नैवेद्यार्पण -सुखकारक आणि श्रेयस्कर अशा मधुमय जीवनासाठी असलेली प्रार्थना ऋग्वेदातील ऋचांमध्ये समाविष्ट आहे. त्या ऋचांचं, गायत्री मंत्राचं आणि अन्नपूर्णाष्टकम् स्तोत्राचं पठण करतेवेळी यजमानांकडून श्रीयज्ञनारायणाला भोजनपात्रातील अन्नाच्या एकेक ग्रासाचा हविर्भाग अर्पण करण्यात आला. नंतर सर्वांना भोजन-प्रसादासाठी विश्रांती देण्यात आली.उपस्थितांनी महाप्रसादाचा लाभ घेतला.
 
सामाजिक उपक्रम –पहिल्या सत्रात भोजन विश्रांतीच्या काळात जन्मपूर्व गर्भ संस्कार घेण्यात आले. दुपारच्या सत्रात बालसंस्कारवर्ग होऊ शकले नाहीत,मोफत वैद्यकीय समुपदेशनआणिबालक-पालकसमुपदेशनहेउपक्रमसुरू झाले.
 
भोजनोत्तर बाल संस्कार वर्गातील मुलांकडून हवनसत्र घेण्यात आलं. त्यात मेधा सूक्ताच्या पठणासोबत श्री टेंबे स्वामी महाराज रचित ‘नमस्ते शारदे देवी सरस्वती मतिप्रदे...’ हा सरस्वती मंत्र तीन वेळा मुलांकडून म्हणवून घेतला आणि ११ वेळा ||नमो गुरवे वासुदेवाय|| ह्या मंत्राचे पठण करत त्यांच्याकरवी यज्ञदेवतेला हविर्भाग अर्पण करवण्यात आला.
भोजनोत्तर दिगंबरा दिगंबरा श्रीपाद वल्लभ दिगंबरा हे नामस्मरण घेण्यात आलं.
 
सामूहिक आवर्तनं– विष्णूसहस्रनामाच्या सामूहिक पठणासोबत प्रथम बंधू आणि नंतर भगिनी अशा क्रमानं हवन झालं.
 
पूर्णाहुती– संध्याकाळच्या शेवटच्या सत्रात पुन:श्च राष्ट्रकल्याणाच्या संकल्पाचं सामूहिक पुनरुच्चारण करून पूर्णाहुतीचे मंत्र म्हटले गेले. यजमानांच्या हस्ते पूर्णाहुती घेण्यात आली.पूर्णाहुतीच्या मंत्रांनंतर आशीर्वाद मंत्रांचं उच्चारण सुरु असताना उपस्थित साधकांवर, संपूर्ण दिवस श्रीदेवतेच्या मूर्तीवर होणाऱ्या अभिषेक जलाचं प्रोक्षण करण्यात आलं.
 
नामजप आणि नामस्मरण संकल्पांची अद्ययावत नोंद - ऑगस्ट २०२२ महिन्याच्या गुरुपौर्णिमा यज्ञात यज्ञसाक्षीनं १४ ऑगस्ट २०२२ ते १२ नोव्हेंबर २०२३ या कालावधीदरम्यान ११ कोटी || नमो गुरवे वासुदेवाय || सिद्धमंत्राचा संकल्प करण्यात आला होता. त्यानुसार या महिन्याच्या यज्ञात भक्तांनी केलेली जप संख्या एक कोटीच्या वर नोंदवण्यात आली.
तसेच २० भक्तांच्या घरी आणि १ यज्ञस्थळी घ्यावयाच्या नामस्मरणाची जी घोषणा करण्यात आली होती, त्यातलं चौथं नामस्मरण परेल येथे, पाचवं नामस्मरण बदलापूर पूर्व येथे आणि सहावं नामस्मरण ठाणे पूर्व येथील भक्ताच्या घरी संपन्न झालं.
 
सांगता – यज्ञ संपन्न झाल्यावर आदल्या दिवशीपासून यज्ञाप्रीत्यर्थ करण्यात येणाऱ्या सर्व व्यवस्था एकमेकांच्या साहाय्यानं पुन्हा जागच्या जागी नीट लावल्या गेल्या. या सेवाकार्यात छोट्या स्वयंसेवकांनीही आनंदानं त्यांचा खारीचा वाटा उचलला. जसे, बॅच गोळा करणं, तीर्थप्रसादाचं वाटप करणं, चटया गुंडाळून ठेवणं इत्यादी.
 
जगन्मातेच्या आणि श्रीसद्गुरुंच्या प्रेरणेनं आणि कृपाशिर्वादामुळं श्रीदुर्गा सप्तशती स्वाहाकार उत्तमरित्या संपन्न झाला. असीम आनंदाचं गुरुकृपादान, श्रीसद्गुरु पादुकांचं दर्शन घेऊन आणि सकारात्मक ऊर्जेसह शक्ती ग्रहण करून सर्व गुरु बंधू आणि भगिनी यांनी निरोपाचं ‘हरि ओम’ करत स्वगृही प्रस्थान केलं.
 
|| नमो गुरवे वासुदेवाय ||

श्रीगणेश यज्ञ अहवाल - यज्ञ क्रमांक ४४८
 
परमपूज्य सद्गुरु ब्रह्मलीन श्री वासुदेव वामन बापट गुरुजीयांच्या प्रेरणेने पौष कृष्ण पक्ष द्वितीया, दि. ०८ जानेवारी २०२३ या दिवशी ‘श्रीगणेश यज्ञ’ आयोजित करण्यात आला होता.
सामूहिक यज्ञाच्या पूर्वसंध्येलादुसऱ्या दिवशी होणाऱ्या यज्ञाच्या पूर्वतयारीसाठी साधक मंडळींनी यज्ञस्थळाची साफसफाई, यज्ञवेदी व्यवस्था, बैठक व्यवस्था, ध्वनी व्यवस्था इत्यादी सर्व तयारी पूर्ण केली. त्यानंतर संध्याकाळी ७ ते ७.३० च्या दरम्यान श्रीरामरक्षेचं आणि श्रीमारुती स्तोत्राचं सामूहिक पठण झालं. दुसऱ्या दिवशीच्या यज्ञरक्षणार्थ श्रीराम व श्रीमारुती यांना प्रार्थना करण्यात आली.
 
श्रीगणेश यज्ञ– सकाळी ८.३० वाजता सर्व यजमानांकडून पुण्याह वाचन, देवता पूजन, संकल्प इत्यादी विधिवत उपचार करण्यात आले. त्यानंतर न्याहारी झाली. पूज्य सद्गुरु ब्रम्हलीन श्री बापट गुरुजींच्या आशीर्वादाने आणि पूज्य आईसाहेबांच्या मार्गदर्शनाखाली सर्व यजमानांनी यज्ञवेदीचे आणि दशदिशांचे पूजन केले. || ॐ तत्सवितुर्वरेण्यं भर्गो देवस्य धीमहि धियो यो न: प्रचोदयात् || या श्रीगायत्री मंत्राच्या जयघोषात सर्व यजमानांच्या हस्ते सौर ऊर्जेद्वारे प्रज्वलित अग्नी, यज्ञवेदीमध्ये प्रतिष्ठापित करण्यात आला. नंतर आवाहन मंत्रांद्वारे सर्व देवतांना आणि पितरांना आवाहन करून त्यांना यज्ञास उपस्थित राहून हविर्भाग स्वीकारण्याची विनंती मनोमन केली गेली. त्यानंतर राष्ट्रकल्याणाच्या संकल्पाचं उच्च स्वरात, एका आवाजात उच्चारण करण्यात आलं.
 
पहिल्या सत्रातील आवाहन मंत्रांनंतर यजमानांकडून हवन घेण्यात आले. याप्रसंगी || नमो गुरवे वासुदेवाय || आणि श्रीगायत्री या दोन्ही सिद्धमंत्रांचं प्रत्येकी ५४ वेळा सामूहिक पठण आणि हवन तसेच सामूहिकरित्या श्रद्धा सूक्त, अघोरकष्टोद्धरण स्तोत्र, ब्रह्मणस्पती सूक्त आणि श्रीगणपती अथर्वशीर्षाचे हवनासहित एक आवर्तन घेण्यात आलं. त्याचबरोबर रक्तवर्णी श्रीगणेशाच्या तसबिरी समोर ताम्हणात ठेवलेल्या श्रीगणेशाच्या मूर्तीवर जलाभिषेकास सुरुवात झाली. त्याच दरम्यान स्वयंसेवकांनी बंधूंना समिधांचे वाटप केले. यजमानांकरवी घेतलेले हवनसत्र संपल्यानंतर प्रथम बंधूंकडून श्रीगणपती अथर्वशीर्षाचे सामूहिक हवनसत्र घेण्यात आले. यानंतर पहिल्या सत्रातील पंधरा मिनिटांची विश्रांती देण्यात आली.
अल्पशा विश्रांती समाप्तीनंतर, श्रीसद्गुरुंनी सांगितलेल्या श्रीगणेश मानसपूजेतील उपचारांप्रमाणे सर्वांनी मानसपूजा केली. यानंतर पुढील महिन्यातील कार्यक्रमांसंदर्भात सूचना देण्यात आल्या आणि लगेचच श्रीसद्गुरुंच्यापूर्वध्वनीमुद्रित ऑडिओ विवेचनाचा लाभ सर्वसाधक-भक्तांनी घेतला.
 
पूर्वध्वनिमुद्रित विवेचन दिनांक – ०९-०२-२०१४ विवेचनाच्या सुरुवातीला श्रीगुरुपरंपरा श्रीपाद श्रीवल्लभ, श्रीमन् नरसिंह सरस्वती स्वामी महाराज, परमहंस परिव्राजकाचार्य श्रीमत् वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराज, ज्ञान गुरु स्वामी विज्ञानानंद,आणि गुरुतत्त्वाशी एकरूप झालेल्या ज्ञात व्यक्ती आणि अज्ञात शक्ती यांचे पुण्यस्मरण केले. श्रीसद्गुरुंनी आपल्या अमृतवाणीतून ‘’ अर्थ-अनर्थ” या विषयावर विवेचन केले. सद्गुरु म्हणाले, “आपल्या देशातील महाराष्ट्र प्रांताचे दैवत म्हणजे पांडुरंग ! हा पांडुरंग म्हणजे पंढरपूरला मूर्तीरूपात उपस्थित आहे तसा तो सर्वत्र आहे. तो साक्षात परब्रह्माचे रूप आहे. परब्रह्म लिंगं भजे पांडुरंगम्. ह्या परब्रह्म रूपाला सगुण साकार रूपात आणणाऱ्या त्याच्या परम भक्ताचं नाव आहे ‘पुंडलिक’. आज पुंडलिकाची पुण्यतिथी आहे. आजचं यज्ञ सत्र पुंडलिकाच्या स्मृतीला अर्पण करणार आहोत. पुंडलिकाची गोष्ट आपल्याला ज्ञात आहेच. त्याने आपल्या आईवडिलांची खूप केली आणि त्यातूनच त्याला ईश्वराची प्राप्ती झाली. पण त्याचे जर पूर्व चरित्र पाहिले तर हे चित्र अगदी उलटं होते. ते भक्ताच्या किंवा साधकाच्या दृष्टीकोनातनं उद्बोधक असंच आहे.
सुरुवातीच्या काळात पुंडलिक हा ईश्वरभक्त किंवा मातृ-पितृ भक्त अजिबात नव्हता. तो गृहस्थी होता. सामान्य गृहस्थ जीवन जगत होता. पण पत्नीच्या आणि आईवडिलांच्या इच्छेमुळे तो त्यांना काशी यात्रेला घेऊन गेला. काशीला त्याची भेट संत रोहीदासांशी झाली. त्यामुळे त्याला जे पारमार्थिक अनुभव आले आणि त्याच्या जीवनात ज्या घटना घडल्या त्यामुळे त्याला उपरती झाली. एका क्षणात त्याने निश्चय केला आणि आईवडिलांच्या सेवेला तो लागला. रोहीदासांच्या आज्ञेने त्याने रोहीदासांचा अनुग्रह घेतला. रोहिदास चर्मकार समाजातील होते. दिवसभर जोडे शिवायचे आणि विकायचे हा त्यांचा उदरनिर्वाह होता. तरीही ते महान संत होते. त्यांच्या आज्ञेप्रमाणे जी चंद्रभागा आहे जिथे अर्धचंद्राकार वर्णन आहे तिथे त्याने आपला संसार थाटला आणि आईवडिलांची अविरत सेवा केली.
तात्पर्य हेच की, ह्या बहुरंगी आणि बहुढंगी विश्वामध्ये जीवन जगत असताना आपल्याला आयुष्यामध्ये नेमकं काय साध्य करायचं आहे ह्याचे ज्ञान जसे पुंडलीकाला झाले तसे प्रत्येकाला व्हावे, हे त्यात महत्त्वाचे आहे. जसा विचार पुंडलिकाने केला तसा विचार आयुष्यात प्रत्येकाला करता आला पाहिजे. त्याने आईवडिलांच्या जागी परब्रह्म बघितले आणि त्याची सेवा केली. आईवडील हे निमित्त आहेत. प्रत्येकजणआपापल्या परीने आपल्या आयुष्याचा अर्थ शोधत असतो. हा जो अर्थ आहे तो काय आहे? तर आनंद. कोणाला वाटते धन मिळालं की आनंद मिळतो किंवा इतर कशाने आनंद मिळतो. पण ती गोष्ट प्राप्त झाल्यानंतर आपल्याला नक्की जीवनातला अर्थ मिळेल असा खोटा भास प्रत्येकाला होत असतो. पण जो श्रेष्ठतम आनंद कुठल्याही भौतिक गोष्टीपासून कदापि मिळणे शक्य नसते. तो जो मिळणारा आनंद असतो तो टिकाऊ नसतो, शाश्वत नसतो. तो अशाश्वत असतो, काही काळापुरता तो आनंद असतो. मग त्यातली वैगुण्येही लक्षात येतात. त्यामुळे तो त्या वस्तूपासून किंवा व्यक्तीपासून असलेल्या संबंधांमुळे आवडत नाहीसा होतो. ह्याचा अर्थ एवढाच आहे की, जीवनातला हा अर्थ समजून घेताना त्या प्रत्येक अर्थामध्ये अनर्थ काय आहे आणि त्या प्रत्येक अनर्थामधला अर्थ काय आहे हे आपल्याला बरोबर समजून घेता आले पाहिजे. उपरती होण्यासाठी अनर्थातील अर्थ समजला पाहिजे की हा अनर्थ कशामुळे झाला. जीवनाच्या शेवटी मृत्युच्या क्षणाला सामोरे जाताना त्या अनर्थातील अर्थ समजून घेऊन काही उपयोग असतो का? नाही. काहीही उपयोग नसतो. ते ज्ञान जेव्हा अगोदर पचनी पडते की हा अनर्थ ह्याच्यातून निर्माण होणार आहे आणि त्या अनर्थातील अर्थ आपल्याला समजला तर आपण  त्याच्या मागे लागत नाही. कारण त्यातला फोलपणा, वैगुण्य आणि कमीपणा समजतो. आपल्याकडे म्हटल्या जाणाऱ्या पूज्य दादा महाराज निंबाळकरांच्याआरतीतल्या पहिल्या कडव्यात एक ओळ आहे, “अर्थ तयातील अनर्थतेचा तूच मला जाणवी”! ह्या वाक्याचा अर्थ नेमका हा आहे.
आपल्या शास्त्र ग्रंथांमध्ये अर्थ म्हणजे धनामुळे होणारे अनर्थ सांगितले आहेत. पण जर आपल्याला अनर्थातील अर्थ कळला तरच ते आपल्याला कळतील, नाहीतर कळणार नाही. अनर्थाचे मूळ कारण अर्थ (धन) आहे हे जेव्हा समजते तेव्हा ते खरे ज्ञान झालेले असते. आपल्या हातूनही जीवनामध्ये चुकीची कृत्ये घडत असतात. म्हणूनच आरतीत ह्या ओळीच्या निमित्ताने प्रार्थना केली आहे. आपल्या हातून जाणतेपणी आणि अजाणतेपणी घडणारे जे अनर्थ आहेत त्या अनर्थातील अर्थ आपल्याला समजावून देणारे तुम्हीच आहात म्हणजे ब्रह्मतत्त्व आहे असे ती आरती सांगते. त्या दृष्टीने आपल्या आयुष्यामध्ये आपण काय गोंधळ घालून ठेवत असतो आणि कोणते अनर्थ आपणच आपल्यासाठी निर्माण करत असतो ते आपण थोडक्यात अवलोकन करण्याचा प्रयत्न करूया.
अर्थ म्हणजे काय? तर सामान्य माणसासमोर ‘धन’ हा एकच अर्थ उभा राहतो. आपल्याकडे कुठल्याही शब्दाचे प्रमाण सांगताना निरुक्तकार सायणाचार्य यांचे संस्कृत निरुक्त प्रमाण मानले जातात. त्यांनी ‘अर्थ’ शब्दाचा काय अर्थ केला आहे ते पाहू. ते म्हणतात, “अर्थ ते शास्त्रेण ज्ञायते इति अर्थ: |” म्हणजे अभिदेय जे पदार्थ जे ध्येय किंवा जो उद्देश आपल्याला आपले वाक्य किंवा कृती ह्याच्यातून अपेक्षित आहे, तो म्हणजे अर्थ. कुठल्याही इच्छेच्या मागे लागून आपण जी काही विवक्षित कृती करतो किंवा बोलतो ते जे अपेक्षित आहे तो म्हणजे अर्थ. अशी व्याख्या सायणाचार्यांनी केली. अगदी बरोबर आहे. कुठल्या तरी इच्छेच्या मागे लागून सतत काही ना काही कृती करत असतो. मग बनवाबनवी करणे, कोणाला झाडावर चढवणे-खाली उतरवणे किंवा आपल्या इच्छापूर्तीच्या आड येणाऱ्या शत्रूंचे शिरकाण करणे वगैरे. हे सगळे विशिष्ट इच्छेच्या मागे लागून कृती करणे किंवा बोलणे आहे म्हणजेच अर्थ आहेत. त्या दृष्टीने धन हापण एक अर्थ आहे. कारण धन मिळवण्याची इच्छा आहे. म्हणून धनासाठी स्वतंत्र व्याख्या केली की, अर्थते याच्यवे: इति अर्थ:| म्हणजे अर्थी लोक किंवा धन प्राप्त करणारे लोक ज्याची इच्छा करतात तो अर्थ होय. ही आपल्या जीवनातली, अवलोकनातली व्याख्या निश्चितपणे प्रत्येकाला समजते. परंतु अर्थ शब्दाची आणखी एक व्याख्या सायणाचार्यांनी नोंदवली आहे. अरणस्थ: इति अर्थ | स्थ म्हणजे स्थित राहणारा. गमन केल्यावर स्थित राहणारा तो अर्थ. म्हणजे अगदी धन हानी झाली तरीसुद्धा धन प्राप्तीची इच्छा शिल्लक राहते आणि तो त्यातला अर्थ आहे. अर्थ शब्दाचा मुख्य अर्थ जो आहे तो म्हणजे मनुष्य सद्य जन्मामध्ये माया कमवतो, निर्माण करतो. त्या मायेतला एक भाग म्हणजे धन गोळा करतो. पण वस्तूबद्दलची, धनाबद्दलची ह्यातली कुठलीही माया त्याच्या बरोबर येऊ शकत नाही. ते सगळं त्याला इथेच सोडावे लागते. म्हणून त्याला इथे अर्थ म्हटलंय. हा एक भाग झाला. दुसरं म्हणजे आवागमन करणारे हे जे शरीर आहे, ह्या जन्मातून त्या जन्मात, आता माणसाचा जन्म झाला तर पुढे पशु जन्म, मग किडा-मुंगीचा जन्म त्याबरोबर विश्वातले इतर पदार्थही असतात. पण त्यातले परब्रह्म तत्त्व, ईश्वरी तत्त्व किंवा आत्मा हा कायमच आहे. हा सगळीकडे कायम असतो आणि सगळीकडे भरून राहिलेला असतो. म्हणून तो एक प्रमुख अर्थ आहे. सगळ्यात मोठे धन म्हणून त्याला ‘परमार्थ’ असे म्हटले आहे. परम अर्थ. ते ब्रह्मतत्त्व, ईश्वरी तत्त्व ओळखणे हा सगळ्यात श्रेष्ठ अर्थ आहे. मग त्याला तुम्ही राम म्हणा, दत्त म्हणा किंवा कोणत्याही शक्तीचे आरोपण करा, हरकत नाही. साधना किंवा भक्ती केल्यानंतर त्या उच्चतम अवस्थेत ते अर्थ प्राप्त होऊ शकतो. तो आर्त प्राप्र्त झाल्यानंतर बाकीच्या सगळ्या अर्थांची किंमत त्याला शून्यवत भासायला लागते. म्हणजे त्या अर्थापुढे, त्या आनंदापुढे त्याला इतर आनंद क्षुल्लक वाटायला लागतात. आपल्या सामान्यांच्या बाबतीत हा महत्त्वाचा अर्थ आहे. म्हणून पहिल्या दशकातल्या नववा समासात बाराव्या ओवीत परब्रह्मावर बोलताना समर्थ रामदासांनी सांगितलं आहे की, जेही शोधूनि पाहिला | त्याचे अर्थ सापडला | येरा असोनि अलभ्य झाला | जन्मोजन्मी || म्हणजे हा अलभ्य आहे. चटकन लाभ होणारा नाही. असा हा अर्थ ज्याला प्राप्त झाला तो सगळ्यातून सुटला. ज्यांनी शोधले त्याला तो अर्थ प्राप्त झाला. न शोधता अर्थ प्राप्त झाला नाही.
आता पुंडलिकाच्या बाबतीत त्याला उपरती झाली इथपर्यंत बरोबर आहे पण त्यानंतर त्याने अर्थ शोधायला सुरूवात केली. त्या अर्थापर्यंत पोहोचण्यासाठी आईवडिलांची शिडी त्याने वापरली आणि तो अर्थ त्याला प्राप्त झाला. पण आपल्या सारख्या सामान्य माणसांना आपल्या जवळ असूनही तशी तीव्र इच्छा न झाल्यामुळे, किंवा तो आनंद, तो अर्थ मूळ ब्रह्मामध्ये न शोधता भौतिक वस्तूंमध्ये, व्यक्तींमध्ये शोधत राहिलो तेव्हा तो प्राप्त होऊ शकला नाही. मग परब्रह्म म्हणतं की तुला वस्तू किंवा व्यक्ती किंवा इतर काही श्रेष्ठ वाटत आहेत तर तुला ते प्राप्त होईल पण मी काही प्राप्त होणार नाही. म्हणजे आपल्या जवळ असूनही ते आपल्याला प्राप्त होणार नाही हा त्यातला महत्त्वाचा अर्थ झाला.
साधक जन्माचे साध्य परमार्थ आहे. ह्याचा अर्थ असा की जन्माचं खरोखरचे सार्थक, आता इथे परत खरोखरचा अर्थ शोधायचा झाला तर जन्माचं खरोखरचं स-अर्थक, सार्थक तो अर्थ प्राप्त झाला तरच होते नाहीतर होत नाही. मग खरोखरचे सार्थक करायचे असेल तर खरोखरच अर्थ साध्य झाला पाहिजे. तो पण असा साधला पाहिजे की तो प्राप्त झाल्यानंतर आणखी काही प्राप्त करायचे शिल्लक उरत नाही. तो म्हणजे एकच परम अर्थ, परमार्थ ! पण ह्या श्रेष्ठ परमार्थाव्यतिरिक्त जे जे काही आहे ते सगळं अनर्थ ह्या शब्दामध्ये येते. जसं, समर्थांनी दासबोधात म्हटलं आहे की अध्यात्मज्ञानाशिवाय जे काही ज्ञान आहे ते सगळं अज्ञान आहे. परमार्थाच्या आड येणाऱ्या जितक्या गोष्टी आहेत त्या सगळ्या अनर्थ होत. अर्थाच्या विपरीत जे जे काही आहे ते सगळं अनर्थ होय. जरी आपण अध्यात्म मार्गात असलो तरी खऱ्या प्रयोजनापासून दूर नेणारे अनेक अर्थ आपल्याकडून सतत घडत असतात. सतत काही ना काही तरी अनर्थ आपण निर्माण करत असतो. आपल्या अध्यात्म ऋषींनी त्याची चार विभागात विभागणी केली आहे.

1. दुष्कृतोत्थ - म्हणजे दुष्कृत्यांपासून निर्माण होणारे. म्हणजे निरनिराळ्या मोहामध्ये, भोगांमध्ये लिप्त झालेले मन पापे घडवून आणत असतं. आपण नेमक काय करत आहोत याचे भान न राहिलेला लोभी मनुष्य त्या पापांचा अर्थ वाहू लागतो. त्याला त्यातच धन्यता वाटायला लागते. एखाद्या माणसाचा वैचारिक पराभव करणे, त्याला संपवणे किंवा एकाद्याचे सामाजिक, राजकीय जीवन संपुष्टात आणणे ह्यातच धन्यता वाटते. म्हणजे त्या दृष्टीने तो कृती करतो बोलतो आणि अनेक पापे घडून येतात. मग त्या अनर्थाची सुरूवात होते. समाजाच्या विधायक कार्याच्या नावाखाली विघातक कार्य करणारे समाजकंटक हे सगळे दुष्कृतोत्थ विभागात येतात.
2. सुकृतोत्थ – म्हणजे नुसते दुष्कृत्यच नव्हे तर कधी कधी सत्कृत्यही माणसाला परमार्थापासून दूर नेतं, नेऊ शकतं. सत्कृत्यामुळे त्याच्या पासबुकावर काही पुण्य जमा होते. त्याची फळे जेव्हा त्याला मिळायला लागतात तेव्हा त्याला त्या सुखांचीही गोडी निर्माण होते. त्या सुखामध्येच तो रममाण होतो. होता होता काय होते की त्या सुखांमध्ये किंवा संसारामध्ये त्याची लिप्तता एवढी वाढते की त्याचंच चिंतन तो सतत करायला लागतो. म्हणून सत्कर्माच्या बाबतीतसुद्धा फार काळजी घ्यावी लागते. सत्कर्मातून निर्माण होणारी फळे घेताना फळाचा काही भाग त्याग केला नाही तर काय होऊ शकते? तर अनर्थ होऊ शकतो.
3. अपराधोत्थ – म्हणजे एखाद्याचा विनाकारण अपराध करणे. ह्यामुळे अपराधोत्थ निर्माण होतो. जेव्हा आपण एखाद्या नामाचा, मंत्राचा किंवा सत्कर्माचा संकल्प करतो त्याप्रमाणे जर आपण वागलो नाही किंवा कृती केली नाही तर त्या ईश्वराच्या नामाचा आपण अपराध करत असतो. आपण जेव्हा शब्द देतो की मी एवढी साधना करीन किंवा अमुकेक सत्कर्म करीन, तो शब्द भले आपण गुरुतत्त्वाला दिलेला असो तो ईश्वराला दिलेला शब्द असतो, तो जेव्हा पाळला जात नाही, तेव्हा तो या अपराध या व्याख्येत बसतो. संकल्प पार पाडू शकला नाही म्हणून मनुष्याला रुखरुख लागते. ही रुखरुख रोखते म्हणून साधना पुढे सरकत नाही.
4. भक्त्युत्थ – हा भक्तीमुळे निर्माण होणारा अनर्थ आहे. होतोच असे नाही पण होऊ शकतो. आपण ईश्वरभक्त आहोत हे समजल्यानंतर समाजात आपली पत वाढते. समोरच्याचा तुमच्याकडे पाहण्याचा दृष्टीकोन थोडातरी बदलतो. समाजात थोड्याफार प्रमाणात आपल्याला आदर मिळायला लागतो. पण गंमत अशी झालेली असते की त्या आदरापासूनची, मानमरातबापासूनची खरोखरची अलिप्तता मात्र साध्य झालेली नसते. म्हणजे मुख्य पराभक्ती आपल्याला साध्य होण्याअगोदर जर दुसऱ्या रूपाने किंवा परक्याने आपली भक्ती सुरू केलेली असते, त्यात जेव्हा आपल्याला आनंद वाटायला लागतो तेव्हा जरूर समजावं की निश्चितपणे अनर्थ सुरू झालेला आहे.

सत्संग, सत्कर्म, नामस्मरण म्हणजे नाम स्मरणात ठेवणे, आणि सद्गुरुंप्रती अनन्य शरणागती आणि अहंकारशून्यता ह्या चार प्रकारांनी चार अनार्थांचे निराकरण करता येते. जीवनाचा जो विचार, जे कार्य ह्या चारांपैकी एकात कशात तरी किंबहुना ह्या चारांमध्ये जर व्यतीत केले तर प्रत्येक क्षण, विचार, कृती हा वास्तविक अर्थ होईल. ह्या व्यतिरिक्त बाकी जे जे आपण करू ते व्यर्थ आहे. त्याच्या विपरीत जे करू तो सगळा अनर्थ आहे. बघा, अर्थ, व्यर्थ आणि अनर्थ. प्रत्येक शब्दातला अर्थ आणि अनर्थतेतला अर्थ आपल्याला समजावून घेता आला पाहिजे आणि जीवन सत्कारणी लावता आले पाहिजे म्हणजे जीवनातला खरा अर्थ आपल्याला समजेल.”
हरि ओम.
 
नैवेद्यार्पण –विवेचनानंतर सुखकारक आणि श्रेयस्कर अशा मधुमय जीवनासाठी असलेली प्रार्थना ऋग्वेदातील ऋचांमध्ये समाविष्ट आहे. त्या ऋचांचं, गायत्री मंत्राचं आणि अन्नपूर्णाष्टकम् स्तोत्राचं पठण करतेवेळी यजमानांकडून श्रीयज्ञनारायणाला भोजनपात्रातील अन्नाच्या एकेक ग्रासाचा हविर्भाग अर्पण करण्यात आला. नंतर सर्वांना भोजन-प्रसादासाठी विश्रांती देण्यात आली.उपस्थितांनी महाप्रसादाचा लाभ घेतला.
 
सामाजिक उपक्रम –पहिल्या सत्रात भोजन विश्रांतीच्या काळात जन्मपूर्व संस्कार घेण्यात आले. दुपारच्या सत्रात मोफत वैद्यकीय समुपदेशनआणिबालक-पालकसमुपदेशनहेउपक्रमसुरू झाले.भोजनोत्तर बाल संस्कार वर्गातील मुलांकडून हवनसत्र घेण्यात आलं. त्यात मेधा सूक्ताच्या पठणासोबत श्री टेंबे स्वामी महाराज रचित ‘नमस्ते शारदे देवी सरस्वती मतिप्रदे...’ हा सरस्वती मंत्र तीन वेळा मुलांकडून म्हणवून घेतलाआणि ११ वेळा ||नमो गुरवे वासुदेवाय|| ह्या मंत्राचे पठण करत त्यांच्याकरवी यज्ञदेवतेला हविर्भाग अर्पण करवण्यात आला.
भोजनोत्तर ‘दिगंबरा दिगंबरा श्रीपाद वल्लभ दिगंबरा’ हे नामस्मरण घेण्यात आलं.
 
सामूहिक आवर्तनं– यानंतर अथर्वशीर्षाच्या सामूहिक पठणासोबत प्रथम बंधू आणि नंतर भगिनी अशा क्रमाने त्यांच्याकडून हवन करवून घेण्यात आले.
 
पूर्णाहुती– संध्याकाळच्या शेवटच्या सत्रात पुन:श्च राष्ट्रकल्याणाच्या संकल्पाचं सामूहिक पुनरुच्चारण करून पूर्णाहुतीचे मंत्र म्हटले गेले. यजमानांच्या हस्ते पूर्णाहुती घेण्यात आली.पूर्णाहुतीच्या मंत्रांनंतर आशीर्वाद मंत्रांचे उच्चारण सुरु असताना संपूर्ण दिवस श्रीगणेशाच्या मूर्तीवर होणाऱ्या अभिषेक जलाचे प्रोक्षण उपस्थित साधकांवर करण्यात आले.
 
नामजप आणि नामस्मरण संकल्पांची अद्ययावत नोंद - ऑगस्ट २०२२ महिन्याच्या गुरुपौर्णिमा यज्ञात यज्ञसाक्षीनं १४ ऑगस्ट २०२२ ते १२ नोव्हेंबर २०२३ या कालावधीदरम्यान ११ कोटी || नमो गुरवे वासुदेवाय || सिद्धमंत्राचा संकल्प करण्यात आला होता. त्यानुसार या महिन्याच्या यज्ञात भक्तांनी केलेली जप संख्या १,५५,६१७ एवढी नोंदवण्यात आली.
तसेच २० भक्तांच्या घरी आणि १ यज्ञस्थळी घ्यावयाच्या नामस्मरणाची जी घोषणा करण्यात आली होती, त्यातलं आठवे नामस्मरण ठाणे, कोपरी येथील भक्ताच्या घरी संपन्न झालं.
 
सांगता – यज्ञ संपन्न झाल्यावर आदल्या दिवशीपासून यज्ञाप्रीत्यर्थ करण्यात येणाऱ्या सर्व व्यवस्था एकमेकांच्या साहाय्याने पुन्हा जागच्या जागी नीट लावल्या गेल्या. या सेवाकार्यात छोट्या स्वयंसेवकांनीही आनंदानं त्यांचा खारीचा वाटा उचलला. जसे, बॅच गोळा करणं, तीर्थप्रसादाचं वाटप करणं, चटया गुंडाळून ठेवणं इत्यादी.
 
श्रीसद्गुरुंच्या प्रेरणेने आणि कृपाशिर्वादामुळे वर्ष २०२३ या नवीन इंग्रजी वर्षातील श्रीगणेश यज्ञ उत्तमरित्या संपन्न झाला. असीम आनंदाचं गुरुकृपादान, श्रीसद्गुरु पादुकांचं दर्शन घेऊन आणि सकारात्मक ऊर्जेसह शक्ती ग्रहण करून सर्व गुरु बंधू आणि भगिनी यांनी निरोपाचं ‘हरि ओम’ करत स्वगृही प्रस्थान केलं.
 
|| नमो गुरवे वासुदेवाय ||